To the moon

Het was hem opgevallen dat de dagen in de laar altijd dezelfde duur hadden. De zon ging altijd rond dezelfde tijd naar beneden en kwam op dezelfde tijd weer omhoog. Alsof de tijd in de laar gewoon stil stond. Kon dat ook maar met het gewone leven en dan wilde hij er tussen door lopen, om te zien hoe iedereen erbij zat. Misschien nog even de uitgang vinden van het labyrint en de held worden. Maar dat waren sprookjes en verbeeldingen, de tijd stil zetten kon niet. Het was nu aan het schemeren en Oliver zat op zijn gebruikelijke plek waar hij de laatste dagen zat, als hij niet in zijn hangmat lag te slapen. De jongen had eindelijk eens een goede nachtrust gehad en nu hij ook een paar slokken Liberty op had, op een lege maag weliswaar dus hij voelde zich wat licht in zijn hoofd, was hij een in een veel beter bui dan dat hij de afgelopen dagen was geweest. Zijn ogen keken hoe iedereen langzaam richting de schuur schuifelde waar het eten werd geserveerd. Misschien moest hij vanavond eens aardig zijn tegen Hayden en bij haar in de hangmat gaan liggen, eens een goed vriendje zijn, in plaats van alles en iedereen af te snauwen. Alcohol deed werkelijk wonderen. Terwijl Oliver nog een slok nam bestudeerde hij de rozige lucht. Leunend tegen een boom met in zijn hand de fles en de stomp-arm op zijn buik gelegd staarde hij met een vage glimlach voor zich uit. Als het leven zo de hele tijd kon zijn, wilde hij wel dat hij de tijd stop kon zetten.

[Eerste post voor Liam]

Alles was goed en wel, Oliver was eindelijk eens in een goede bui, het weer was aangenaam plus hij was even op zichzelf. Hij zette de fles naast zich neer, wetende dat als hij nog meer zou drinken hij zich alleen maar vreemder zou gaan gedragen en hij wilde zichzelf, noch ander mensen gaan beschamen. De drank die nu in zijn bloedbaan was, was al genoeg. Olivers ogen gingen van de lucht weer naar de laar. Zijn ogen gleden even over de personen en bleven uiteindelijk hangen bij een jongen in een korte broek en shirt, die naar hem staarde. De vage glimlach op Olivers gezicht verdween. Hij was staren wel gewend maar het gebeurde niet zo vaak. Iedereen hier wist het verhaal wel, ze hadden het gehoord of zelf mee gemaakt en natuurlijk was het even staren geweest toen de doodzieke Oliver die uit de dood was opgestaan weer simpel over het veld slofte. Maar die jongen wist van niets, dus er zou waarschijnlijk een heel verhaal in zijn kop rondgaan. Iets wat Oliver liever niet wilde. Met een kleine zucht stond Oliver op, klopte wat gras van zijn zwarte, lange broek af, en liep vervolgens in de richting van de jongen. 'Bevalt het uitzicht je?' Vroeg hij toen hij hem naderde. Voordat de jongen kon protesteren was Oliver al naast hem gaan zitten, niet dat het hem wat uitmaakte wat de jongen er van vond. Misschien was dit dan eindelijk een dag dat hij iets in de richting van een vriend zou maken in plaats van een vijand.

Oliver grijnsde, het was duidelijk dat de jongen niet had verwacht dat hij naast hem zou komen zitten, plus hij leek er ook niet zo veel zin in te hebben. Het maakte hem niet zo veel uit, een vriend is beter dan een vijand. Oliver lachte even kort toen hij de woorden van de jongen aanhoorde. Hij was wel oké. Dat was eens wat beters dat hij de afgelopen dagen had gehoord. 'Dat is ook voor het eerst in dagen dat iemand dat tegen mij zegt.' Zei hij lichtjes opgewekt. Hij haalde een hand door zijn haar en keek vervolgens opzij. 'Ik neem aan dat je vandaag of gisteren bent aangekomen? Ik heb je namelijk nog niet eerder gezien.' Het was een zin die iedereen gebruikte om te laten weten dat die persoon een Greenie was. Maar het werd moeilijker aangezien er steeds meer mensen in de Glade kwamen en Oliver ze echt niet allemaal meer bij naam wist. Niet dat hij dat perse wilde weten, het was gewoon handig.

Op zijn lippen sierde een flauwe grijns, half door alcohol, half door het gesprek waar hij mee bezig was. De jongen was wel okay voor een Greenie. Hij was gisteren aangekomen dus Oliver verwachtte dat hij de basics moest kennen. Maar zo heel zeker daarvan klonk de jongen niet. Oliver beet even op zijn lip, zo heel veel zin om alles uit te leggen had hij niet, het was meer een irritatie voor hem. Konden de creators niet gewoon mensen sturen die alles over deze plek al wisten wat ze moesten weten? 'Wat weet je wel en wat weet je niet?' Vroeg hij uiteindelijk met een kleine zucht. 'En als je een baan wilt hebben moet je gewoon even rondkijken wat er te doen is, alleen Med-Jackers en Runners kunnen niet op dit moment. Sommige jobs hebben Keepers, zij zijn het hoofd van alle mensen die onder die baan vallen. Als je erbij wilt moet je het gewoon met hen er over hebben. Sommige banen hebben echter nog geen keeper omdat er te weinig mensen zijn.' Eindigde hij zijn uitleg over de Jobs. Nu maar hopen dat de jongen allesbehalve geïnteresseerd was in Runner zijn.

Oliver was de jongen dankbaar dat hij niet doorzaagde over de jobs die hij niet kon krijgen, dat had toch weinig nut gehad. Hij mocht hem wel, hij wilde simpele antwoorden en interesseerde zich haast niet in de details. 'Je kan een Kook worden, eten maken dus, maar daar heeft Hayden de leiding over en die kan aardig streng zijn. Geloof me.' Hij knipoogde en haalde vervolgens een hand door zijn haar. Kwaadspreken over Hayden kon hij nauwelijks, het was tenslotte zijn vriendin. 'Dan heb je nog de Builders, die bouwen alles in de Glade, Max is de keeper daarvan, Slicers onder leiding van Evangeline,' hij spuugde het woord 'Evangeline' haast uit, 'Zij zorgen voor het slachten enzo. Track-Hoes werken in de moestuin, die hebben nog geen keeper, hetzelfde geld voor Bricknicks, zij repareren alles, Baggers, degene die de doden begraven en de Sloppers. Zij doen alle rotklusjes.' Even zuchtte de jongen, blij dat die opsomming ook weer achter de rug was. Hij zag de jongen wel als een Builder of iets anders waar je sterk voor moest zijn. Maar zijn oordeel was altijd vaag geweest, zeker nu er alcohol in zijn bloedbaan zat.

Deze jongen was aardig, heel aardig. Het zou eens een keer voorkomen dat Oliver een vriend zou maken na al het gedoe met de Griever en zijn chagrijnige mood. Maar Oliver kon ook nog wel door de dronken roes beseffen dat als hij gewoon nuchter was geweest hij deze jongen straal genegeerd had of hem alleen maar een vuile blik had toegeworpen. Misschien nog wat minachtende woorden erbij. Dus je kon wel zeggen dat dronken zijn ook zijn voordelen had. De jongen ging voor de builders, typisch, iedereen leek voor builders te gaan, maar zodra het echte werk begon zwakten ze af. Niet dat het Oliver uitmaakte, alsof hij moest neerkijken op mensen die een baan hadden terwijl hij er geen had. Hij haalde zijn schouders op. 'Uiteindelijk wordt er wel een Keeper gekozen, maar deze is puur alleen om leiding te geven en een persoon aan te stellen waar je al je problemen kan dumpen. Zo heel zwaar is dat niet.' Oliver keek voor zich uit, eindelijk beseffend dat hij de naam van de gast waarmee hij aan het praten niet eens wist. Hij draaide zich naar de jongen en stak zijn hand uit. 'Oliver.' Stelde hij zich voor met een simpele grijns.