Gibberish

Het was een lange tijd wachten geweest, maar nu kon ze eindelijk gaan staan. Een klap had geklonken precies op de plek die ze gepland had. Bijna te enthousiast was ze gaan staan. Al heel lang had ze tegen de boom aangezeten, oren scherp op de omgeving, maar dat werd saai. Weglopen wou ze echter niet, want zo'n brutaal beest kon er dan eerder zijn dan zijzelf. Er waren teveel dingen waar ze op moest letten en zoals Declan had gezegd was ze vaker het bos in gegaan. Achter een beest aan rennen deed ze niet. Nu had ze een val gezet. Een erg ingewikkelde was het niet, hopelijk zou het wel werken. Met wat snelle passen kwam ze aan op de goede plek en keek eens goed in het rond. Nee ze was de eerste. Een bruin konijntje bungelde aan een touwtje en al was het gezicht misschien heel zielig, Tamara kreeg een glimlach op haar gezicht. Groot was het beest niet, maar zij was er meer dan blij mee. Het meisje ging eronder staan en bevrijdde het arme beestje om het daarna bij zijn achterpoten te pakken. Nu moest ze een vuurtje op gang krijgen. Er was nog genoeg tijd voordat het donker werd, dus ze had geen haast. Het touwtje bond ze om de achterpoten van het beest en daarna maakte ze het vast aan haar broek, dan had ze ook weer lege handen. Een geluid klonk. Of het gegrom was of een grommend mens kon ze er niet uit opmaken. Voor haar had het als brabbeltaal geklonken. Met geschrokken ogen keek ze naar de plek waar het geluid vandaan was gekomen. Het meisje bleef stil en stond al klaar om te gaan rennen als dat nodig was.

{ Ace eerste post, daarna OPEN

Een jongen kwam de bosjes uitgelopen en bijna gelijk ontspande ze. Ja het was hier gevaarlijk, maar elkaar aanvallen was iets wat er nog niet aan de hand was. Een excuses kwam haar kant uit. Maakte hij het geluid? Hoe dan in hemelsnaam? Tamara draaide zich naar hem toe en keek hem met een grijns aan toen hij uitlegde wat het was geweest. Haar maag zei gelijk om het beest te beschermen als een soort hond en zorgen dat hij er vanaf zou blijven, maar haar hoofd vond dat ergens ook wel weer zielig. Eigenlijk was ze gelijk weer ontspannen geweest en ze draaide zich weg van hem om haar armen naar een stukje touw te reiken. Ze moest wat op haar tenen staan, maar met een klein sprongetje had ze het in haar handen. Kort keek ze ernaar. Kapot. Zo verloor ze alleen maar meer van het touw die ze had. De blauwe ogen gingen weer naar de jongen voor haar en ze draaide zich ook weer in zijn richting. "Dat konijn heb ik gevangen meneer", zei ze met een grijns. Tamara had honger, maar ze voelde zich slecht zo. Plus, ze kon hulp gebruiken met het gaar maken van dat ding. Desnoods konden ze de val nog een keertje opzetten, genoeg tijd. "Als je even helpt kunnen we er nog eentje proberen te vangen, voor jouw monster maag." Een vraag was het niet echt. Ze bracht het touw gewoon voor zijn neus en liet het wat pesterig voor zijn neus gaan.

Het touw werd al snel uit haar handen gepakt en ze liet haar hand weer zakken. "Ik red maar al te graag een dame in nood", zei hij en ze trok één wenkbrauw op. "Jij bent degene hier zonder konijn, dus niks van dame in nood." Er was een plagende ondertoon in haar stem. Net toen ze wou wegdraaien werd er een hand uitgestoken en ze schudde kort z'n hand. Ace was zijn naam. "Tamara", zei ze om zichzelf maar voor te stellen. Daarna hoefde ze eigenlijk niks te doen. Tamara kon gewoon wat tegen een boom leunen terwijl ze naar het konijntje keek. Jammer van het mooie beestje, maar zij moest eten. De laatste tijd had ze namelijk problemen gehad met dingen vangen. Het ging toen zo slecht dat jagen niet eens meer een optie was. Nu kon ze het weer. Ace had zelf  al snel door wat voor val het was en binnen 2 seconden stond het alweer klaar. Zodra hij zich omdraaide knikte ze naar hem. Val leek goed te staan. "Nu, ik denk niet dat het handig is om hier te gaan staan wachten." Ze ging normaal staan. "Denk niet dat die konijnen vanzelf naar jou lopen inderdaad", antwoordde ze  met een grijns. Er werd een wandeling aangeboden. "Gezellig", zei ze op zijn aanbod terwijl ze haar mondhoek kort optrok. Ze draaide zich toen weg van de val en zodra Ace naast haar was begon ze te lopen. "Nu maar hopen dat er straks een konijn in de val zit en niet één of ander dom monster", zei ze met een korte lach. "Geen idee of die eetbaar zijn eigenlijk. Wil het ook niet proberen" Het meisje keek naar de grond terwijl ze een steentje voor zich uit schopte.