I took a fall

Registratiedatum : 12-04-15

Max
I'd take another chance, take a fall

Max had zich intussen verplaatst van de treehouse naar de hoge velden. Sinds die goed verzorgd en bezaaid werden, was het gewas gaan groeien als kool, en hoge sprieten van verschillende planten die hij niet herkende kwamen tot over zijn knieën. In eerste instantie was hij er gewoon doorheen gaan lopen, met nog steeds dezelfde doodse blik in zijn ogen. Hij volgde de paden die de track-hoes hadden gemaakt om tussen de gewassen door te lopen. Hij wist dat het niet de bedoeling was dat hij hier rondliep, maar screw it dacht hij. Maar naarmate hij er langer liep, kreeg hij het verlangen zich neer te gooien en zich te verstoppen tussen al die lange, zachte sprieten. En na nog even te hebben getwijfeld, hurkte hij neer, ving zich op met zijn handen en ging zitten. Hij schopte zijn schoenen uit en liet zijn rug op de grond landen. Hij vouwde zijn armen achter zijn hoofd en hij staarde naar de veel te blauwe lucht. Hij zat nog steeds met het gesprek met Hayden in zijn hoofd, maar hij was er niet minder warrig door geworden. Maar door deze plaats vond hij zowaar wat rust. Hij lag verstopt tussen de gewassen en de zon scheen brandend op zijn huid. Het was alsof hij afgedekt was, even écht alleen, en langzaam sloten zijn ogen.

Registratiedatum : 24-05-15

magic, madness, heaven, sin

Fluitend slenterde Siënna door de gewassen. Ze was vrolijker dan normaal. Haar humeur was deze middag bijzonder goed en haar bewegingen waren gracieus en sierlijk. Af en toe plukte het kleine meisje wat aan de gewassen, waar ze bijna 100 procent zeker iemand woedend mee zou maken. Maar ach, what the hell. Woedende mensen waren maar saai, vrolijk zijn was stukken beter. Behalve voor Max, hij was voor nu de uitzondering. Siënna was niet belachelijk boos op hem, maar ze vond hem nou ook niet de meest leuke persoon om op dit moment tegen te komen. Niet na wat hij haar vriendin had aangedaan. Zachtjes slenterde Sisi verder, tot ze struikelde. "Verdomme!" Schold ze geschrokken terwijl ze achterom keek maar tegelijkertijd op haar knieën viel. "Auw.." Mompelde ze terwijl ze met een kleine pruillip over haar pijnlijke knieën wreef. Wat ze aantrof op ongeveer gelijke hoogte liet haar hart springen van schrik. Aan de ene kant was ze ongekend blij om hem hier te treffen, maar aan de andere kant was ze boos. Max had een kant van zichzelf getoond waarvan ze verwachtte hem nooit te zien. "Oh jij bent het." Zei ze koeltjes, haar ene wenkbrauw in de lucht getrokken.

Registratiedatum : 12-04-15

Max
I'd take another chance, take a fall

Maar de rust duurde maar kort, want na enkele minuten voelde hij een pijnscheut door z'n enkel voelde gaan, en vervolgens een lichaam zag vallen. Hij hoefde niet z'n best te doen om te zien wie het was, want die blonde krullen van Siënna vielen hem meteen op. Hij negeerde zijn eigen pijn en kwam meteen overeind om naar haar toe te kruipen. "Shit, gaat het?" Hij bleef voor haar zitten en keek naar haar knieën, maar die zagen er gelukkig alleen geschaafd uit. Maar haar reactie liet zijn hoofd hangen. Ze had geen enkele reden om niet gezellig te doen als gister, behalve als Helena haar verteld had wat er was gebeurd. Dus trok hij zijn benen onder zich vandaan, ging op z'n billen zitten en sloeg z'n armen om z'n opgetrokken benen. Hij wist niet wat hij moest zeggen, want behalve Helena vond hij het ook uiterst pijnlijk om Siënna onder ogen te komen. Was hij gister niet nog de jongen geweest die haar in alle oprechtheid had verteld dat hij nooit misbruik van iemand maakte? En een paar uur later had hij precies dat gedaan. Hij keek omlaag naar zijn sokken, en wierp nog een keer een blik op haar knieën om er zeker van te zijn dat het niet bloedde. De pijn en schaamte was in zijn ogen te zien, met daaroverheen een dikke laag vermoeidheid.

Registratiedatum : 24-05-15

magic, madness, heaven, sin

De stilte maakte de sitiuatie niet zo zeer ongemakkelijk, eerder aftastend. Siënna wist niet zo goed hoe ze zich moest gedragen. Zoals de jongen hier nu zat, zo vol schaamte en vermoeidheid, wilde ze hem vastpakken. Een dikke knuffel geven, door zijn haar wroeten en hem er van verzeker dat alles wel goed zou komen. Zuchtend zocht ze naar zijn ogen en mompelde dat het wel ging. "Hoe kon je dit doen Max?" Vroeg ze terwijl ze de stilte vebrak en nu wel ongemakkelijk over haar arm wreef. "Ik vertrouwde je. Ik dacht jij dit nooit zou doen. En dat terwijl we elkaar nog maar net kennen. Kun je nagaan." Siënna beet op haar lip, de zenuwen waren terug en ze wist niet hoezo. Het was toch niet zij die was besprongen door Max? Misschien wel jammer.. Oke nee. Gewoon niet dat kon ze niet denken! Ze sloeg tegen haar hoofd, waarna er een "au!" uit haar mond schoot. Lekker bezig Sisi want dit was natuurlijk wel een snuggere actie. Schaapachtig keek ze naar de jongen, oh Griever..

Registratiedatum : 12-04-15

Max
I'd take another chance, take a fall

Een tijdje was het stil, en in die stilte bleef Max voor zich uit staren. En toen Siënna begon te spreken, sloot hij zijn ogen. "Ik weet het," zei hij, en zijn stem klonk klein en gebroken. Hij probeerde naar woorden te zoeken, maar er kwam niks in hem op. Hij kon uitleggen wat er die dag was gebeurd, waardoor hij tot dat punt was gekomen, maar het zou lijken alsof hij een excuus zocht. En het laatste wat hij nu wilde is excuses zoeken voor waarom het was gebeurd. Hayden had gelijk gehad: hij had redenen gehad om zo te knappen. Maar hij had geen enkel excuus dat hij dat zo op iemand geuit. Hij wreef zijn gesloten ogen tegen zijn arm aan, die nog steeds op zijn knieën lag. De andere woorden die hij vond gingen over hoe kut hij zich hierdoor voelde, maar daar was Hayden's stemmetje die zei dat hij zichzelf niet zielig moest vinden, en dus sprak hij niet over hoe hij zich erdoor voelde. "Hoe is het met haar?" vroeg hij daarom, en de angst voor het antwoord was in ieder woord te horen. Maar het wonderbaarlijke gebeurde dat hij een kleine gniffel liet horen toen Siënna zich voor haar eigen hoofd sloeg en een 'au' uitkermde. Had ze hem nou echt, nu, op dit moment, een beetje laten lachen?

Registratiedatum : 24-05-15

magic, madness, heaven, sin

Was dat serieus het enige wat hij te zeggen had? Verslagen keek ze naar de jongen, haar armen hingen langs haar schouders en beschuldigend keek ze hem aan. "Nou, het gaat wel. Ze is in de war en geeft zich zelf de schuld." Ze zuchtte even en vermeed zijn ogen toen ze haar zin vervolgde. "Ze vond het.. Uh. Niet heel erg ofzo." Plaatsvervangende schaamte trok door haar wangen en Sisi staarde onophoudelijk naar haar knieën. Wat was dit intens ongemakkelijk. Ze merkte ook, hoe meer ze het er over had, hoe minder ze wilde dat ze bij elkaar kwamen. Maar die gedachten waren fout, Helena was haar vriendin en ze moest haar nu voorop stellen, zoals Max altijd deed. Toen ze de jongen hoorde gniffelen om haar actie verscheen er een kleine glimlach om haar lippen. Voor een kort moment ontmoetten hun ogen. Haar lip trok wit weg van het bijten, en haar ogen waren al snel weer afgewend.

Registratiedatum : 12-04-15

Max
I'd take another chance, take a fall

De manier waarop hij aangekeken werd, die beschuldigende manier, schoot als een pijnscheut door z'n maag. Hij hoopte dat ze begreep dat hij niks zei omdat hij niet wist wat te zeggen, en niet dat hij het er niet over wilde hebben. "Geeft zichzelf de schuld?" Hij sloeg zijn armen verslagen op de grond. "Waarom geeft ze zichzelf de schuld?" Hij keek met grote, verbaasde ogen in het rond en zocht uiteindelijk zijn antwoord bij Siënna. Maar de verbazing werd des te groter toen zij zei dat ze het niet zo erg vond. Hij bleef een beetje verstijfd zitten, want dit was één, niet het antwoord dat hij had verwacht, en twee, hij nu al helemaal niet wist wat hij moest zeggen. Het was in ieder geval goed dat ze zich niet ongelofelijk klote voelde. Dat was oprecht een hele geruststelling. "Zei ze nog wat? Iets waarvan het handig is als ik het weet?" Hij had werkelijk geen idee wat hij moest doen, of hoe hij Helena onder ogen moest komen. Hij wilde met haar praten en haar verwarring wegnemen, maar dat kon niet zolang hij zelf nog meer dan verward was en absoluut geen idee had wat hij hiermee aanmoest. Maar misschien kon Siënna hem een richtlijn geven.

Registratiedatum : 24-05-15

magic, madness, heaven, sin

"Weet ik veel, ik heb het al uit haar hoofd gepraat want het is gewoon belachelijk." Zei Siënna kort af ze keek de jongen niet meer aan en sloeg haar armen over elkaar. Ze voelde iets in haar buik wat ze eerst niet kon plaatsen, maar het antwoord begon tot haar door te dringen. Het was irritatie. Met een lichtelijk geërgerd hoofd staarde Siënna voor zich uit. Toen Max verder begon te praten knapte er iets in haar waardoor ze niet meer in staat was om normaal op hem te antwoorden. "Ze wilde je voorlopig even niet zien." Haar stem was nog beheerst en ze sprak de waarheid. Vanbinnen roerde er iets wat niet helemaal goed zat. Siënna haalde een hand door haar krullen en keek strak in Max zijn ogen. "Weet je he, Max. Ik ben verdomme jullie postduif niet. Ik wil jullie helpen maar dit is geen rol die ik op me gaan nemen. Bemiddelen is niet mijn ding. Als jullie zo graag cosy willen zijn met elkaar zoeken jullie dat zelf maar uit. Maar ben dan wel mans genoeg om elkaar onder ogen te komen, en dat geld voor jullie beiden." Haar stem klonk nors, maar er was een soort opluchting in te vinden. Het was er uit.

Registratiedatum : 12-04-15

Max
I'd take another chance, take a fall

Wow, zo'n reactie had hij niet verwacht, en hij vond ook niet dat al haar woorden terecht waren. "Siënna, luister." Zijn stem klonk zacht en oprecht, want hij wilde niet dat dit het verkeerde keelgat in zou schieten. "Het is nog geen twaalf uur geleden gebeurd. Dat we elkaar nog niet onder ogen zijn gekomen is niet heel raar. En het is ook maar goed dat ze me even niet wil zien, want wat zou ik haar zeggen? Als ze verward is, zoals je zegt en waar ik je dan blind in geloof, dan zou ik haar toch duidelijkheid moeten geven als ik haar spreek? Dan moet ik toch eerst moeten weten wat de duidelijkheid inhoudt?" Hij zocht haar blik op. "Zou haar nu zien en spreken niet het domste zijn wat ik kan doen? Ik zie alleen maar hoe dat dingen pijnlijker kan maken, omdat ik er zelf niet over uit ben. Ik vind het afschuwelijk wat ik heb gedaan, en ik wil niemand hier pijn doen. Dus ik vraag je niet m'n postduif te zijn en berichten af te leveren. Maar als jij iets weet wat mij iets meer richtlijn geeft in hoe zij zich voelt, dan helpt dat haar alleen maar." Hij beet op zijn wang, die intussen aan gort gebeten was. Hij wilde niet dat Siënna dit voor hem op ging lossen. Hij wist wat hij had gedaan, en hij vond dat hij dit zelf moest oplossen. Hij wilde niet weten wat zij wist om het hém makkelijker te maken, maar om ervoor te zorgen dat wat hij deed Helena zo min mogelijk pijn deed. "Ik schaam me kapot, zelfs nu tegenover jou. Misschien wel vooral tegenover jou, omdat..." Hij wist waarom. Hij wist dat hij het geweldig fijn vond als hij merkte dat mensen zich veilig ben hem voelde, en hem vertrouwden. Gister had hij waanzinnig veel voldoening gevoeld toen hij merkte dat Siënna zich veilig bij hem had gevoeld en hij haar gerust had kunnen stellen, en ze samen hadden gegeten. Een stabiel, rustig persoon zijn, dat vond hij ook geruststellend en veilig aan zichzelf. Hij wist dat hij dat niet meer als voorheen was na gisteravond, en hij vond het waanzinnig pijnlijk dat hij die blik die hij gister bij Siënna had gezien, nu niet meer zag. En dan was hij nog niet eens Helena onder ogen gekomen.

Registratiedatum : 24-05-15

magic, madness, heaven, sin

Er hing een brandende stilte na zijn stortvloed van woorden. Het liefst wilde Siënna door de grond zakken maar die optie had ze niet. Daarom staarde ze slechts voor zich uit haar lichtblauwe ogen gericht in het niets. Ze wist niet wat ze er op moest reageren, hij had gelijk maar ook niet. Hij had gelink achter haar aan moeten gaan. Helena moeten zeggen dat het hem speet en dan zou zij hem wel weer in de armen zijn gesprokken. Siënna was er heilig van overtuigd. Bij die gedachte wikkelde ze haar armen om haar knieën en oogde zo weer even breekbaar als voorheen. En waarom? Zij had er niet eens wat mee te maken. Daarnaast wilde ze niet breekbaar en klein zijn, dus brak ze die houding weer af door er wat opener bij te zitten. "Ik weet het ook niet hoor, Max. Ze wil gewoon even nadenken." Mompelde Siënna stilletjes ze wreef over haar arm. Wat was dit rot zeg, gister had ze nog in zijn armen gelegen en zich vertrouwd gevoeld. En nu, ook al zaten ze maar een meter van elkaar, leek het alsof de afstand 10 kilometer was. "Ik ben boos op je." Ze bleven stil. "En het is belachelijk. Waarom ben ik boos op je? Omdat je mijn vriendin hebt besprongen? Zij is niet boos dus waarom zou ik het zijn, dat slaat toch nergens op?" Ratelde Siënna terwijl ze haar armen hopeloos in de lucht gooide en weer langs zich liet hangen.

Registratiedatum : 12-04-15

Max
I'd take another chance, take a fall

Hij knikte. "Gelukkig wil ik dat ook, dus dan kunnen we elkaar even de tijd geven." Hij wist niet zo goed wat hij hoopte: dat hij snel met haar kon spreken zodat het achter de rug was en het niet pijnlijker werd dan het al was, of dat ze allebei een flinke week nodig hadden zodat hij het moment van haar onder ogen komen nog lang uit kon stellen.
"Ik ben boos op je." Van onderaf keek hij haar aan. Haar open houding was het tegenovergestelde van zijn houding. "Ik kan me best voorstellen dat je boos bent." En dan was er tenminste nog iemand pissig, want als Helena dat niet was, dan voelde het alsof hij hier makkelijk mee weg kwam. "Misschien ben je gefrustreerd dat zij niet boos is?" Hij bekeek haar gelaatsuitdrukking, en miste hoe die gister had gestaan. Vanochtend had hij in z'n broek gescheten hoe dit alles zijn relatie met Helena zou beïnvloeden, maar door de afstand tussen hem en Siënna begon hij te balen van hoe dit ook veranderd was. Hij wreef weer door z'n ogen en voelde de vermoeidheid en tranen prikken, de laatste omdat hij tot nu toe te vermoeid was geweest om ze los te laten. Hij verstopte z'n hoofd onder z'n armen. Meer dan ooit voelde hij het verlangen om te vragen om comfort, iets wat hij normaal nooit deed. Maar hij voelde zich compleet ongepast nu een knuffel aan Siënna te vragen, maar zij en Helena waren de enige twee bij wie hij tot nu toe echt ontspannen had gevoeld. En het aan Helena vragen, leek nog minder een mogelijkheid dan het aan Siënna vragen.

Registratiedatum : 24-05-15

magic, madness, heaven, sin

Was ze gefrustreerd omdat Helena niet boos was? Ze wist het niet. Misschien deels om dat de jongen het heel hard verdiende en Helena eerder zichzelf de schuld gaf dan hem. Ja dat maakte haar kwaad. Maar ook omdat ze zich gesplitst voelde tussen twee personen. Helena, de eerste vriendin die ze hier had gemaakt en tevens haar beste vriendin. En Max, de jongen die haar veilig had laten voelen op haar meest angstige moment. Ze kneep haar ogen samen en keek weer naar Max die er inmiddels zo gebroken als ik weet niet wat bij zat. Haar hart brak bij dat aanzicht. Hij had zijn hoofd verstopt en zat er zo breekbaar bij als zij gister had gedaan. Siënna besloot terug te doen wat hij voor haar had gedaan. Ze kon hem hier toch niet zo laten zitten? Dat had Helena ook niet gewild, daar was ze zeker van. Sisi zuchtte een keer en schuifelde op haar billen naar hem toe. Ze haalde zijn armen weg en ging op haar knieën tussen zijn benen zitten. "Kom eens hier dan," mompelde ze terwijl ze haar armen om hem heen sloeg en hem tegen zich aandrukte. Ze snoof zijn geur op en sloot haar ogen, misschien was dit wel waarom ze zo pissig was. Het feit dat ze twijfelde of ze hem nog wel zo kon en mocht beethouden..

Registratiedatum : 12-04-15

Max
I'd take another chance, take a fall

Hij oren zaten verstopt, en omdat hij zijn hoofd had verstopt hoorde hij nog maar weinig van de geluiden om hem heen. Toen zijn armen weg werden geduwd, schrok hij, maar hij had niet meer de energie om daar een lichamelijke reactie op de hebben. Hij liet het over zich heenkomen. Siënna stopte zich tussen zijn opgetrokken benen, die hij wat verder uit elkaar duwde om haar alle ruimte te geven. Hij kon het niet laten of zijn onderlip trilde even toen ze haar armen om hem heensloeg. Hij duwde ze omhoog langs zijn nek, zodat hij als de kleinere onder haar armen door kon en zijn hoofd op haar schouder kon leggen. Hij nestelde zijn gezicht in haar nek en deed zijn best om te verbergen dat hij aan het trillen was. "Dank je," maar ook die woorden kwamen er trillend uit. Hij had zijn armen om haar rug gekruld en drukte haar zo stevig mogelijk tegen zich aan.

Registratiedatum : 24-05-15

magic, madness, heaven, sin

Ze genoot enorm van de knuffel, de lichamelijke affectie. Ze kreeg er een warm gevoel van en voelde zich rustig. Zijn hoofd zat verstopt in haar nek en Sisi had het idee dat het huilen hem nabij stond. Als hij zijn tranen wilde laten gaan zou haar dat niet uitmaken, maar het idee om hem vrolijk te maken stond haar meer aan. Ze duwde de jongen een stukje van zich af en tikte met haar vinger op zijn neus. Siënna boog lichtjes voor over, sloot haar ogen en tuitte haar lippen overdreven. Ze gaf een zacht kusje op zijn neus en ging op haar billen zitten tussen zijn benen. Siënna leunde lichtjes met haar rug tegen hem aan en pakte zijn armen om die om haar middel te slaan. Ze zweeg op zijn bedankje, wat ondanks het fijne gevoel had ze nog steeds het idee dat het fout was. Maar ze deed niet iets wat fout was, toch? Ze hielp haar vriend op de manier die haar vriendin het liefst zag. Siënna's hoofd leunde nu ook op zijn schouder en ze keek omhoog naar zijn gezicht. Ze verloor hierdoor lichtjes haar evenwicht en probeerde overeind te blijven. Maar haar lichaam duwde ineens hard tegen die van Max aan waardoor ze het alweer zag gebeuren. Oh Griever, en nu maar hopen dat hij hen kon opvangen.

Registratiedatum : 12-04-15

Max
I'd take another chance, take a fall

Hij trilde nog een tijdje door, maar was blij te merken dat hij uiteindelijk rustig kon ademhalen. Voor het eerst die dag ging zijn ademhaling weer door tot zijn onderin zijn longen, en zijn buik ging rustig op en neer bij iedere in- en uitademing. Hij werd wat naar achter geduwd, opende zijn nog kleine oogjes en zag nog net hoe Siënna's getuite lippen op zijn neus landden. Hij begon te grinniken, en liet zijn armen meegaan met de bewegingen die Siënna hem dwong te doen. Aan het eind van het gewiebel zat ze met haar rug tegen hem aan, en lag haar achterhoofd op zijn schouder. Zijn armen lagen rond haar middel. Hij drukte zijn voorhoofd tegen haar kruin aan om haar hiervoor te bedanken. Hij kon ermee leven dat ze boos op hem was, want dat verdiende hij en het was misschien ook maar goed dat Siënna in Helena's plaats kwaad was. Maar het was een gigantische opluchting dat het leek dat hij niet alles verpest had. Ze deed nu bij hem wat hij gister bij haar had gedaan om haar rustig te krijgen, en het werkte net zo goed. Zijn vingers pulkte aan een loszittend draadje van haar shirt toen hij haar ogen naar zijn gezicht zag kijken. Hij keek terug, maar voelde hoe haar gewicht naar achter was verschoven. Hij probeerde zijn armen los te wringen, maar Siënna had die nog steeds vast. Hij was te laat, en samen vielen ze achterover tussen de gewassen. Hij slaakte een oef toen ze met haar volle gewicht op zijn buik viel, die nog steeds verkrampt en leeg in zijn romp lag. Even poogde hij op te staan, maar zodra de klap opgevangen was, realiseerde hij zich dat hij wel lekker lag. Hij liet het zoals het was, vouwde een arm onder zijn hoofd als kussen en legde de ander op Siënna's kruin om af en toe een plukje haar rond zijn vingers te winden. "Lig je oké?" vroeg hij met een rauwe klank in zijn stem, die nog steeds klonk van de brok in z'n keel.

Registratiedatum : 24-05-15

magic, madness, heaven, sin

Siënna liet een klein kreetje horen toen ze achterover vielen. Ze spande haar buikspieren om zichzelf zo licht als mogelijk te maken, maar het bedrukte geluid van Max liet horen dat ze nog wel een paar kilootjes te zwaar was voor deze actie. Lachend keek ze naar hem, en schoof wat naar de zijkant. Max speelde al gauw met plukjes van haar haar en genietend sloot het meisje even haar ogen. "Ik lig prima, Maxipaxi." Mompelde ze en ze legde haar hand op zijn buik en streelde af en toe met haar duim over zijn shirt. Het bleef weer een moment stil, maar het was heerlijk om zo tussen de gewassen te liggen. "Misschien ben ik inderdaad gefrustreed dat Helena niet boos was." Gaf ze toe terwijl ze door ging met het kietelen van zijn buik. Haar wangen kleurden weer rood bij hetgeen wat ze nu in haar hoofd haalde. Ze was blij dat Max niet direct haar gezicht kon zien, en dat maakte haar ook dapper genoeg om het volgende te zeggen. "Maar ik snap wel dat ze het niet erg vond, als je begrijpt wat ik bedoel." Tsja, Sisi kon er wel over liegen maar een sexy, woeste en vooral naakte Max was geen situatie die ze zou vermijden.

Registratiedatum : 12-04-15

Max
I'd take another chance, take a fall

Gewoon even zo liggen, dat was alles wat nodig was om hem rustig te krijgen. Hij keek een tijdje van bovenaf naar Siënna, die haar hand op zijn shirt had gelegd naar beneden keek. Hij merkte dat de smog in zijn hoofd langzaam wegtrok, en dat hij ruimte kreeg om na te denken over gister. Misschien zou hij zelfs wat verder komen met bedenken hoe hij Helena onder ogen kon komen. Hij bleef cirkeltjes op Siënna's hoofd draaien toen ze sprak, en hij was opgelucht te horen dat de kwade ondertoon veel zachter was geworden. Door de tweede opmerking staakte zijn vinger even met het woelen en zijn ademhaling sloeg een maal over, maar ging na vijf lange seconden weer door. Hij bleef haar aankijken, al keek zij niet terug, en drukte zijn wenkbrauwen peinsend naar elkaar toe. Hij wist wat ze bedoelde, maar hoe moest hij hierop reageren? Gister had hij het al lastig gevonden, maar nu was de situatie nog tienmaal ingewikkelder. Maar hij vond niet dat hij kon afpoeieren met een grapje. "Ik vind het wel erg." Hij schraapte weer met zijn tanden over zijn lippen om het droge gevoel weg te krijgen. "En het is ook niet iets waarvan ik wil dat mensen het niet erg vinden, of blij zijn dat het gebeurd is." Het leek hypocriet om te zeggen, maar als iemand dit bij hem zou doen, zou hij het niet oké vinden. Maar was dat niet wat vlak voor Helena bij hem was gebeurd? Dat uit - wat was het eigenlijk? - frustratie of het gevoel dat je even stoom moest afblazen iemand zich om hem had geplant en hem niet echt een uitweg had gegeven om weg te gaan? Was dat niet precies wat Kristy gedaan had? "Als ooit iemand dit bij jou doet, beloof me dan dat je het me verteld." Het was niet eens een vraag. Hij voelde dat hij niet af hoefte te maken wat er dan zou gebeuren. Het gevoel om het sterke - maar in zijn ogen nog steeds onschuldige - meisje te beschermen was geen moment weggeweest, zelfs niet toen hij nog geen twee minuten geleden zelf de bescherming nodig had gehad.

Registratiedatum : 24-05-15

magic, madness, heaven, sin

Siënna ging recht op zetten en keek hem streng aan. "Okay, misschien was het niet helemaal een toepasselijk moment om dit te opperen. Maar hé ik bedoel er niks mee hoor." Ze grijnsde plagend en dat maakte de situatie licht en ontspannen. Ze klauterde over de jongen heen door een been over hem heen te slaan. En nu maar hopen dat hij het niet opvatte als een soort hint, want dat was totaal niet haar bedoeling. "Okay wat er gebeurd is kan niet. Maar laat het even hangen, joh. Geen zin om er over te sikkeneuren je gaat binnenkort gewoon met haar praten en dan komt het wel goed." Bemoedigend keek Siënna naar Max. "En.." Ze keek hem aan waarna ze lieflijk met haar ogen knipperde. "Jij moet een keer leren om een compliment te ontvangen." Ze zei het wel zo vrolijk maar zelf kon ze het ook niet. Siënna prikte in zijn buik en schoof even heen en weer. Hoewel ze zo stil mogelijk bleef zitten om ongemakkelijke benedensituaties te vermijden. Sisi rekte zich uit en rolde weer naast hem. "Dus, vertel me eens wat leuks."

Registratiedatum : 12-04-15

Max
I'd take another chance, take a fall

"Een behoorlijk fout moment," grinnikte hij toen ze overeind kwam en hem streng aansprak. Hij liet zijn handen in de lucht hangen toen ze weer begon te bewegen en bovenop hem ging zitten. Hij legde z'n handen naast zich neer zodat hij haar onderbenen kon pakken, om er zeker van te zijn dat ze bleef zitten en niet ineens omviel - je wist het nooit met haar. "Ik ga ook wel snel met haar praten. Vanavond, eigenlijk. Ik wil de lucht klaren en als ik tegen die tijd niet weet wat te zeggen, dan kan ik in ieder geval m'n excuses aanbieden en haar eerlijk zeggen dat ik niet weet wat ik moet zeggen." Dan wist zij in ieder geval ook wat er in zijn hoofd afspeelde en wat ze kon verwachten, want duidelijkheid (of duidelijkheid over dat het nog niet duidelijk was, lastig dit) was toch wel het minste wat hij haar kon geven. Ze knipperde met haar ogen, en nog altijd op de grond liggend kneep hij in haar enkels. Dit was precies wat hij gister had bedoeld met jongens om haar vinger winden. Ze wist precies wat ze moest doen om zichzelf interessant te houden zonder suggestie te wekken. Althans, niet te veel. Een grote mindfuck, dat was ze, en heel gevaarlijk als ze iets voor elkaar wilde krijgen. "Je speelt een gevaarlijk spel," zei hij toen ze weer van hem afgleed. Hij stak zijn arm uit zodat ze erop kon liggen, en zijn andere schoof hij weer onder z'n eigen hoofd. "Ja ja, prinses. Ik zal m'n best doen. Maar dan moet jij niet van die lastige, dubbele complimenten geven," knipoogde hij haar toe.

Registratiedatum : 24-05-15

magic, madness, heaven, sin

Stil zitten was een van haar moeilijke punten. De aanrakingen van Max op haar benen toen ze op hem zat hadden haar wakkerder gemaakt dan normaal. Siënna luisterde naar zijn woorden en knikte beamend. "Ja, dat lijkt me een heel goed plan." Glimlachte ze rustig terwijl ze het zichzelf gemakkelijk maakte op de arm die hij voor haar had uitgelegd. Ze giechelde kinderlijk en meisjesachtig toen hij zei dat ze een gevaarlijk spel speelde. Ze keek om hoog en kon zijn knipoog opvangen. "Het zijn geen dubbele complimenten, het is zo recht voor zijn raap dat het iets geks met je doet." Grijnsde ze. Sisi bleef een poosje stil en veranderde haar positie door terug op hem te gaan zitten. Dit bedoelde ze dus met moeilijk stil zitten. Ze boog voorover naar zijn oor, "ik hou van gevaarlijke spelletjes." Fluisterde ze sensueel en ze beet kort in zijn oorlelletje om vervolgens op te staan en haar hand uit te reiken. "Kom laten we wat leuks gaan doen." Ze had het moment van net in de lucht laten hangen omdat ze er geen zin in had nu ook een ingewikkelde relatie met Helena te krijgen. Dat kon ze niet maken, al kon ze de chemie die ze voelde naar Max ook niet volledig negeren. Maar zijn gemoedstoestand was nu ook niet geweldig, en door haar oorbijtactie zou hij inmiddels wel van zijn apropos zijn. Of boos, bozig kon hij ook nog worden. Ze besloot er zo koel mogelijk onder te blijven. "Kom nou, slome. Wat gaan we doen?" Haar hand nog steeds uitgereikt en een vrolijke lach op haar gezicht.

Registratiedatum : 12-04-15

Max
I'd take another chance, take a fall

Recht voor haar raap, ja, dat was ze ook wel. Daar waren er wel meer van in de glade, want ook Hayden kon flink recht door zee zijn. Maar zij leek het te doen omdat dat haar karakter was; Siënna vond het leuk om dit spel te spelen. En toen ze weer op hem klom, was dat ook precies wat ze zei. Ze was zo dichtbij dat hij de lucht tussen hen voelde bewegen toen ze sprak, en hij hield zich zo stil mogelijk, bang voor wat er zou gebeuren als hij zou bewegen. Ze ging naast zijn oor, en hem zachtjes beet. Compleet van zijn apropos geslagen klauterde ze weer van hem af en stond op, om hem een hand aan te reiken om hem overeind te helpen. Hij moest zichzelf even bij elkaar rapen, niet wetend wat hij moest zeggen. Hij wist niet goed waar haar grens lag. Was dit echt puur een onschuldig spel dat ze speelde omdat ze wist dat ze het bij hem kon maken? Of zat er meer achter? Dit was weer haar mindfuck gedeelte. Het was vermakelijk, en hij had ongetwijfeld het spel meegespeeld als de situatie anders was geweest. Maar nu meespelen was gevaarlijk, juist omdat hij die grenzen niet kende. Hij pakte haar hand en trok zichzelf overeind, al deed hij veel zelf, haar evenwicht kennende. En ze was best klein, wat het zwaar moest maken om hem overeind te trekken. "Ja, laten we wat gaan doen," stemde hij in. "Maar," hij pakte haar even bij haar bovenarm vast. Hij tilde haar kin omhoog zodat ze gedwongen werd om hem aan te kijken. "Speel je spelletjes nu even niet. Niet zoals je net deed." Zijn ogen stonden al veel opener dan ze hadden gestaan toen ze over hem heen had gestruikeld, en hij was opgewekter. Maar de tekenen van gister waren nog steeds te zien door zijn wallen, en door haar aan te kijken hoopte hij dat ze wist waarom hij dit zei.

Registratiedatum : 24-05-15

magic, madness, heaven, sin

De uitdrukking van de jongen was geweldig geweest. Maar hij werd nu weer serieus wat het voor haar lastiger maakte om de ontspannen sfeer er in te houden. Ze wist niet wat haar bezielde maar ze voelde zich nogal.. tsja het g woord en dat uitte ze op Max. "Sorry snoes," ze tikte zijn neus aan toen hij recht voor haar stond. Zijn vermoeide ogen lieten haar lichtelijk schuldig voelen, al kon ze hem wel wakker maken als hij dat wilde. Zachtjes gniffelde Siënna in zichzelf toen ze dat dacht. Maar ze stopte er mee toen ze aan haar bff dacht, eerst moesten zij dit uitzoeken. Haar behoeftes kon ze wel op iemand anders uitten. Maar dat was ook geen goed plan, Siënna gaf zich zelf niet aan de eerste de beste namelijk. Als Max nou met haar mee kw.. Siënna stop. Ugh. Maar hallo, door die beschrijving van een sexy, gevaarlijke Max waren haar lusten ook lichtelijk geprikkeld. Ze ontmoette zijn ogen en beet kort op haar lip. "Ja shit sorry hoor Max. Ik trek het gewoon even niet," haar toon was vriendelijk maar haar stem klonk ook licht aangeslagen. Ze voelde zich hebberig en wilde aan hem zitten, maar zij stond nu niet voorop. Bovendien kon dat ook helemaal niet want hoe lang kende ze Max nou, en haar bff was helemaal hoteldebotel van hem. Ze hupste even op haar plek heen en weer en balde haar handen als vuisten om zich in te houden. Nog even en zij zou de aanvallende zijn hiero. "Wat wil je doen," vroeg ze uiteindelijk maar. Zijn blik vermijdend want één sexy look in zijn ogen en ze had zichzelf niet meer in de hand. En weer gniffelde Siënna kort in zichzelf.

Registratiedatum : 12-04-15

Max
I'd take another chance, take a fall

Snoes? Echt waar? Noemde ze hem net nou.. snoes? Hij begon te lachen en tikte haar terug op haar neus aan. "Excuses aanvaard, prinses." Maar die woorden leken ongepast toen ze aangeslagen zei dat ze het even niet trok. Hij keek even opzij, en weer terug, haar vragend aankijkend. Ging dit over de situatie tussen hem en Helena waar ze zich geen raad mee wist? Of ging het nog over dat ze hier, in de glade, terecht was gekomen? Of ging dit over waar hij dácht dat het over ging? Gister had hij al doorgekregen dat ze een seksueel meisje was. Daar had hij al die tijd om kunnen lachen, al wist hij dat ze in combinatie met dat afschuwelijke verleidelijke karakter van haar en de gevaarlijke spelletjes beschermd moest worden tegen - heel cliché - zichzelf. Ging die opmerking over dat ze gewoon moeilijk geil was? Weer wist hij niet of dit onderdeel van haar spel was, of oprechte frustratie. En weer wist hij niet hoe hij moest reageren. Wat voelde hij zich nu een ongelofelijke flapdrol. Hij was niet zo'n sukkel met meisjes. Hij kon altijd met ze opschieten en makkelijk met ze omgaan als vrienden. Soms zat er iemand bij waar hij iets bijzonders voor voelde. Maar Siënna wist het elke keer voor elkaar te krijgen dat hij met z'n mond vol tanden stond en geen idee had wat het juiste was om te zeggen. Maar de manier waarom ze haar ogen van hem weggedraaid had, liet hem denken dat ze oprecht was. "We hadden nog het idee een hond te vragen?" opperde hij in de hoop dat ze afgeleid raakte.

Registratiedatum : 24-05-15

magic, madness, heaven, sin

Kon dit gevoel gewoon weggaan? Ze voelde zich enorm schuldig tegenover Helena. Maar ook tegenover Max, wat moest hij wel niet denken? Volgens mij had die arme jongen zich nog nooit zo verward gevoeld. Maar Siënna bedoelde het niet om onduidelijk te zijn, ze was gewoon niet dapper genoeg om direct te zeggen wat op haar hart lag. Want ja, hoe zeg je tegen een verwarde jongen die meisjes nu liever vermijd, dat je inderdaad moeilijk geil bent. En nog wel door hem, terwijl hij absoluut niks had gedaan om dat gevoel bij haar op te wekken. Zuchtend keek Siënna naar haar tenen maar vertrok haar blik uiteindelijk weer om Max aan te kijken. Potverdorie dit ging zo toch niet! Keep it together. Bleef ze zichzelf vertellen. "Ik ben een beetje in de war." Murmelde ze net hard genoeg om het verstaanbaar te maken voor Max. Het onderwerp verlichten lukte voor een kort moment omdat hij begon over de hond. "Ja! Zullen we het lijstje maken, please?" Bijna smekend keek ze hem aan, dat was in ieder geval iets anders om aan te denken. Haar gedachten sprongen van de hak op de tak en dat maakte haar een beetje afwezig.

Registratiedatum : 12-04-15

Max
I'd take another chance, take a fall

Hij knikte langzaam toen ze zei dat ze in de war was. Hij was nog steeds niet zeker over wat, maar hij ging er vanuit dat als ze er iets over kwijt wilde, dat ze dat zou doen. Voor nu was het duidelijk dat ze afleiding nodig had, en gelukkig hij ook. Dus legde hij zijn hand tussen haar schouderbladen en nam haar mee, weg van de meadows. "Dat is precies wat we nu gaan doen," lachte hij. Het idee van een pup in de glade maakte hem ook enthousiaster dan hij in tijden was geweest, en dus ideaal om nu aan te vragen. Hij hoopte zo vurig dat het zou werken; dat ze echt om spullen konden vragen aan de creators. "En je weet: als ik je kan helpen met minder verward zijn, dan mag dat." Hij woelde even door haar krullen, veel te blij dat hij dat weer kon doen zonder dat hij bang hoefde te zijn een afkeurende blik te krijgen.

PROFIEL RPG SHEET