Collision

Registratiedatum : 16-05-15

Terwijl ze met de rug van haar hand kleine haartjes, zweet en dierlijk bloed van haar voorhoofd veegde, gooide ze het laatste beetje runder voor die dag in de bak en zette haar mes in het hout. Ze zette haar handen in haar onderrug en strekte hem uit. Werken aan dat kleine tafeltje was een ware aanslag op haar ruggenwervels, maar alles beter dan de grote tafel, waar het bloed van Oliver nog aan kleefde en steeds maar traumatische beelden in haar op bleven borrelen. Ze schudde het van zich af en pakte de bak met de vleesvoorraad op. Tijd om de Cooks een bezoekje te brengen.

Toen ze de deur naar de keuken opende en deze kort scanden met haar ogen, bleef haar blik hangen bij iets wat haar aandacht trok. De rode coupe van Hayden. Ze slikte, en deed zachtjes de deur achter zich dicht. Een paar andere Cooks waren in de keuken aan het werk, maar allemaal redelijk voorin. Ze knikte kort met haar hoofd als groet en liep toen door naar achteren, waar Hayden stond. Ze wist het niet, hoe ze zou reageren of wat ze van haar zou vinden, maar wat het ook was, het was beter wanneer ze haar niet zou ontwijken. Met een zachte, doffe klap zette ze de bak met vlees naast de roodharige op het aanrecht neer. Zonder haar aan te kijken begon ze het uit te laden. 'Hé,' zei ze, gefocust op de graadloze vis die ze in één geheel uit de bak probeerde te krijgen.

OOC: Fluttig xc
Voor Hayden, nadat Oliver gestoken is en Eve hem van zijn hand heeft ontdaan.

E v a n g e l i n e

Registratiedatum : 18-04-15

Ze zuchtte de Glade moest eten dus ze kon niet maar bij Oliver zijn, ze moest het eten maken voor de mensen hier. Ze kon ze moeilijk gewoon geen eten geven omdat zij zo nodig butthurt moest zijn. Ze hees zich op een van de keukenbladen en keek even voor zich uit, als het vlees zo kwam kon ze beginnen aan het eten voor deze avond. Nu er steeds meer Gladers kwamen kon ze overdag steeds minder luieren. Normaal was het wat broodjes maken in de ochtend en middag en de rest deed zichzelf nu was het al bijna een dag taak geworden. Op dit moment niet zo erg, het haalde haar gedachtes van Oliver af. Hij was de laatste waar ze nu aan wilde denken. Ze sprong van het aanrecht wanneer ze Evy zag, zoals ze haar had benoemd. Bijnamen geven was haar specialiteit en ze deed het onbewust meer dan dat ze het echt door had. 'Hé,' klonk het niet erg geïnteresseerd. Wauw, was ze bang dat ze haar iets aan deed ofzo? Ze wist intussen wel dan mensen soms haar meden omdat ze zo fel kon zijn maar was dit een nieuwe graad ofzo. Ze had wel Oliver zijn hand afgehakt, maar meer op commando dan dat ze het zelf had besloten. 'Dat centuur dat je van mijn middel hebt getrokken, waar is die?' Vroeg ze kalm terwijl ze haar emotieloos aankeek. Ze pakte de bak over en haalde de vis er voorzichtig uit om ze neer te leggen. 'Een hele vis is beter dan een die wat mist.' Zei ze terwijl ze ze even inspecteerde. 'Netjes' kwam er tussen haar lippen vandaan toen ze de graten die er niet meer waren beoordeelde.

Registratiedatum : 16-05-15

'Dat centuur dat je van mijn middel hebt getrokken, waar is die?' Eve stopte even met haar handeling. Ze keek op naar Hayden, die haar aankeek met een klinisch gezicht. Het gebrek aan emoties verwarde Eve. Ze had een uitbarsting verwacht. Misschien het andere uiterste, dat ze haar verdriet zou tonen, haar zou bedanken. Maar ze fronste bij het zien van haar blik. Ze focuste zich weer op de vis. 'Nog in de Bloodhouse, zou ik denken.' Of waar dan ook Olivers hand was gebleven. Terwijl ze dat beeld van zich afschudde, pakte Hayden de vis van haar over. 'Een hele vis is beter dan een die wat mist.' Eve zuchtte lichtjes bij die ironie, maar schonk er verder geen aandacht aan. 'Netjes,' beoordeelde ze haar werk nog. Evangeline zette de inmiddels lege bak onder het aanrecht. 'Dankje,' zei ze koeltjes, waarna ze zich een kwartslag draaide, naar Hayden toe, zodat ze met één hand tegen het aanrecht kon leunen en haar gezicht beter kon zien. 'Hoe is het met hem?' viel ze met de deur in huis.

E v a n g e l i n e

Registratiedatum : 18-04-15

Als je straks langs mijn centuur loopt wil je die naar mijn hangmat brengen. Alsvast bedankt! Ze wist niet goed of ze pissed moest zijn op haar of op Anthony. Ze hakte zijn hand af en het heeft niet eens geholpen en nu voelde hij zich nutteloos. Ze zuchtte bij haar opmerking. 'Hij was ironisch bedoeld Evy' Haar dwang tot mensen bijnaampjes geven was gewoon te groot. Pas als ze iemand echt bij zijn of haar voornaam noemde was er iets mis. Ze negeerde verder de aanwezigheid van de brunette. 'Hij heeft pijn, heb hem dekens en een kussen gegeven gewassen want hij stonk en eten gegeven verder, mwha. Hij heeft gewoon veel pijn en hij denkt dat hij dood gaat. Wat hij ook gaat zonder medicijnen.' Zei ze zacht terwijl ze een vis in een pan smeet.

♥ Isa

Registratiedatum : 16-05-15

'Als je straks langs mijn ceintuur loopt, wil je die dan naar mijn hangmat brengen? Alvast bedankt!' Evangeline wist niet wat ze van haar verzoek moest denken. Ze over het algemeen niet zo goed wat ze van Hayden moest denken, en dan met name hun relatie. Was ze boos op haar? En waarom bleef ze zo belachelijk kalm? Het was martelend, bijna, om zo naast haar te staan en niet te weten of ze nu ieder moment bedankt of vermoord kon worden. 'Sure,' zei ze, enkel wat binnensmonds doordat haar oog even viel op een andere Cook, degene bij wie ze een broodje had weten te bemachtigen. Hayden leek wat geërgerd door haar koele houding. 'Hij was ironisch bedoeld, Evy,' zei ze met een zucht. Dat ironische gedeelte had ze zelf ook wel begrepen. Het ging haar om of het een aanleiding was tot een uitbarsting en ze zich misschien niet ál te opgewekt moest opstellen. Zelfs haar bijnaam deed haar weifelen over de emotionele toestand van Hayden. Ze keek toe hoe ze de vis oppakte en met een wat agressieve beweging de pan in wierp, terwijl ze haar vraag beantwoordde. 'Hij heeft pijn, heb hem dekens en een kussen gegeven, gewassen want hij stonk en eten gegeven verder, mwha. Hij heeft gewoon veel pijn en hij denkt dat hij dood gaat. Wat hij ook gaat zonder medicijnen.' Haar stem was zacht. Arme jongen. En arme mensen die van hem hielden. Tot voor het incident kende ze Oliver nog niet eens, en zij vond het al onaangenaam hem zo te zijn lijden. Ze wilde niet weten hoe bijvoorbeeld Hayden zich moest voelen. Of die arme Helena, die zich waarschijnlijk een ernstig schuldgevoel had opgezadeld. Medicijnen, dat zou nog een hele klus worden, hier, op deze godvergeten plaats. 'Het spijt me,' zei ze plotseling. Ze wist niet waarom. Waarschijnlijk omdat ze zo ontzettend graag wilde dat Hayden niet boos op haar was. 'Het... Het was nu niet echt een doordachte actie...' Haar woorden bleven in de ruimte hangen. Ze wist ook niet wat ze wilde zeggen, maar het voelde gewoon alsof ze haar in ieder geval ìets van een verontschuldigen verschuldigd was. Daarbij had het niets uitgehaald. Die jongen was zijn hand kwijt, en hoewel het niet volledig haar schuld was geweest, had het het waarschijnlijk alleen maar erger gemaakt dan verholpen. Ze zei het er niet bij, maar het hing duidelijk onuitgesproken tussen hen in de lucht. Ze keek naar de pan, waar de vis begon te sudderen in de bakboter, waardoor de keuken heerlijk begon te geuren. 'Als er ooit iets is...' Ze keek van de pan op naar haar gezicht. 'Als er ooit iets is waar ik je mee kan helpen, geef maar een gil,' Het mocht dan klinken als een aanbod puur uit beleefdheid, maar ze meende het, om de een of andere reden, wel.

E v a n g e l i n e

PROFIEL RPG SHEET

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

Collision