Brick by Brick

Registratiedatum : 12-04-15

Het plan had al een tijdje klaar gelegen, maar het was het gebrek aan bruikbare spullen die Max zo lang had doen wachten. Maar met de aankomst van enkele nieuwe gladers waren ook planken, pilaren, touw, spijkers, en nog veel meer handige spullen meegekomen. Hij wist niet zeker of het genoeg was om zijn plan uit te voeren, maar ze konden in ieder geval een begin maken - en dat begin zou de simpele fundering met een simpel dak worden, zodat ze in ieder geval weer een afgedekte slaapplaats zouden hebben.
Max hield de verfrommelde papieren voor zich. Het was een schets, niet veel meer dan dat. Hij had niet de middelen en kennis om moeilijke berekeningen uit te voeren, maar ergens in zijn achterhoofd leek een intuïtie te liggen voor waar de steunmuren moesten komen, en hij vertrouwde daarop. Homestead zoals het voorheen had bestaan had een tweede verdieping gehad, en het had zelfs het stampvoeten van Oliver weten te overleven. Dat beschouwde Max als genoeg bewijs dat het allemaal wel goed zou komen.
En trouwens, dit ontwerp was een stuk minder ingenieus dan het vorige ontwerp. Er zou geen tweede verdieping komen, maar een aparte ziekenzaal, gewoon, lekker, als bijgebouwtje van homestead. Dat voorkwam gedoe met die tweede verdieping. Ook zat de keuken niet meer vast aan homestead. Sterker nog, de keukens zouden een heel eigen gebouw krijgen, om de schade te beperken als er nog eens een brand zou uitbreken. Dan zou alleen de keuken af fikken, en niet heel homestead met alle bedden, persoonlijke spullen, en hier en daar een ledemaatje. En de douches, ja, tsja. Die werden gescheiden voor jongens en meiden, waar hij voor had gekozen na een paar ongemakkelijke ontmoetingen als iemand de deur vergeten was op slot te doen.
Het plan was vrij simpel: eerst de simpele muren van homestead met een dak, dan simpele kabines voor om de douches, en dan de muren en dak van de keukens (het regende toch nooit, dus de kookplaten van de keuken hadden geen afdekking nodig. Vandaar dat ze onderaan het prioriteitenlijstje stonden).

Er was een zieke - Evangeline - die zorg nodig had, dus Max verwachtte niet (en weigerde zelfs) dat alle medjackers zouden helpen. Minimaal één moest bij Evangeline blijven. Maar dat liet hij verder aan Anthony over.
Met een harde zwaai liet Max de bel die nog altijd bij de ingang van de meeting cabin hing, klinken, om op die manier de aandacht van alle gladers te trekken. Hij vouwde de papieren op, hield ze tussen zijn vingers en legde beiden handen op zijn onderrug. Hij had hier hulp voor nodig, van iedereen die in staat was om op wat voor manier dan ook een steentje bij te dragen.

.Max

Registratiedatum : 16-09-15

Terwijl het meisje wat takken opzij duwde kwam ze de bosjes uit, waar ze op het grote veld kwam. Een klein glimlachje kwam op haar gezicht. Het was beter gegaan de laatste tijd. Ze had zich overgegeven aan het feit dat ze vast zat en ze was zelfs naar werk gaan zoeken hier. Ze moest werk uitkiezen, maar ze was hier kort, dus één vaste 'baan' had ze nog niet gekregen. Haar ogen gingen naar de velden waar meerdere gladers op stonden. Het blonde meisje besloot in het midden van het veld te gaan staan en ze keek een beetje om zich heen. Op zoek naar iets wat haar aandacht trok. Haar naam was er nog altijd niet. Wat haar ergens wel verdrietig maakte, maar het zou vanzelf wel komen werd haar gezegd. Nu maar hopen dat ze gelijk hadden.
Een bel klonk en wat verbaast keek het meisje om. Ze zag Max staan bij een bel. De bel stond bij de -uhm- wat was het ook alweer? De meeting cabin! Ja, dat was het. Maar daar kwamen ze toch alleen als er iets belangrijks was? De bel had haar aandacht getrokken. Met wat aarzelende pasjes liep ze naar de meeting cabin waar ze ging staan en waar ze een kleine glimlach naar Max liet gaan. Wat was er?

Registratiedatum : 04-06-15

Eleanor was tegen een boom leunend in slaap gevallen. 's Nachts sliep ze niet al te best, dus haalde ze het overdag maar een beetje in, al dan niet expres. Zo in het bos werd het felle zonlicht in ieder geval wat gedempt door het bladerdak, waardoor het schemerig/donker genoeg was om in slaap te kunnen vallen. Ze schrok wakker van het geluid van een bel en keek even diep verward om zich heen. Pas na een tijdje drong het tot haar door dat het de bel van de Meeting Cabin was. Betekende dat dat iedereen moest komen? De enige keer eerder dat ze die bel had gehoord was toen ze hem zelf had geluid voor Noahs begrafenis, maar aangezien zij op dit moment niet die bel aan het luiden was, nam ze niet aan dat het weer om een dode ging. Ze wreef de slaap uit haar ogen en stond op. Toen ze aankwam bij de Meeting Cabin zag ze Max en een blond meisje dat ze dacht de afgelopen dagen wel eens te hebben zien lopen. Waarschijnlijk een greenie. Ze had eigenlijk geen idee wie op dit moment dé greenie was. Ze hield niet zo in de gaten wie er allemaal aankwam in de Laar.
Het blonde meisje zag er ook niet helemaal op haar gemak uit, dus Eleanor ging bij haar staan en glimlachte even naar haar. Daarna keek ze even rond om te zien of er al meer mensen kwamen, terwijl ze nerveus over haar nog steeds wat pijnlijke rechterarm wreef.

PROFIEL RPG SHEET

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

Brick by Brick