Gravity

Registratiedatum : 12-04-15

<blockquote> Met sierlijke passen liep ze richting de boomhut. Het was haar favoriete plek hier in de The glade. Er waren nu steeds meer jongeren door de Box gekomen en allemaal wisten ze hun naam niet en verkeerde ze in schok. Wat behoorlijk normaal was, als je op een vreemde plaatst wordt gedropt zonder herinneringen. Ze had geprobeerd om haar herinneringen terug te krijgen, zonder succes. Bij niemand leek het te lukken. Haar pas paste zich automatisch aan toen ze dichterbij de boomhut kwam, haast eerbiedig klom ze erin. Vanboven legde ze haar handen over elkaar en keek ze rond, overal werd hard gewerkt en de poorten tot het labyrint stonden wagenwijd open. Als daar ooit zo'n Griever door kwam hadden ze een probleem, maar blijkbaar kwamen die alleen 's nachts te voorschijn.

››Open

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Met een tevreden glimlach struinde hij door het halflange gras. De zon brandde op zijn hoofd, maar gelukkig voelde hij niet dat vervelende gevoel van klammend zweet. Hij had vandaag al wat gedaan voor the glade en het voelde wel goed om eens niet wat eenzaam vanaf de kantlijn te hoeven kijken. Al was bomen omhakken eerlijk gezegd niet zijn ding. Zijn handen waren niet echt gemaakt voor het grove werk, maar voor het fijne. De gitaar die hij zo'n beetje geclaimd had, nam hij bijna overal mee naartoe, behalve naar de werkplek. Nu had hij hem dus ook achterop zijn rug gebonden. Oefenen was zijn tweede bezigheid en het bracht wat meer vrolijkheid op de gezichten van de bewoners hier. Dat vond hij wel fijn. Het ging steeds beter, alsof langzaam de kennis weer naar boven kwam drijven.
Dit keer had hij zichzelf naar een grote en dikke boom gebracht, waar in de top een soort hut was gemaakt. Fletch beet kort op zijn lip, het aanzicht van zo'n hoog ding bracht hem de kriebels. Wat als je nou net zou vallen vanaf die hoogte? Overlevingskans was echt kleiner dan nul. Daarom ging hij maar in de schaduw van de grote boom zitten en begon weer wat te tokkelen. Het leek hem wel leuk op een warme avond iets van een feestje te organiseren. Zo zou hij meteen de bewoners leren kennen die hij alleen van gezicht wist te noemen. Misschien zou hij zelfs bekende bewoners beter leren kennen. De noten vormden al snel een deuntje, maar de inspiratie voor een echt liedje ontbrak hem nu nog. Het klonk gelukkig wel zuiver.

THANKS KAY

Registratiedatum : 12-04-15

Muzieknoten haalde haar uit haar gedachten, de enigste persoon die ze kende met een gitaar was Fletcher. Ze had nog geen tijd gehad om met de jongen te praten, met geen enkele eigenlijk. Behendig klom ze de boom uit, het was haar favoriete plek dus kende ze de ladder al ongeveer uit haar hoofd. Dat was het handige aan een olifantengeheugen, je onthield alles, zelfs de negatieve dingen. Het blonde hoofd van de jongen bevestigde haar voorgevoelens, Fletcher. Jammer dat ze niet kon zingen, anders was ze er wel bij gaan zitten. "Klinkt goed." Ze glimlachte vriendelijk en de wind speelde zachtjes met haar haren. Na Ayle en Rebecca was zij het langste hier, een grote last. Hunkerend naar de vrijheid had ze maar al te vaak voor de openingen van het labyrint gestaan, waarna Ayla haar kwaad had uitgefoeterd. "Mag ik erbij komen zitten?" Zei ze vragend.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Al snel hoorde hij het ritmische geklop van voeten die een ladder afdaalden, omhoog zou ook kunnen, maar hij had niemand naast zich zien verschijnen. Dus .. er had iemand zich schuil gehouden, daar helemaal boven? Met een klein glimlachje keek hij omhoog, toen hij nogmaals een soort compliment hoorde voor zijn spel, maar helaas wist het zonlicht hier wel door de takken te druipen en werd hij tijdelijk verblind. Fletch plaatste zijn hand behoedzaam voor zijn ogen, zodat hij straks geen witte vlekken in zijn visie kreeg. "Mag ik erbij komen zitten?" De jongen trok een van zijn wenkbrauwen wat komisch op. "Aangezien dit niet mijn plekje is, natuurlijk." Glimlachte hij. "Maar zelfs als het mijn plekje was, zou het mogen." Nee, echt aan eigendommen deed hij niet. Was er ook niet een regel? Met eerlijk delen? Ach, wat had je er ook aan. Je kon er toch niet mee wegkomen. "Sorry, maar volgens mij heb ik nooit je naam gehoord."

THANKS KAY

Registratiedatum : 12-04-15

"Aangezien dit niet mijn plekje is, natuurlijk. Maar zelfs als het mijn plekje was, zou het mogen. De jongen glimlachte vriendelijk en rustig zette ze zichzelf in het gras. Geroutineerd trok ze haar schoenen uit en drukte ze haar blote tenen diep in het gras. Dat deed deugt. "Sorry, maar volgens mij heb ik nooit je naam gehoord." Ze keek verbaasd op. Meestal verwelkomde ze de Newbie's zo ongeveer, misschien deze niet? "Helena is de naam. En jij bent toch Fletcher?" Vroeg ze dus maar voor de zekerheid, haar stem klonk even zacht als de wind. Wat niet paste bij de rest van haar persoonlijkheid. Meestal was ze wel vriendelijk, maar soms, als ze even genoeg had van alles, kon ze ontzettend scherp en gemeen uit de hoek komen. Gelukkig had ze geleerd hoe ze zo'n soort woede uitbarstingen kon beheersen.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Ow, had hij niet iets fouts gezegd? De frons bracht hem wat uit zijn doen en zijn mond werd weer iets meer gevormd naar een strak streepje. Maar nee, ze leek het niet al te erg te vinden gelukkig. Helena was haar naam en iets van een lichtje ging er branden, maar hevig was het niet. "Jup dat is m'n naam." Glimlachte hij. "En .. hoe lang zit jij hier al?" Om het vastzitten te noemen vond hij misschien een beetje ver gaan. Het was een rotsituatie, ja, maar niemand zag er doodongelukkig uit of wat dan ook, toch? Of had iedereen het beste masker ooit op?

THANKS KAY

Registratiedatum : 12-04-15

Hij bevestigde haar vermoedens. "En .. hoe lang zit jij hier al?" Ze grijnsde, waarna ze een grassprietje uittrok en ermee speelde. "Na Ayla en Rebecca ben ik hier het langste. Het suckt hier, vind je ook niet?" Ze keek opzij, haar antwoord was serieus, maar in haar blauwe ogen was een speelse blik verschenen. Mensen plagen vond ze wel leuk, zolang het niet te heftig werd kon het allemaal.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

"Na Ayla en Rebecca ben ik hier het langste. Het suckt hier, vind je ook niet?" Een naam kwam hem wel bekend voor, dat was dat ene meisje dat zo'n uitstraling had van 'hey hoi, luister naar mij of shush', maar de andere naam was een groot vraagteken voor hem. Maar goed, die Ayla was dus een van de eersten geweest? "Oh." Wist hij er op het moment slechts uit te brengen en knikte kort. Zijn blauwe ogen gleden over de gitaar hij en liet zijn hand langzaam, maar verzorgd, over de snaren gaan. "Is dat een lange tijd, of valt het mee?" Vroeg hij, zijn blik nog altijd op het snaarinstrument houdende.
Goed, ze had hem nog een vraag gesteld. Hierop haalde hij zijn schouders wat op. "Ik weet het niet." Hij hief zijn hoofd wat op en keek in de verte, maar de grote muren verhinderden zijn blik al snel. "Ik herinner me niets van buiten af, wie weet was het daar nog wel erger? Misschien is dit juist een hemel vergeleken met de vroegere wereld?"

THANKS KAY

Registratiedatum : 12-04-15

"Is dat een lange tijd, of valt het mee?" Ze ging verder met het gras plukken. "Eerlijk gezegd valt dat nog wel mee." Ze haalde haar schouders op, stoppen met vechten zou ze nooit. Maar ze had er vrede mee genomen dat ze eerst deze hindernis moest nemen en dan pas door kon gaan om verder te gaan, om hier weg te geraken. "Ik herinner me niets van buiten af, wie weet was het daar nog wel erger? Misschien is dit juist een hemel vergeleken met de vroegere wereld?" Ze schudde haar hoofd. "Nee, ik ben zeker dat erger dan hier niet kan. Heb je nog nooit het gekrijs van de Grievers gehoord? Of heb je ze al ooit gezien?" Een lichte glimlach verscheen op haar lippen, wie weet kon ze hem er vanavond een laten zien. Dat was nog eens een strak plan, niet dat ze het labyrint in gingen. Nee! Dat was te gevaarlijk, ze zouden door een raampje kijken.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Het arme gras kreeg wel iets zwars te verduren met al dat gepluk. Het zou wel aangroeien, maar dat ene sprietje nooit meer, was dat niet heel verdrietig om over na te denken? Maar goed, heel lang zou ze haar verblijf niet noemen. Ze zou er dus niet mee opscheppen? Dat klonk meer als muziek in zijn oren. Alsof het zo ontzettend geweldig was als je hier een dagje of weekje langer had geleefd dan de rest. "Nee, ik ben zeker dat erger dan hier niet kan. Heb je nog nooit het gekrijs van de Grievers gehoord? Of heb je ze al ooit gezien?" Hij fronste weer. Elk uur van de dag hoorde hij wel iets nieuws, goed of slecht. "Grievers?" vroeg hij uiterst verward. Oké iedereen had hem verteld om niet in dat labyrint te gaan, maar niemand had hem verteld wat er in dat labyrint zat. "Als het enge dingen zijn, hoef ik ze niet per se te zien hoor." Murmelde hij en schudde even met zijn schouders. Brr, de kippenvel ging maar niet weg.

THANKS KAY

Registratiedatum : 12-04-15

Oké, grievers stonden dus niet op zijn favoriet-lijstje. "Als het enge dingen zijn, hoef ik ze niet per se te zien hoor." Ze stootte hem speels aan. "Komaan! Vanavond weet ik het perfecte plekje om een Griever te spotten." Grijnsde ze naar hem. Grievers waren vieze beesten en je wou er echt niet tegen over komen te staan. Maar als je ze vanachter glas kon zien, zagen ze er minder angstaanjagend uit.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Hij werd aangestoten en daar schrok hij eerlijk gezegd al een beetje van. Laat staan als de stinkende bek van een griever opeens voor zijn neus verscheen. Hoe wilde ze die beesten gaan bekijken dan? "Komaan! Vanavond weet ik het perfecte plekje om een Griever te spotten." Zijn hand klemde zich een beetje nerveus rond zijn gitaar. "Ik weet het niet hoor." Murmelde hij wat, zijn blauwe ogen op het gras richtende. "Als Ayla ons pakt zitten we niet een dag in the well, maar misschien wel een maand."

THANKS KAY

Registratiedatum : 12-04-15

We can't stay here forever

"Ik weet het niet hoor. Als Ayla ons pakt zitten we niet een dag in the well, maar misschien wel een maand." Ze rolde met haar ogen. "Het is niet dat we het labyrint echt ingaan. Trouwens ze kan ons geen straf geven voor in de Laar rond te lopen? Of wel." Ze keek hem aan, haar blauwe ogen stonden speels. Haar handen werden lichtjes plakkerig van het gras, dus veegde ze deze vlug aan haar losse broek af. Het was een linnenbroek, met zo'n touwtje vlak op haar heupen. Doordat die wat laag viel, kon je bijna altijd een klein streepje bruine huid zien.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Ze bleef zeker over haar idee, iets wat hij wel kon waarderen, maar ook weer niet. Want ja .. grievers op gaan zoeken, niet in real life maar toch. "Het is niet dat we het labyrint echt ingaan. Trouwens ze kan ons geen straf geven voor in de Laar rond te lopen? Of wel." Nog steeds voelde hij de rillingen over zijn rug lopen. "Nog steeds de kans op een boze Ayla, want laat weg sneaken, ik weet het niet hoor .."

THANKS KAY

Registratiedatum : 12-04-15

We can't stay here forever

Hij bleef onzeker en ze fronste kort. "Wat moet ik doen zodat je overtuigd bent?" Ze keek hem uitdagend aan, haar linnenbroek waaide zachtjes in de wind. Ze trok een wenkbrauw op, alsof ze het antwoord uit hem wou halen. De gras sprietjes dwarrelde rustig uit haar vingers, als zand.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Nog steeds, nog steeds was het maar niet uit haar hoofd te krijgen. Net als een soort liedje wat je maar niet kon stoppen om te beluisteren. "Wat moet ik doen zodat je overtuigd bent?" Oh wow, ze ging nu zelfs onderhandelen?! Fletch zijn ogen werden geamuseerd wat groter en hij toverde een glimlach op zijn gezicht. "Hmm .. dat had je misschien niet moeten vragen." Grijnsde hij. "Zing voor me." Ja dat was het. "Met of zonder muzikale begeleiding, jouw keuze."

THANKS KAY

Registratiedatum : 12-04-15

We can't stay here forever

"Hmm .. dat had je misschien niet moeten vragen. Zing voor me. Met of zonder muzikale begeleiding, jouw keuze." Haar ogen vergrootte, ze lachte, dit was toch een grapje. Niet? Toen er geen reactie kwam besefte ze dat hij geen grapje maakte. "You serious?" Ze schudde met haar hoofd. "Zingen kan ik niet, ik klink als een doodgaand beest." Vertrouwde ze hem toe. Nee, zingen was niet voor haar weggelegd. "Maar dansen kan ik wel?" Opperde ze zachtjes, hopend dat hij het niet gehoord had.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Ja, er verscheen toch wel een beetje spijt in haar blik en houding. Fletch glimlachte, alsof hij zojuist een der grootste overwinningen had behaald. "You serious?" Hij knikte, met een doodserieuze uitdrukking op zijn gezicht. "Zingen kan ik niet, ik klink als een doodgaand beest." Ach ja, had iemand dat gezegd of dacht ze dat maar? "Maar dansen kan ik wel?" Fletch lachte kort. "Als je dat als compensatie wilt doen. Ga je gang!"

THANKS KAY

Registratiedatum : 12-04-15

We can't stay here forever

Ze grijnsde lichtjes. "Dan heb ik wel muziek nodig, slimmerik." Een vriendschappelijk duwtje was het gevolg. Het was niet dat ze echt talent had om te dansen, maar dat kon ze gewoon beter dan zingen of een instrument bespelen. Ze wiebelde afwachtend met haar wenkbrauwen, hopelijk zou niemand haar dans zien.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

"Dan heb ik wel muziek nodig, slimmerik." Oef, een duwtje was het gevolg van deze woorden en Fletch deinsde mee met de richting van de duw. "Rustig rustig." Gebaarde hij haar met een glimlach. "Ik wist niet dat je zo graag wilde beginnen." Een van zijn mondhoeken trok hij nog wat plaaglijk op en hij plaatste zijn gitaar weer op zijn schoot. Hij begon met een redelijk snel tempo, wat uiteindelijk wat vertraagde, maar de intensiteit bleef aanhouden. Eens zien wat voor een danskunsten ze bezat.

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Alexx was net terug aan het komen van ene wandeling in het bos toen ze ineens iemand klaar zag staan om te dansen en iemand anders met een gitaar. Direct wist ze wie dit waren, Helena en Fletcher, de enige twee personen waar ze al maar dan 1 conversatie mee had gehad. Alexx was benieuwd naar Helena haar dansen, ze had haar al eens zien dansen, heck ze had met haar gedanst. Toch was Alexx benieuwd hoe het dansen van Helena zou zijn zonder half verblind te worden door regen. Dus bleef ze stil staan, wachtend op de moves van Helena terwijl ze verschuilt werd door een stel bomen van het bos en ze zo onzichtbaar mogelijk bleef.

}Ik hoop dat het oke is dat ik erbij kom...
}Emma, told you i was feeling evil >D xD

Registratiedatum : 12-04-15

We can't stay here forever

Haar antwoord leverde haar een lichte grijns op en een plagend antwoord, waardoor ze lichtjes glimlachte. De blonde jongen zette zijn gitaar op z'n schoot en sloeg wat akkoorden aan, daarna begon hij aan zijn lied. Eerst knikte ze een tijdje mee op de maat, om het ritme te pakken te hebben. Toen kwam er een uitdagende blik in haar ogen en begon ze. Draaiend met haar haren en schouders vloog ze alle kanten op. Piroutte's, sprongen en halve koprollen mochten ook niet ontbreken. Het ritme vertraagde, maar de intensiteit bleef, waardoor ze doorging. Maar dan op een trager ritme, uitdagend versnelde ze soms. Toen het liedje eindelijk uit was stond ze lichtjes hijgend overeind, een klein laagje zweet bedekte haar huid. Maar een glimlach en de twinkelingen in haar ogen vertelde iedereen dat ze het geweldig vond.

››Was dit aan het kijken ondertussen xD https://www.youtube.com/watch?v=CU1MuG8meCQ https://www.youtube.com/watch?v=zPTivj0jMIY Haar dans is zo iets in die aart, maar dan minder professioneel enzo xD

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Zo nu en dan waagde hij het om zijn blik van de snaren af te halen en dan zag hij weer een paar fragmenten van haar zeer bijzondere, maar echt heel erg sierlijke dans. De jongen toverde een grote glimlach op zijn gezicht en klapte tevreden toen hij klaar was met spelen en zij met dansen. Hij gooide er een paar 'wooh!'s in. "Nou oké, je hebt het verdiend. Ik ga wel mee." Antwoordde hij, zich toch wel weer een beetje nerveus voelende over de hele deal. Maar goed, misschien had Helena zich ook zo gevoeld voor het dansen. Maar ze had zeker talent, ja ja.

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Verbaasd keek ze toe hoe Helena danste, ze was nog beter met muziek dan zonder! Alexandra kon het niet laten om te glimlachen en te klappen, waarbij ze tevoorschijn kwam en duidelijk maakte dat ze het dansen had gezien. "Dat was echt heel erg goed." Zei ze tegen Helena met toch wel ene verlegen toon in haar stem, ze wou niet dat ze dachten dat ze hun aan het bespioneren was ofzo. Ze wou gewoon even zien hoe het dansen was en het was goed, erg goed! "Ik had je al zien dansen toen in de regen maar dit, met de muziek was nog veel beter!"

Registratiedatum : 12-04-15

We can't stay here forever

Toen ze klaar waren riep Fletcher enkele kreten, die ze blozend, maar glimlachend in ontvangst nam. Dit was toch wat anders dan gewoon in de regen dansen met Lex, of op het feest bij de vuurplaats. Hier liet ze meer zien van zichzelf dan dat ze ooit gedaan had. Geklap haalde haar uit haar vrolijke, voldane roes. Had iemand staan mee kijken? Paniek vlamde lichtjes in haar op. Alex kwam tussen de bomen vandaan. Ook zij gaf complimenten, maar daar kon Lena niet zo goed mee omgaan. Dus licht blozend lachte ze enkel wat nerveus. Gelukkig was het het allemaal wel waard geweest, ze ging de Newbie de Grievers laten zien.

PROFIEL RPG SHEET