For you

Langzaam werd Siënna wakker, en de verfomfaaide manier waarop liet Max via luchtstraaltjes uit zijn neus lachen, en zijn mondhoeken krulden omhoog. Ze verstopte zich onder haar deken en schoof op. Ze wilde er nog niet uit, en hoe graag hij haar ook de keuken wilde laten zien voordat iemand anders hem zag, wilde hij de snoezige aanblik van een slapende Siënna niet verstoren. Hij bleef nog even gehurkt bij haar hangmat zitten, zijn vinger de deken strelend, en trok die toen weg om zijn schoenen uit te doen. Hij pakte de randen van de hangmat vast en trok ze van Siënna vandaan om ruimte voor zichzelf te creëren.
Was het erg dat hij blij was dat hij dit kon doen? Max voelde zich opgelaten, en dat werd met de beweging erger. Hij klemde zijn kaken en lippen stevig op elkaar, waardoor de spieren in zijn wangen zich aanspanden.
Hij liet zich via zijn billen in de hangmat glijden, en trok zijn benen achter zich aan. Zachtjes duwde hij haar hoofd wat omhoog, zodat hij zijn arm onder haar nek kon schuiven. Max lag op z'n zij tegen Siënna's rug aan, maar de deken lag nog tussen hen in, en hij had zijn dikkere, grijze vest aan dat tot over zijn handen hing. Zijn andere arm legde hij rond haar middel en hield haar zachtjes vast. Siënna's piekerige ochtendkrullen kietelden zijn gezicht. Het was een opluchting hoe hij dit eindelijk kon doen zonder dat in zijn achterhoofd de gedachtes speelden hoe fout het was.
Max had niet veel te zeggen. Hij genoot van de rust, zoals die er altijd was als hij met Siënna was. "Ik wilde je de keuken laten zien," fluisterde hij tegen haar krullen.

Max' handen volgden Siënna's lichaam zoals dat natuurlijk ging onder haar bewegingen. Hij glimlachte om haar slaperige hoofd. "Nee gek," grinnikte hij tegen haar hoofd die tegen zijn borst gedrukt lag. "De nieuwe keuken, die is af." Hij trok zijn hoofd wat naar achter toen Siënna haar ogen opende, en hij begon weer te glimlachen. Ze was zo waanzinnig mooi. "Wil je mee?" Hij wilde het haar echt graag laten zien, maar zijn armen bonden zich strakker tegen haar aan. Het bleef hem verbazen hoe ze hem bleef accepteren, zo naast haar. Hij had haar nooit beantwoord zoals hij had willen doen, of zoals hij had moeten doen.
"Ik heb met Helena gepraat." Zijn ogen dwaalden af naar Siënna's haren. Hij vond het lastig om haar meteen na die woorden recht in haar ogen aan te kijken. Hij beet kort nadenkend op de binnenkant van zijn mond. "En tis goed. Goed als in.. we zijn uit elkaar, maar het is goed." Woorden brandden op zijn tong, maar hij slikte ze weg. Het was niks negatiefs, het tegendeel, maar hij durfde ze niet uit te spreken, al wist hij dat hij dat zou moeten. Hij had Siënna weggeduwd toen ze hem zoende, dus uitspreken wat hij nu binnenhield, was iets wat ze verdiende. Het zou eindelijk haar onzekerheden rondom hen wegnemen.

Haar reactie was aandoenlijk, en opnieuw liet het Max zich realiseren hoe blij hij moest zijn dat ze hier naast hem lag. Zijn huid tintelde bij haar aanraking, zijn ogen kort speels samenknijpend en zijn lach inhoudend. "Ik ook," klonk Max' schorre stem, zijn hand naar de achterkant van haar hoofd begeleidend om haar bij haar haargrens te kroelen terwijl hij haar aan bleef kijken. Max voelde zich eindelijk vrij om alles wat hij voelde de vrije loop te laten gaan, en hij werd overdonderd door de impact die het op zijn lichaam had. Hij moest zijn onderlip met zijn tanden naar binnen trekken om het te verbergen, maar zijn ogen moesten boekdelen spreken. Hij duwde haar gezicht met de hand achterop haar hoofd naar zich toe, maar stopte toen hun neuzen elkaar aanraakten. "Ik ga het goedmaken," kuste hij haar toe. "Omdat je werkelijk.. zo geduldig.. en.." Zijn hand gleed op dezelfde plaats op haar rug onder haar shirt, niet in staat de woorden uit te spreken. Wat ruw greep hij haar vast en rolde hij haar op haar rug, zichzelf meeslepend in de beweging, zodat hij op haar kwam te liggen. Zijn gezicht bleef hangen bij haar borst, de zachte huid richting haar schouder strelend met zijn lippen.

Zodra ze hem beantwoordde in zijn kussen, ademde Max tevreden langzaam via zijn neus uit. Hij ging mee met haar bewegingen. Het was fijn hoe ze hem aanraakte, en toen ze hem bij zijn haar greep, pakte hij haar gezicht met beide handen vast en drukte zijn mond tegen de hare. Hij zag haar twijfelen, en nam zichzelf dat kwalijk. Hij had haar veel te lang in het duister gelaten over wat hij voelde. In gedachte beloofde hij haar om alle onzekerheid weg te halen.
"Ja," glimlachte Max toen hij zijn gezicht wat van haar had weggetrokken. Hij haalde zijn handen van haar gezicht af, maar bleef haar wang strelen met zijn duim. Zijn ellebogen ondersteunden zijn lichaam zodat hij niet te zwaar op Siënna lag. "Misschien.." Hij beet nadenkend op zijn lip. "Zullen we vanavond met z'n tweeën zijn?" Maar hij verbeterde zichzelf toen ze haar heupen tegen hem aandrukte, en hij gepijnigd zijn lip omhoog trok en zijn lippen tegen haar slaap drukte om zich in te houden. "We zijn vanavond met z'n tweeën," drukten zijn lippen tegen haar huid.
Hij vond de tinteling die Siënna opriep heerlijk, maar er bleef altijd een angst om de controle over zijn lichaam te verliezen. De laatste keer dat dat gebeurde was hij te ver gegaan met Siënna, de andere keer met Helena. Hij voelde zich veiliger als hij nuchter en rationeel was, zodat hij geen dingen deed waar hij geen controle over had.
"En.." trok hij zijn gezicht weer weg van haar hoofd en zijn ogen weer boven de hare liet hangen en glimlachte. "Ik wil onze eerste date iets waardigs maken."

Max vond het om een of andere reden vond Max het moeilijk om hier complimenten te ontvangen, maar Siënna's reactie liet hem lachen. Hij kuste haar terug, en liet zijn handen over haar beide armen glijden. Hij voelde de rimpelige huid van de verbrande arm, maar besteedde er verder geen aandacht aan. Het was onbelangrijk voor hem hoe die arm eruit zag.
Max liet Siënna los en liep richting het keukengerei waarvan hij wist dat het later die ochtend gebruikt zou gaan worden. Het aanrecht was stevig; stevig genoeg om te blijven staan toen Max zich optrok en op het aanrecht ging zitten. "Ik heb niemand over jou en de brand verteld," antwoordde hij. "Niemand neemt je iets kwalijk." Hij betrapte zich er regelmatig op dat hij nog steeds erg beschermend kon zijn over Siënna. Hij had haar nooit in de positie willen plaatsen waarbij iedereen van het ongeluk afwist, zeker niet nadat ze al vuil aangekeken werd door de situatie met Helena. "Maar het is prima als je toch wat anders wil doen," want natuurlijk kon Max zich voorstellen dat ze zich nu ongemakkelijk voelde als kok. En het maakte hem niet uit wat wat haar taak was, zolang ze maar geen runner zou worden.

Haar lippen bewogen zo mooi als ze sprak. Continu veranderde Max zijn focus; van haar ogen naar haar lippen, weer terug naar haar ogen, en naar haar lippen als zijn verlangen om haar te zoenen te sterk werd. Voor een moment was Max bang geweest dat de spanning tussen hen zou verdwijnen zodra ze die spanning mochten uiten, want ondanks dat het had een kwelling had gevoeld, was het ook dat geweest wat hem telkens opnieuw terug naar Siënna had gelokt. Maar die angst was onterecht geweest, want nog nooit had hij haar zo graag willen vastgrijpen, haar op willen tillen en haar fijnknijpen. Bij iedere kleine beweging die ze maakte, onschuldig maar sensueel en zo goed doordacht dat het manipulatief was, werd zijn verlangen sterker, en kostte het hem meer moeite om zich in te houden. Als ze eens zou weten hoeveel macht ze over hem had.
"Je hebt door hoe ik dat haat, he?" mompelde hij gefocust op zijn woorden toen ze zei wat haar nieuwe taak zou worden. "Runners," verduidelijkte hij zichzelf. Zijn nek werd gestreeld en Max kon niet veel anders dan zich eraan overgeven en zijn hoofd schuin houden zodat Siënna alle ruimte in zijn nek had om te doen wat ze wilde. Hij vouwde zijn vingers om de rand van het aanrecht en drukte de toppen van zijn vingers in het hout om zijn handen op die plaats te houden. Het gevoel was zo sterk dat hij er zowaar agressief van werd, en het hielp niet dat ze haar lichaam tussen zijn benen had gedrukt. Hij kneep zijn bovenbenen steviger naar elkaar toe om haar vast te houden, want hoe hard zijn hoofd ook schreeuwde dat hij haar moest stoppen omdat het onmogelijk was zichzelf in bedwang te houden, wilde hij op datzelfde moment niks liever dan haar dichter tegen zich aandrukken.

Intussen beet Max zijn kaken op elkaar en hield hij zijn lippen ferm op elkaar om niet te reageren op Siënna's bewegingen, maar hij stribbelde niet tegen toen zijn hand werd gepakt op haar heup werd gelegd. Ze zei dat hij moest relaxen, maar haar handelingen wonden hem alleen maar verder op. Kort sloot hij zijn ogen, zijn hand nog altijd rustend op Siënna's heup.
Max wist niet wat hij moest doen. Dit weerstaan was niet vol te houden, maar hij kreeg het ook niet voor elkaar haar van hem af te duwen. Om een onbekende reden voelde hij dat hij dit anders wilde; dat ze eerst samen moesten zijn. Het waren maar een paar woorden en het zou nauwelijks verandering brengen, want hoe veel closer konden zij twee nog raken? Toch voelde het voor hem alsof het iets was dat hoorde, maar zijn verlangen om haar dat respect te tonen kwam voort uit hetzelfde verlangen om haar nu vast te grijpen; namelijk dat hij waanzinnig gek op haar was, en zijn hoofd doordraaide als hij met haar was. Ze maakte het hem zo moeilijk.
Hij genoot van haar kussen in zijn nek. Ze speelde haar spel, deed daar waar ze hem altijd mee in haar greep had gehad. Tot dan toe had hij zijn ogen gesloten gehouden en geprobeerd te relaxen, zoals Siënna zei, maar ze vond een blijkbaar gevoelige handeling toen ze hem begon te bijten, want er knapte iets.
De hand op haar heup greep haar vast, en zijn andere hand schoot naar de zijkant van haar nek zodat hij haar hoofd voor zijn gezicht kon duwen. Zodra zijn lippen haar konden bereiken, drukte hij ze op haar mond, zijn hand doorschuivend naar de achterkant van haar hoofd om haar vast te houden. Hij opende haar mond met de zijne en greep haar billen vast. Zijn hand gleed van haar nek naar haar borsten; borsten die hij al eerder had gezien maar nog nooit had mogen strelen. Hij schoot via de bovenkant van haar shirt naar binnen, en ademde tegen haar lippen toen hij voelde dat ze niks onder haar shirt droeg en hij de volledige ronding kon voelen. "Fuck, kom hier," gromde hij, zijn hand uit haar shirt trekkend en zijn volledige arm om haar onderrug krullend. Hij tilde haar hardhandig op van de grond en trok haar mee in zijn beweging toen hij naar achter leunde om plat op het aanrecht te komen te liggen. Hij liet haar onderrug los en greep de andere helft van haar billen vast, om zijn gevulde handen strak tegen haar aan te drukken. Maar hij wilde haar zien. Helemaal zien, en helemaal voelen. Hij trok aan de onderkant van haar shirt en schoof die omhoog, om hem over haar hoofd te trekken en haar borsten weer vast te pakken. Dit was wat hij wilde, en hij liet zich eindelijk gaan.
Max' ogen waren samengeknepen en zijn borst ging op en neer. In het moment dat hij had moeten stoppen met zoenen omdat hij haar shirt uittrok, had hij haar ogen gezocht. Hij keek erin, en zijn hart sloeg een slag over. Het voelde zo natuurlijk, en hij dacht er geen moment over na. Maar al had hij dat gedaan, dan was er geen mogelijkheid geweest om zijn woorden in te slikken. "Ik hou zo, zo veel van je."