Second birth

Registratiedatum : 04-06-15

Haar hoofd was leeg. Compleet leeg. Ze probeerde terug te denken, maar kwam niet verder dan misschien een minuut geleden, toen ze wakker was geworden in dit... deze... wat het ook was. Een soort lift. Het was alsof ze pas net was ontstaan. Misschien was dat ook wel zo. Misschien bestond ze een paar minuten geleden nog niet. Nee, dat kon niet. Ze wist hoe mensen ontstonden. Twee geslachtscellen versmelten, delen zich, vormen een klein wezentje met armpjes en beentjes en een hoofdje dat rond drijft in de buik van een vrouw. Ze was er vrij zeker van dat ze geen embryo was en dat ze niet in iemands buik zat. Maar als ze al zo'n (bijna?) volgroeid mens was, waar was haar hele jeugd dan gebleven? Ze zou herinneringen moeten hebben, maar ze waren er niet. Het was alsof ze opnieuw geboren was, zonder verleden. Ze kon niet veel zien. Ze had het idee dat ze omhoog ging in iets van een lift. Het ding schokte. Ze was misselijk en had het warm, ze zweette, ze voelde zich vies. Haar kleren plakten aan haar lijf. Ze wilde ze wel uittrekken, maar misschien zou ze zo ergens aankomen waar andere mensen waren en dan wilde ze toch liever gekleed zijn. Ze had een naam. Er moest een naam zijn. Het wilde niet in haar opkomen. Niets wilde in haar opkomen. Haar gedachten draaiden rondjes. Geen paniek, dacht ze, geen paniek. Ze verroerde geen vin. Geen paniek, het gaat vanzelf voorbij. En ook als het niet voorbij gaat, ga je niets bereiken door in paniek rondjes te rennen. Na wat een eeuwigheid leek, was het voorbij. De lift kwam met een schok tot stilstand. Ze bleef stil zitten. Ze had geen idee wat er nu zou gebeuren en ze was doodsbang, maar zolang ze niet bewoog en het allemaal maar gewoon over zich heen liet komen, raakte ze ook niet in paniek. Boven haar hoofd ging een groot luik open en daglicht stroomde de lift in. Ze sloot haar ogen en bleef rustig ademhalen. Ze was nog niet klaar om in beweging te komen. Wat is er daarboven? Nee, niet over nadenken. Ik ga zo meteen wel kijken. Nog even wachten. Nog even wachten. Geen paniek. Géén paniek.

Registratiedatum : 18-04-15

Ze hoorde het geluid van de box, hadden ze niet al genoeg mensen? Misschien waren het gewoon enkel dingen voor in de Glade. Ohh misschien iets voor Oliver, met en glimlach op haar gezicht rende ze naar de box en keek teleurgesteld de box in. Weer een extra glader. Ze zuchtte diep en maakte de luiken open. Ze staarde even kort naar het angstvallige meisje en rolde met haar ogen terwijl ze opnieuw diep zuchtte. Werkelijk? Waarom waren al die meiden zo op hun bekkie gevallen en angstig. 'Nou open je ogen Greenie tijd om uit de box te komen.' Het kwam er op z'n Haydens uit, arrogant en geïrriteerd maar boven alles niet vriendelijk. Ze was vergeten hoe ze zelf was toen zij aankwam, net zo angstig als dat deze greenie was, enkel op een andere manier uitend. De kleine roodharige sprong de box in en stak haar hand uit naar haar. 'Kom kom, enkel de grievers bijten.' Klonk het al vriendelijker terwijl ze naar haar glimlachte.

~~- Hayden haar vriendelijkheid- en kalmeringsskills -9000~~

Registratiedatum : 04-06-15

'Nou open je ogen Greenie tijd om uit de box te komen', zei een geërgerde meisjesstem. Eleanor (al was ze zichzelf nog steeds niet bewust van die naam) opende langzaam haar ogen en keek omhoog. En vrij kleine redhead sprong naar beneden. 'Kom kom, enkel de grievers bijten.' Eleanor pakte de uitgestoken hand en en stond langzaam op. Ze beantwoordde haar glimlach afwezig. "Grievers", herhaalde ze het vreemde woord. Ze besefte dat ze haar stem nu voor het eerst hoorde. Ze had een droge keel en klonk daardoor wat schor, maar ze bleek een buitengewoon normale meisjesstem te bezitten. Ze was even stil. Nu was 'grievers' dus haar allereerste woord geweest sinds haar wedergeboorte, zoals ze besloten had haar aankomst, of wat het ook was, te noemen. "Ik kan me niet voorstellen", zei ze licht verontschuldigend, terwijl ze haar ogen weer op het andere meisje richtte. Misschien had ze wel helemaal geen naam. Misschien was het wel de bedoeling dat iemand haar een naam zou geven. Ze keek om zich heen, langzaam, zodat ze de tijd had om alles rustig in zich op te nemen. Veel was er nog niet te zien, alleen de binnenkant van de lift en boven haar een vierkant stuk blauwe lucht. Was er iets van een laddertje, of...?

Registratiedatum : 18-04-15

Hayden knikte en keek naar haar. Laatste keer dat ze een Greenie uit de box haalde was het mevrouw het prinsesje die ze bijna meteen had achtergelaten om naar Oliver te gaan. Max loste het met die snol wel op. 'Ja Grievers, ze zijn gevaarlijk. Ze zijn dodelijk, zo lang jij niet door die deuren gaat kunnen ze je niet doden.' Subtiel dingen brengen was niet haar ding. 'Er is al een dode en een zwaar gewond. Dus doe het jezelf niet aan alsjeblieft.' Ze knikte op haar opmerking dat ze zich niet kon voorstellen. 'Dat kan kloppen, je weet niets meer, uit eindelijk komt je naam bij je terug maar dat is verder ook alles.' Het kleine meisje stak haar hand uit nadat ze zich te soepel lijkend naar boven had gehezen. 'kom kom,' Zei ze geërgerd maar bedoelde het wel vriendelijk.

Registratiedatum : 04-06-15

Het was meteen duidelijk dat deze wereld waar ze in terechtgekomen was geen paradijsje was. Ze kon zich niet goed een voorstelling maken bij die Grievers, maar meer dan dat ze ze niet tegen wilde komen hoefde ze ook eigenlijk niet te weten. Over welke deuren had ze het? Ze wist zo weinig. Blijkbaar was dit al eerder met mensen gebeurd, aangezien dat andere meisje de procedure zo goed scheen te kennen. "Dus jij weet je naam wel?" vroeg ze. Ze keek even omlaag en haar blik viel op een zwart boekje met een ringband en een paar potloden die er los naast lagen. Wat leuk, een schetsboekje. Ze wist het niet zeker, maar ze meende dat ze tekenen wel leuk vond. Zou ze dit gewoon mee mogen nemen? Ze bukte om ze op te rapen. Ze ontdekte dat het vest dat ze droeg erg grote zakken had, zelfs groot genoeg voor het schetsboekje.
Toen ze opkeek, zag ze dan de ander alweer omhoog geklommen was. Ze pakte de uitgestoken hand aan en hees zichzelf met iets minder souplesse omhoog. Ze keek om zich heen. Een hele nieuwe wereld, dacht ze. Een hele... kleine wereld? Vanaf hier kon ze de muren al zien. Wauw, die moesten er van dichtbij al helemaal reusachtig groot uitzien. Ze kon niet de hele muur zien. Er was een bos dat een deel ervan aan het gezicht onttrok. Toch had ze het vermoeden dat de muur daar zijn gebogen vorm bleef volgen en zo deze hele wereld omringde.
Ze meende meer mensen te zien in de buurt van een paar gebouwtjes. "Hoe veel mensen zijn hier?" vroeg ze. Ze wilde zo veel vragen stellen. Wie zijn hier? Waarom zijn we hier? Hoe zijn we hier gekomen? Hoe werkt deze wereld? Waar komen alle spullen vandaan? Wat is er achter die muur? Kan iemand zich iets herinneren van hiervoor? Ze vatte het samen in één vraag: "Wat is dit voor plek?"

Registratiedatum : 18-04-15

Ze glimlachte en knikte. 'Ja duurde een dag of anderhalf voor ik mij realiseerde dat ik Hayden heette.' Zei ze met een glimlach. Ze hielp haar uit de box en keek even naar het schetsboekje wat ze in haar zakken had gestopt. Werkelijk het boeide haar niet echt dat ze wat meenam, het was niet dat ze eten of nodige spullen wegstopte. Ze glimlachte en keek naar haar. 'Nou dit is de Glade, we zijn hier met best een hoop mensen. Iedereen heeft zijn eigen taak om zijn steentje bij te dragen. Je mag Niet door die deuren tenzij je benoemd bent tot runner.' Probeerde ze als antwoord te geven op al haar vragen. 'Tot je je naam realiseerd word je greenie genoemd om het makkelijk te maken voor iedereen hier. Dat je niet Hé jij daar bent.'

Registratiedatum : 04-06-15

Hayden, dus. Het meisje hoopte dat zij haar naam zich ook gauw weer zou herinneren. Het liefste nog iets meer dan dat, maar Hayden had al gezegd dat dat niet zou gebeuren. Maar je wist maar nooit, toch? Misschien zou zij wel de uitzondering op de regel zijn. Ze luisterde zwijgend naar Haydens uitleg. 'Best een hoop' zei haar niet echt veel, maar ze ging er niet op door. Opnieuw een waarschuwing over de deuren. Alleen de 'runners' mochten daardoorheen gaan. "Wat ís er dan precies achter de deuren? Op grievers na?" vroeg ze. Verder was ze nu blijkbaar 'greenie'. Ze vond het niet bijzonder geweldig klinken, maar als het goed was zou ze zich morgen ergens haar echte naam herinneren. Ze knikte ten teken dat ze het begreep. "Hebben we ook achternamen?" vroeg ze. "En tweede namen?"

PROFIEL RPG SHEET

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

Second birth