Gathering V

Al vanaf het begin zat Anthony achteraan in de Meeting Cabin. Al vanaf het begin was Anthony iemand geweest die duidelijk zijn mening uitte en van zich liet horen. De laatste tijd hield hij zich iets meer gedeisd. Hij was ziek geweest en had op de rand gestaan van een drama. Ondanks dat hij zich gedeisd hield, was hij nog steeds koeltjes ingesteld. Hij was wijs genoeg om hier goed gebruik van te maken en met zijn status hier ging dat nu net iets gemakkelijker dan voordien. Bij het horen van zijn naam trok de Med-jacker zichzelf recht en liep hij naar voren, waarna hij zich vlak bij Hayden neer zette. Anthony's blik bleef kort op Oliver hangen, waarna hij even zijn ogen tot spleetjes kneep. Al snel liet hij zijn blik nonchalant over de aanwezige mensen gaan. Hij moest vandaag een nieuwe med-jacker kiezen, iemand die hem zou kunnen helpen. De mensen bleven ook maar komen en het voedsel verdween even snel als er iemand bij kwam. En met het grote aantal mensen hier schoot hij handen tekort.

Vervelend zou bijna zijn tweede naam kunnen worden, of kinderachtig. Maakte niet veel uit welke want zijn eeuwig streken in de keuken bleven hetzelfde. Hij had het wel gehoord maar zijn bezigheid was nog even te belangrijk om naar de gathering te gaan. Hij zou snel genoeg wel klaar zijn met zijn taak om zich bij de rest te voegen. Hij wist dat Hayden hem zo onderhand begon te haten voor zijn eeuwige streken in de keuken maar dan had ze wellicht niet moeten accepteren dat hij zich bij de cooks had aangesloten. Niet dat hij daar voor eeuwig wilde blijven, hij wilde eigenlijk wel meer andere dingen doen. Vooral na het incident met de rode feeks haar arm was hij er goed over gaan nadenken. Natuurlijk vond hij het leuk om de keuken op stelten te zetten maar er zou ook een punt komen waarbij het zijn interesse zou verliezen bij hem.
Terwijl hij het krukje omkeerde, op zijn tenen ging staan en deze op de hoogste plank schoof grijnsde hij. Hij kon haar nu alweer horen schelden. Had ze maar niet zo klein moeten zijn, daar kon hij niks aan doen. Hij zette een paar passen achteruit en keek naar de keuken, waar nu alles weer op de hoogste planken lag. Alles buiten bereik van Hayden en met het krukje nu ook buiten bereik moest ze toch echt betere stunts gaan uitvoeren om ergens bij te kunnen komen. Hij knikte tevreden en draaide zich om, hij moest zich nu maar eens bij de rest gaan voegen en hopen dat hij niet al te laat was. Niet dat het hem zo heel veel uitmaakte, meestal werd er niet veel belangrijks besproken. Althans niet voor hem.
Het moment dat hij binnenliep kon hij nog net de woorden van Max horen. Nieuwe runners en med-jack? Een runner sprak hem niet aan maar de andere optie was voor hem toch wel interessant. Hij zag zichzelf wel in die schoenen staan, het betekende dat hij meer tijd zou gaan hebben om streken uit te halen en ook nog een taak had die hem echt interesseerde. Zijn hand schoot omhoog en hij keek even rond om te zien hoeveel mogelijke tegenstanders hij misschien ging hebben. Hopelijk niet teveel, want dat zou het ingewikkeld maken en hem het risico opleveren dat hij nog langer opgescheept zat met die feeks genaamd Hayden.

Uiteindelijk staken iets van 5 mensen hun hand op. Sommige kende ze niet en van anderen was ze blij dat ze hun hand niet opgestoken hadden. Autum bijvoorbeeld, want zij was wel aardig geweest, al wist ze nog lang niet alles van haar. Er gebeurden wel veel dingen tegelijk. Oliver en Lester werden tot sloppers benoemt en al zat ze dichtbij Oliver, ze kon het niet laten om een korte glimlach op haar gezicht te krijgen. Zodra ze Oliver's handen zag was die al snel weer verdwenen. Lester leek eerst weinig er tegen te doen, maar viel na een tijdje ineens op de grond. Clem schoof naar het puntje van de bank en keek naar Lester en daarna kort naar de mensen die bij haar op de bank zaten. Ze zou maar geen opmerking maken, maar tikte toch wel voorzichtig op Autum haar schouder. Ze kende Oliver al iets beter -nog altijd niet goed-, maar van Lester wist ze heel weinig. Behalve dat hij dus niks deed. "Wat is er met hem?", fluisterde ze voorzichtig toen ze haar hoofd een beetje bij haar oor had gebracht. Daarna ging ze weer normaal zitten, wachtend op antwoord. Net had ze Autum ook met Oliver zien praten, toen had ze de woorden echter niet opgevangen. Was vast niet belangrijk.

Nog onbekend met de praktijken die hier blijkbaar de bijna dagelijkse gang van zaken waren, slenterde het meisje door de aarde naar het grote gebouw dat voor vergaderingen gemaakt was. En voor het eten, had ze begrepen. Waarschijnlijk was ze bijna te laat, aangezien het gebouw al vol zat. Nu pas besefte ze zich hoeveel mensen hier opgesloten zaten. Anthony had haar het een en ander uitgelegd over de beroepen die je hier kon beoefenen. Je had mensen die een uitgang zochten, dat sprak haar aan. Daarnaast had je vrouwen die kookten, maar dat was te man-vrouw rolpatroon voor haar. Alsof ze onderdeed. Als ze geen runner kon worden; blijkbaar was dat een schaarse gelegenheid, zou ze misschien wel dienst doen als builder of medicijnvrouw. Nora grinnikte om haar eigen gedachte. Haar naam was echter vooralsnog niet teruggekeerd, daarom nam ze stilletjes plaats. Als ze zich nu moest voorstellen dan zou ze met haar mond vol tanden staan; laat staan als ze gekozen zou worden. Wat ze niet verwachtte, als greenie.

>> Ze is geïnteresseerd maar meld zich nog niet aan