Try to run away but

Een gefrustreerde, kwade schreeuw klonk tussen de bomen. Zijn grote stampende passen braken de takjes onder hem en wild sloeg hij de laaghangende takken voor zich weg. Deze dag was ronduit kut verlopen. Zodra hij op was gestaan was het fout gegaan, en dat terwijl dit verdomme zijn eerste vrije dag sinds zijn aankomst was. De eerste dag dat hij besloot niks te doen, en het was uitgelopen op een van de ergste dagen die hij tot dusver had gehad. Meteen na het douchen had hij Alylore het labyrint in zien rennen, compleet psychotisch, de griever liefkozend en hem tegemoet lopen. Nog geen twintig minuten later was ze teruggekeerd, gestoken en bebloed, en gestorven. En toen hij zijn rust zocht in de cabin, waar hij vaker naartoe ging omdat daar niet vaak mensen waren, was Kristy binnen komen lopen. Klagend, oh wat een fucking zeur was dat wijf. Ze was zo lang doorgegaan, alsof er geen rem op dat kind zat. Ze had Alylore een fucking bitch genoemd, was op zijn schoot geklommen en had haar tong in hem gestoken.
Hij stopte met lopen. Tijdens die laatste ontmoeting had hij waanzinnig veel gedronken om het aan te kunnen. Deze dag had hij vrij genomen omdat hij wist dat dit moment eraan zat te komen; het moment dat hij het niet meer aankon. Het moment dat de stress teveel werd en het eruit zou komen. En juist vandaag was alles fout gegaan. Zijn mond hing een beetje open en zijn blik stond opgejaagd. Dat wat hij had proberen te voorkomen was er juist door vandaag uitgekomen. Hij was zijn zelfbeheersing compleet verloren, en de alcohol hielp hem daar niet mee. Maar het zweverige, verdoofde gevoel dat hij had, zorgde ervoor dat hij niets gevend rond kon lopen.
Hij vond een bijl; één die hij gister hier had achtergelaten omdat hij nog bezig was geweest met een boom in stukken hakken. Verwoest raapte hij het ding op en gooide het tegen een boom aan, met een schreeuw om het extra kracht te geven. Hij schopte in het rond, en kreeg toen pas door dat zijn hand hevig bloedde. Hij bleef staan om ernaar te kijken, en zag een flinke kras over de palm van zijn hand lopen. Het bloed was in strepen over zijn onderarm gaan lopen. Was het van de takken? Van de fles die hij kapot gegooid had? Hij wist het niet. Het maakte hem niet uit.
Hij liet zichzelf met z'n rug tegen een boom aanvallen en gooide zijn achterhoofd er tegenaan. Door de verdoving voelde hij niet hoe het zijn achterhoofd schaafde. Zijn armen hingen verslagen langs zijn lichaam en hij richtte zijn gesloten ogen omhoog. Hij voelde de brok in z'n keel, en daar was het moment waar hij bang voor was, het moment dat hij wilde voorkomen. Om deze reden hield hij zijn ogen gesloten, maar er was geen controle meer. Langzaam stroomden zijn wangen nat van gefrustreerde, kwade, dronken en vermoeide tranen.

En voor hij het wist hurkte er een lichaam voor hem neer. Door de geur van haar haar wist hij dat het Helena was. Hij reageerde nauwelijks op haar, geen teken dat hij doorhad dat ze er was. Hij wist niet of hij wilde dat ze hier was, of dat hij alleen wilde zijn. Het maakte hem geen zak meer uit wie hem zo zag. Het kon hem allemaal verrotten. 'Max, wat is er gebeurd?' Hij reageerde niet, en deed ook niet zijn best om de wond te verbergen om haar de zorgen weg te nemen, zoals hij normaal gedaan zou hebben. Het boeide hem niet. Hij zat daar maar. De tranen waren gestopt, maar zijn wangen nog nat omdat hij het niet weg zou vegen. Zijn ogen bleven gesloten.
En toen voelde hij de lippen op zijn voorhoofd. Hij wist niet wat het was. Misschien was het de dronkenschap, misschien was het de woede die hem rare dingen liet doen. Misschien waren het gevoelens die hij nog niet eerder had gevoeld, misschien had hij ze alleen nooit herkend of erkend. Maar wat hij nu deed was niet iets wat hij anders gedaan zou hebben. Zo teder als ze zijn gezicht had vastgepakt en met haar duimen streelde, zo plots leunde hij naar voren en pakte hij haar gezicht vast. Voor een moment keek hij haar in haar ogen aan, de zijne nat. Van dichtbij bekeek hij haar gezicht nog even, van haar ogen tot haar lippen, en drukte zijn lippen tegen haar aan. Voor enkele seconden hield hij haar stevig vast, maar langzaam opende hij zijn mond om adem te halen, en hij voelde haar warme huid tegen zijn lippen. En toen deed hij het nog eens. Met zijn lippen duwde hij een kleine opening tussen haar lippen, maar de woede en frustratie, zelfs de ongecontroleerdheid nam het over. Met zijn duim probeerde hij haar onderlip omlaag te duwen, zodat ze haar mond verder open zou doen. Hij wilde haar. Het zuurstofgebrek duizelde hem nog meer dan de alcohol nu deed, maar woedend, dronken en vurig kuste hij haar door. Het duizelen was heerlijk, het was heerlijk licht in zijn hoofd. Met haar hoofd nog in zijn handen trok hij haar mee naar achter, zodat hij tegen de boom aan leunde en zij half over hem heen hing. Zijn wangen waren nog altijd nat.

Ze ging er in mee. En het gevoel van haar vingers die over zijn hoofd gleden was zo veel intenser dan het gisteravond had gevoeld. Hij liet zijn handen doorglijden tot in haar nek, waar hij de onderste haren bij haar hoofd vastpakte en haar dichter naar zich toetrok. Haar benen gingen over hem heen, en instinctief vloog zijn andere hand naar haar onderrug om haar naar beneden te duwen. Maar ze trok zich terug, en toen ze fluisterde voelde hij haar hete adem tegen zijn lippen. Hij wilde door, hij wilde haar voelen. Naast woede, frustratie, vermoeidheid en dronkenschap kwam er nu nog passie bij. Dat was iets compleet nieuws voor hem. Al die andere dingen had hij eerder meegemaakt in de glade, maar deze passie was de eerste keer dat hij het voelde. De controle die hij normaal had over hoe hij zich voelde en hoe hij het uitte, was compleet verdwenen. Zijn hoofd leunde nog steeds naar achter tegen de boom aan, en met kleine ogen keek hij haar aan. Maar in die kleine spleetjes oog die te zien waren, was lust te zien, en genot. Want ondanks al de negativiteit die hij voelde, voelde dit heerlijk. 'Je bent dronken.' Dat waren de woorden geweest die met de warme adem mee waren gekomen. Hij wist niet goed wat hij moest antwoorden. Ja, dat was hij. De hand die haar haar vasthield, liet de greep verzwakken, en streelde naar haar gezicht. Zijn duim ging over haar lippen. Ze waren zo dichtbij, zo bereikbaar. Een klein beetje lucht en zijn duim waren het enige wat er tussen hem en haar zat, en alles in hem riep dat hij verder wilde. Zijn hand op haar rug gleed naar haar zij, en begon haar daar te strelen. Eerst boven haar shirt, en hij voelde haar mooie, knappe, slanke lichaam, en de spieren die ze gevormd had door het rennen hier. Terwijl hij haar aan bleef kijken met zijn kleine ogen en zijn duim over haar lippen bleven glijden, ging zijn hand langzaam onder haar shirt. Hij voelde haar huid, warm en gloeiend, en hij streelde haar zacht. Eerst alleen aan de zijkant, maar langzaam ging hij naar haar navel. Hij leunde naar voren om dat kleine beetje afstand tussen hen af te leggen en zoende haar weer.

Ze ging mee, en leek de vraag van net te vergeten. Ze leek even te verstijven toen hij haar buik aanraakte, maar liet hem uiteindelijk zijn gang gaan. Ze pakte hem vast en drukte haar hele lichaam tegen zich aan, en ook haar hand streelde zijn buik. Zijn lichaam trilde van loskomende spanning, en nu Helena zich zo overgaf, lukte het hem niet het rustig aan te doen. Voor een moment had haar opmerking over dronken zijn hem afgeremd, maar nu ging hij weer net zo ruw verder als hij was begonnen. Zijn hand vloog omhoog en raakte haar bh aan, schoven door naar achter om hem behendig los te trekken. Ze opende haar mond, en een lage ademhaling verliet zijn mond. Hij was volledig licht in zijn hoofd, en zodra hij zijn ogen een beetje opende, draaide de wereld om hem heen. Zijn hoofd dwaalde af naar haar nek, waar hij haar haar zoende. De hand achterop haar rug greep de gevallen bh en legde die naast hen neer, de ander lag nog steeds in haar nek waarmee hij haar begeleiden tijdens zijn zoenen. Ze bewoog, en het liet hem kreunen, en ongecontroleerd beet hij haar in haar nek. Zachtjes, dat wel.
En toen trok hij zich weer terug. Even trok hij zijn lippen van haar lichaam af, en beide handen zakten af naar haar heupen. Hij liet zichzelf verder onderuit zakken, zodat alleen nog zijn schouders en hoofd tegen de boom leunden, maar de rest van zijn lichaam plat lag. Met zijn handen duwde hij haar tegen z'n lichaam aan, en hij liet zijn lichaam terugduwen. Zijn ogen waren nog steeds spleetjes, zijn mond een beetje open, en zijn ademhaling was zwaar door zijn neus.

Het was mooi om Helena van onder te zien, met haar lange haar dat langs haar lichaam drapeerde. Hij reikte naar haar haar, maar in die beweging werd zijn shirt uitgetrokken, waardoor zijn armen naar boven zijn hoofd werden gedwongen. Hij volgde haar ogen, die zijn lichaam uitvoerig bekeken, en haar handen gingen langs elke spier die ze kon vinden. In die tijd bekeek hij haar, haar mooie, volle lippen, haar jukbeenderen, haar lange wimpers. Was haar schoonheid hem eerder opgevallen? Natuurlijk. En had hij het gisteravond fijn met haar gevonden? Ook dat, en hij was de hele dag van plan geweest om vanavond weer met haar te slapen. Want ondanks dat ze het gedaan hadden omdat zij in paniek was geweest, had het hem ook rustig gemaakt. En dat wilde hij weer. Hij had haar nodig om rustig te worden. En nu ook, maar nu voelde het anders. Hij wilde nu niet naast elkaar liggen, en elkaar vasthouden. En hij wilde haar vastgrijpen, haar tegen een muur duwen en domineren. Het was niet de mentale rust die hij nu met haar wilde vinden, maar de lichamelijke. Zijn agressie moest eruit, en ergens in zijn hoofd zat een klein stemmetje, de stem die hem normaal leidde, die zei dat dit zo fout was. Dit was de meest foute manier om zijn agressie kwijt te raken. Met Helena nog wel.
En dus sloot hij even zijn ogen, op de zijkant van zijn wangen bijtend. Maar die stem werd weggedrukt toen ze zijn borst begon te kussen. Zijn handen gleden van haar heupen af en hingen slap langs zijn lichaam. Hij keek omlaag, en zag Helena's uitdagende blik. Het was een compleet andere uitdagende blik dan hij normaal bij haar zag. En daar was het kleine stemmetje weer die zei dat dit niet de uitdagende blik was die hij wilde zien. Nee, hij wilde het wél zien, maar niet op deze manier. Hij veegde zijn handen over zijn gezicht. Door de alcohol waren zijn gedachten en gevoelens verwarrend, en alles ging door elkaar. Wilde hij dit? Ja, absoluut. Hij wilde Helena en hij wilde dit met haar delen. Hij wilde haar vasthouden en haar zoenen op ieder stukje huid dat ze had. Hij wilde haar laten genieten en hij wist dat hij meer dan ooit zou genieten van haar. Maar dat was niet wat er nu stond te gebeuren, want dit was een kwade, dronken Max die zichzelf verloren was, en niet de Max die gisteravond voor het eerst zo close met iemand geweest was. Wat er nu stond te gebeuren, was niet wat hij wilde. Al realiseerde hij zich zojuist pas wat hij wel van haar wilde.
Dus, wat moest hij doen? Won dat kleine stemmetje waarvan hij wist dat hij daar naar zou moeten luisteren? Maar het was de kus onder zijn navel die hem weer alles liet vergeten. En dus kwam hij overeind en nam haar gezicht weer vast. Hij zoende haar, vurig en gepassioneerd, maar dronken. Hij duwde haar achteruit en liet zijn handen over haar borsten glijden, en voordat hij zelfs onder haar shirt was geweest, streelde zijn hand over haar gulp en dreigde de knoop van haar broek los te maken. Even raakten zijn vingers in de knoop, want zijn coördinatie was niet wat het hoorde te zijn, maar uiteindelijk kreeg hij hem open. En zonder ook maar naar haar gezicht te kijken of ze het goedkeurde, verdween zijn hand in haar broek.

Eerst had hij niet door dat ze niet meer terug zoende zoals ze eerst had gedaan, maar blind ging hij door met wat hij wilde. Maar zijn hand werd gegrepen en weggeduwd. Door die beweging verloor hij zijn evenwicht, en om die terug te vinden leunde hij weer tegen zijn boom aan. Helena kwam van hem af en ging naast hem zitten. Hij hield zijn ogen weer slechts als spleetjes geopend met zijn kin wat omhoog. Vanuit zijn ooghoeken keek hij haar aan. Hij voelde zich als verlamd. Ze zei sorry, maar het kwam nauwelijks aan. Het klonk alsof ze ver weg stond, wat misschien maar beter was. Misschien kon hij het zich morgen niet herinneren, wat misschien beter voor hem was, omdat hij zichzelf dood zou schamen dat ze zich hier voor verontschuldigde. De andere zinnen kwamen beter door, over hoe ze het wilde, maar niet nu hij dronken was. Hij schoof zijn opgestroopte mouw omhoog en veegde het over zijn gezicht, die nog steeds nat was van zijn tranen die nog geen vijf minuten geleden waren gaan lopen. Hij staarde naar de natte afdruk, en likte zijn lippen liet z'n tanden eroverheen gaan. Hij probeerde een reactie te bedenken, op de woorden te komen die uitdrukten wat hij nu voelde. Hij liet zijn lippen weer los hangen, in een poging tot praten, maar hij kon de woorden niet vinden.
Toen hij opkeek en Helena's ogen zocht, bleef zijn blik hangen bij haar licht geopende mond, en weer voelde hij dat intense verlangen om haar te zoenen. Hij liet zijn kleine, dikke ogen afglijden naar haar haar, en pakte een pluk. Hij wond het om zijn vinger, zachtjes en teder, zoals hij gisteravond ook aan haar haar had gezeten. Hij wikkelde het weer af, en schoof het achter haar oor. Bij haar oor bleef hij hangen, en met zijn duim streelde hij haar kaak. "Je bent zo mooi," fluisterde hij, al wist hij niet of het hoorbaar was, zo zacht. Hij leunde van de boom weg, en kuste haar op haar opgetrokken knieën, waarna hij even met zijn voorhoofd op de kusafdrukken leunde. Hij wist wat hij wilde, maar nu hij uit de sleur getrokken was door Helena's afkappen, kon hij niet goed bedenken hoe hij verder moest gaan. En dus liet hij zijn kin rusten tussen haar twee knieën, en streelde haar beide onderbenen met zijn ruwe vingers. "Wil je me strelen, asjeblieft?" Hij klonk dronken, natuurlijk, maar kwetsbaar, en dit was het eerst in al die weken dat hij iemand vroeg iets te doen waar hij naar verlangde. Het was anders dan wanneer hij vroeg om extra handen om hem te helpen bouwen. Dit was de eerste keer dat hij voor zichzelf aangaf wat hij wilde. En voor nu wilde hij Helena voelen, veel meer dan ze hem zou geven, maar haar vingers door zijn haar zouden hem rustig maken. Dat wist hij, dat had al die vorige keren ook gewerkt, alleen had ze toen niet geweten hoe fijn hij het had gevonden, want dat soort dingen gaf hij nooit aan.