Haar ogen schoten open en tuurden naar boven. Het duurde een lange tijd voordat ze doorhad dat haar ogen ook daadwerkelijk geopend waren, want de duisternis bleef hetzelfde. Ze knipperde een paar keer, maar niks veranderde. Haar hoofd bonkte en haar gewrichten deden pijn, en het gerammel om haar heen overschreeuwde haar gedachten. Ze kneep haar ogen weer dicht.
Ze had geen idee hoe veel later ze ze weer opende. Het konden tien minuten geweest zijn, of een half uur. Weer knipperde ze, en weer zag ze niks. Ze lag op haar rug met haar benen strekt en haar armen iets van haar lichaam af. Ze begon te voelen. Dat ze in een metalen kooi zat, had ze al vermoed. Eerst bewoog ze alleen haar handen, maar zodra ze ondanks het trillen en schokken zich stabiel genoeg voelde, kroop ze op haar knieën. Ze zag nog steeds geen hand voor ogen, en zodra ze voor haar gevoel een halve meter verschoven was, ging ze weer zitten, bang om verder te gaan. Ze trok haar benen op en hield ze vast. Ze sloot haar ogen weer.
Weer had ze geen idee hoeveel tijd er voorbij was gegaan toen ze met een schok tot stilstand kwam. Met een ruk werd ze uit haar narcose gewekt en angstig keek ze om zich heen. Een kleine lichtstraal kwam door een gleuf boven haar, al kon ze niet herkennen of het van TL-buizen kwam of van de zon. Ze liet haar benen liggen en ondersteunde zich met haar armen terwijl ze afwachtend omhoog keek.
Character sheet Age: 17 Job: Keeper - Slicers Relationship: Just a little bit caught in the middle -life is a maze and love a riddle
Onderwerp: Re: Captured ma jul 06 2015, 18:07
Het alarm. Met een ruk draaide Evangeline haar hoofd naar de Box, waar ze goed zicht op had vanaf haar plekje op een omgevallen boomstronk die diende als een soort bank. Ze had zich hier genesteld nadat haar werk klaar was geweest. Veel was er tenslotte niet te doen; de dieren waren schaars en moesten daarbij gebruikt worden om te fokken, niet om te slachten. Ze was hier komen zitten om na te denken. Over Oliver, voornamelijk. Ze wreef over haar keel. Ze wist niet of er zich sinds gisteren blauwe plekken hadden gevormd, maar het voelde er zeker naar.
Met een zucht stond ze op. Binnen enkele kalme passen was ze al bij de Box, waar ze neerknielde om de ijzeren deuren van elkaar te halen. Dit was niets voor haar, dat wist ze. Maar ze moest het controleren op eventuele boerderijdieren, die Hayden op de lijst geschreven scheen te hebben. Greenies verwelkomen had ze niet bij haar plan ingegrepen, wat was waarom ze slikte toen een blond meisje in een soort foetushouding in de kooi zat opgekropt. Even beet ze weifelend op haar lip, maar liet zich niet afleiden. Soepel sprong ze in de Box, waarbij de metalen wanden gevaarlijk trilden, om op haar hurken te landen. Vlug scande ze de Box, over het meisje heen kijkend. Geen dieren. Misschien eieren? In een hoek stond een aantal opgestapelde kratten. Daar moest ze haar kansen dan maar op zetten. Op haar knieën schoof ze erheen en begon de inhoud te inspecteren. Zonder nog acht te slaan op het meisje, stopte ze een notitieboekje in haar achterzak. Zou best eens van pas kunnen komen. Toen opende ze de volgende krat.
