Ivy stond een beetje beteuterd met het bordje in haar hand. Blijkbaar was het eraf gevallen. Al gauw keerde haar glimlach weer terug. Nou, dan moest ze hem maar gewoon opnieuw ophangen. Maar gewoon vastklemmen tussen de deurpost was dus niet genoeg. Zoekend liep ze op het huisje. Ah, daar! Uit de muur stak een nutteloze spijker. Ivy keek even of hij echt niet heel misschien dé spijker was die het hele huisje overeind hield - dit leek niet het geval te zijn - en trok hem eruit. Het hout was zo rot dat ze niet eens veel kracht hoefde te zetten. Even hield ze haar adem in, maar toen Tenement Hall na een aantal seconden nog steeds helemaal overeind stond, liep ze weer terug naar de ingang. Met een stuk hout, de spijker en het zelfgemaakte bordje klom ze op een krukje en spijkerde het ding weer boven de deur. Zo. Die zat. Tevreden keek ze er even naar. Tenement Hall. East, west, home's best. Ze sprong van het krukje en zag toen pas dat ze niet alleen was. "Hallo, Brody", zei ze met een glimlach. "Zoek je eten? Ik geloof dat er nog wel iets over was, als tenminste niemand anders dat in de tussentijd heeft weggeroofd." Het kleine klusje had haar even afgeleid, maar nu merkte ze weer dat haar eigen maag ook behoorlijk leeg was.