The sun's not showing mercy on us!

Registratiedatum : 19-06-15

Het was vroeg in de ochtend, maar het weer loog er vandaag niet om. Het was niet om te harden in de Glade op het moment. Als je over open velden heen keek waren de golvende vertekeningen in de lucht een teken dat het ook daadwerkelijk heet was. Veel gladers zag je momenteel niet over het open veld lopen, maar kozen voor een tactisch pad via schaduwen om naar hun doel te komen. Gelukkig waren de fields voorzien van hun eigen bewateringssysteem, zo konden de planten door deze hitte nagenoeg niet doodgaan. Er was altijd een enkel percentage dat het loodje moest leggen voor deze hitte, maar een willekeurige boer zou hier voor tekenen. Als Track-hoe had ik het oogsten maar opzij gelaten. Enkele planten konden het verdragen en ik had deze met de andere twee al aardig uitgedunt. We moesten minstens een voorraad houden om eventueel te kunnen uitbreiden met de gewassen, al dan niet om schaarste op te kunnen vangen. Nu had ik niet bepaald de boventoon in het groepje, ik pakte enkel wat meer werk op, vanwege de nodige kennis die ik bleek te hebben. Het zwarte gat bleef echter onherroepelijk aanwezig en het leek met de dag niet minder of meer te worden. Het bleef een kloof die mezelf van mijn vorige leven scheidde en het leven dat ik nu leidde. Ik pijnigde mezelf niet met de gedachten of ik vrienden had, wie mijn familie waren. Ik hield me bewust af van die vragen. Ik vroeg me meer af hoe ik deze mensen en mezelf kon helpen hier uit te komen.
Zwijgzaam leunde ik tegen de schaduwzijde van de poort naar the maze. Iedere willekeurige idioot kon zien dat ik geen intentie had om naar binnen te sluipen. Naast me stonden enkele kleine kruikjes met vers water en ik leunde met een been tegen de zijkant van de poort. Vele personen hadden hun werk voor deze keer maar laten vallen, ze zouden wel zien hoe het morgen was. Echter had ik zekerste weten iemand de maze in zien gaan vanmorgen. Waarom de runner de keus had genomen om met dit broeiende weer zich uit de naad te rennen, was voor mij een raadsel, maar ik had respect voor zijn groepsgevoel. Om dat bij te staan had ik voor hem bij terugkomst minstens wat te drinken meegenomen. Hij zou het best kunnen gebruiken. Ik sloot mijn ogen en terwijl ik dat deed begon ik onbewust de planning van morgen in elkaar te draaien. Wat was nodig voor de cooks? Wat had ik nog op voorraad, of ik bedoel, we. Ik was zo in gedachten toen ineens een stem me uit mijn maalstroom trok. Ik keek op en glimlachte vriendelijk naar de persoon. ‘Pardon, ik had je niet gehoord? Was even weggezonken, denk ik,’ sprak ik vriendelijk en keek de persoon aan.

words:
474
mood:
Kalm
notes:
Open voor wie wil

They tell us everything's alright,
and we just go along.
How can we fall asleep at night?
When something's clearly wrong!

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

The sun's not showing mercy on us!