Gott
PROFIELAantal berichten : 2 Registratiedatum : 02-03-16 RPG SHEET Character sheet Age: 19 jaar Job: Giving lemons Relationship: Sour like lemons
| Onderwerp: Bright lights, white skies wo maa 02 2016, 17:13 | |
| Op...neer...op...neer. Met zijn ogen naar zijn neus gericht keek hij als een halve schele naar zijn borstkas die exact gelijk liep aan zijn ademhaling. Maar na een tijdje begon zijn hoofd te kloppen en richtte hij zijn donkere ogen op de heldere hemel boven hem. Een enkele wolk schoof voorbij. 'Olifant.....schildpad......appelboom,' mompelde hij zacht. Zijn keel voelde kurkdroog. Hij lag hier dan ook al een tijdje. Hij wist niet precies wanneer of hoe laat hij de ijzeren kooi had open gekregen waar hij in gegooid was. Hoe hij er ooit in terecht gekomen was was niet eens in hem opgekomen. Hij was uit het ding gestrompeld, een paar meter verder gelopen, en daar in het gras gaan liggen. Hij had de zon op zien komen en was eigenlijk niet meer overeind gekomen. Het voelde wel vredig. Als een rozige waas waar hij zich in bevond. Als hij zijn ogen sloot kon hij het ontwaken van de rest van het veld om hem heen horen. Een domme grijns van pure tevredenheid en onwetendheid stond op zijn gezicht. Langzaam gingen zijn ogen weer open. Zijn zon was verdwenen. Was het een wolk? Nee, het was een schaduw, en een silhouet. |
|
EleanorBagger
PROFIELAantal berichten : 212 Registratiedatum : 04-06-15 RPG SHEET Character sheet Age: 15 Job: Bagger Relationship:
| Onderwerp: Re: Bright lights, white skies wo maa 16 2016, 18:47 | |
| Ze had het alarm van de Box af horen gaan, maar was rustig tegen haar boom blijven zitten. Ze voelde zich te lui om op te staan, iemand anders zou hem wel open doen. Na een tijdje bedacht ze zich. Wat als Oliver eropaf gegaan was? Als er weer een jong kind als Rosaline in zat, zou Oliver die doodsangsten aanjagen. Eleanor had wel het idee dat ze intussen best goed was in het verwelkomen en geruststellen van mensen, dus was het wel zo vriendelijk als zij er even heenging. Tot haar verbazing stonden de deuren van de Box wagenwijd open. Ze keek naar beneden. Niemand. Verward keek ze rond, tot ze iemand in het gras zag liggen een eind verderop. Wauw. Was hij er helemaal zelf uitgekomen? En hij was niet in paniek rond gaan rennen op zoek naar mensen die hem konden vertellen wat hier in hemelsnaam aan de hand was, maar was gewoon in het gras gaan liggen? Of - en deze gedachte zorgde ervoor dat ze haar pas flink versnelde - hij was ziek of uitgeput ingestort, misschien zelfs dood! Toen ze dichterbij kwam, zag ze echter dat zijn borstkas regelmatig op en neer bewoog. Ze haalde opgelucht adem. Nog even geen werk voor haar. Ze boog zich nog altijd wat ongerust over hem heen en hij opende zijn ogen. "Hallo", zei Eleanor met een glimlach, even niet goed wetend wat ze daarna moest zeggen. Hij zag er niet uit alsof hij uitgebreide geruststelling nodig had... |
|