Little me

Aangezien Clementine nog geen werk had gevonden liep ze nu met een tas wortels rond. Een track-hoe had gevraagd of ze ze naar de keuken wou brengen en het was niet alsof ze veel te doen had. Braaf liep ze dus naar de keuken om het ook maar aan de eerste de beste cook geven. Het meisje huppelde vrolijk naar het kleine gebouwtje. Eerst had de keuken in homestead gezeten had ze gehoord. Toen was het afgebrand, maar nu was het weer opgebouwd. Dat alles had ze gemist, misschien was dat maar beter ook.
Voorzichtig keek ze naar binnen. Ze zag niemand. Met kleine stapjes liep ze toch door. De zak met wortels nog altijd in haar handen geklemd. "H-hallo?", besloot ze te vragen. Want ze wou de wortels wel op een goede plek neerleggen. Waren alle cooks ineens verdwenen? Of er echt veel waren die dit werk deden wist ze niet. Na even wachten besloot ze een paar stappen te zetten. Misschien kon ze het zelf vinden. Al wou ze niet op haar kop krijgen. Haar ogen hield ze op de onderste plekken en daar zag ze niks liggen. Hmm. Haar blik ging omhoog. Al snel zag ze toen oranje dingen liggen. Oh daar kon ze niet bij. Was er iets van een kruk waar ze op kon staan? Blijkbaar waren er geen kleine cooks, want zij kon zo snel niks zien. Zuchtend keek ze omhoog. Moest ze nu gaan klimmen?

{ Hayden eerste post. Daarna OPEN

"Wat kom je doen kleine?", werd er gevraagd en haar ogen schoten gelijk naar het geluid. Een roodharige stond daar. Een echte uitdrukking kon ze niet vinden, dus hoe ze moest reageren wist ze ook niet. Voorzichtig tilde ze de zak op en liet hem aan haar zien. Blijkbaar was dat niet de plek om ze neer te leggen. Godzijdank. Dit oudere meisje was namelijk ook niet zo heel groot, misschien konden ze er beide wel niet bij. Dan zouden ze er een groter iemand bij moeten halen. Die waren er wel genoeg. De builders en brick-nicks waren meestal wel groot. Anderen konden verschillen. Ja ze had goed opgelet. Meestal werd ze wel geïntimideerd door de grote van sommige anderen, nu niet. Al was de manier waarop ze zich gedroeg genoeg. "Nou ene Hunter maakt het je wel moeilijk", zei ze lachend. Haar ogen gleden weer naar boven. Nou dit was een goed moment om zichzelf misschien even voor te stellen. Ze kon ook nog niet precies plaatsen wie dit hier voor haar was, al had ze wel een vermoeden. "Ik ben Clementine trouwens." Hoe meer mensen ze kende hoe beter.

De roodharige begon te springen om de wortels te pakken te krijgen. Nadat ze zei waar haar kruk was snapte ze pas waarom ze het op die manier deed. Haar stem klonk geïrriteerd door die Hunter. Ze zou wel snappen waarom. Als cook dan nergens bij kunnen was ook niet zo fijn. Klimmen was ook geen optie of wel? Kleine mensen zouden zo nergens bij kunnen. Haar naam was Hayden. Nou weer een naam bij de lijst. Ze kende ook al aardig wat mensen; Sommige alleen bij naam. Sommige iets beter. Dan had je een paar die eigenlijk alleen maar 2 zinnen tegen haar hadden gezegd. De spullen werden lager gezet en Clem keek waar. "Wij kleintjes hebben het moeilijk", zei ze met een glimlach. "Misschien kunnen we proberen om je kruk terug te krijgen?" Ze wou haar wel helpen. Dan moesten ze daarna de kruk verstoppen op een plek waar alleen kleintjes erbij zouden kunnen.