You'll be sorry

Ze had een klap en een duw gehad van de jongen, ze had hem duidelijk vermeld dat hij maar beter met een oog open kon gaan slapen wat hij zou dood zijn. Ze likte over haar lippen met een licht vals grijnsje op haar donkere lippen. Ze moest enkel nog een plan bedenken, ze had al uitgevogeld hoe zijn slaapritme in elkaar zat en waar zijn hangmat hing. Hij zou zo een spijt krijgen, ze ging op haar eigen hangmat zitten en liet zich achterover vallen waardoor ze met een koprol op de grond landde en zacht begon te grinniken. De enige die ze hier werkelijk vertrouwde was Oliver. Ze bleef op de grond liggen en glimlachte toen ze terug dacht aan de avond dat hij vertelde dat hij runner was geworden. Ze hadden gezoend terwijl ze stomdronken waren en in slaag gevallen midden in het bos.

Ineens kwam de roodharige overeind met een grote grijns op haar gelaat. Ze zou gewoon iets van etenswaar zoeken dat of rot was of ongelofelijk stonk omdat in zijn hangmat te verstoppen. Ze schudde haar hoofd. Nee het moest erger maar ze kon er niet opkomen en ze liet zich weer achterover vallen terwijl ze naar de lucht die tussen het bladerdak te voorschijn kwam staarde. Een diepe zucht verliet haar lippen, waarom kon ze nou niets bedenken om hem terug te pakken. Ze liet zich niet zo maar slaan. De klappen die hij had gehad had hij verdient, ze had hem gewaarschuwd haar niet aan te raken en toch deed hij het. Ze had hem zo gewaarschuwd. Kut Tony

- eerste post Anthony

Ze had niet doorgehad dat hij ineens terug was gekomen, ze dacht dat ze alleen was. Haar verzonken gedachtes over de nacht er voor. Met oliver, ze kon niet verliefd worden. Niet nu, niet hier. Een diepe zucht verliet haar lippen voor ze haar ogen sloot en haar lippen opende en haar zachte gezang weerklonk tussen de bomen.

Carry on my wayward son
There'll be peace when you are done
Lay your weary head to rest
Don't you cry no more

Haar stem was zachter en bevatte meer emotie dan ze vaak al toonde, ze was gesloten. Ze praatte niet graag met mensen en zonderde zich graag af op sommige momenten. Het ene moment wilde ze gezellig doen niet dat de mensen het hier toelieten.

Once I rose above the noise and confusion
Just to get a glimpse beyond this illusion
I was soaring ever higher
But I flew too high

Was het werkelijk te veel gevraagd gewoon normaal met elkaar om te gaan. De roodharige zag dingen snel als een bedreiging en schoot meteen in de verdediging op zo een manier dat ze iedereen wegduwde om zich heen.

Masquerading as a man with a reason
My charade is the event of the season
And if I claim to be a wise man, well
It surely means that I don't know

Haar stem klonk steeds wat luider zonder dat het schade deed aan haar klanken. Ze legde haar benen op de hangmat terwijl ze met haar rug plat tegen de grond lag en naar het bladerdek boven haar staarde.

Carry on my wayward son
There'll be peace when you are done
Lay your weary head to rest
Don't you cry no more

https://www.youtube.com/watch?v=MRn1pKWBoT8

Ze schrok op toen ze hem zag en rolde iets te duidelijk met haar ogen op zijn woorden. Hij keek letterlijk en figuurlijk op haar neer. Hoe durfde hij, ze krabbelde overeind terwijl ze de zoom van haar shirt pakte en die over haar hoofd trok en op haar handmat gooide. 'Oke drie dingen. 1. Mijn naam is niet rosse, het is Hayden.' Zei ze met haar ogen rollend terwijl ze haar bhbandje recht deed. Ze pakte haar schoenen en zette die onder de hangmat en smeet de sokken er bij. 2. Wacht jij maar gewoon tot ik je terug pak want dan is arme tony ineens heel zielig. Zei ze met een valse grijns rond haar lippen. Ze maakte de riem los en de knoop van haar broek en trok die elegant uit. 'En 3. Ik ga mij wassen want ik wil niet zo stinken als dat jij doet.' Ze hoopte hiermee gewoon weg te komen zonder een confrontatie aan te hoeven gaan. Niet echt beseffend dat ze het gewoon al was gestart.

"Doe je kleren terug aan. Dit is zéér ongepast," Ze lachte ne keek het met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Nee dat noem je persoonlijke hygiëne' Zei ze terwijl ze met haar ogen rolde. Ze wist wel dat ze knap was en maakte daar graag gebruik van. "Dat is de geur van mannelijkheid," opnieuw schudde ze haar hoofd. Ze moest een beetje lachen om de jongen ze had zijn blik wel gezien. 'Naah de mannen die hier zijn die ik heb geroken, naja niet heb geroken waren echte mannen dus dan moet jij wel een watje zijn.' Zei ze terwijl ze hand op de blote huid van haar heup zette. "Als je er zo bijloopt laten jongens zich te veel leiden door die rondingen," ze grijnsde. 'Wacht kan je mij niet eens meer aankijken' vroeg ze duidelijk vermaakt en likte langs haar lippen. Dit was pas vermaak, 'Zeg dat het je spijt en ik stop deze rondingen weg.' zei ze glimlachend haar handen over haar rondingen glijden.

Ze glimlachte haar liefste glimlach toen hij haar aankeek. Ze legde haar handen op haar rug tegen een boom aan. Ze zetten een van haar benen hoog tegen de boom terwijl ze naar hem bleef kijken. Ze hield haar hoofd wat schuin terwijl ze zacht en speels op haar onderlip beet. Ze had haar harde masker af gezet om zo haar zin te krijgen, ze had een mooi lichaam dat wist ze. Enkel was haar innerlijk nogal verrot als je geen moeite deed of wilde doen om haar te leren kennen. Op zijn woord reageerde ze niet op een omlaag zakking van haar mondhoeken na. Maar deze gingen snel weer omhoog bij zijn grijnsje. 'You sure? You seem to enjoy yourself' zei ze doelend op de grijns die op zijn lippen rustte. 'So why wont you tell you you are sorry?'

Ze volgde zijn handen die hij voor zijn kruis hield en ze kreeg een bredere grijns waarna ze hem weer aan keek. 'Certainly enjoying yourself' zei ze met een grijns op haar lippen. "I enjoy the little things in life," Ze moet enkel grinniken terwijl ze de opmerking niet uitsprak. Ze tilde haar hoofd iets op zodat ze hem kon aankijken nu hij voor haar stond. "Why would I?" Ze trok haar wenkbrauw enkel op terwijl ze naar hem keek. 'Maybe because you hit me after i did hit you but i warned you not to touch me. Besides that who the hell knows where I was. I didn't even know my name but all I had was some dude pulling at me and picking me up to put me down in the woods. Maybe that's why I deserve a sorry.' Ze trok haar wenkbrauw wat arrogant op en keek hem even aan. 'Besides that I am not as tall or strong as you so that hurt like hell.' Zei ze zachtjes terwijl ze aan het BH bandje begon te frunniken.

Ze keek hem hoofdschuddend aan en rolde met haar ogen. "Misschien moest je dan eens luisteren naar wat ik toen te zeggen had, voordat je richting de dood in loopt. Ik heb je die dag weg gehouden van de dood, maar je mag van me terug richting het labyrint lopen, ik houd je niet meer tegen." Ze keek hem geïrriteerd aan en de houding die ze hem net gaf verdween steeds verder weer naar de botte en grove dame. 'You know I was terrified I told you not to touch me you did it twice i've hit you twice. It was wrong but i was scared and you drove me into a corner.' Zei ze hem aankijkend terwijl ze haar rug naar hem draaide en haar armen pissig over elkaar sloeg.

Ze smeet het shirtje in haar hangmat en weigerde hem nog aan te kijken of iets te doen op zijn commando. Ze deed niets op commando naja misschien het wassen dan want ze had echt het gevoel dat ze stond. Ze rekte zich uit en liep in haar ondergoed naar het beekje waar ze over een glade steeds uitgleed en whoppa met een harde plons in het water gleed terwijl ze zich uit het water klom en haar handen op de oever zette hingen haar lokken stijlloos langs haar gezicht. 'fudge' Zei ze zachtjes terwijl ze naar haar enkel keek toen ze weer op de oever zat.

"Ik draai één keer mijn rug en dan krijg je dit," Ze keek hem glimlachend aan en weigerde te laten zien dat het echt pijn deed. Ze moest zich sterk voor doen, ze was niet zwak dus ging ze ook niet zwak doen door haar pijn te erkenen of haar emoties de gang te laten gaan. Het voelde alsof er een olifant op had liggen rollen. 'Het gaat wel,' zei ze terwijl ze even kort omhoog keek en daarna haar hoofd afwendde en in de donkere huis van haar enkel prikkend om die vervolgens slissend terug te trekken. Oke het was echt pijnlijk, belangrijkste was hem weg zodat ze normaal naar dr hangmat kon strompelen zonder dat iemand het zag.

Ze voelde de pijn in haar enkel terwijl ze naar hem keekmaar hij staarde enkel naar haar enkel terwijl hij neer knielde. "Als je enkel zo blauw ziet kan jet niet zomaar 'gaan'. " Ze liet zich uit de zittende houding wat naar achteren vallen om op haar ellebogen te rusten. 'Het gaat echt, mijn enkel hoort zo blauw' probeerde ze terwijl ze de glimlach op haar lippen probeerde te houden. Ze leek enorm gefixeerd op haar enkel dus hij zag de glimlach toch niet. ze liet hem van haar lippen verdwijnen en gooide haar hoofd naar achteren. "May I?" Ze knikte zachtjes terwijl ze naar hem keek. 'Yeah' zei de roodharige terwijl ze haar voet wat optilde en die hem aanreikte.

Ze bleef liggen en legde haar armen onder haar zeiknatte lokken. Ze haatte hem maar hij was de enige die haar werkelijk kon helpen of ze het nou leuk vond of niet. Ze zuchtte diep terwijl haar voet weer werd neer gezet, het deed stiekem best wel pijn en dat was kort te horen aan de pijnlijke kreun die even te horen was. Meteen deed ze alsof het niet was gebeurt. "Laten rusten is de boodschap," begon hij. "Misschien fabriceer ik straks wel één of ander zalfje voor je, al moet ik daarvoor eerst kijken welke kruiden ik nog allemaal heb." Ze kwam meteen wat overeind en keek hem aan. 'Niet nodig, het is niets.' Bleef ze volhouden zonder van emotie te veranderen. Ze wist ook zeker dat ze bleef zitten hier tot hij weg was.

ze sloeg haar rode lokken opzij en keek hem aan. Dacht hij nu werkelijk dat ze geholpen wilde worden? Ze sloeg niet voor niets elke keer zijn pogingen gade. Ze wilde niet naar haar hangmat, ze zat hier prima en hulp was overbodig. Ze volgde hem terwijl hij opstond en zijn hand naar haar uitreikte. Ze wendde haar hoofd af, ze hoefde geen medelijden zeker niet van hem. Ze beet hard op haar onderlip terwijl ze met haar ogen kneep. Het deed behoorlijke pijn en ze verwachtte ergens dat ze niet eens met zijn hulp overeind zou komen. Ze wachtte wel gewoon. 'Anthony ik heb geen hulp nodig. Dacht dat het duidelijk was?' Klonk haar stem weer hard, ze keek hem niet aan en sloeg haar armen gesloten over zich heen.