All your colors start to burn

Honger was het enige dat haar nog echt wakker hield. Het was dag en het licht brandde in haar ogen, maar de honger had haar toch op pad gebracht. Ze had besloten dat ze op zoek ging naar niet-levend voedsel vandaag, binnenkort zou ze het wel beter leren qua het jagen. Voor nu vond ze dit prima. Haar oren stonden klaar om elk geluid om te vangen. Ze wou geen agressieve beesten tegenkomen. Vorige keer had ze zichzelf kunnen redden door in een boom te klimmen, maar nu zou het minder snel gaan. De kracht in haar armen was minder geworden, al ging het klimmen minder traag het ging nog wel. Tamara had bramen in haar hand van een bramenstruik die ze had gevonden. Haar handen zaten onder de sneetjes, maar ze lette daar inmiddels al niet meer op. Al was het meisje moe en voelde ze zich verschrikkelijk ze zag er vanaf de buitenkant niet heel moe uit. Je zag natuurlijk wel dat ze mager was, maar verder zag ze er best levendig uit. Hoe dat kon wist ze niet, maar het zou vast wel aan haar gezicht liggen. Haar haren zaten ook niet in de klit, vooral omdat dat haar bezigheid was als ze weer eens niet in slaap kon vallen. Haar haren zaten in een hoge paardenstaart, met een touwtje die ze had gevonden ergens. Dus haar haren zaten niet in de weg. Ze gaapte met haar hand voor haar mond, pakte toen de laatste rijpe bramen die ze zag om zich daarna om te draaien. Je zou denken dat ze terug zou gaan naar het enge lelijke huis, maar nee. Ze ging tegen een boom aanzitten. Haar houding was nog best wel alert, zodat ze snel weg kon rennen als dat nodig was. Met haar hand pakte ze een aantal van de dingen en stak ze nog aardig beheerst in haar mond. Ze zou alles binnen 5 seconden weg kunnen eten, maar ze bleef rustig. Haar hand vol met bramen hield ze achter haar rug, voor als iemand haar zou zien. Die zou dan niet zien wat ze had. Nee ze was zeker niet van plan dit te delen. Heel veel was het niet, maar zij zou het wel kunnen opeten. Delen ging dus niet gebeuren.

{ Eerste post Mavis daarna OPEN

Nog een braam gooide ze vanaf een afstandje haar mond in. Ze had er een soort spelletje van gemaakt. Al moest ze wel zeker zijn dat ze ze ving, want ze wou dus echt niet dat er eentje verloren ging op de grond. Geluiden drongen haar binnen en alsof er al een beest uit de bosjes was gesprongen sprong ze op. Haar ademhaling ging omhoog en de hartslag werd sneller. Alsof ze in een soort horrorfilm zat bewoog ze naar een stel bewegende bosjes. Als het zo'n eng beest was wist ze wat ze moest doen. Ze had een boom op het oog. Nu maar hopen dat het gewoon een eng zwijn was, die dus niet konden klimmen. De zwijnen hier waren echter groter en niet zomaar te doden. Zo'n zwijn zou je met meerdere mensen moeten doden in je eentje zou het bijna onmogelijk zijn, aangezien de huid van die beesten dik was en ze waren sterk. Tamara bleef dichterbij de struik komen en zag bruine haren. Haar ogen werden groter toen het begon te bewegen. Kort bewoog ze haar hoofd opzij en toen zag ze het staan. Een zwijn en een groot exemplaar ook. Het had haar nog niet gezien. Terwijl ze haar ogen op het beest hield begon ze achteruit te lopen. Misschien kon ze gewoon wegrennen? Nee, dan zou het haar horen. Toen hoorde ze iets achter haar. Iets werd opgepakt of zoiets. Kort keek ze achterom om Mavis te zien staan met boog in haar hand. Haar pijlenkoker had echter geluid gemaakt toen het werd opgepakt. Het beest voor haar draaide zich gelijk naar Tamara toe. Een kort scheldwoord verliet haar mond toen het beest al snel deze kant op kwam rennen. Ze draaide zich naar Mavis. "Het komt hierheen. Ik zou daar niet blijven staan als ik jou was." Het klonk gek rustig, maar Tamara kwam snel daarna weer in actie. Met de armkracht die ze nog had sprong ze naar een tak van een niet al te hoge boom en hees zichzelf omhoog. De boom was niet verschrikkelijk stevig, maar het blonde meisje zou voor het zwijn zo inblenden met de boom. Het zou toch niet naar boven kijken. Alleen naar voren. Ze bleef gehurkt op de tak zitten met haar ogen op Mavis. Het beest naderde snel en zat al bijna onder haar. Hopelijk zou Mavis haar plan ook klaarhebben, want met die pijltjes van haar zou ze zichzelf niet kunnen redden nu.