Piggy hunt

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Met een sip gezichtje begon hij een van de halfomgehakte bomen te verwijderen. Met een redelijk versleten hakbijl sloeg hij op de wortels, die een redelijk vervelend om aan te horen geluid maakten, telkens als hij contact maakte met het jonge hout. Helaas. De boom was toch al gestorven toen zijn bovenkant zo hardhandig van hem af werd gehaald. Nu was het slechts het overgebleven kadaver dat hij moest verwijderen. Hijgend kwam hij tot een stop en zette een van zijn laarzen tegen de stam en begon te duwen. De grond brokkelde langzaam af en *floep* opeens lag er een stronk op de grond. Fletch glimlach en nam een beetje laks plaats op de stem en genoot kort van het uitzicht. Het was een mooi veld. Eenzaam, dat helaas wel.
Maar eigenlijk toch niet zo eenzaam. Een zacht geknor weerklonk van achter hem en de blonde gozer dacht even dat het een grapje was van een bewoners, totdat hij een krulstaartje zag opduiken, gevolgd door een roze snuit die tegen zijn been werd gedrukt. "Huh?" Hij hief komisch zijn wenkbrauwen op en aaide het jonge biggetje. "Wat doe jij hier kleintje?" Vroeg hij met een grijns en wilde opstaan, toen hij per ongeluk op een van de hoefjes was gaan staan. Het biggetje squealde luid, zo luid dat Fletch zijn oren moest bedekken om niet vervloekt te raken met een eindeloos durende piep en vervolgens snelde het roze ding er vandoor, over het vlakke veld. "Wa--!" Hij wilde achter het beest aangaan, maar struikelde over een gevallen wortel van de boom die hij uit de grond had gehaald. Met een doffe klap viel hij op de grond. Oef.

-- open

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Ze was op zoek geweest naar iets om te doen. Ze was klaar met het herplanten van ene klein boompje en had nu niet te doen, maar omdat ze zich verveelde en niet op haar dak wou krijgen was ze gaan wandelen. Daarom keek ze nu rond tot ze ineens iemand met blond haar wat verderop bezig zag en direct wist ze wie met was en begon ze met een glimlach in zijn richting te stappen toen ze ineens bleef stilstaan toen hij iets deed. Verbaasd en in de war keek ze toe, Alexx had gene idee wat hij aan het doen was sinds zijn lichaam het ding dat voor hem was afschermde. Pas toen ze een super luid gekrijs hoorde en iets in haar richting zag rennen zag ze dat waar hij bezig mee was geweest in feite ene biggetje was. Eerst wou ze het biggetje pakken tot ze hem zag vallen, snel liep ze in Fletch zijn richting om te zien of hij oke was. "Gaat het?" Vroeg ze met een bezorgde toon die door haar normaal op-beat melodieuze stem sierde.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Vallen: oké. Vies worden: mwah. Maar ook nog eens verdomd aarde in je mond krijgen?! Fletch krabbelde op zijn handen overeind en spuugde de viessmakende grond uit. Hij hoorde hierdoor de woorden van het meisje niet en schrok op van een paar benen die voor zijn neus verschenen waren. "Woah!" Uitte hij en krabbelde wat naar achteren. Al snel herkende hij het gelaat van Alex en grijnsde hij wat schijnheilig. "Ik bedoel .." Hij kwam overeind, klopte met zijn handen zijn skinny jeans af en haalde nog wat korrels aarde uit zijn precious blonde haren. "Hey!" Ja, soepel was hij wel met zijn woorden. In de verte zag hij het roze ding nog wat rondhobbelen. "Uh, dat was allemaal het plan, voor als je dat nog wilde vragen."

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Al snel merkte ze dat hij haar niet had opgemerkt toen hij van haar schrok. Met ene glimlach stapte ze dan ook een beetje naar achter om hem wat extra ruimte te geven. Rustig keek ze toe hoe hij opstond en zich afklopte, hij was ten minste oke. Toen Fletch probeerde uit te leggen hoe het komt dat hij gevallen was kon Alexx het niet laten om ene kleine, zacht lachje te laten horen. Hopelijk nam hij het niet slecht op, want ze was hem niet aan het uitlachen en dat probeerde ze dan ook duidelijk te maken door direct te stoppen met lachen, al was haar lach wel verworven met haar melodieuze stem wanneer ze sprak. "Hay. wat is er gebeurt?" Op het moment had ze blijkbaar een iets beter moment op het vlak van sociaal zijn want anders zou ze niet gewoon iets vragen. Het ging waarschijnlijk een stuk beter omdat ze met zen tweeën waren en ze, ook al zou ze het nog lang niet toegeven, ze ergens diep van binnen Fletcher al ene beetje vertrouwde.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Nou ja zeg, ze moest om hem lachen! Niet dat hij dit meteen aannam voor een belediging, ach, als hij meer blijdschap in deze wereld bracht, dan was zijn missie basicly compleet. "Hay. wat is er gebeurt?" Vroeg ze vervolgens en hey, ze praatte zonder naar haar handen te kijken! Mission accomplished. Fletch glimlachte vrolijk. "Ik was mijn gewoonlijke taakje aan het doen," Hij wees op de omgeduwde boomstronk, die er nu wel een beetje verlaten en zielig uit zag. "en opeens verscheen er een biggetje ergens d--" Het biggetje was een beetje uit zicht verdwenen en geschrokken keek Fletch om zich heen. Nee, niet hier, niet daar, maar dan .. ja hoor. In de verte zag hij het beestje .. richting de .. poorten lopen. Shite! "Oh nee, straks glipt hij het labyrint in!" Zuchtte hij. "Als Ayla merkt dat er een dier mist, ben ik er geweest." Hij sloeg zijn hand voor zijn hoofd. Hè.

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Benieuwd luisterde ze naar zijn uitleg, wat goed bleke te gaan tot hij ineens iets opmerkte. Een beetje bezorg keek ze in de richting waar hij naar toe keek en zag ze hoe het biggetje in de richting van the maze aan het rennen was. En zodra ze Fletch zijn woorden hoorde zette ze zich klaar en zei ze nog snel "kom, dan vangen we het." Voordat ze erg snel in de richting van het kleine biggetje rende. Alexx was dan misschien niet de grootste met haar 1.65 meter maar erg snel was ze wel, gelukkig maar en gelukkig had ze blijkbaar ene goed uithoudingsvermogen. Snel rende ze in de richting van het biggetje, ze wou helemaal niet dat Fletch in de problemen kwam, of dat een klein biggetje een nacht met die grievers die het arme beestje zonder enige moeite zouden kunnen opeten.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Een antwoord kreeg hij en ook snel. Maar voordat hij iets kon zeggen, snelde het meisje al weg en moest hij achter haar aan rennen. Zo snel als zij was, was hij niet en het liefst wilde hij nu stoppen en gewoon toekijken hoe zij het biggetje zou redden van een ondergang, maar nee, het was zijn fout geweest dat het beestje nu het gevaar tegemoet kon lopen. Maar hoe kregen ze een paniekerig biggetje, een, tot rust, en twee, weer helemaal terug naar de boerderij waar hij thuishoorde?

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Zo snel mogelijk sprintte ze verder in de richting van het biggetje, tegelijkertijd probeerde ze zich te bedenken hoe ze het biggetje dat ze nu even knorretje noemde weg van the maze zonder hem er juist harder naartoe te laten rennen? Vaag was ze zich ervan bewust dat Fletch ergens achter haar an het lopen was, echter lette ze hier niet op. Nee, nu moest ze bedenken hoe ze het biggetje zou redden. Snel ging haar blik van de ingang tot het biggetje. Misschien kon ze het biggetje op tijd vangen? Maar nee, dan zou het biggetje nog steeds weg kunnen rennen als hij zou stampen om vrij te komen. Gelukkig zag Alexx dat ze het biggetje ten minste aan het inhalen was. Weer ging haar blik naar de ingang van the maze, wat als ze nou? Ja dat kon werken! Het kon natuurlijk ook falen mar het had meer kans om te werken dan het knorretje vangen. Snel versnelde ze haar pas nog wat terwijl ze ineens ineen wijde bocht om het biggetje begon te rennen. Nog een beetje, nog een beetje sneller, nog wat verder. Alexx was nu echt haar lichaam aan het pushen om sneller te gaan. Misschien zou ze het halen, misschien kon ze zich nog snel tussen de ingang en het biggetje zetten zodat het de andere kant op zou rennen. Echter zag ze dat ze het niet zou halen. Lichtjes begon ze te paniekeren, toch liep ze zo hard mogelijk verder, en dan deed ze iets zonder na te denken. Snel sprong ze naar voren om nog snel tussen knorretje en het labyrint te komen. Met een kreun kwam ze terecht op de harde grond, gelukkig was ze net op tijd geweest en had haar beweging het biggetje bang gemaakt en was 'ie een andere kant opgerend. Even bleef ze daar liggen om van de shock en de val te bekomen.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Wow. Er kon zo een 'zoef' geluidje achter Alex geplaatst worden, want zo snel ging ze. Hijgend kwam Fletch tot stilstand, de kramp in zijn zij verbood hem om verder te gaan en hij luisterde maar al te graag naar die bevelen. Goed, goed, als ze het niet zou redden nam hij gewoon de schuld op zich. Het was tenslotte maar een biggetje en wie weet werd deze nooit gemist? Hij zag hoe Alex steeds kleiner en kleiner werd, totdat ze een soort cirkelende beweging maakt rond het varkentje, dat natuurlijk niet in de gate had dat hij richting een vroegtijdige dood aan het rennen was. Fletch beet op zijn lip toen de ingang steeds dichterbij kwam. Aan de ene kant was hij bang voor het biggetje, maar aan de andere kant was hij ook bang voor Alex. Of ze er nou zelf in terecht kwam of dat iemand haar zou snappen.
Ondertussen was hij rustig richting de twee gelopen en zag Alex plots een soort duik maken richting het gras. Het biggetje gleed tot een stilstand en oinkte nogmaals geschrokken, waarna hij zijn kant op begon te rennen. Te laat was het beestje echter om zich nu nog om te draaien. Fletch zakte door zijn knieën en drukte het biggetje voorzichtig op de grond, waarna hij het roze ding oppakte en stevig vasthield. Eerst stribbelde het dier nog tegen, maar langzaam werd het rustig. Of het nou het gebrek aan gevaar was of de vermoeidheid die over het jonge beestje was gekomen. "Wat een teamwork!" Glimlachte hij.

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Kreunend kwam ze overeind, dat had beter gekund. Natuurlijk was knorretje nu veilig weg van het labyrint en in Fletch zijn handen maar toch, moest ze nog zo onhandig gevallen zijn? Moest ze nou zo onhandig zijn in het algemeen? Met nog een zachte, beetje pijnlijke kreun strekte ze haar rug, dat zou ze morgen zeker voelen. Heck, ze voelde het nu al. Toch glimlachte ze naar Fletch toen hij tegen haar sprak. Het waren maar een paar blauwe plekken, toch? Om zeker te zijn liet ze haar hand even naar de plek gaan waar ene hoofdwonde nog aan het helen was, nou dat bloede tenminste niet. Vervolgens keek ze naar haar armen, die waren oke, behalve het feit dat ze onder de blauwe plekken zouden zitten. Toen keek ze naar haar kleren, haar t-shirt had nergens rode plekken dus ze was alvast niet aan het bloeden rond haar buik, nu moest ze nog haar benen nakijken. Het eerste dat ze zag toen ze naar haar benen keek was dat ze ene paar kleine schaafwonden had op haar knieën, maar dat was niets, wat haar daarna opviel was echter wel ene beetje echter. De buitenkant van haar rechterbeen was grotendeel open geschaafd boven haar knie. Het was de plek waar ze het hards op was gevallen en het verbaasde haar dat ze het niet direct had gevoeld. En door 1 of andere reden moest ze er met haar vinger even op drukken om te zien of het echt was, en geloof me het was echt! Toch probeerde ze een brave face op te zetten en begon ze richting Fletch te lopen alsof ze geen pijn had, ook al zette ze wat minder gewicht op haar rechter been dan normaal. Knorretje was ten minste veilig en het was toch maar een schaafwonde.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Het varkentje begon rustiger te ademen en begon minder uit zijn grip te wurmen. Gelukkig maar, want hij wilde geen stomp in zijn maag krijgen van een varkenspoot. Het meisje was overeind gekomen en ze leek zichzelf eerst te checken. Helaas keek Fletch haar ook aan toen ze haar schaafwonden bekeek en die op haar been .. ugh, die liet toch wel kriebels over zijn rug glijden. Ze liep ook nog eens op hem af en het biggetje gleed bijna door zijn iets verslapte grip. "Hey gaat het wel?" vroeg hij met een bezorgde frons en richtte zijn heldere blauwe ogen kort op de schaafwond op haar been.

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Ze kon zijn bezorgde blik in zijn ogen zien, deze probeerde ze echter zo veel mogelijk te negeren terwijl ze, met gemaskeerde moeite, op hem afstapte. Toen ze uiteindelijk bij hem aankwam zag ze hoe knorretje al wat gekalmeerd was, dat was ten minste goed. Echter kreeg ze de vraag die ze zo had gevreesd zodra ze voor Fletch stond. Ze zag zijn ogen naar haar wonde gaan en probeerde hem snel gerust te stellen. “Ja, het gaat….heus wel.” Zei ze terwijl ze de pijn in haar stem probeerde weg te drukken en zo onopgemerkt mogelijk te maken. Om haar punt nog eens duidelijk te maken zette ze nog ene stap, om te tonen dat alles wel oke was. Dit ging echter niet zo goed als verwacht waardoor Alexx nog maar net ene kleine kreun kon onderdrukken. “Alleen maar ene paar blauwe plekken.” Glimlachte ze naar hem met een glimlach die spijtig genoeg hele erg nep was. “En daarnaast, Knorretje is ten minste oke.”

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Hmm. Ze zette of een act op of ze voelde gewoon niets van haar been en waarschijnlijk ook andere delen van haar lichaam die redelijk lelijk terecht waren gekomen bij die val of sprong. “Alleen maar ene paar blauwe plekken.” Alleen maar? Een paar? Dat klonk al als iets heel erg vervelends. De glimlach alleen al behield hem de frons op het gezicht. “En daarnaast, Knorretje is ten minste oke.” Fletch bleef inderdaad nog een beetje fronzen en hief het varkentje in een wat comfortabelere grip. "Maar die zou het wel laten horen als die pijn had." Zei hij serieus. "Misschien moet je nu een beetje uitrusten? Ik breng hem wel terug naar de boerderij."

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Ze zag heus wel zijn fronsende blik, echter probeerde ze deze te ontwijken. Hij moest zich geen zorgen maken, ja het deed een beetje pijn maar dat zal wel weg gaan. Dus toen hij haar vertelde dat ze wat moest rusten sprak ze hem direct tegen. “Nonsens, het zullen zeker niet de eerste keer en de laatste keer zijn dat ik blauwe plekken krijg.” Zei ze terwijl ze expres de schaafwonden ontweek. Als ze niet erkende dat ze er waren, zouden ze geen pijn doen, toch? “Het gaat wel.” Zei ze met dezelfde glimlach op haar gezicht terwijl ze koppig in de richting van de boerderij begon te stappen, al was het wel langzamer dan ze wou.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

“Nonsens, het zullen zeker niet de eerste keer en de laatste keer zijn dat ik blauwe plekken krijg.” Met een zucht rolde hij wat met zijn ogen. Niet omdat hij geen zin had om helemaal met haar naar de boerderij te lopen, maar omdat hij bang was dat die won misschien wel erger zou worden door enige belasting. Dan was ze nog verder van huis. “Het gaat wel.” Sure, sure. Fletcher viel naast haar in pas en paste zijn snelheid aan, aan die van haar. Het varkentje snuffelde nieuwsgierig in de richting van Alex en hierdoor moest hij lachen. "Het ziet er naar uit dat je een nieuwe vriend hebt."

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Ze wist dat ze gewonnen had toen Fletch naast haar begon te lopen, of nou ja, op het moment had ze gewonnen. Toch zat het haar wat dwars dat hij trager moest lopen omdat zijzelf niet zo snel was. Dus deed ze haar best om wat sneller te stappen wat eigenlijk niet lukte en al snel gaf ze op, ze moest ten minste niet gewoon stilzitten. Alexx was boos op zichzelf, boos dat ze pijn had en boos dat het zo veel moeite koste om het te verbergen. Pijn was zwakte, toch? Net als huilen, of dat dacht zij tenminste. Toch kon ze het niet laten om een spontane glimlach te krijgen in de plaats van haar neppe toen het kleine biggetje nieuwsgierig naar haar toe snoof. Rustig stak ze haar hand uit naar het biggetje zijn neusje zodat hij haar geur kon ruiken voordat ze zachtjes een paar woorden tegen het dier sprak. "Hay kleintje, mij naam is Alexx, je hebt ons wel wat moeite gekost hé Knorretje." Sprak ze zachtjes tegen het dier met ene duidelijke lach in haar stem die grotendeels van de pijnlijke toon wegdrukte. Ze kon het niet laten om hem te noemen bij zijn naam die hij nu officieel van haar had gekregen.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Ze begon sneller te lopen, maar om haar niet alles te laten winnen, besloot hij zijn pas van nu aan te houden, zodat zij weer iets vooruit liep. Want ja, ze zou het zo alleen maar forceren om die wond erger te maken of de blauwe plekken de volgende dag meer pijn te laten doen. Ze drukte voorzichtig haar hand tegen het snuitje van het dier. "Hay kleintje, mij naam is Alexx, je hebt ons wel wat moeite gekost hé Knorretje." Ze leek gelukkig wel wat vrolijker te zijn en dat deed hem ook wat deugd. Afleiding van pijn was goed, niet voor altijd, maar dit kleine tochtje naar de boerderij misschien wel. "Dus hij heeft nu ook al een naam?" Glimlachte Fletch. Dat had hij eerlijk gezegd niet verwacht.

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Ze zag de glimlach op Fletch zijn gezicht toen ze het biggetje zijn nieuwe naam gebruikte. Ze was blij dat hij even niet bezorgd deed, dat deed haar toch gewoon slechter voelen over het feit dat ze haar pijn niet kon maskeren. “Natuurlijk, ik kon dit kleine ventje toch niet zonder naam laten? Ik heb het bedacht toen ik aan het rennen was.” Ze kon het niet laten om een zacht lachje te laten horen. Het diertje had haar direct al wat opgevrolijkt en het feit dat het Fletch die naast haar liep hielp ook al erg goed mee voor haar humeur. Natuurlijk had ze nog steeds pijn en deed ze veel moeite om de pijn te verbergen maar dat kon ze nu ten minste een beetje naar de achtergrond duwen.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

“Natuurlijk, ik kon dit kleine ventje toch niet zonder naam laten? Ik heb het bedacht toen ik aan het rennen was.” Nou uh .. voor hem was het nog steeds saai het 'biggetje' of dat 'beest'. Maar goed, als het voor haar leuk was om een naam voor het biggetje, daar ging hij weer, te verzinnen, dan mocht ze dat doen. "Dus je was niet compleet bij het redden van 'm tijdens het rennen." Knipoogde hij.
Ze passeerden de boomstronk waar het allemaal begonnen was en nadenkend keek Fletch om zich heen. "Hmm .. heb jij enig idee welke kant we op moeten?" Hij was nog nooit op de boerderij geweest, had nog niet echt iets te zoeken gehad daar.

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Even werd ze rood bij zijn opmerking, maar dit ging al snel weg toen ze zijn knipoog zag en in de plaats kwam een nog grotere glimlach op haar gezicht. De pijn was er nog steeds en ze was blij toen ze stil bleven staan, al probeerde ze deze opluchting niet te laten zien. Zijn volgende vraag deed haar echter diep nadenken, waar was de boerderij? Verward keek ze om haar heen. Ze wist waar het bos was, waar ze sliepen en waar de boomhut was maar waar was de boerderij? "Euhm, ik denk dat de boerderij in die richting is." Zei ze ene beetje weifelend terwijl ze naar het zuiden wees.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Een van de vier roze hoefjes bungelde over zijn arm, terwijl het biggetje nog altijd rustig was gebleven. Hij kon ook proberen hem te de weg te laten wijzen, maar hij was er zeker van dat het varken de weg niet zou wijzen, hij zou het waarschijnlijk niet eens begrijpen waar ze naartoe wilden gaan. Toch had Alex een beter idee van de omgeving dan hij. "It's worth a try." Hij haalde zijn schouders op en begon in de aangewezen richting te lopen. Als ze uitkwamen bij niets en zich toch dicht bij de slaapplekken bevond zou hij Alex daar misschien kunnen overtuigen om wat rust te nemen.

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Weifelend wees ze in de richting dat ze dacht dat de boerderij was. Ze wist niet echt hoe Fletch zou reageren op haar weifelende toon maar blijkbaar vond hij het wel waard om te proberen, dus waren ze al snel naar het zuiden aan het wandelen. Wanneer ze nog eens naar het biggetje keek kon Alexx niet eens een woord vinden voor hoe opgelucht ze was dat het rustig was, want there is no way dat ze er nog eens achterna zou kunnen lopen. Haar been deed steeds meer pijn en nu dat ze niet meer zo veel aan het lachen was kwam de pijn duidelijker naar boven. Ze wist niet hoe lang ze nog zou kunnen doorgaan, niet dat ze dat ging zeggen, nee daar was ze te koppig voor.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Het werd een beetje stil tijdens hun tripje naar de boerderij, als die daar überhaupt was. "Is er iets?" Oké, ze vond het duidelijk niet fijn als hij weer zou beginnen over die zelfopofferende sprong, dus vroeg hij het maar zo, met een verborgen bezorgde toon. "Of ben ik misschien saai?" Grijnsde hij maar om het een beetje minder serieus te houden.

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

De pijn was alles dat door haar hoofd ging, en ze was zich er pijnlijk van bewust dat door het feit dat ze nu aan het stappen was het harder begon te bloeden, toch liet ze er zo min mogelijk van merken en zorgde ze ervoor dat de buitenkant vaan haar rechterbeen zo veel mogelijk uit Fletch zijn zicht bleef. Ze wou niet dat hij zich zorgen om haar ging maken, ze voelde zich slap wanneer dat gebeurde, alsof ze niets aankon, alsof anderen dachten dat ze niets aankon. Dus bleef ze maar stil, al merkte Fletch dat best wel snel op en zei hij er iets over. Alexx wist niet goed hoe ze moest reageren, dus bleef ze maar stil tot ze zijn volgende woorden hoorde. "Wat? Nee, geloof me jij bent het minst saaie persoon dat ik ken." Zei ze met een kleine bloos op haar wangen terwijl ze even weg keek. Normaal sprak ze niet echt uit wat ze dacht, dus dit was best raar voor haar, en ze schaamde zich ervoor dat die woorden eruit waren gekomen. Ze wou alleen maar zeggen dat hij niet saai was, niet meer dan dat maar natuurlijk moest ze haar mond voorbij praten.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Nou ja, ze leek zich wel een beetje te verbijten, misschien toch op de pijn. Maar haar wegsturen had geen zin. Hij had sowieso geen zin in ruzie, maar dan zou ze misschien wel zo koppig zijn dat ze hem stiekem zou achtervolgen en elk gevolg wat er zou gebeuren, kwam op zijn geweten te staan. Zo niet? Dan zou hij er persoonlijk wel voor zorgen. "Wat? Nee, geloof me jij bent het minst saaie persoon dat ik ken." Zijn mondhoek kroop kinderlijk omhoog. "Nahw, dat is heel lief van je." Grijnsde hij. "Jij bent de dapperste die ik me tot nu toe kan herinneren."

THANKS KAY

PROFIEL RPG SHEET

» The foxes hunt the hounds

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

Piggy hunt