IndexZoekenLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen

F

F

A

T

S

S

R

E

P

E

E

K



Builders



Cooks


Med
Jackers



Slicers

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

© 2015 The Maze Runner staat onder de leiding van de administratoren en is auteursrechtelijk beschermd. The Maze Runner wordt ondersteund door Actieforum en is vormgegeven door Max en Hayden, en de widgets door Anja. Alle teksten, karakters, verhaallijnen, codes en afbeeldingen zijn auteursrechtelijk beschermd en dienen niet zonder toestemming te worden gebruikt.
SWITCH ACCOUNTS




Deel
 

 Nightmares and dreamscapes

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Ga naar pagina : 1, 2  Volgende
AuteurBericht
Evangeline
Evangeline
Keeper - Slicers
Stung

PROFIEL
Tag : YO SOY UN PATO :3

Aantal berichten : 1115

Registratiedatum : 16-05-15

RPG SHEET

Character sheet
Age: 17
Job: Keeper - Slicers
Relationship: Just a little bit caught in the middle -life is a maze and love a riddle

Nightmares and dreamscapes Empty
BerichtOnderwerp: Nightmares and dreamscapes   Nightmares and dreamscapes Emptyza sep 19 2015, 00:09


Haar rug brandde. Haar armen over haar hoofd geslagen, wachtend. Tot de schroeiende pijn terug zou keren, zoals klaarblijkelijk steeds gebeurd was. Maar het bleef uit. Het was over. Nog eventjes hield ze haar adem in, haar tranen terug. Toen waagde ze een blik over haar schouder. Hierbij moest ze haar gehele, ontblootte rug keren om de pijn niet te verergeren. 'Max.' Het was een zucht van opluchting die ze uitbracht toen ze hem zag staan. Het enige wat ze nog wilde doen was hem om de hals vliegen, maar vanaf het moment dat haar voeten in beweging kwamen, zag ze vanachter hem een weerzinwekkend grote Griever opdoemen. Het beest opende zijn bek en brulde zijn zo bekende klaagzang. Haar trommelvliezen trilden. De grond trilde. Haar lichaam verstijfde. 'Fuck.' Het was een bekende stem, bezorgd. Maar het was niet die van Oliver, noch Max. Toen ze op het punt stond weg te rennen, voelde ze een kneepje in haar schouder. 'Hayden, kom op. Je kent me beter dan dat.' Hayden? Verward draaide ze zich weer naar de Griever, die inmiddels in de lucht opgelost leek. Allerlei stemmen, aanwezigheden en emoties leken in een netwerk van ongrijpbaarheden om haar heen te zweven. Ze snapte het niet meer. 'Max, Vanavond deadheads.' Ontdaan draaide ze haar hoofd, op zoek naar de bron van de vrouwenstem. Waarom moest de vrouw Max zien bij de Deadheads? Plotseling was daar de Griever weer. Recht voor haar. Ze wilde gillen, maar uit haar mond kwam geen geluid. Het mechanische monster haalde zijn glimmende naald tevoorschijn en voor ze zichzelf ook maar enigszins wist te verdedigen, stak het best haar diep in haar arm. Een van zijn poten sloot zich om haar bovenbeen, en trok het strak aan. De pijn was hels, maar laten merken kon ze het niet. Het leek of de Griever haar optilde. De grond was plotseling zover weg, het duizelde haar. Hoewel het oppervlak waar ze neer werd gelegd zacht was, brandde de pijn in haar rug, en haar been schreeuwde om aandacht. Langzaam verdween het beeld van de onbekende kamer voor haar ogen.

Ze gilde. Dat was het enige waar ze zich van bewust was. Ze wist niet hoe ze rechtovereind op de bank was gekomen, of hoe ze überhaupt hier gekomen was, maar het hoge, constante geluid wekte haar. Of Eve daar zo blij mee moest zijn wist ze niet, want daarmee kwam ook de pijn terug. De immense pijn die zich in haar been gebrand had. Haar gegil stierf weg op het moment dat de paniek het besloot over te nemen. Waar was ze? Alles was wazig, en zo was ze ook niet zeker van haar zicht. Haar ademhaling schoot omhoog -ze wist niet eens of ze wel ademde- en haar hart bonkte onregelmatig tegen haar borst. Het enige wat ze kon doen was met alles in zich wensen dat er iemand was die haar in paniek om zich heen zag slaan. Iemand die haar hiervan zou kunnen verlossen.

- EVAN
Terug naar boven Ga naar beneden
Evan
Evan
Med-Jack

PROFIEL
Tag : 1 september begint school weer. Toetsen en examens voor het laatste ander halve jaar! c: Laten we het erop houden dat ik erg mijn best ga doen xD

Aantal berichten : 602

Registratiedatum : 09-05-15

RPG SHEET

Character sheet
Age: 18
Job:
Relationship: I don't even know what's going on right now.

Nightmares and dreamscapes Empty
BerichtOnderwerp: Re: Nightmares and dreamscapes   Nightmares and dreamscapes Emptyza sep 19 2015, 10:23

Evan veegde vermoeid met één hand door zijn haren zodat zijn plukken recht op zijn hoofd bleven staan. Zonder gel zag het er wild uit, iets wat hij niet erg vond. Soms ergerde hij zich er echter wel aan, maar zeker niet vandaag. Nee, hij ergerde zich al een hele dag nergens meer aan. Zijn blik bleef constant naar de hemel gericht terwijl hij in zijn hangmat lag te woelen over wat er gebeurd was. Hij trok het lot van Evangeline zich meer aan dan als iemand anders daar had gelegen, had hij zich een uur geleden beseft. Maar met Evangeline had hij ook een andere band dan met de meesten hier in de Glade, ook al had hij haar maar één keer ontmoet en hadden ze de laatste dagen alleen contact gehad via briefjes. De opmerking van Oliver die hij had gegeven via de briefjes in de richting van Evangeline spookte constant door zijn hoofd, evenals de woede die elk uur groter werd. Hij wist niet eens op wie hij kwaad was, want de woede leek zich op te splitsen: eerst naar Oliver, dan naar Evangeline en vervolgens naar zichzelf omdat hij niet beter opgelet had. Als hij had geweten dat Oliver Evangeline mee had genomen naar de Maze, zou hij zeker ingegrepen hebben. Maar nee, hij was de laatste tijd te druk bezig geweest met het feit of hij wel goed genoeg was als Med-Jacker. Over dat laatste begon hij de laatste tijd steeds meer te twijfelen, ondanks dat Helena hem had verzekerd dat hij het best goed deed. Hij wist het gewoon niet meer, maar hij wilde de Glade zeker niet in de steek laten door te stoppen met zijn job vanwege enkele twijfels. De bruinharige jongen schoot op uit zijn hangmat toen hij gegil hoorde. Zijn eerste gedachte ging gelijk naar een Griever die zich op een wonderbaarlijke manier over de grote muren had weten te klimmen, maar het gegil klonk niet eens als een Griever. Het klonk niet als het gekrijs die hij elke nacht van de Maze hoorde. Deze keer was het dichterbij en het bevond zich in de Meeting Cabin. Dat kon maar één ding betekenen: Evangeline. Met een snelle beweging wist hij zich zonder al te veel problemen uit de hangmat te krijgen en rende hij hals over de kop naar de Meeting Cabin, zijn wijde joggingbroek bewegend bij elke stap die hij zette. Zijn shirt bewoog losjes rond zijn lichtelijk gespierde lijf terwijl hij de Meeting Cabine inrende. Daar zag hij haar recht op de bank zitten. Haar gegil ging door merg en been en zou zeker alle anderen wekken als hij er niet gauw een einde aan maakte. ‘Hé, rustig maar,’ zei hij sussend, hoewel hij geen idee had of ze hem kon horen door haar gegil. Hij ging naast haar op de bank zitten en trok haar beschermend tegen zich aan. Hij drukte haar hoofd tegen zijn schouder zodat haar gegil lichtelijk gesmoord werd en wreef met zijn hand over haar achterhoofd waar hij strelende bewegingen maakte om haar te kalmeren. ‘Het is goed. Je bent veilig. Rustig maar, ik ben bij je,’ deed hij wanhopige pogingen om haar enigszins te kalmeren. Terwijl zijn ene hand over haar achterhoofd streelde, gleed de ander ritmisch over haar rug terwijl hij sussende geluidjes bleef maken en haar heel zachtjes, zodat ze zeker geen pijn leed, heen en weer wiegde.
Terug naar boven Ga naar beneden
Evangeline
Evangeline
Keeper - Slicers
Stung

PROFIEL
Tag : YO SOY UN PATO :3

Aantal berichten : 1115

Registratiedatum : 16-05-15

RPG SHEET

Character sheet
Age: 17
Job: Keeper - Slicers
Relationship: Just a little bit caught in the middle -life is a maze and love a riddle

Nightmares and dreamscapes Empty
BerichtOnderwerp: Re: Nightmares and dreamscapes   Nightmares and dreamscapes Emptyza sep 19 2015, 16:21


Plotseling voelde ze hoe een lichte aanraking haar achterhoofd raakte. Voor ze de vlekken en de haar wazig zicht kon onderscheiden van de werkelijkheid, werd haar gegil gedempt door een zacht oppervlakte. Met een scherp hoorbare ademhaling, begaven haar gaven haar stembanden het op. Hoe graag ze het ook zou willen, ze gaf zich niet direct over aan de warme armen, de sussende woorden en de handen dei over haar rug gleden. Hijgend duwde zette ze zich met haar armen zwakjes af tegen de onbekende, sterke borst om verwilderd op te kijken. Een paar keer moest ze met haar grote ogen knipperen voor ze een idee kon krijgen dat Evan degene was die haar was komen geruststellen. Duizelig liet ze zich uiteindelijk toch weer in zijn veilige omhelzing vallen. Waarom was hij hier? Waarom was zij hier? Waar wás hier? Haar paniek was nog niet weggezakt, en ze kon het niet laten dat ze haar ogen scherp openhield terwijl ze zwaar ademend tegen zijn schouder lag. Tussen het hijgen door wrong zich af en toe een verloren snikje. Verdomme, ze was net een hulpeloos kind. Die gedachte verging haar echter snel weer toen ze Evans armen verkoos boven het alleen zijn. Heel even snoof ze de geur van zijn T-shirt op en ebde de pijn wat weg. Het was gek, vertrouwd, bijna. Zo gefixeerd op haar ademhaling had ze pas door dat ze huilde toen haar natte wang een donkere afdruk op zijn kleding achterliet. Dat bewijs hakte de grootste top paniek eraf. Ze slikte haar schorheid weg en haalde haar neus op, terwijl ze zachtjes na hijgde. Zijn heen en weer wiegen maakte haar voelen alsof ze iets constants was, alsof ze bestond. Na de beangstigende ervaring van zojuist was dat een gevoel wat ze met beide handen hield omklemd. Even zocht ze met haar ogen naar de plaats waar de pijn vandaan kwam, maar toen ze deze zag hield ze daar snel mee op. Ze slikte de zure smaak van misselijkheid weg en verplaatste haar zware hoofd wat dichter naar zijn nek toe. Met haar handen klampte ze zich aan hem vast, zodat hij niet plotseling zou bedenken om op te staan en haar weer alleen te laten. 'Is dit echt?' murmelde ze tegen zijn hals. Zijn slagader kopte tegen haar wang. Ook zijn hartslag was lichtelijk snel. Ze verwachtte geen antwoord. Ze wist na een poosje al niet eens meer dat ze het had gezegd. Het enige wat ze wilde was dat de tijd voor altijd kon bevriezen en ze zo kon blijven liggen, nooit hoeven slapen en nooit meer een Griever onder ogen komen... Toch kon ze er niets aan doen dat terwijl haar ogen op den duur minder snel open gingen wanneer ze knipperde, er een vraag in haar achterhoofd vastzat. Een vraag die pijnlijk tegen haar schedel bonkte en die zelfs Evan niet zou kunnen verlichten indien deze onbeantwoord bleef. Zwakjes keek ze naar hem op. 'Wat... wat is er gebeurd?'
Terug naar boven Ga naar beneden
Evan
Evan
Med-Jack

PROFIEL
Tag : 1 september begint school weer. Toetsen en examens voor het laatste ander halve jaar! c: Laten we het erop houden dat ik erg mijn best ga doen xD

Aantal berichten : 602

Registratiedatum : 09-05-15

RPG SHEET

Character sheet
Age: 18
Job:
Relationship: I don't even know what's going on right now.

Nightmares and dreamscapes Empty
BerichtOnderwerp: Re: Nightmares and dreamscapes   Nightmares and dreamscapes Emptyza sep 19 2015, 16:36

Het gegil hield op en Evan haalde opgelucht adem. Doordat hij dat deed, drong haar zoete geur tot zijn neusgaten door. Hij was echter niet van plan om zich daardoor af te laten leiden. Het was immers niet de bedoeling dat hij als een gek aan haar zou zitten ruiken, want dat kwam niet echt normaal meer over. Maar zelfs met al de drama die momenteel gaande was kon hij de gedachte dat ze best lekker rook niet onderdrukken. Alsof ze zijn gedachten las, werd hij van haar weggeduwd en even dacht Evan zeker te weten dat ze hem verontwaardigd aan zou kijken, maar ze leek alleen verward te zijn. Vervolgens zocht ze zijn omhelzing weer op en Evan legde zijn armen losjes om haar heen zodat ze niet al te veel druk zou voelen. Ze moest niet het gevoel krijgen dat zijn omhelzing een claustrofobische ruimte was, want anders ging ze enkel meer en meer panikeren. Hij voelde dat zijn shirt nat werd door haar tranen, maar als hem iets niet kon schelen op het moment, dan was het dat wel. Hij vond het belangrijk dat ze haar emoties liet gaan en niet zou inhouden omdat ze dat hier schijnbaar in de Glade van je verwachtten. Wel, hij verwachtte dat niet van haar. Hij was zelfs blij dat ze haar emoties naar hem toonde en dat ze het toeliet dat hij haar troostte. Op haar vraag beet hij even op zijn onderlip. Hij wist niet zeker waar ze op doelde. Dat ze in zijn armen lag te huilen, dat ze gewond was of beiden? Ach, wat maakte het ook uit waar ze op doelde. Ze wilde een antwoord hebben en daar ging het uiteindelijk om, om al die antwoorden. ‘Ja,’ besloot hij dus simpel tegen haar te zeggen. Hij was zelf nogal verward over wat hij verder wilde doen. Hij wilde haar geruststellen, maar aan de andere kant wilde hij boos op haar worden. Boos omdat ze zomaar de Maze in was gegaan zonder hem te verwittigen. Dat klonk misschien als een belachelijke gedachten, maar als hij het had geweten, had hij haar op zijn minst tegen kunnen houden. Hoewel, Evangeline deed toch wel haar eigen zin en wat ze leuk vond, maar toch… Bij haar vraag beet hij nog harder op haar lip. Nu kon hij weer gaan toegeven wat voor een rampzalige Med-Jacker hij was geweest. Dat hij opluchting had gevoeld toen Anthony aan was gekomen om Evangeline te verzorgen. Dat hij niet zélf naar die spuiten had gegrepen om haar te verzorgen. Niet dat hij daar de kans toe had gehad, want zodra Oliver antwoord had gegeven op zijn vraag, was Anthony daar al geweest om de injectie toe te dienen. Toch haatte hij zichzelf omdat hij opluchting had gevoeld, hoewel dat duidelijk was geweest omdat hij Evangeline geen pijn had willen doen. Toch moest hij leren om die emoties uit te schakelen. En normaal gezien kon hij dat bij ieder ander ook. Hij had Eleanor zelfs een uitbrander gegeven toen hij haar moest verzorgen, waarom had hij zijn gevoel dan niet uit kunnen schakelen bij Evangeline? ‘Al wat ik weet is dat je met Oliver de Maze in bent gegaan voor welke reden dan ook. Ik lag in mijn hangmat toen ik Oliver hoorde schreeuwen en toen ik naar jullie toegerend kwam, lag je daar bleekjes. Aan je been kon ik zien dat je gestoken was door een Griever. Anthony is direct komen opdagen samen met een paar andere Gladers en heeft je een antigif-injectie toegediend. Vervolgens heeft Olivier je naar de Meeting Cabin gebracht en dat is de laatste keer dat ik je heb gezien.’ Hij duwde haar lichtelijk van zich af en legde zijn handen op haar wangen zodat hij met zijn duimen haar tranen weg kon vegen. ‘Kun je je ook maar iets herinneren van wat er gebeurd is?’ vroeg hij hoopvol. ‘Of heb je… andere dingen herinnerd? Dingen die niet met de Glade te maken hadden?’
Terug naar boven Ga naar beneden
Evangeline
Evangeline
Keeper - Slicers
Stung

PROFIEL
Tag : YO SOY UN PATO :3

Aantal berichten : 1115

Registratiedatum : 16-05-15

RPG SHEET

Character sheet
Age: 17
Job: Keeper - Slicers
Relationship: Just a little bit caught in the middle -life is a maze and love a riddle

Nightmares and dreamscapes Empty
BerichtOnderwerp: Re: Nightmares and dreamscapes   Nightmares and dreamscapes Emptyza sep 19 2015, 23:26

Zijn bevestiging drong niet echt tot Evangeline door, maar toch verlichtte het haar angst weer een beetje. Ze voelde hoe haar misselijkheid zakte en haar hartslag daalde. Met de eerste zijn van Evans samenvatting van zijn kant van het verhaal, kwam alles weer bij haar terug. Ontzet staarde ze voor zich uit, terwijl zijn woorden langzaam hun betekenis verloren. Haar herinneringen. Dat was waarvoor ze de Maze in was gegaan. Dat was waarvoor ze zich had laten steken en een injectie had laten verspillen. Ze herinnerde zich niets. Niets bijzonders of anders, in ieder geval. Enkel het gebrul van de Griever tegen haar huid, de helse pijn, Max en... Max. Wat was er met hem? Langzaam bracht ze een hand naar haar hoofd en wreef zachtjes rondjes over haar slaap. Was dat het? Het enige, waarvoor ze alles had geriskeerd? Ze wist niet hoe ze zich moest voelen bij het feit dat ze vrijwel alles op het spel had gezet, zowel haar eigen leven als dat van anderen, voor een klein, nietig herinnerinkje. Ze voelde hoe haar hoofd werd verplaatst en hij zijn duimen op haar wangen legde om als geïmproviseerde zakdoek te fungeren. Gedwongen keek ze hem aan. Alleen de kleine verplaatsing van haar ogen al maakte dat ze zich enorm moest focussen om haar misselijkheid in bedwang te houden en haar zicht weer scherp te krijgen. 'Kun je je ook maar iets herinneren van wat er gebeurd is?' Ze antwoordde niet. Het enige wat ze deed was staren naar zijn gezicht, naar zijn bezorgde blik en de schaduw onder zijn mondhoek, die soms even verdween wanneer hij praatte. Nu weer. Plotseling drong het haar door wat hij gevraagd had. Ze knipperde en keek hem aan, haast geschrokken. Andere dingen... 'Nee.' Te snel. Te ontwijkend. Het was niet geloofwaardig. Ze zwaaide haar benen over de rand van de bank en schoof van hem weg. Ze moest op haar wangen bijten tot ze bloed proefde om zichzelf stil te houden en minstens tien keer met haar ogen knipperen om haar bewustzijn te behouden. 'Niets... Er is niets. Helemaal, verdomme niets.' Ze zei het hard, voor zover dat mogelijk was, maar ze keek hem niet aan. Was er maar ìets.
Terug naar boven Ga naar beneden
Evan
Evan
Med-Jack

PROFIEL
Tag : 1 september begint school weer. Toetsen en examens voor het laatste ander halve jaar! c: Laten we het erop houden dat ik erg mijn best ga doen xD

Aantal berichten : 602

Registratiedatum : 09-05-15

RPG SHEET

Character sheet
Age: 18
Job:
Relationship: I don't even know what's going on right now.

Nightmares and dreamscapes Empty
BerichtOnderwerp: Re: Nightmares and dreamscapes   Nightmares and dreamscapes Emptyzo sep 20 2015, 08:55

Evan had echt geen idee wat hij moest voelen toen hij naar Evangeline keek. Ze staarde half dood naar zijn gezicht, alsof ze hem haast niet meer herkende. Het enige wat aangaf dat ze hem herkende, was het feit dat ze zich daarnet – en nu ook weer – had laten troosten door hem. Zijn blik gleed over haar gezicht en hij beet op zijn onderlip toen ze in eerste instantie niks zei. Hij had het gevoel dat hij zat te praten tegen iemand die zich totaal niet bewust was van haar omgeving, alsof ze dacht dat ze in een andere ruimte was. Alsof ze dacht dat ze niet meer tot de Glade behoorde. Evan snoof schamper bij die laatste gedachte, want als dat waar zou zijn, zou hij haar echt de hemel in prijzen. Ze behoorden allemaal tot de Glade en het was nog maar de vraag of ze er ooit uit zouden komen, maar hij moest hoop houden. Voor zichzelf en voor al die anderen hier in de Glade die dat niet deden. Zijn blik schoot direct gealarmeerd naar Evangeline toen ze begon te praten. Hij fronste met zijn wenkbrauwen en daarna liet hij er eentje de lucht in schieten. Als ze het nou op een rustige manier had gezegd of op een oprechte, had hij er niet zo bij stilgestaan. Maar deze was vluchtig en ontwijkend geweest, alsof ze het hem eigenlijk helemaal niet wilde vertellen. Ondanks dat hij aan zichzelf beloofd had om er geen gevoelens in te mengen, voelde hij toch een steek toen ze dat zo op die manier zei. Aan de ene kant begreep hij het wel, maar aan de andere kant wilde hij juist dat ze haar hart bij hem zou luchten omdat dat de hele reden was dat hij hier was. Aan de andere kant voelde hij er ook weer woede over omdat ze iets voor hem verborgen hield, een cruciaal iets dat voor hem zou kunnen verhelderen waarom ze in godsnaam in die verdomde Glade was geweest. ‘Als er niets was geweest, was je net niet gillend wakker geworden,’ zei Evan en hij deed zijn uiterste best om niet kortaf te klinken, want hij kon ook wel zien dat ze veel pijn leed. Hij stond op, zei dat hij even weg was en kwam vervolgens terug met een glas water, een pijnstiller en een bakje. Dat bakje was voor als ze moest overgeven, maar hij vertelde het doel van het bakje nog maar niet om te voorkomen dat ze daadwerkelijk zou overgeven. Hij hield het glas water voor haar en de pijnstiller en keek haar strak aan. ‘Je weet toch dat je me alles kunt vertellen, hè? Ik zal proberen om niet kwaad te worden. Echt, Evangeline, ik snap echt niet wat jij daar samen in die Maze met Oliver deed en het frustreert me enorm om niet te weten wat er gaande is.’ Hij deed zijn best om niet al te gefrustreerd te klinken, maar het kwam er tamelijk gefrustreerd uit en hij keek haar met een verontschuldigende blik aan terwijl hij weer naast haar op de bank ging zitten. Toch kon hij niet uit zijn hoofd houden dat als dit een actie uit nieuwsgierigheid was geweest, dat dat wel één van hun laatste spuiten had gekost. En hij wist niet of hij, als het om geen reden was geweest dat Evangeline naar die Maze was gegaan, dat zelfs haar zou kunnen vergeven. Hij klemde zijn handen om de rand van de bank en keek even naar de grond terwijl hij op zijn onderlip beet. Hij hoopte echt dat hij antwoorden ging krijgen vannacht, want dit was gewoon moordend.
Terug naar boven Ga naar beneden
Evangeline
Evangeline
Keeper - Slicers
Stung

PROFIEL
Tag : YO SOY UN PATO :3

Aantal berichten : 1115

Registratiedatum : 16-05-15

RPG SHEET

Character sheet
Age: 17
Job: Keeper - Slicers
Relationship: Just a little bit caught in the middle -life is a maze and love a riddle

Nightmares and dreamscapes Empty
BerichtOnderwerp: Re: Nightmares and dreamscapes   Nightmares and dreamscapes Emptyma sep 21 2015, 21:17

'Als er niets was, was je niet gillend wakker geworden.' Natuurlijk had hij het gemerkt, hij was verdomme een Med-Jacker en Eve was zwak en gefrustreerd en niet in staat haar hersenen te gebruiken. En natuurlijk was hij niet blij met het feit dat ze dingen voor hem verborgen hield. Ze hadden best een historie, en ze zou hen best als vrienden beschouwen, wat heel wat was voor haar doen. Verscheurd door twijfel keek ze voor zich uit. Wilde ze het hem vertellen? De hele reden achter de Maze, de dagen dat ze zich zo gefrustreerd had gevoeld dat ze de hele Glade wel iets aan had kunnen doen? Wilde ze hem vertellen over wat ze gezien en meegemaakt had toen ze in een stoeipartij met de Griever verwikkeld was geraakt? Natuurlijk wilde ze dat. Naast zich voelde ze de bank gladtrekken. Angstig keek ze naar boven. Hij ging toch niet weg? Oh God, als ze hem boos had gemaakt zou ze -indien mogelijk- op haar knieën gaan om hem te laten blijven. Ze was haast bang voor zichzelf. Bang voor het alleen zijn met enkel haar gedachten. Hij klonk niet boos toen hij meedeelde dat hij even weg was, maar Eve was nooit echt goed geweest in het peilen van emoties. Met grote ogen keek ze hem na. Waarom had ze hem in hemelsnaam ooit losgelaten? Stom. Stom, stom. Ze had hem met haar beide handen moeten blijven omklemmen en niet zo'n vreselijk ondankbaar wicht geweest moeten zijn. Dan had hij haar niet alleen achter kunnen laten. Zelfs toen hij al uit het zicht verdwenen was, bleef ze naar de deuropening staren. Hij moest terugkomen. Hij moest. Ze hield haar adem in. Ergens in haar onderbuik rommelde terugkerende paniek, alsof de Griever ieder moment naar binnen zou kunnen stromen. Alsof ze zich voorbereidde om te vluchten. Natuurlijk was het niet nodig, dat wist ze. Maar haar hersenen en haar lichaam leken sinds de Maze twee los functionerende dingen. Haar bloed begon zeurend tegen haar been te kloppen, en ze moest op haar lip bijten om zich ervan te weerhouden ernaar te kijken. Vijf tellen. Vijf tellen zou ze nog wachten of ze zou niet meer inademen. Als hij niet meer terugkwam, wat had ze er dan aan? Vier. Ze pinden haar nagels in haar handpalmen. Drie. Ergens in haar mond proefde ze een zweem van de ijzerige smaak van bloed. Twee. Haar buikspieren spanden zich aan, schreeuwden om zuurstof. Een. Opgelucht ontspanden ze zich enigszins toen zijn veilige gestalte in de deuropening verscheen. Haar overige adem liet ze zo langzaam en onhoorbaar mogelijk over haar lippen ontsnappen in een poging haar ritme weer te vinden. Evan hield haar een glas water voor. Plotseling merkte ze pas hoe dorstig ze was. Dankbaar pakte ze het aan om de schroeiende pijn in haar keel wat te verlichten. Een pijnstiller. Tenminste, daar leek het op. Het zou ook iets heel anders... Met een zucht probeerde ze haar gedachtestroom stil te zetten en het tabletje aan te pakken. 'Je weet toch dat je me alles kunt vertellen, hè?' Bijna verslikte ze zich in haar aspirine, maar ze wist het door te slikken. 'Echt, Evangeline, ik snap echt niet wat jij daar samen in die Maze met Oliver deed en het frustreert me enorm om niet te weten wat er gaande is.' Evangeline. De naam die bij haar terug was gekomen toen ze hem in de muur van de Maze had gekerfd. God. Wat leek dat lang geleden. 'Eve,' verbeterde ze schor. Het was een impuls, maar Evangeline? Het paste niet meer. Het leek haast een ander leven, en de betekenis... Ze was geen engel. Nu in ieder geval niet meer. Eve. Dat was prima. Zuchtend gaf ze zich over aan zijn andere woorden. Ja, wilde ze verzuchten, Ja Evan, ik zal je alles vertellen. Maar ze kon het niet. Ze kon het gewoonweg niet over haar lippen krijgen. Vermoeid schoof ze haar glas aan de kant. 'Evan,' begon ze, niet zeker van haar zaak, 'Ik... Ik kan het je niet vertellen. Het kan gewoon niet, oké? Het spijt me, maar je zult het moeten accepteren.' Haar vermoeidheid maakte haar woorden steeds onduidelijker, maar ze probeerde het. Het kon niet. Ze had geen duidelijke reden, maar dit was alles wat haar hersenen haar kon vertellen. Weifelend en zachtjes legde ze haar hand op die van hem. 'Je weet dat ik om je geef...' Een weemoedige glimlach verscheen op haar gezicht terwijl ze naar hun handen keek. Het speet haar oprecht.
Terug naar boven Ga naar beneden
Evan
Evan
Med-Jack

PROFIEL
Tag : 1 september begint school weer. Toetsen en examens voor het laatste ander halve jaar! c: Laten we het erop houden dat ik erg mijn best ga doen xD

Aantal berichten : 602

Registratiedatum : 09-05-15

RPG SHEET

Character sheet
Age: 18
Job:
Relationship: I don't even know what's going on right now.

Nightmares and dreamscapes Empty
BerichtOnderwerp: Re: Nightmares and dreamscapes   Nightmares and dreamscapes Emptydi sep 22 2015, 21:06

Evan wist niet zeker waarom, maar iets in hem waarschuwde hem dat hij niet het antwoord ging krijgen waar hij naar verlangde. Dat nog vele vragen van hem onbeantwoord zouden blijven en dat het lang zou duren voordat hij ook maar één antwoord zou vinden. Dat dit één grote puzzel zou zijn waarbij de grootste puzzelstukken wel gevonden waren, maar de kleine nog ontbraken. De kleine die hij moest zoeken en met alle kracht die hij had in elkaar moest steken. Hij had ook niet gedacht dat hij hier zomaar kon binnenwandelen en de informatie kon verkrijgen die hij nodig had. Evangeline bleek duidelijk in een staat van onzekerheid en wazigheid te verkeren waarin het eerst onmogelijk voor haar had gebleken om zelfs maar één woord uit te brengen. Want ondanks dat hij met veel dingen in zijn hoofd bezig was geweest op het moment dat hij de Meeting Cabin in rende, had hij heus wel gezien hoe bleek ze was en hoe alleen overeind zitten had kunnen voorkomen dat ze zou braken. Vandaar natuurlijk ook dat hij die bak was gaan halen en wat pijnstillers. Maar behulpzaamheid ging hem niet aan antwoorden krijgen. Hij vreesde dat op dit moment niks hem een antwoord zou geven, want ze leek nog steeds in die mentale staat te verkeren waarin ze dacht dat ze niks aan hem kwijt kon. Hij wist niet eens of ze zich wel veilig voelde bij hem en dat was een onzekerheid die harder aan hem knaagde dan hij zou willen toegeven. Ook moest hij eerlijk toegeven dat Evangeline’s Grieverssteek hem meer had beziggehouden dan alle sterfgevallen in de Glade bij elkaar. Hij had geen idee hoe dat kwam. Ja, oké, misschien had hij wel een idéé, maar hij wist niet of het wel gebaseerd was op de realiteit. Op dit moment leek helemaal niks gebaseerd te zijn op de realiteit. Dat Evangeline zodanig was gestoken door een Griever dat ze nauwelijks kon praten, dat ze ’s nachts de Glade bij elkaar gilde en dat ze wilde dat hij haar voortaan Eve noemde, kon gewoon niet gebaseerd zijn op de realiteit. Maar toch was het zo en als hij eerlijk was, had hij echt totaal geen idee hoe hij hier mee om moest gaan. Hij had geen idee op welke manier hij comfort kon geven of de pijn kon verminderen, want al zijn pogingen leken even zinloos te zijn. Haar opmerking choqueerde hem dan ook niet zo erg, maar toch beet hij geërgerd op zijn onderlip en liet hij zijn hoofd gefrustreerd hangen. Hij voelde dat een brok zich in zijn keel vormde, maar weigerde zich om zichzelf aan het aanlokkelijke gevoel om nu in huilen uit te barsten over te geven. Dat zou gewoon niet eerlijk zijn tegenover Evange… Eve. Nee, hij kon het niet. Misschien als hij tegen haar sprak, maar voor hem zou ze altijd Evangeline blijven. Hij zag ook wel aan haar dat het geen zin had om haar te pushen, maar God, wat wilde hij die optie graag uitproberen. Hij was echter geen monster en dus gaf hij een verslagen knikje. Hij kon het niet helpen dat zijn mondhoeken zich omhoog drukten bij haar laatste opmerking tegen hem. Hij gaf een bemoedigend knikje in haar handen. ‘Ooit op een dag zal je het wél kunnen vertellen,’ begon hij omdat hij schrik had om direct zijn eigen gevoelens tegen haar te zeggen. Vervolgens boog hij zich dichter naar haar toe, legde de zijkant van zijn vinger onder haar kin en zette lichtelijk kracht zodat ze gedwongen werd hem aan te kijken. ‘Ik geef ook om jou,’ sprak hij vervolgens tegen haar. Hij voelde zijn hart salto’s maken in zijn keel terwijl hij haar aankeek en dwong zichzelf om zijn blik af te wenden van die prachtige blauwe ogen. Niet nu, Evan. Nu was echt niet de tijd. Bovendien kwam het gewoon door het feit dat ze beiden vermoeid waren. Ja, dat was het. Zijn emoties werden uitgelokt door vermoeidheid. Hij kwam overeind zodat zijn knieën protesterend kraakten en duwde lichtelijk tegen haar schouder. ‘Misschien als het beter als je nog even gaat slapen,’ zei hij zacht tegen haar. Daarna twijfelde hij licht. ‘Als je je veiliger voelt, wil ik ook voor deze nacht wel even bij je blijven.’ Hij beet op de binnenkanten van zijn wangen zodat zijn wangen geen reactie zouden geven, maar het was tevergeefs. Gelukkig was het duister.
Terug naar boven Ga naar beneden
Evangeline
Evangeline
Keeper - Slicers
Stung

PROFIEL
Tag : YO SOY UN PATO :3

Aantal berichten : 1115

Registratiedatum : 16-05-15

RPG SHEET

Character sheet
Age: 17
Job: Keeper - Slicers
Relationship: Just a little bit caught in the middle -life is a maze and love a riddle

Nightmares and dreamscapes Empty
BerichtOnderwerp: Re: Nightmares and dreamscapes   Nightmares and dreamscapes Emptywo sep 23 2015, 21:05


Ze hield even haar adem in toen hij een kneepje in haar hand gaf. Het voelde gewoon... Het voelde goed, maar het voelde vreselijk ongehoord. Haar gedachten waren niet in staat de gewaarwording iets logischer te maken, en het frustreerde haar -genoeg om haar zware voorhoofd in een lichte frons te trekken. 'Ooit op een dag zal je het wél kunnen vertellen,' sprak Evan zichzelf moed in. Eve keek naar zijn gezicht. Was het hoop, was het frustratie? Het was moeilijk te zeggen, zelfs als ze haar ogen samen kneep en scherp stelde op zijn diepe ogen. Ze wist het niet. En ze kon al al helemaal geen antwoord op zijn opmerking geven. Juist toen ze zich klaarmaakte zich weer af te wenden, voelde ze zijn vinger onder haar kin, die haar blik naar hem toe forceerde. Haar wangen bonkten van de hitte, die plotseling overal over haar lichaam leek te zijn. 'Ik geef ook om jou.' In tegenstelling tot zojuist, kwam nu ieder woord bij haar aan. Langzaam, maar allemaal even krachtig. Even sloot ze haar ogen. Dit moment. Dit. Waarom kon het niet voor altijd duren? Maar dat deed het niet. Wederom voelde ze hoe de bank onder haar lichtjes bewoog. Haar kin viel haast op haar borst van de plotselinge kou. Hij ging toch niet weer weg? Angstig keek ze omhoog. Slapen. Teleurgesteld liet ze haar schouders iets zakken, hoewel ze hem nog altijd aankeek. Natuurlijk. Momenten eindigden. Dingen gingen kapot. Herinneringen raakten vergeten. Wanneer kwam er nu eens een dag dat ze dat zou accepteren? Eve was niet zo van het accepteren, maar toch. 'Als je je veiliger voelt, wil ik ook voor deze nacht wel even bij je blijven.' De opluchting die ze vanbinnen voelde, was niets vergeleken met het kleine knikje dat ze voorzichtig uitte. God. Als ze maar niet alleen hoefde te zijn. Als duidelijker antwoord, strekte ze haar arm en trok hem weer op de bank. Zodra hij goed en wel zat, reikte ze hem een kussen aan voor zijn nek. Even besefte ze zich dat ze zich zowat in zijn schoot moest werpen, wilde het passen, maar veel tijd om daar helder over na te denken, had ze niet. Tenminste niet voordat ze zich over hem heen had gehesen, zich in zijn t-shirt had genesteld, en haar hoofd op de armleuning had gelegd. Niet voordat haar ogen dichtvielen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Evan
Evan
Med-Jack

PROFIEL
Tag : 1 september begint school weer. Toetsen en examens voor het laatste ander halve jaar! c: Laten we het erop houden dat ik erg mijn best ga doen xD

Aantal berichten : 602

Registratiedatum : 09-05-15

RPG SHEET

Character sheet
Age: 18
Job:
Relationship: I don't even know what's going on right now.

Nightmares and dreamscapes Empty
BerichtOnderwerp: Re: Nightmares and dreamscapes   Nightmares and dreamscapes Emptydi sep 29 2015, 19:53

Het had misschien nonchalant geklonken – misschien iets té nonchalant als je achteraf zijn reactie terug ging bekijken – maar vanbinnen voelde Evan dat zijn hart elk moment uit zijn keel kon springen. Hij voelde zijn hartslag tot in zijn borstkas en naar zijn keel gaan. Zijn emoties weergaven hoop en angst tegelijkertijd en zijn blik bleef strak op haar gericht terwijl hij wachtte op een antwoord. Diep in zijn binnenste hoopte hij dat hij niet voor creep werd uitgemaakt door haar, wat overigens goed zou kunnen. Ze kenden elkaar nog maar van een keer zien en dan bood hij al gelijk aan om bij haar te blijven slapen. Het was maar voor één nacht, maar toch. Hij wist zeker dat als Evangeline – hij weigerde om haar Eve te noemen – hem zou vragen om een tweede nacht bij haar te blijven, dat hij dat gewoon zou doen. Iets in zijn binnenste zei hem dat hij zich eigenlijk moest omdraaien en gewoon naar zijn hangmat moest gaan, maar zijn gevoel zei hem dat hij hier moest blijven en haar moest beschermen tegen die vreselijke nachtmerries van haar. Hij had enkel geen idee hoe hij dat kon doen, want hij kon moeilijk in haar hoofd kruipen en tegen die nachtmerries zeggen dat ze weg moesten gaan. Toch wilde hij er zijn als ze weer eens gillend wakker zou worden zodat hij haar direct kon troosten. Evan was zo opgelucht door het door hem niet verwachte antwoord afkomstig van haar dat hij zich niet direct wist te bewegen. Hij was dan ook blij dat Evangeline het werk voor hem deed en zakte met een plof handig op de bank neer. Hij schikte het kussen juist in zijn nek zodat hij daar ’s nachts geen last van zou krijgen. Hij zakte lichtelijk onderuit zodat zowel zijn nek als het kussen de leuning van de bank raakten en keek toe hoe Evangeline zich in zijn shirt nestelde. Hij wist dat hij er niet al te veel bij stil mocht staan omdat het gewoon fout was, maar ze rook zelfs na alle ellende dat ze had doorgemaakt nog steeds heerlijk. Alsof ze door een veld met bloemen gewandeld had en de geur als honing aan haar was vast blijven plakken. En bijna had hij zich er dan ook toegebracht om één lok haar te pakken, zijn hand er door te laten glijden en er aan te ruiken. Dat was tot hij zich besefte hoe dom en hoe creepy dat wel niet zou overkomen als ze het door zou hebben. Lekker dan, dacht je dat een goede vriend bij je kwam zitten om je te troosten, ging hij aan je haar zitten ruiken. Hij schold zichzelf verrot in zijn hoofd, maar kon het toch opbrengen om te glimlachen naar haar. ‘Welterusten,’ fluisterde hij nog voordat het te laat zou zijn en ze in slaap gevallen zou zijn. Ze lag nu praktisch over hem heen gebogen, maar daar stond hij niet al te veel bij stil. Toch voelde hij zijn wangen gloeien. Hij sloeg zijn armen comfortabel om haar heen en legde zijn hoofd naar achteren zodat het kussen zijn nek volledig ondersteunde. Vervolgens sloot ook hij zijn ogen, maar in slaap vallen deed hij nog lang niet. Zonder dat hij het echt wilde, gleed zijn ene hand naar boven en gleed deze ritmisch door haar lange lokken. Het was waarschijnlijk bedoeld om haar te kalmeren, maar voor Evan kwam het half en half over alsof hij zijn eigen gedachten van daarnet wilde opvolgen. Hij schudde zijn hoofd, kneep zijn ogen hard dicht en wachtte tot de slaap hem zou overnemen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Evangeline
Evangeline
Keeper - Slicers
Stung

PROFIEL
Tag : YO SOY UN PATO :3

Aantal berichten : 1115

Registratiedatum : 16-05-15

RPG SHEET

Character sheet
Age: 17
Job: Keeper - Slicers
Relationship: Just a little bit caught in the middle -life is a maze and love a riddle

Nightmares and dreamscapes Empty
BerichtOnderwerp: Re: Nightmares and dreamscapes   Nightmares and dreamscapes Emptyza okt 03 2015, 00:34

Langzaam maar zeker, voelde ze haar lichaam zwaar worden. Het tintelende gevoel begon in haar vingers, en verspreidde zich gemakzuchtig door de rest van haar ledematen. Haar rechterbeen was toch wel een aandachtspuntje, waar het plotseling hevig begon te kloppen. Zachtjes kreunde ze. Ze wilde zich slechts eventjes nog omdraaien in haar hangmat voordat de eindeloze dag dieren verzorgen en doden en vreselijke onwetendheid aanbrak. Maar zodra ze haar arm over haar lichaam wilde gooien, om zich op haar zij te draaien, merkte ze iets. Ze lag niet in haar hangmat. En de dag zou alles behalve bestaan uit het dieren en onwetendheid. Haar ogen vlogen open terwijl ze al haar spieren aanspanden en overeind vloog. Daarbij botste ze haast tegen het gezicht van een weggedoezelde Evan aan, dat plotseling erg dichtbij was. Ze hijgde. Evan. Evan, hij was er ook nog. Wat was er allemaal gebeurd? Ze bracht een hand naar haar wederom bonkende hoofd en probeerde de situatie te bekijken, zonder aandacht aan zijn gezicht te schenken. Oh wauw. Hadden ze de hele nacht zo gelegen? Zij verdomme op zijn schoot, alsof ze verzorgd moest worden. Een schamper lachje kwam uit haar mond, toen ze zich voorzichtig probeerde van hem los te maken. Ze wist niet eens meer hoe ze in deze innige omhelzing terecht was gekomen, maar het ergste van allemaal was nog wel dat ze, hoe diep ze ook groef, het niet erg leek te vinden dat ze zo in slaap viel en zo wakker was geworden. Haar ademhaling was wat gekalmeerd, maar toch voelde ze zich opgejaagd. Alsof ze niet verzorgd mocht worden. Van zichzelf dan. Evan leek maar al te gretig. Ze moest... Ze moest dingen doen. Ze moest werken. Ze moest Gladers vertellen dat... Ze had dingen te doen, in Godsnaam! Ze moest hier weg, en wel per direct. Het plannetje had zich al in haar hoofd genesteld, en was niet van plan eender moment weer te vervliegen. Het was van plan haar tot het uiterste te drijven om te worden behaald. Met moeite schoof ze zich van zijn schoot en zwiepte stilletjes haar benen over de rand van de bank. Met haar hand steunend op de armleuning probeerde ze zichzelf op te duwen. Het ging. Ze stond. Trillend op haar benen, weliswaar, maar als dit ging, dan... Haar rechtervoet schoof over het hout naar voren. Een triomfantelijke grijns sierde haar vermoeide gezicht. Dit ging lukken. Tot de spieren in haar bovenbeen zich aanspanden. Ze beet op haar lip om het kleine gilletje waarmee ze terugviel te smoren. Tranen sprongen in haar ogen terwijl ze naar haar knie greep, waarmee ze duidelijk iets verkeerds had gedaan. De Glade had haar nodig! Ze moest! Ze moest... Het enige wat ze moest was haar hoofd tegen zijn zo vertrouwde schouder aanleggen en voor altijd zo blijven zitten.
Terug naar boven Ga naar beneden
Evan
Evan
Med-Jack

PROFIEL
Tag : 1 september begint school weer. Toetsen en examens voor het laatste ander halve jaar! c: Laten we het erop houden dat ik erg mijn best ga doen xD

Aantal berichten : 602

Registratiedatum : 09-05-15

RPG SHEET

Character sheet
Age: 18
Job:
Relationship: I don't even know what's going on right now.

Nightmares and dreamscapes Empty
BerichtOnderwerp: Re: Nightmares and dreamscapes   Nightmares and dreamscapes Emptyza okt 03 2015, 13:54

Hij had geen idee of het de ritmische strelingen waren geweest of het feit dat hij wist dat Evangeline nu in elk geval veilig was, maar zijn ogen hadden zich onmiddellijk gesloten en een bepaalde rust had zich over zijn lichaam ontfermd die ervoor zorgde dat hij al zijn zorgen van de voorbije dagen voor heel even vergat. Zijn handen waren tijdens het in slaap vallen gestopt met het strelen, want in principe kon Evan zijn ledematen niet meer commanderen om iets te doen als ook zij hun rust verdienden. Zijn bloed ging rustiger door zijn lichaam heen en zijn hart ging over op een regelmatige slag. Zijn hoofd zakte volledig naar achteren en zijn mond ging een klein beetje open. Als je de Cabin zomaar zou binnenlopen en hun zo zou aantreffen, zou je in eerste instantie echt iets helemaal anders verwacht. Evan’s intenties waren echter niet slecht bedoeld en dat liet hij ook merken in zijn slaaphouding, want zijn handen zakten nooit verder dan haar schouderbladen. Hij was altijd al van mening geweest dat misbruik maken van een kwetsbare situatie echt een teken was van slecht gedrag en ook in zijn slaap leek hij zich daar bewust van te zijn. Zijn dromen gingen deels over Griever’s, maar voornamelijk over Evangeline. In zijn dromen zag hij de brunette nog eens voor zich: blauwe, doordringende ogen en prachtig, golvend haar. Haar lichaam was gehuld in een prachtige rode jurk waardoor hij precies de slanke lijnen van haar lichaam kon zien. Als hij niet geslapen had, had hij er vast alle moeite aan gedaan om de glimlach die tijdens zijn slaap om zijn lippen kwam te liggen van zijn gezicht te slaan. Toen Evangeline naar voren boog en hij haar lippen – die overigens felrood waren – zag, voelde hij een schokje door zijn lichaam gaan en schoten zijn ogen open. Hij legde zijn hand tegen zijn voorhoofd aan terwijl hij zijn best deed om de droom die hij van haar had gehad te verdrijven. Hij voelde zich ontzettend schuldig, maar bovenal een pervert omdat hij, ondanks dat hij het zichzelf nog zo verbood, toch nog wel kon glimlachen om zijn eigen droom. Die glimlach ging echter direct weg toen hij Evangeline een kreetje hoorde slaken. Meteen was hij weer in het hier en nu en was het plots geen probleem meer om de beelden van de droom weg te krijgen. Zijn ogen gleden direct naar Evangeline welke weer naast hem op de bank zat. Aan haar manier van doen kon hij zien dat ze het moeilijk had en hij beet op zijn onderlip. Hij kon aan haar houding zien – aan de manier waarop ze op de bank zat – dat ze waarschijnlijk had geprobeerd om overeind te komen en misschien ook zo koppig was geweest om te proberen om te wandelen. ‘Evange… Eve,’ sprak hij zachtjes tegen haar terwijl hij lichtelijk zijn hoofd schudde. Hij haalde zijn arm voorzichtig onder haar lichaam uit en sloeg deze om haar schouder heen. ‘Je moet jezelf niet zo pushen,’ sprak hij lichtelijk bezorgd tegen haar. Zijn vingers gingen deze keer niet naar haar haren, maar bleven netjes op haar schouder hangen. De toppen van zijn vingers trommelden echter ritmisch op het uiteinde van haar schouder. Hij wist niet waarom hij dat deed, maar het kalmeerde hem wel een beetje en hij hoopte dat het hetzelfde kalmerende effect had bij Evangeline. ‘Het zal nog wel even duren voordat je weer naar je normale ritme kunt gaan. Maar als je wilt, wil ik je gerust helpen om je daarin te ondersteunen.’ Hij kon haar moeilijk aankijken vanuit deze positie, dus zorgde hij dat het tikken op haar schouder veranderde naar het ritmisch strelen. Hij gebruikte daarbij enkel zijn duim en wijsvinger, maar was zich scherp bewust van elke beweging die hij deed en ook weer van zijn droom. Hij voelde zijn wangen warm worden en hoopte dat Evangeline er nooit achter zou komen wat hij precies had gedroomd. ‘Ik wil er echt voor je zijn,’ sprak hij zachtjes. En hij wist dat hij het niet had moeten doen. Hij wist dat als hij het terug kon draaien, hij dat… waarschijnlijk niet had gedaan, maar hij draaide zijn hoofd naar haar toe en drukte een heel zacht kusje op haar hoofd.
Terug naar boven Ga naar beneden
Evangeline
Evangeline
Keeper - Slicers
Stung

PROFIEL
Tag : YO SOY UN PATO :3

Aantal berichten : 1115

Registratiedatum : 16-05-15

RPG SHEET

Character sheet
Age: 17
Job: Keeper - Slicers
Relationship: Just a little bit caught in the middle -life is a maze and love a riddle

Nightmares and dreamscapes Empty
BerichtOnderwerp: Re: Nightmares and dreamscapes   Nightmares and dreamscapes Emptydo okt 08 2015, 20:19


Zijn schouder vibreerde door het geluid van zijn stem en haar oogleden gingen moeizaam open. God, ze wilde dat hij het niet had gezien, of gehoord. Wat ze vreesde werd echter bevestigd toen hij zijn arm achter haar vandaan haalde en deze om haar schouders sloeg. Ergens diep in haar klonk een alarmerend stemmetje, maar door de laag van vermoeidheid kwam het niet heen. Zijn bezorgde woorden, zijn tokkelende vingers... Het maakte haar dan weer kalmer, dan weer ongemakkelijk. Ze hield zich voor dat ze niet echt een andere keuze had dan het ondergaan. Het was onzin, ze was zojuist immers op eigen houtje overeind gekomen, een soort van, maar ze wilde nu eenmaal niet toegeven dat ze het prettig vond. Om door hem verzorgd te worden. Om in zijn aandacht te vallen. In ieder geval, wat er ook door haar heen mocht gaan, ze weigerde gewoon eventjes haar hoofd te heffen van zijn zachte schouder. Zijn woorden ontmoedigden haar. Bijna. Eve was klaar zichzelf over te geven aan zijn reassurerende bewegingen, zijn opvolgklare woorden en zijn aangename warmte. Ze was er bijna bij in slaap gedoezeld. Maar ze deed het niet en zo ging het niet. Zijn 'Ik wil er echt voor je zijn', deed haar weer met wat aandacht naar zijn woorden luisteren. Even sloot ze haar ogen toen ze zijn zachte lippen op haar voorhoofd voelde. De aanraking was zacht, alsof ze een hulpeloos, jong vogeltje was, zojuist uit het nest gevallen terwijl het een poging deed uit te vliegen. Ze bereidde zich al voor om voor die titel te zwichten. Maar toen hield het op. Als ze zou toegeven, was de kans dat ze ooit nog zou vliegen daadwerkelijk ongelofelijk veel kleiner. Ze weigerde dat te laten gebeuren. Zich totaal niet bewust van wat zijn handeling van daarnet ook maar had betekend, of wat voor gevoelens hieraan vast hingen, duwde ze zich met haar armen op van zijn zijkant en keek hem aan. Zijn gezicht was plotseling zoveel helderder. Voor een kort moment stond ze zich toe het toe te geven; wat was ze blij zijn zorgzame, blauwe ogen weer in te kunnen kijken. Toen riep ze zichzelf weer op orde. Deze blauwe ogen hadden haar beloofd er te willen zijn. Écht te willen zijn. Dat kon hij waarmaken ook. 'Te beginnen met nu.' Het kwam er schor uit, maar vastbesloten. Ze boog zich voorover om zijn handen vast te grijpen. 'Nee, serieus. Het is tijd voor wat fysiotherapie,' spoorde ze hem met een enthousiaste glimlach aan. Hij zou het haar wel weer leren, hoe ze haar vleugels weer terugkreeg.
Terug naar boven Ga naar beneden
Evan
Evan
Med-Jack

PROFIEL
Tag : 1 september begint school weer. Toetsen en examens voor het laatste ander halve jaar! c: Laten we het erop houden dat ik erg mijn best ga doen xD

Aantal berichten : 602

Registratiedatum : 09-05-15

RPG SHEET

Character sheet
Age: 18
Job:
Relationship: I don't even know what's going on right now.

Nightmares and dreamscapes Empty
BerichtOnderwerp: Re: Nightmares and dreamscapes   Nightmares and dreamscapes Emptyvr okt 09 2015, 21:59

Evan voelde zijn wangen knalrood worden. Hij had niet eens idee waarom hij het gedaan had. Hij had haar willen geruststellen, maar hij had dat al met woorden gedaan. Hij had tegen haar gepraat en had gemerkt dat ze zich kalmer had gevoeld. Als dat niet zo was geweest, had ze zich echt wel van zijn schouder geduwd en had ze hem verteld dat hij op moest houden met die onzin te zeggen. Dat zou hem best wel behoorlijk gekwetst hebben, want hij bedoelde het enkel goed. Hij wist momenteel ook niet wat hij van zichzelf moest denken. Het enige wat hij momenteel kon denken, was dat hij het leuk vond dat ze tegen hem leunde. Dat ze zich veilig voelde bij hem dat zij zich liet kalmeren door hem. Dat hij haar geur kon ruiken en dat die zoet was, ondanks het zweten van die vreselijke nachtmerrie van haar. En zelfs al zou ze er een zweetgeur rond haar hangen, dan nog zou hij daar niet van terugdeinzen. Hij durfde te wedden dat hij soms ook niet echt lekker rook. Maar dat vond hij een onderwerp voor een ander keertje, nu was Evangeline belangrijk. Hij wist dat het onzin zou zijn voor hem om haar Eve beginnen te noemen na al die keren dat hij het zo gewoon was geworden om haar te benoemen als Evangeline. Hij kon niet precies zeggen waarom, maar hij vond Evangeline gewoon veel beter bij haar passen. Maar ook dit was een onderwerp dat hij achter zich wilde laten, want het leek erop dat Evangeline iets wilde zeggen. Hij was aan de ene kant wel blij dat ze niet echt op zijn kus gereageerd had, maar aan de andere kant kon hij er niks aan doen dat hij het lichtelijk jammer vond dat ze niet had laten blijken wat ze ervan vond. Wie weet had ze het niet eens gemerkt. Zijn blauwgrijze ogen bleven kort op haar hangen toen ze begon te spreken. Hij fronste zijn wenkbrauwen. Wat bedoelde ze met nu beginnen? Hij probeerde te herhalen in zijn hoofd wat hij eerder had gezegd. Het laatste wat hij tegen haar had gezegd, was dat hij er voor haar wilde zijn. Aha. Ze verwachtte waarschijnlijk een actie van hem om zijn woorden waar te maken. Hij vroeg zich af wat ze verwachtte van hem, maar eigenlijk wist hij het al. Zijn verstand reageerde direct protesterend, maar hij kon het niet over zijn hart verkrijgen toen haar zachte handen de zijne vastpakten en haar blik zich in de zijne boorde. Hij meende even zijn hart een hartslag te voelen missen. Haar enthousiasme werkte aanstekelijk, want ook hij kreeg nu een glimlach om zijn lippen terwijl hij een knikje gaf. ‘Oké,’ zei hij meer om dat irritante stemmetje in zijn hoofd te overwinnen dan dat hij echt aan haar verwachtingen wilden voldoen. Hij stond op, haar handen nog altijd vasthoudend. Hij had geen idee hoe hij dit moest aanpakken, want zover hij wist was hij geen fysiotherapeut. Hij was een Med-Jacker, maar kon hij dit wel? Dit behoorde totaal niet tot zijn beroep. ‘Oké, laten we proberen tot aan het einde van deze kamer?’ Zijn stem klonk vragend. Hij liet haar handen voorzichtig los en ging voor haar staan, zijn gezicht naar haar toegedraaid. ‘Als je denkt dat je gaat vallen, pak je me maar vast,’ zei hij met een bezorgde blauwgrijze blik, maar hij deed zijn best om zich te herpakken omdat Evangeline niet als een hulpeloos kind wilde voelen. Hij bleef echter wel dicht in haar buurt zodat hij kon ingrijpen als het mis ging. ‘Je kunt het,’ zei hij glimlachend.
Terug naar boven Ga naar beneden
Evangeline
Evangeline
Keeper - Slicers
Stung

PROFIEL
Tag : YO SOY UN PATO :3

Aantal berichten : 1115

Registratiedatum : 16-05-15

RPG SHEET

Character sheet
Age: 17
Job: Keeper - Slicers
Relationship: Just a little bit caught in the middle -life is a maze and love a riddle

Nightmares and dreamscapes Empty
BerichtOnderwerp: Re: Nightmares and dreamscapes   Nightmares and dreamscapes Emptyzo okt 11 2015, 12:55

Ze beet verrast op haar lip toen hij glimlachend had ingestemd. Dit ging niet eens lang duren, voor ze het wist was ze weer aan het werk. En voor ze het wist had ze zich iets zinnigs herinnerd wat iedereen kon helpen. Er kwam heus nog iets. 'Oké, laten we proberen tot aan het einde van deze kamer?' stelde hij voor. Eve knikte. Het was misschien wat ambitieus, maar daar was ze toch immers nooit voor teruggedeinsd? Evan verbrak het contact tussen hun handen en stond op van hun schamele slaapplaats. 'Als je denkt dat je gaat vallen, pak je me maar vast.' Natuurlijk. Hij kon het niet laten even zijn bezorgde doktersblik over haar te laten glijden. Dat lag niet aan haar, dat deed hij bij elke patiënt, hoopte ze. Of nu iemand met een hamer op zijn vinger had geslagen of gestoken was door een Griever. Dat moest hij wel bij iedereen doen. Ze hield het zich natuurlijk alleen maar voor zodat ze zich geen speciaal geval zou voelen, zodat de kans dat ze snel weer hersteld zou zijn groter leek. Ze rechte haar rug en positioneerde zichzelf met haar beide handen in een wat stabielere houding. Kijk, het ging prima. Haar verdomde been, dat was het probleem. Een diepe ademhaling ontsnapte tussen haar lippen. Een glimlach sierde haar gezicht toen hij haar nog eens bemoedigend toesprak. Natuurlijk kon ze het. Toen drukte ze zich op. Om haar evenwicht te bewaren begon ze als een idioot met haar armen te zwaaien, maar poging één mislukte. Met een schreeuw van frustratie viel ze vrijwel meteen weer terug op de bank. Zonder weer tot rust te komen probeerde ze het nog eens. Dit keer bleef ze staan. Met een genoegzame glimlach verplaatste ze haar linkerbeen, haar gezonde been. Het ging. Vooruit schuifelend kwam ze ongeveer tot de helft van de kamer. Ze besloot dat ze best wat stappen kon zetten. Met haar lippen op elkaar geperst, boog ze haar knie en zette een stap. Een voorzichtig lachje rolde over haar lippen. Nog eens. Nog eens. Nog... De wond in haar been begon hevig te bonken toen ze door haar knie zakte en met een kleine gil tegen Evans borst aan viel. Het frustreerde haar zo dat het haar niet was gelukt dat ze zich zelfs toen ze naar hem opkeek niet realiseerde hoe dicht ze tegen hem aangedrukt stond.
Terug naar boven Ga naar beneden
Evan
Evan
Med-Jack

PROFIEL
Tag : 1 september begint school weer. Toetsen en examens voor het laatste ander halve jaar! c: Laten we het erop houden dat ik erg mijn best ga doen xD

Aantal berichten : 602

Registratiedatum : 09-05-15

RPG SHEET

Character sheet
Age: 18
Job:
Relationship: I don't even know what's going on right now.

Nightmares and dreamscapes Empty
BerichtOnderwerp: Re: Nightmares and dreamscapes   Nightmares and dreamscapes Emptyzo okt 11 2015, 19:31

Evan keek lichtelijk twijfelend naar Evangeline. Moesten ze hier wel mee doorgaan? Hij kende Evangeline wel een beetje en wist dat de dame niet gauw opgaf. Maar aan de andere kant was dat ook iets wat hij aan haar bewonderde. Dat ze niet snel opgaf en dat ze echt al wilde gaan lopen. Ze zou geen marathon kunnen lopen, maar naar het einde van deze kamer lopen was toch al een goed begin? Hij hoopte dat het zou lukken. Hij vond het verschrikkelijk om haar zo te zien. Normaal gezien hoorde hij haar helemaal geen fysiotherapie te geven. Maar normaal gezien zou niemand ook gestoken worden door een Griever. Het liefste van alles wilde hij haar nog steeds bestoken met vragen zodat hij er achter zou komen wat ze op die bewuste dag in de Maze deed, maar hij durfde dat niet te doen. Hij wilde haar niet ontmoedigen en voor nu zou ze echt al haar concentratie voor deze lastige opdracht kunnen gebruiken. Zijn hart schoot in zijn keel toen ze naar achteren zakte, maar gelukkig was ze niet ver genoeg van de bank verwijderd om er langs te vallen. Hij zuchtte dan ook opgelucht toen ze op de bank plofte. Hij wist dat het frustrerend voor haar was, maar hij had liever dat ze op de bank plofte dan ernaast. Hij bleef haar bemoedigend aankeken, van plan zijnde om niet te reageren op haar gefrustreerde kreet. Dat zou haar enkel bozer maken. Dit was iets dat ze alleen moest doen en waarbij hij niet al te veel mocht zeggen. Hijzelf zou het ook frustrerend vinden als iemand langs de zijlijn dingen naar hem riep terwijl hij zijn uiterste best deed om zijn doel te bereiken. Ook al had hij zichzelf beloofd om te zwijgen, toch kon hij bijna geen kreet van enthousiasme inhouden toen ze op eigen houtje naar hem begon te wandelen. Telkens als ze te dichtbij kwam, deed hij een stap naar achteren. Ze waren zeker ergens halverwege de kamer, hoewel Evan dat niet met zekerheid kon zeggen omdat hij niet bepaald aan het opletten was. Nee, zijn blik gleed meer naar het geconcentreerde gezicht van Evangeline. Zelfs als ze gefrustreerd was vond hij haar mooi. Die gedachte schoot snel naar binnen en liet Evan even verward achter, maar niet verward genoeg om direct in te grijpen toen ze naar voren viel. Gelukkig klapte ze tegen zijn borstkas. Hij legde zijn armen ondersteunend op haar onderrug om haar wat omhoog te trekken en haar vast te houden zodat ze zeker niet verder onderuit zou schuiven. Zodra hij dacht dat ze wel genoeg grip op hem had, zakten zijn handen naar haar heupen om haar daar stevig vast te houden zodat ze haar gewicht wat meer op hem kon laten leunen. Omdat hij een kop groter was dan haar, keek hij op haar neer en zag haar blauwe ogen naar hem kijken. Ze stond zo dichtbij dat hij diep in haar pupillen kon kijken. Hij merkte dat zijn hart een slag oversloeg en schold zichzelf vervolgens uit. Waar was hij mee bezig? Hij moest haar verdomme begeleiden in het weer kunnen lopen en hier stond hij weer hoor, dromend over haar blauwe ogen. Hij schudde zijn hoofd verward. ‘Geef je wond even wat rust, anders bloedt het dadelijk weer,’ sprak hij bezorgd tegen haar. Hij kon er niks aan doen dat hij de bezorgdheid niet uit zijn stem kon houden. Daarna haalde hij zijn ene hand van haar heup en legde deze onder haar kin waarna hij haar hoofd naar boven duwde. ‘Hé, je bent heel goed bezig. Geef niet zomaar op omdat het tegenvalt. We kunnen nu even rusten en dadelijk weer verdergaan. Niet te veel in één keer willen doen, anders lig je straks weer een paar uur plat.’ Hij glimlachte naar haar terwijl hij haar wat meer overeind trok. ‘Moet ik je naar daar brengen of kun je lopen?’ Zijn stem klonk weer bezorgd, maar hij voelde zich rood worden bij het idee dat hij haar op moest tillen. Houd op, Evan!
Terug naar boven Ga naar beneden
Evangeline
Evangeline
Keeper - Slicers
Stung

PROFIEL
Tag : YO SOY UN PATO :3

Aantal berichten : 1115

Registratiedatum : 16-05-15

RPG SHEET

Character sheet
Age: 17
Job: Keeper - Slicers
Relationship: Just a little bit caught in the middle -life is a maze and love a riddle

Nightmares and dreamscapes Empty
BerichtOnderwerp: Re: Nightmares and dreamscapes   Nightmares and dreamscapes Emptywo okt 14 2015, 21:04


Het ging zo soepel, toen hij haar omhoogtrok, dat ze bijna vergat dat ze amper kon lopen. Zijn krachtige, gespierde armen op haar onderrug lieten haar huiveren. Het was anders. Het was geen huivering van afgunst, of kou. Het maakte warmte in haar los, vrijwel overal in haar lichaam. Ze beet op haar lip en keek van onderaf de inspanning op zijn gezicht terwijl ze voelde hoe zijn handen naar haar heupen afzakten. Even hield ze haar adem in, om hem weer te laten ontsnappen toen ze voelde hoe ze beiden hun grip vonden. Ook hij keek haar aan. Zijn ijzig lichte ogen, die dwars door de hare heen boorde. Normaal gesproken verafschuwde ze die blikken van hem, alsof ze recht door haar heen konden kijken en hij direct haar ziel kon aflezen. Maar nu, nu ze zo dichtbij stonden dat hun ademhalingen zich mengden, kwamen ze haar voor als twee gelijken. Het was of ook zij de temperatuur van zijn huid kon voelen, zich aanpaste aan het ritme van zijn hartslag. Even hield ze haar hoofd schuin toen ze zag hoe hij, verward, leek het, nee schudde. Zijn woorden drongen niet eens tot haar door. Het enige wat ze kon doen, was zijn bewegende lippen bekijken, met fascinatie, haast. Haar lichaam tintelde, en ze wist niet wat er in hemelsnaam met haar aan de hand was, maar het maakte haar helemaal niets uit. Pas toen hij zijn handen weer weghaalde leek het alsof ze wakker schrok. Alsof ze zich bewust werd van de vreemde gewaarwording die zojuist had plaatsgevonden. Verdwaasd liet ze hem haar kin wat verder omhoog duwen, tot ze hem weer noodgedwongen aan moest kijken. Ze kon niet langer ontsnappen aan zijn betoverende blik. 'Hé, je bent heel goed bezig. Geef niet zomaar op omdat het tegenvalt. We kunnen nu even rusten en dadelijk weer verdergaan. Niet te veel in één keer willen doen, anders lig je straks weer een paar uur plat.' Dit keer was het wel duidelijk wat hij tegen haar zei. En het beviel haar helemaal niets. Ten eerste, natuurlijk zou ze het niet opgeven. Ten tweede, rusten was geen optie. Ten derde, hun perfecte balans was verstoord. Ze fronste toen hij alweer zijn mond opendeed. Hé, ssh,' suste ze. Ze liet hem niet los. Het enige wat ze wilde doen was genieten van het moment, kon hij dat niet begrijpen? Ja, misschien was ze verward. Misschien wist ze totaal niet wat ze aan het doen was, en misschien was ze gestoord geworden nadat die Griever haar had gestoken, maar het enige wat nu nog juist voelde was zich aan zijn schouders wat optrekken en haar gezicht dichter bij dat van hem te brengen, tot ze zich weer op zijn niveau had gebracht en hem wat onwennig langzaam dichter naar zich toe trok.
Terug naar boven Ga naar beneden
Evan
Evan
Med-Jack

PROFIEL
Tag : 1 september begint school weer. Toetsen en examens voor het laatste ander halve jaar! c: Laten we het erop houden dat ik erg mijn best ga doen xD

Aantal berichten : 602

Registratiedatum : 09-05-15

RPG SHEET

Character sheet
Age: 18
Job:
Relationship: I don't even know what's going on right now.

Nightmares and dreamscapes Empty
BerichtOnderwerp: Re: Nightmares and dreamscapes   Nightmares and dreamscapes Emptywo okt 14 2015, 22:05

Evan had geen idee meer hoe hij moest reageren, hoe hij moest ademen, hoe hij moest knipperen met zijn ogen en al die andere onbelangrijke dingen waar hij zich op dit moment beter niet mee bezig kon houden. Zijn grijsblauwe ogen gleden naar haar en hielden haar blik vast en het was niet voor de eerste keer dat hij zich afvroeg hoe ze in godsnaam zo mooi kon zijn. Heel haar huid leek geen last te hebben van puistjes of andere dingen die men als ‘niet mooi’ kon benadrukken. Maar ook al zou er wel een puistje op haar gezicht hebben gezeten, dan nog zou Evan zich er niet aan geërgerd hebben. Plotseling gleden zijn gedachten geheel per ongeluk terug naar die keer dat hij dat lammetje achtervolgd was in de schuur en dat hij haar halfnaakt had gezien. Ook al had hij toen net gedaan alsof hij haar niet had gezien, hij kon nog precies voor zijn geest halen wat bedekt was geweest en wat niet. Toen had hij haar al echt een schoonheid gevonden, maar nu ze zo dichtbij hem stond en hij elk klein deeltje van haar kon herkennen, vond hij haar nog meer een schoonheid. Maar hoe zei hij dat tegen iemand die de nachtmerrie van haar leven had beleefd en momenteel niet alles op een rijtje had zitten? Want dat ze alles niet op een rijtje had zitten, werd hem steeds meer en meer duidelijk toen ze zich aan zijn schouders optrok en haar blik de zijne liet vasthouden terwijl haar lichaam alle mogelijke ruimte tussen hun verwijderde. Het maakte Evan extreem nerveus. Zijn handpalmen werden er zweterig van en er ging een warmte door hem heen die hij nog nooit eerder ervaren had, maar die zeker niet als ‘slecht’ ervaren kon worden. Haar lichaam tegen de zijne voelde, in een rare manier, heerlijk aan. Want om eerlijk te zijn vond hij het geen probleem dat ze zich dicht tegen elkaar bevonden, hij werd er alleen verschrikkelijk nerveus van. Ook vroeg hij zich af hoe het mogelijk was dat ze zich juist zo tot hem aangetrokken voelde, want hij durfde er niet aan te denken dat ze dit soort dingen ook bij andere jongens deed. Aan de andere kant hield hij nog altijd in zijn hoofd dat ze een hoop pijnstillers had gekregen sinds haar Grieversteek en dat de steek zelf ook voor wat verwarring in haar hoofd kon zorgen waardoor ze niet meer helder nadacht. Het gevolg was dan natuurlijk dat ze zich aan hem vastklampte alsof haar leven er vanaf hing. Evan wist dat hij zich op haar ogen moest concentreren, maar nu ze zo dichtbij hem stond gleden zijn ogen toch naar haar lippen. Die lippen die hij dolgraag wilde raken met de zijne, wilde proeven. En… shit. Waar was hij mee bezig? Dit kon gewoon niet waar zijn. Dit was niet mogelijk. Hij, Evan, kon niet verliefd worden op een meisje die hij nog maar één keer ontmoet had, maar met wie hij wel al één van de meest innige banden had ontwikkeld van de Glade. En dat ze innig waren, kon je nu ook wel zien. Evan beet op zijn lip, proberend om geen misbruik te maken van deze situatie. Ze was verward, hield hij zichzelf voor. Maar toch. Zijn hand had de keuze schijnbaar al voor hem gemaakt, want deze legde zich ondersteunend in haar nek terwijl zijn lippen zich naar de hare bewogen. Ze waren slechts enkele millimeters van elkaar verwijderd en Evan had er niet meer voor nodig om zijn lippen zachtjes tegen de hare te drukken. Hij voelde dat zijn lippen begonnen te kietelen toen deze zachtjes langs de hare streken en zijn hart begon verlangend te bonzen. Nog een klein beetje, nog héél klein béétje… Zijn hand gleed ondertussen langs haar haren. Zijn pupillen verwijdden zich en hij riep zichzelf tot de orde. ‘Ik ben een eikel,’ fluisterde hij tegen haar terwijl hij teleurgesteld zijn hoofd wat terugtrok. ‘Ik ben een eikel. Ik moet je helpen en in plaats daarvan zit ik te fantaseren over je prachtige volle lippen en…’ Hij schudde zijn hoofd lichtelijk gefrustreerd. Nee, hij mocht haar niet op deze manier complimenteren. Dat mocht niet! Hulpeloos keek hij haar aan, zijn lippen nog steeds enkele centimeters verwijderd van de hare. ‘Ik ben een eikel,’ mompelde hij nog eens, maar meer om zichzelf tot de orde te roepen dan dat hij dat standpunt echt door Evangeline door wilde laten dringen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Evangeline
Evangeline
Keeper - Slicers
Stung

PROFIEL
Tag : YO SOY UN PATO :3

Aantal berichten : 1115

Registratiedatum : 16-05-15

RPG SHEET

Character sheet
Age: 17
Job: Keeper - Slicers
Relationship: Just a little bit caught in the middle -life is a maze and love a riddle

Nightmares and dreamscapes Empty
BerichtOnderwerp: Re: Nightmares and dreamscapes   Nightmares and dreamscapes Emptyzo okt 18 2015, 13:26


Evan moest het ook voelen. Ze kon gewoonweg niet in haar eentje denken dat ze zich zo op dezelfde golflengte bevonden. Het enige wat ze leek te merken was dat hij er wat nerveus van werd, maar daar probeerde ze doorheen te kijken. Er was niets op dit moment wat ze liever wilde dan dat hij haar ook wilde. Eve zag hij zijn ogen afdwaalden naar haar lippen. Daar, ja. Zachtjes liet ze haar onderlip onder haar tanden doorrollen en verschoof haar gewicht op haar andere been zonder haar ogen van hem af te houden. Ook hij beet op zijn lip, duidelijk van twijfel, maar dat liet ze passeren. Er was maar een ding waar ze voor wilde vechten nu, en iedereen die haar kende wist wat er gebeurde als Eve iets in haar hoofd had. Huiveringen trokken door haar hele lichaam toen zijn hand naar haar nek omhoog gleed. Hoewel ze het haast begaf van de hitte, kon ze het kippenvel op haar armen zien staan. En plotseling was er nog minder afstand tussen hen in. Ze kon hem voelen, zijn temperatuur, zijn huid, zijn ademhaling en zijn hartslag. Zijn hand langs de hare. Een magisch, kwellend moment lang. Tot hij stopte met het overbruggen van de afstand. En ze zijn ogen groot zag worden. Nee, nee, nee. Toen deed hij waar ze bang voor was geweest. 'Ik ben een eikel,' begon hij zijn tirade vol onzekerheden en haat en verbrekingen van magische momenten. Hij schudde zijn hoofd uit machteloosheid. Evangeline sloeg haar ogen ten hemel en zuchtte lichtjes. Mompelend zwakte hij af. 'Nee,' begon ze schor, 'Nee, nee, dat is niet waar,' zei ze sussend. Ze zette een wankelende stap naar voren en legde een hand op zijn schouder. 'Je verwacht te veel van jezelf, weet je dat? Er wordt heel goed voor me gezorgd...' Halverwege dwaalde haar ogen weer af naar zijn lippen en als gehypnotiseerd, liep ze op hem af om haar handen in zijn nek te leggen. 'Ik loop beter als ik een doel heb,' pruilde ze onschuldig.

Sorry voor deze post, haha
Terug naar boven Ga naar beneden
Evan
Evan
Med-Jack

PROFIEL
Tag : 1 september begint school weer. Toetsen en examens voor het laatste ander halve jaar! c: Laten we het erop houden dat ik erg mijn best ga doen xD

Aantal berichten : 602

Registratiedatum : 09-05-15

RPG SHEET

Character sheet
Age: 18
Job:
Relationship: I don't even know what's going on right now.

Nightmares and dreamscapes Empty
BerichtOnderwerp: Re: Nightmares and dreamscapes   Nightmares and dreamscapes Emptyzo okt 18 2015, 20:20

Evan voelde onzekerheid in zijn borstkas opwellen terwijl hij naar Evangeline keek. Als hij de gebeurtenissen afspeelde in zijn hoofd, leek het net wel alsof ze hetzelfde gewild had als zij. Alsof ze hem had aangemoedigd om haar te kussen. En hij had het ook echt wel willen doen, maar zijn onzekerheid had hem tegengehouden. Hij was zich bewust van de hitte die hij voelde en zijn versnelde hartslag, welke enkel sneller leek te slaan door het feit dat hij haar bijna had gekust. Nog steeds kon hij haar parfum ruiken van deze afstand. En misschien was het niet eens haar parfum. Misschien was het haar gewone geur die hij rook. Ze rook zoet, aangenaam. Een geur die hij elke dag wel wilde ruiken en waar hij beter door zou functioneren. Zij zorgde er in elk geval voor dat hij er zeker van was dat zijn hart functioneerde, want hij kon zijn hart nog steeds in zijn keel voelen kloppen. De adrenaline gonsde nog steeds door zijn aderen en nog steeds had hij zin om zich te laten verleiden en zijn lippen op de hare te drukken. De drang om dat te doen werd enkel groter toen ze weer een stap naar hem deed en haar hand op zijn schouder legde. In zijn hoofd herhaalde hij haar reactie weer toen hij op het punt stond om haar te kussen. Plotseling drongen de beelden aan zich op dat ze op haar onderlip had gebeten. Het drong tot hem door dat ze hem had uitgedaagd, dat ze de aandacht juist op die volle lippen van haar had willen hebben. En dat idee zorgde ervoor dat zijn hart sneller begon te kloppen en dat hij zin had om het opnieuw te proberen, maar om deze keer de job ook daadwerkelijk af te maken. Hij glimlachte bij haar woorden en haalde geschrokken adem toen hij haar handen in zijn nek voelde. Hij wilde zijn handen op haar polsen leggen om haar handen te verwijderen van zijn nek, maar kon zichzelf er niet toe brengen om dat te doen. Hij had het gevoel dat als hij dat zou doen, hij haar zou weigeren en dat was juist wat hij wilde voorkomen. Want hij wilde haar aandacht, hij wilde haar handen daar hebben en hij wilde vooral van het feit genieten dat ze naar zijn lippen zat te kijken. Want ondanks dat de onzekerheid aan zich opdrong, hij zag gewoon dat haar blik bleef hangen op zijn lippen. Het feit dat ze haar handen in zijn nek had liggen gaf hem de moed om zijn handen op haar heupen te laten leunen. ‘En welk doel mag dat dan wel zijn?’ vroeg hij plagerig aan haar, hoewel hij wel een idee had wat dat voor een doel kon zijn als ze hem zo behandelde. Hij had zo het idee dat ze dit wilde, dat ze door hem gezoend wilde worden. Vroeg hem niet waarom, maar hij wist gewoon dat ze het wilde. Dat merkte hij aan haar bewegingen, aan het feit dat haar onderlip tussen haar tanden liet rollen en dat ze haar ogen op zijn lippen richtte. Hij trok haar wat dichter tegen zich aan en liet haar voorhoofd tegen de hare leunen. ‘Heb je enig idee hoe mooi je wel niet bent, Evangeline?’ Hij deed expres geen moeite om de naam te gebruiken waarmee ze benoemd wilde worden en drong zijn blauwgrijze kijkers naar de hare. Hij hield haar nog altijd vast aan haar heupen en het puntje van zijn tong likte langs zijn onderlip terwijl hij zijn blik van haar ogen naar haar lippen liet glijden. Damn. Hij wilde het. Hij wilde het zo graag.

OOC: Freedje had een inspiratiebom xD
Terug naar boven Ga naar beneden
Evangeline
Evangeline
Keeper - Slicers
Stung

PROFIEL
Tag : YO SOY UN PATO :3

Aantal berichten : 1115

Registratiedatum : 16-05-15

RPG SHEET

Character sheet
Age: 17
Job: Keeper - Slicers
Relationship: Just a little bit caught in the middle -life is a maze and love a riddle

Nightmares and dreamscapes Empty
BerichtOnderwerp: Re: Nightmares and dreamscapes   Nightmares and dreamscapes Emptyza okt 24 2015, 21:08


Kreeg hij het dan eindelijk door? De nonchalante, bijna plagerige manier waarop hij zijn handen weer naar haar heupen liet glijden, en waarop hij op haar woorden reageerde, wezen daar wel op. Maar je wist het nooit, met lieve, zorgzame, onzekere en té zekere Evan. Hij bleef haar maar verassen, en dan vooral op manieren die zijn eeuwige open uitstraling zo mysterieus maakte als maar zijn kon. Ze wilde het ontrafelen, dat mysterie. Ze wilde dat hij het los zou laten. En ze hoopte dat ze dat eindelijk bij hem had losgemaakt, want haar lippen brandde van daarnet, toen ze zo dichtbij het punt waren geweest dat dat wat ze in haar hoofd had zoveel kans had gehad uit te komen. Ze beantwoordde zijn eerste vraag niet. Ze kon enkel kijken naar het doel dat ze, inderdaad, voor ogen had. Toen stelde hij haar een tweede vraag. Eve keek naar hem op, enkel met haar ogen. Naar zijn ogen, die dwars door haar heen leken te kijken. Ze werd er lichtelijk duizelig van, maar het deerde niet; ze had immers zijn sterke armen om haar staande te houden. Zo snel als ze kon, knipperde ze de fonkelende vlekjes voor haar ogen weg, om niets te missen van het moment. Om niets te missen van zijn mooie gezicht. Zijn mooie vluchtige gezicht. Het was niet voor eeuwig, dat wist ze ook wel. Er was alleen maar dit moment. Het lag niet aan hem, dat was het voor Eve altijd. Die oneindige tunnelvisie van haar, die nog eens haar ondergang werd. Maar dit moment... op dit moment was het enige dat het einde van de tunnel te wachten stond zijn zachte lippen, zijn koesterende aanraking, zijn verzorgende atmosfeer. Het drong tot haar door, wat hij tegen haar gezegd had. Enig idee hoe mooi je wel niet bent, Evangeline? Ze deinsde niet eens terug bij het horen van haar naam. Hij kwam haar onbekend voor, klonk haar vreemd in de oren, maar onaangenaam was het niet. Het gaf haar een warm gevoel, nog warmer, als dat theoretisch mogelijk was, wanneer Evan haar naam uitsprak. Dit keer verwachtte hij geen antwoord. Dat wist ze heus wel. Maar toch gaf ze hem er een. Absoluut niet uit beleefdheid, maar om zichzelf te geven wat ze op nu gewoon nódig leek te hebben. Haar antwoord omvatte zich aan hem op te trekken, de handen die ze in zijn nek had liggen naar haar toe trekken en haar lippen, zachtjes, als de vleugelslag van een vlinder, op die van hem te drukken.
Terug naar boven Ga naar beneden
Evan
Evan
Med-Jack

PROFIEL
Tag : 1 september begint school weer. Toetsen en examens voor het laatste ander halve jaar! c: Laten we het erop houden dat ik erg mijn best ga doen xD

Aantal berichten : 602

Registratiedatum : 09-05-15

RPG SHEET

Character sheet
Age: 18
Job:
Relationship: I don't even know what's going on right now.

Nightmares and dreamscapes Empty
BerichtOnderwerp: Re: Nightmares and dreamscapes   Nightmares and dreamscapes Emptyzo okt 25 2015, 17:29

Evan wist niet wat hij verwacht had. Ja, voor een deel wist hij het wel. Hij had verwacht dat ze boos op hem zou worden omdat hij haar volledige naam had gebruikt. Want ze verwachtte nu natuurlijk van hem dat hij haar Eve zou noemen, maar dat zou een gewoon te zijn die hij zichzelf nooit zou kunnen aanwennen. Nee, als hij haar aansprak, zou het altijd met Evangeline blijven. De verwachte reactie bleef uit. In plaats daarvan leek haar uitdrukking juist zachter te worden en Evan voelde de warmte binnen hem razendsnel verspreiden. Het was net niet warm genoeg om hem aan het zweten te brengen, maar toch wel zo warm dat hij het lichtelijk benauwd begon te vinden in deze ruimte. Wat absurd was, want het was een vrij grote ruimte. Het was dan vooral het feit dat ze zo dicht tegen hem stond en dat hij haar heerlijke geur kon ruiken, dat hij kon genieten van haar aanwezigheid. Haar blauwe kijkers maakten het effect nog tien keer beter en hij sloot zijn ogen toen hij zag wat er ging komen. Hij wist dat het deze keer wel raak zou zijn, want Evangeline was lang niet zo onzeker als hij. Of tenminste toch op sommige momenten, want toen hij haar halfnaakt had gezien… Nee, het deed er niet meer aan toe dat hij haar halfnaakt had gezien. Niets deed er op dit moment nog aan toe. Alleen hij, zij en die heerlijke sfeer tussen hun. Hij voelde de druk in zijn nek verhogen en liet het allemaal gewillig toe. Ondanks dat hij haar stevig vasthield, wilde hij dolgraag zijn handen door die prachtige haren laten glijden toen hij gekust werd. Haar lippen raakten zijn lippen vederlicht aan, maar het was genoeg om zijn hart op hol te brengen en hem duizelig te maken. In eerste instantie wist hij even niet hoe hij moest reageren, maar iets in hem zei dat het dom zou zijn als hij nu zou terugtrekken. Dan zou het net lijken alsof hij haar niet zou willen, ondanks dat hij misschien met duizend en één signalen duidelijk had gemaakt dat hij haar juist wél wilde. Toch was hij eerst lichtelijk terughoudend, maar daarna gaf hij zich over aan zijn gevoel en drukte zijn lippen wat harder op de hare. Niet dat het beklemmend zou voelen, maar wel dat hij haar lippen wat meer kon voelen. De vederlichte aanraking liet hem namelijk snakken naar meer en dit was min of meer zijn manier om dat duidelijk te maken aan haar. Zijn handen drukten haar, door druk te leggen op die mooie heupen van haar, dichter tegen zich aan en zachtjes opende zijn mond. Als vanzelf gleed zijn tong eerst langs zijn onderlip om vervolgens contact te maken met de hare. Hij wist dat het de meest zachte manier was om toestemming te vragen, maar hij was niet de kerel die zichzelf opdrong aan een meisje. Dat had hij nu officieel besloten dat hij niet zo was. Daar was hij veel te zachtaardig voor. Zeker voor Evangeline. Hij wist niet wat er gaande was, maar hij wist dat hij wel meer dan vriendschap voor haar voelde. En hij hoopte dat zij hetzelfde voelde en dat dit niet een gevolg was van haar mentale onstabiliteit.
Terug naar boven Ga naar beneden
Evangeline
Evangeline
Keeper - Slicers
Stung

PROFIEL
Tag : YO SOY UN PATO :3

Aantal berichten : 1115

Registratiedatum : 16-05-15

RPG SHEET

Character sheet
Age: 17
Job: Keeper - Slicers
Relationship: Just a little bit caught in the middle -life is a maze and love a riddle

Nightmares and dreamscapes Empty
BerichtOnderwerp: Re: Nightmares and dreamscapes   Nightmares and dreamscapes Emptydi nov 03 2015, 21:08

Het voelde compleet. Ja, dat was het niet thuis te brengen, bevredigende gevoel dat zich in haar had genesteld sinds ze haar lippen op de zijne had gedrukt. En het was een gevoel waarvan ze zich niet kon herinneren dat ze ooit zo gelukkig was geweest dat ze het kon voelen. Even leek het of hij het niet toe zou staan, de kus. Alsof er enkel druk van haar kant werd geleverd. Twijfelend kneep ze haar oogleden verder dicht. Toch hield ze niet terug. Wanhopig hield ze vol. Alles om zich vast te blijven klemmen aan dat voltallige gevoel. Het begon onwennig te worden, tot hij eindelijk een besluit nam en haar heupen vergezeld werden door zijn handen. De kus werd daarmee vanzelf intenser. Hij deed mee, zij trok zich op aan zijn nieuwe dimensie van niveau. Toch bleef hij zacht, terughoudend. Met haar lippen liet ze hem weten dat dit niet nodig was. Hij kon heus wel meer geven, dat voelde ze. En dat wílde ze. Het vurige verlangen naar zijn eeuwige aanraking, was zo intens dat ze zich letterlijk aan hem vastklampten. Het was maar goed dat hij steviger stond dan zij, want Eve trilden op haar benen. Van de inspanning, de verwonding en de begeerte. Plotseling was het niet langer genoeg, dat hij haar enkel vasthield. Ze wilde meer. Meer van zijn rustgevende, verslavende zijn. Ze had het heet en gelijktijdig liepen koude rillingen langs haar nek en rug naar beneden. Zelfs door haar gesloten oogleden vertaalde de duizeligheid zich in kleine, fel witte vlekjes. Maar kon haar niets schelen. Zolang dit maar niet ophield. Haar handen, die nog altijd in zijn nek lagen, begonnen te tintelen. Om dit te stoppen, begon ze langzaam in zijn zachte haar te plukken. Maar ook hiermee nam ze na niet al te lange tijd geen genoegen meer. Ze snoof, op zoek naar de adem waar het haar longen langzaam aan begon te ontbreken. Haar handen schoven naar beneden, langs zijn borstkas, waar ze deze zwaar ademend in zijn zij legde. Onder zijn shirt. Haar huid op zijn hand schroeide. Op een goede manier. Even liet ze los, om naar adem te happen, te glimlachen en te verzuchten; 'Kan dit niet voor eeuwig?
Terug naar boven Ga naar beneden
Evan
Evan
Med-Jack

PROFIEL
Tag : 1 september begint school weer. Toetsen en examens voor het laatste ander halve jaar! c: Laten we het erop houden dat ik erg mijn best ga doen xD

Aantal berichten : 602

Registratiedatum : 09-05-15

RPG SHEET

Character sheet
Age: 18
Job:
Relationship: I don't even know what's going on right now.

Nightmares and dreamscapes Empty
BerichtOnderwerp: Re: Nightmares and dreamscapes   Nightmares and dreamscapes Emptyzo nov 08 2015, 15:13

Twijfels drongen zich aan hem op, maar hij deed zijn uiterste best om ze te negeren. En dat kon hij voornamelijk doen omdat Evangeline haar lippen dwingender op de zijne had gedrukt. Omdat ze hem de toestemming had gegeven en hem het gevoel had gegeven dat hij niet langer hoefde te twijfelen over of hij haar nu wel mocht kussen of niet. Hij kon zelfs stellen dat ze meer naar hem verlangde dan hij naar haar. Maar dat was slechts een gedachte, want stiekem verlangde hij ook heel erg naar haar. Naar haar zachte lippen, naar haar handen op zijn huid. Hij was niet echt het type dat meteen aan rare dingen dacht zodra hij een meisje zag, maar hij kon het niet laten dat hij zijn gedachten naar die keer liet gaan dat hij haar in de schuur had gezien. Dat hij zich afvroeg of de rest van haar lichaam er ook zo mooi uitzag. In zijn ogen was ze nu al de definitie van perfectie. Misschien was dat wat kort door de bocht, maar voor hem was het echt zo. Hij voelde dat haar benen tegen hem begonnen te trillen en ondersteunde haar des te meer, maar vond dat ze dadelijk toch maar weer naar de bank moesten gaan. Haar wond zou anders negatief op haar reageren en dat had geen zin. Hij was dan misschien wel erg gelukkig op dit moment, maar hij was nog altijd een Med-Jacker en het was zijn verantwoordelijkheid om haar zo min mogelijk pijn te laten hebben. Maar jeetje, als hij dat kon door haar te verdoven met zijn lippen zoals zij hem leek te verdoven met de hare, dan zou hij het zo doen. Niets of niemand mocht Evangeline pijn doen en daar wilde hij graag voor zorgen. Hij wist dat hij beschermend was ingesteld en dat dit echt wel snel ging allemaal, maar hij had gevoelens voor het meisje gekregen die hij niet kon negeren. Wie weet was het gewoon liefde op het eerste gezicht geweest. De mooiste relaties startten toch altijd met ruzie, niet dan? Geen idee. Hij wist alleen dat dit perfect was. Zijn huid leek wel in brand te staan toen ze haar handen erop legde en hij zweerde dat zijn hart even in zijn keel sloeg toen hij haar opmerking hoorde. Waar twijfels zich net nog aan hem hadden opgedrongen, drong zich nu vreugde aan hem op. Hij kon een gelukkig gevoel ervaren dat hij van zijn leven nog niet had gevoeld. En ja, misschien was ze mentaal wat onstabiel en misschien was ze veel te verdoofd door de pijn om zeker te weten wat ze zei, maar ze had zojuist zijn gevoel bevestigd door hetzelfde te zeggen wat hij in gedachten had. ‘Graag zelfs,’ zei hij plagerig tegen haar. ‘Misschien zou het ook al een goede start zijn als we op de bank gaan zitten? Ik weet niet hoe lang je benen het gaan houden.’ Zijn stem klonk plagerig en hij deed zijn best om de bezorgdheid eruit te houden, maar omdat hij Evan heette lukte dat niet echt. En dus liet hij zijn handen op een best wel uitdagende manier naar boven glijden zodat haar shirt een klein beetje naar boven ging. Langs haar zij en langs haar rug liet hij zijn handen naar haar armen glijden om bij haar handen te stoppen. Voorzichtig maakte hij haar los van zijn nek en pakte haar handen stevig vast. ‘En nu gaan we weer terug stappen naar de bank. Dan krijg je een speciale verzorging van Med-Jacker Evan.’ Hij lachte omwille van het feit dat het belachelijk klonk, maar hopelijk kon hij haar op een grappende manier toch mee krijgen naar die bank. Zijn ogen gleden van de hare naar haar lippen. Damn.
Terug naar boven Ga naar beneden
Evangeline
Evangeline
Keeper - Slicers
Stung

PROFIEL
Tag : YO SOY UN PATO :3

Aantal berichten : 1115

Registratiedatum : 16-05-15

RPG SHEET

Character sheet
Age: 17
Job: Keeper - Slicers
Relationship: Just a little bit caught in the middle -life is a maze and love a riddle

Nightmares and dreamscapes Empty
BerichtOnderwerp: Re: Nightmares and dreamscapes   Nightmares and dreamscapes Emptyza nov 14 2015, 21:56

Gevaarlijk euforisch, dat was ze. Hij praatte te lang, constateerde ze. Allemaal verloren tijd. Tijd die ze niet had doorgebracht onder zijn intieme aanraking. Toen zijn handen naar boven gleden pakte Eve ze vast, op haar lip bijtend en ze nog wat verder omhoog forcerend. Maar hij liet los, en maakte haar los van zijn nek. Geïrriteerd en afgeleid wachtte ze vol ongeduld af wat hij allemaal te zeggen had. Onzin, natuurlijk. Ze had niet anders verwacht. Een diepe frons tekende haar voorhoofd. God, ze wilde gewoon verder gaan. Maar wat hij wilde, op de bank kon net zo goed. Ze stemde in door haar handen weer in zijn nek te leggen en zich tegen hem aan te drukken, om zo weer een paar passen achteruit te zetten. Ze zwikte over haar eigen voeten, maar het maakte haar allemaal niet uit. Toen legde ze haar gewicht meer op zijn rechterkant, zodat hij met haar meegaf in een draai en hij met zijn rug naar de bank stond. Een niet al te lichte duw tegen zijn borstkas, en hij moest vast tevreden zijn dat zijn plan ten uitvoer werd gebracht. Ze wachtte niet tot Evan goed en wel op de bank geland was, en wierp zichzelf er vrijwel meteen achteraan. Ze zat naast hem, maar nadat ze zich verwikkelden en een hevige kus duurde dat niet lang meer. Langzaam dwong ze hem met zijn rug op de bank, zwaar ademend en haar handen overal onder zijn shirt. Het ding zat haar in de weg. Ze probeerde het zo ver mogelijk omhoog te duwen om hem zo ver te krijgen het uit te trekken. Ach, het maakte ook niet uit, alleen maar verspilde tijd. Het ging niet om of hij zijn shirt nu aan had of niet. Het ging om het behouden van dat complete gevoel. En ze wist wat er zou gebeuren als ze dat niet meer voelde. Wanneer die extase waarin ze verkeerde haar zou verlaten. Ze zou uit elkaar vallen, zo gemakkelijk als een kaarthuis bij windkracht zeven. Het enige wat haar hiervan zou kunnen behoeden, was het voor zo lang als mogelijk verleggen van haar grenzen, zodat ze niet uit deze trance zou ontwaken. Ergens, diep in zich, voelde ze heus wel dat het fout was. En ze voelde heus wel dat er, ver weg verstopt, een deel van haar was dat dit oprecht wilde, en boos op haar was dat ze dit vergooide. Maar ze duwde het allemaal weg. Het leek zo onbelangrijk. Haar plotselinge omslag was vast te merken, maar zolang hij haar niet zou onderbreken was het goed. Er was haast geen moment waarop ze het bovenste gedeelte van haar lichaam liet rusten. Dan zijn nek, dan zijn borst, dan zijn bovenbenen en zijn gezicht. Het liefst allemaal tegelijk. Alles in haar wilde dit. Wilde dit gevoel. Wilde hém. Intussen merkte ze ook heus wel op dat het gebonk en de flitsen en het geschreeuw in haar hoofd toenam. Toegeven zou ze niet. En plotseling, van het ene op het andere moment, veranderde de geluiden in haar hoofd in gegil. Als een mechanisch alarm. En overal dat monsterlijke, gezichtsloze Griever gelaat. Ze had niet door dat ze zich van hem af had bewogen, zwaar buiten adem in het hoekje van de bank was gekropen en met haar ogen dichtgeknepen haar handen over haar oren had geslagen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud

PROFIEL
RPG SHEET

Nightmares and dreamscapes Empty
BerichtOnderwerp: Re: Nightmares and dreamscapes   Nightmares and dreamscapes Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Nightmares and dreamscapes
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 2Ga naar pagina : 1, 2  Volgende
 Soortgelijke onderwerpen
-
» While the nightmares come to life
» Nightmares will always find you, even without memories

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
The Maze Runner :: THE GLADE :: Meeting Cabin-