Both sides now

Registratiedatum : 09-12-15

Met een uitdrukking die lastig te lezen was, baande Nora zich door een dikker gedeelte van het woud. Ze voelde zich behoorlijk ongemakkelijk omdat het dikke bladerdek weinig licht doorliet. Op de een of andere manier wist ze zich altijd op de meest ongure plaatsen te bevinden als ze dat niet zo had gewild. Nora bewoog zich voort, de takjes voelend onder de dunne zolen van haar niet zo warme schoenen. De modder klampte zich vast aan het leer waardoor ze er vies uitzagen. Bij dat beeld hief ze haar schouders lichtjes op. Het meisje gooide haar blonde haren naar achter en struinde verder. Als het nat was geweest werd het altijd wat krullerig en piekerig, en liet het nou net geregend hebben deze ochtend. Nora kreeg een doods gevoel van de omgeving, en dat gevoel werd bevestigd toen ze een plaats benaderde die verdacht veel op een kerkhof leek. Hé gatver, dat wilde ze nou net niet zien. Fijn dat ze nu ook de gevolgen kon zien van het opgesloten zitten in een ondenkbare plek, vol met enge wezens.

- OPEN

Registratiedatum : 04-06-15

Er viel niet iedere dag een dode te begraven, dus een groot deel van haar tijd zat Eleanor daar maar gewoon, starend naar de twee houten kruisen. Ze was niet echt in een goede bui. Het licht leek somberder dan normaal en de enige vogels die ze hoorde waren eksters, niet bepaald het toppunt van zoetgevooisdheid. "Wat is er dan zo erg aan hier leven? Het gaat toch prima?" mompelde ze, de twee graven indringend aanstarend. "Waarom moesten jullie hier nou zo nodig weg?" Ze zuchtte. Ze was vast de enige hier die hardop ruziemaakte met dode mensen. "Als jullie waren blijven leven, was dit niet zo'n eenzijdige discussie geweest", zei ze verwijtend. Ze keek naar de grond. "Sorry", mompelde ze erachteraan. Wist zij veel wat er door hun hoofd was gegaan? Ze voelde zich lusteloos. Er viel niet veel voor haar te doen het grootste deel van de tijd. Andere mensen helpen met hun baantjes kon ze toch niet, ze zou alleen maar in de weg lopen.
Ze keek op toen ze hoorde dat er iemand aankwam. Zo zo, kwam iemand Alylore en Noah weer eens een bezoekje brengen? Ze fronste even toen ze het meisje zag. Ze kon zich niet herinneren haar eerder gezien te hebben, al waren er intussen zo veel mensen hier dat je één persoon nog makkelijk over het hoofd kon zien. Eleanor stak begroetend haar hand op.

Registratiedatum : 09-12-15

Het duurde een poosje en een hoop gestruin, voor Nora het meisje in het vizier had gekregen. Deze stak meteen begroetend haar hand op. Het was Nora opgevallen dat de meeste in de Glade nogal doortastend waren, iets wat niet persoonlijk in haar karaktereigenschappen was ontwikkeld. Op een paar Gladers na was iedereen zo goed als spontaan en spraakzaam. Nora beet op haar lip niet zeker op ze de vreemdeling had willen benaderen, maar ze had nu niet echt meer een keus. Voorzichtig slenterde ze naar de andere Glader toe, een magere glimlach stond om haar lippen. Nora zou zweren dat ze het meisje had horen praten, maar ze zag niemand. Tot haar oog op twee graven viel. Was het normaal dat mensen tegen graven praatten? Ze kon het zich niet herinneren maar hield denkbeeldig haar schouders op, hoe je het ook wendde of keerde; het waren simpelweg haar zaken niet. Vast voor haar tijd. Nora sprak nog niet, zich er flink van op de hoogte zijnd dat haar accent compleet buiten het standaard van de Glade viel.

Registratiedatum : 04-06-15

Het meisje kwam met een aarzelend glimlachje haar kant op. Ze zei niets. Eleanor was ook even stil. Ze zag dat de blik van het meisje even naar de graven gleed. Ze hoopte dat ze haar geen schrik aanjoegen. Had ze Eleanor met ze horen praten? Vond ze dat raar? Eleanor wreef even over haar arm. Eh, tja, wat nu? In haar hoofd ging ze de stappen na die ze had bedacht: 1. aandacht trekken. Die had ze gehad. 2. begroeten en jezelf voorstellen. "Hallo," zei ze terwijl ze opstond, "ik ben Eleanor." 3. Vragen hoe de ander heet. "Hoe heet jij? Heb je al een naam?" Wacht, klonk dat alsof iemand haar een naam moest geven? "Ik bedoel, is hij al terug? Hoe lang ben je hier al?" Één vraag, Eleanor, geen twintig! 4. Een gesprek aan de gang brengen, op gang houden en vrienden worden. Ehm. Daar werd het lastig. Nu ja, eerst maar eens zien wat het antwoord op haar vragen was, dan zag ze daarna wel weer verder.

PROFIEL RPG SHEET

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

Both sides now