Hungry. [&RUBY]

Registratiedatum : 14-10-15

Het was zijn knorrende maag die hem ’s nachts wakker maakte. Tegenwoordig was het zelfs al zo erg dat hij wakker werd van buikkrampen, juist omdat hij zo’n honger had. Hij had een misselijk gevoel en ging rechtop zitten terwijl hij zijn hand kalmerend op zijn buik legde, maar natuurlijk werkte dat niet. Hij kokhalsde, maar er kwam niks uit. En het idee dat hij moest kokhalzen en dat er vervolgens niks uitkwam, deed hem verder de neiging geven om te kokhalzen. En zo kwam het dat hij niet veel later op handen en knieën steunde, zijn gezicht naar beneden gericht en zijn ogen tranend. Hij mocht hopen dat niemand wakker was, want hij wilde niet dat ook maar iemand hem zo zwak zag. Hij legde zijn hand tegen zijn buik aan en hoestte het wat weg. Ondanks dat er niks uit zijn keel was gekomen, proefde hij toch de vieze smaak van gal dat omhoog was gekomen. Hij schudde zijn hoofd. Hij had niks om de smaak mee weg te spoelen, tenzij er op magische manier opeens wat eten in de bakken terecht was gekomen. Hij was echter te moe om dat uit te gaan zoeken. Hij sliep al nachten niet goed dankzij de honger en hij merkte dat zijn manier van jagen ook minderde. Het leek net wel alsof zijn krachten af begonnen te nemen en misschien was dat ook zo, maar het was nog nooit zo erg zoals nu geweest. Declan duwde zichzelf overeind en leunde met zijn rug tegen de muur aan. Zijn ogen staarden naar het plafond en hij trok zijn benen naar zich toe. Het moest er nog aan ontbreken dat hij zijn armen er om heen zou slaan. Nee, dan leek hij echt op een klein kind en dat was iets wat hij absoluut niet wilde. Zijn blauwgrijze ogen dwaalden door de kamer heen, maar alles leek wazig te zien en hij schudde zijn hoofd. Hij besloot om toch in de bakken te gaan kijken. En dus kwam hij langzaamaan overeind, liep naar de bakken toe en boog zich hoopvol voorover. Het was te donker om iets te zien, maar zijn hand dwaalde in de bak en zocht overduidelijk naar voedsel. Tevergeefs. Declan kreunde geërgerd en wilde weer terug lopen naar het soort van bed dat hij had, maar zijn knieën knikten te hard om zich ook maar één centimeter te bewegen. En dus bleef hij tegen de bakken geleund staan, het zweet nu druipend van zijn voorhoofd en zijn ogen in stilte gericht op de bakken. Ging deze miserie ooit over?

» Ruby

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

Hungry. [&RUBY]