S.O.S

Helena had wat koppijn 's ochtends gehad en Oliver alleen het labyrint in sturen was nu ook niet echt zo slim. Haar hand veegde ze over haar hoofd, al de hele dag had ze in de zon gelopen, opzoek naar mensen die ze kon helpen. Toch had bijna niemand hulp nodig, tot ze haar naam over de Laar hoorde galmen. Geschrokken keek ze op, waarna Alex op haar af kwam benen. Met een glimlach liep ze op haar af,"Alex!" Zei ze lichtjes verrast, tot ze zag dat ze er behoorlijk paniekerig uit zag, "Alles oké?" Haar wenkbrauw trok lichtjes omhoog.

De plotselinge trek beweging van haar arm deed haar even wankelen. Alex wou haar privé spreken, maar waarom? Half mee strompelend volgde ze het meisje. Wat was er zo belangrijk dat het niet kon wachten? Al gauw kwamen ze in de hoek van het bos aan, het was er donkerder en eng, maar Lena zette zich erover heen. Ze trok haar arm voorzichtig los uit de houtgreep van het meisje, waarna ze kort de pijn weg schudde. "Dus, wat is er zo belangrijk dat je me privé wilt spreken?" Verbaasd keek ze haar aan, waarna ze op de, met bladeren bedekte, bodem ging zitten. Haar hand klopte langs haar, ten teken dat Alex moest komen zitten.

Het meisje was duidelijk helemaal in de war en bleef maar door ratelen over de Liefde en Fletcher. Toen ze begon over dat zij twee gezoend hadden en dat ze nu ontzettend verward was, stak het lange meisje haar hand op. "Wow, wow, wow, wacht." Zei ze met een vriendelijke blik. "Eén ding tegelijk," Ze stond weer recht, veegde de bladeren van haar achterwerk en handen en ijsbeerde langs het meisje heen. "Dus, als ik het goed begrijp, heb jij een crush op Fletcher? Hebben jullie gekust en ben je nu in de war?" Zei ze licht vragend, waarom het meisje bij haar kwam voor relatie advies was een wonder. Zelf zou ze nooit aan een vriendje geraken, een Griever was waarschijnlijk al te hoog gegrepen. Haar ge-ijsbeer was gestopt en vragend keek ze het meisje aan.

De meisje leek bijna een hartaanval te krijgen van paniek, als dat mogelijk was. Gespannen luisterde ze naar de uitleg. "Je moet eerst even rustig worden, dan kunnen we er pas echt over praten." Zei ze, waarna ze haar lange benen onder haar lichaam vouwde en zich op de grond liet vallen. Ze ging in pomp-houding staan en stak één van haar armen de lucht in, haar ogen hield ze gesloten. Ze verwachtte dat het meisje haar na ging doen, want zo'n dingen waren namelijk goed voor het lichaam en liet de rust terug keren.

Het meisje deed haar na en ontspannen ging ze naar een nieuwe houding. Eén been hief ze op en plaatste ze tegen haar knie, haar handen waren met de palmen tegen elkaar boven haar hoofd. Toen ze zo een tijdje stond, schudde ze zich los en deed ze haar blauwe ogen weer open. "Ik moet je wel waarschuwen, zo'n geweldige relatieadviseur ben ik niet." Grinnikte ze onschuldig, waarna ze haar schouders ophaalde.

Het meisje liet alles even bezinken en dacht na voordat ze antwoord gaf. "We kunnen twee dingen doen," Begon ze rustig, waarbij de enkele dorre blaadjes tussen haar lange, slanke vingers verkruimelde, "Oftewel kun je het hem recht op de man af zeggen. Of, ik kan polsen voor jou." Subtiel trok ze haar wenkbrauw op, liefde was iets waar ze niet geweldig in was, maar voor Alex maakte ze een uitzondering. Ze gaan haar uiterste best doen voor het meisje, dat haar zo hard vertrouwde dat ze gewoon haar crush aan haar vertelde. En eigenlijk was ze ook uiterst tevreden dat het meisje direct naar haar kwam.

Ze knikte, die reactie had ze wel verwacht. "Dan hebben we nog twee mogelijkheden, ik kan het via Max vragen of ik kan regelrecht bij Fletcher polsen." Haar wenkbrauwen wiebelde ontzettend subtiel. Het blaadje, dat tussen haar vingers verplet was, dwarrelde in stukjes naar de grond. Een nieuw blaadje werd het slachtoffer.

Ze liet de woorden van het meisje voor haar bezinken en dacht diep na voor ze antwoord gaf. "Ik denk," Ze beet kort op haar lip, "Dat hij het oftewel voor de grap deed, of hij heeft inderdaad gevoelens voor je. Maar dat moeten we natuurlijk uitzoeken." Ze haalde haar schouders onverschillig op. Veel wist ze niet meer van de liefde, niet dat het haar uitmaakte. Als ze verliefd werd zou ze dat wel weten, toch?