I'll leave you choking, On every word you left unspoken.

Een dag na het uitmaken van Hayden. Een dag. En hij leefde nog steeds. Het verbaasde Oliver dat hij niet midden in de nacht was gewekt met een koord om zijn nek en een kwaadaardige Hayden die hem als wraak probeerde te vermoorden. Hij was verliefd geweest, of nog steeds hij wist het niet meer, op een psychopaat met control issues en een bipolaire stoornis zo ongeveer. De Creators wisten wel wie ze naar boven stuurden. En om de een of andere reden was hij er gewoon in getrapt en had hij gedacht dat het dood normaal was. Maar nu zag hij het wel anders en had hij eigenlijk totaal geen spijt dat hij op haar arm was gaan staan om hem nogmaals te breken. Uit liefde zou hij het zo weer doen.
Ergens halverwege de nacht was Oliver in zijn hangmat geploft. Dankbaar dat dit ding bestond. Hij had lopen drinken, maar matig. Hij was aangeschoten, niet dronken. Nog steeds hield hij een halve fles drank in zijn hand en nam er af en toe een slok van. Om de een of andere reden probeerde hij Evangeline's advies op te volgen. Misschien om niet nogmaals iemand teleur te stellen. Oliver schopte zijn schoenen uit die met een plof op de stoffige grond terecht kwamen en gooide deken die in de hangmat lag half over zich heen. Het kwam nog even in hem op om de rest uit te doen maar hij kwam niet veel verder dan alleen zijn shirt dus hield hij het erbij. Nog een slok uit de fles en ook die belandde op de grond, wel met de dop erop want anders was het verspilling. Even verliet een opgeluchte zucht zijn lippen voordat hij zijn ogen sloot en de nachtrust meer dan blij verwelkomde.

[Hayden]

Natuurlijk kon hij zijn welverdiende nachtrust niet krijgen. Want altijd als hij iets wilde ging het de andere kant op. Altijd. En hij had kunnen weten dat Hayden erbij betrokken was. Nog voordat hij goed en wel in slaap was gevallen viel hij met een pijnlijke klap op de grond. Voor even was de lucht uit zijn longen weg en de plotselinge voet die op zijn keel stond hielp er niet echt bij om lucht binnen te krijgen. Oliver hapte naar adem en toen zijn ogen gewend waren aan het donker kon hij zich nog niet eens klaarmaken voor de stroom alcohol die plotseling in zijn gezicht kletste. Hij kneep zijn ogen dicht terwijl de prikkende drank in zijn mond en neus kwam en hoestte om er voor te zorgen dat hij er niet in stikte. Toen de fles leeg was en het niet langer meer in zijn gezicht kwam deed Oliver zijn ogen open om het silhouet van Hayden te ontwaren. Natuurlijk was het die bitch. Wie zou het anders zijn.
Zonder niet echt na te denken greep hij met zijn hand de enkel vast van de voet waar Hayden mee op zijn keel stond en trok die ruw onderuit zodat Hayden zelf op haar rug zou vallen. Vervolgens raapte hij de fles van de grond en ging zo op Hayden zitten dat ze nauwelijks een kant op kon. Hij hief de fles boven zijn hoofd. 'Geef me een goede reden om deze fles niet in je gezicht te stompen om er voor te zorgen dat je samen met Noah en Alyore begraven word.' Dreigde hij kwaad terwijl hij moeite moest doen om haar gezicht van de grond af te scheiden en er voor te zorgen dat hij niet vaag dubbel zag. Kut voor haar dat hij groter was.

Hij moest zijn hoofd erbij houden, hij moest zich niet laten afleiden door haar woorden of door wat dan ook. Maar dat was verdomd moeilijk met de alcohol in zijn kop en hoe hij op Hayden zat. Pas nu ze het opmerkte besefte hij het ook pas. Maar dat wilde niet zeggen dat hij nu lekker intiem met haar wilde doen. Al moest hij toegeven, misschien, een heel klein beetje, dat hij de affectie tussen hen miste. 'Er zijn zat andere flessen hier in de Glade. Eentje kan wel op jou gezicht geplant worden.' Gromde hij terwijl hij de fles stevig in zijn hand hield, nog steeds klaar om hem vol in haar gezicht te slaan. Het pijnlijke besef dat Hayden ineens haar handen om zijn keel had en die probeerde dicht te knijpen liet hem als reflex de fles hard op haar polsen neer komen. Alweer probeerde ze de controle over te nemen, controle die hij zo hard nodig had. Het boeide hem niet of ze pijn leed, van hem mocht ze branden in de hel. Met het lelijkste gezicht dat hij haar kon geven door de fles in haar smoel te drukken. Eigenlijk zou de onderkant kapot moeten zijn zodat de scherven heerlijk diep in haar huid zouden komen. Voor even kon hij het zich voorstellen, toen richtte hij zich weer Hayden. 'Ik ben nuchter genoeg om je aan te zien als een lelijk dik varken met aandachtsproblemen.' Grijnsde hij met alle liefde die hij in zich had voor haar. Niets dus.

Misschien moest hij de fles niet in haar gezicht planten maar de scherven zo gebruiken dat hij haar mond kon uitsnijden. Dan hoefde hij tenminste haar giftige woorden niet meer aan te horen. Of hij sneed gewoon haar mondhoeken wat verder uit. Hij herinnerde zich vaag iets over een persoon die dat had, maar een concreet beeld kreeg hij niet voor ogen. Haydens handen die over zijn borst gleden en haar woorden maakte het moeilijk om nog steeds bij het idee van zijn moordpoging te blijven. 'Dan heb je werkelijk nog nooit in de spiegel gekeken.' Het had gemeen moeten klinken maar in plaats daarvan was het sarcastisch en een stuk zachter dan hij had gehoopt dat het zou klinken. Oliver liet zijn arm met de fles zakken toen Hayden hem naar zich toe trok om hem te kussen op zijn lippen. Maar de korte duur van de kus was niet genoeg voor hem. Hij drukte zijn mond vurig op de hare en de fles liet hij uit zijn hand vallen terwijl hij opgeslokt werd door het moment van euforie en lust. De woede van net compleet vergetend, probeerde Oliver met de hand die hij nog had de kleding van Haydens lijf te halen. In zijn achterhoofd klonk nog een stem dat hij dit niet zou moeten doen, maar de roes waarin hij zich verkeerde was te groot om hem tot inkeer te laten komen.

Het verbaasde hem dat Hayden hier mee in ging, maar ja, zij was degene geweest die er mee was begonnen. Ze kon hem nu niet laten zitten. Niet dat ze een keuze had want hij zat boven op. Hij kon beslissen of ze door gingen of niet. En als het aan hem lag dan gingen ze door. En hard. Het was maar goed dat hij zijn shirt al had uitgedaan want zo erg bekwaam waren zijn vingers niet, zeker niet nu hij in een vage roes van lust en alcohol verkeerde. Hij stopte niet met zoenen terwijl hij zo goed en zo kwaad als het ging de kleding van Haydens bovenlijf haalde. De fles waarvan hij eerst had gepland om hem te gebruiken als moordwapen, rolde wat verder van hen weg. Maar Oliver besteedde er geen aandacht aan. Zijn aandacht was op Hayden en Hayden alleen. 'Misschien moet ik mijn gemene woorden terug trekken.' Kon hij zeggen tussen het zoenen door. 'Misschien.' Herhaalde hij alleen. Hij wist niet goed wat hij met de woorden probeerde duidelijk te maken, maar dat deed er nu niet toe. Hij wist niet welk spelletje Hayden speelde, maar daar wilde hij nu ook niet aan denken. Hij wilde absoluut niet denken aan wat er nu door Haydens hoofd ging.

oh hoe graag hij nu verder wilde, hoe graag hij gewoon alle shit op dit moment wilde vergeten en gewoon opnieuw wilde beginnen. Per ongeluk beet hij op haar lip, maar ach, dat moest ze maar te verduren krijgen. Hij wilde het, en hij wilde het nu. Net toen hij zich wat meer naar het beneden deel van Haydens lichaam wilde richten voelde hoe Haydens handen zich weer op zijn borst vestigden, deze keer om hem weg te duwen en hij hoorde zachtjes haar stem die hem vroeg te stoppen. Het liefst was hij door gegaan en eigenlijk wilde hij dat ook wel doen. Maar Hayden moest zo nodig omhoog komen. En  die ene fucking vraag stellen die hij meed. En daarmee had Hayden ook meteen zijn mood beëindigt. Hoe lief ze nu ook deed, ze kreeg niet het antwoord waar ze op hoopte. Want hij kon nog net wel door zijn dronken roes heen kijken dat Hayden gewoon probeerde te krijgen wat ze wilde. Zoals altijd. Oliver kroop van haar af en leunde tegen de paal aan waar zijn hangmat aan bevestigd zat. 'Meen je dit?' Klonk hij bars terwijl hij haar serieus aanstaarde. Oliver kon zichzelf wel voor zijn kop slaan dat hij net met haar had lopen flikfooien. 'Het antwoord is nee. Ik begrijp ook niet waarom je nog wilt. Anthony deed het toch beter?' Zei hij cynisch en Met die woorden stond hij op en zocht zijn shirt in zijn hangmat om die niet te kunnen vinden en gewoon maar in zijn hangmat te ploffen en hij keek niet een keer meer om naar Hayden. Hij plofte weer terug in zijn hangmat met zijn rug naar haar toe. 'Doei Hayden.' Waren zijn simpele woorden. Nu maar hopen dat hij geen fles tegen zijn rug of kop aan kreeg.