I don't know if i can resist the pull...

Registratiedatum : 13-04-15

Haar benen zwaaide van voor naar achter terwijl ze aan de zijkant van de grote toren zat, haar voeten wie weet hoe veel meters boven de grond. Ze was hier op geklommen om alles eens goed te bekijken maar zoals eerder gingen haar ogen terug naar the maze en de opening ervan. Er was iets mysterieus aan de hand en ze wou weten wat en ze had zo een gevoel dat het antwoord daar ergers lag. Natuurlijk wist ze dat ze er niet in mocht maar kon ze het weerstaan? En zo ja, hoe lang? Ze voelde zich aangetrokken door de hoge muren en al de vragen er rond, het liefst wou ze er gewoon naar binnen rennen maar tegelijkertijd wou ze er weg blijven door het slechte gevoel dat ze kreeg als ze eraan dacht wat er haar daar te wachten kon staan. Ze had nog geen 1 woord tegen de andere gezegd, ze had nog amper anderen ontmoet. Waren ze wel te vertrouwen? Ze wist haar naam al maar waren ze wel genoeg te vertrouwen om haar naam te zeggen? Stil bleef ze naar de opening tussen de muren kijken.

}open

Registratiedatum : 13-04-15

Hij was maar gewoon rond gaan lopen, straks zou Henk hem nog achterna gaan zitten met de hark en klusjes om te doen en dan moest hij zijn hele rede weer van voor af aan uitleggen. Soms leek het wel alsof je altijd alles moest uitspellen, het leven was lastig als je slim was. Vandaar dus dat hij hier liep, zijn jas achter hem aan wapperende door zijn trotse tred. Een grote toren, als je ergens nieuw was, zocht dan het hoogste punt om alles te overzien. Dus volgde hij zijn eigen goede advies op, en sprong met twee treden tegelijkertijd omhoog de toren op. Oh kijk eens aan, Lola was hier ook. De gast negeerde haar volkomen en liep in plaats daarvan een rondje over het ding, right, opgesloten in een kom omringt door muren met openingen. Interesting.

Registratiedatum : 13-04-15

Ze hoorde iemand de toren op komen en keek even vanuit haar ooghoeken wie het was om vervolgens weer naar voren te kijken. Het was die nieuwe, ze kende zijn naam niet maar wat ze wel wist was dat hij niet wou meewerken en zich waarschijnlijk best hoog inschatte. Na die ene blik keek ze niet meer naar hem, in de plaats was ze weer naar de muur aan het kijken. Welke geheimen waren daarachter? En zou ze ooit te weten komen wat ze waren? Zouden ze hier voor altijd zijn of gewoon kort? Allemaal vragen gingen door haar hoofd terwijl ze even haar hand door haar donkere haren haalde om vervolgens heel zacht te zuchten en even naar de grond keek om te zien of er veel mensen bezig waren. Toch zag ze er niets interessant dus keek ze al snel terug naar de opening tussen de muren.

Registratiedatum : 13-04-15

Hij werd in de gaten gehouden, aan het begin, daarna waren de muren interessanter. Hij kende het wel, interesse verliezen. Al waren die muren tot nu toe nog niet weggegooid als onbelangrijk. "Wat zit erachter?" Sprak hij, het klonk niet heel erg als een vraag, al was hij nog best tevreden over de toon. Niet eens zo waanzinnig neerbuigend, slechts een beetje. Of hij een antwoord kreeg viel te betwijfelen aangezien niemand hier ook maar iets leek te weten, of überhaupt leek te willen delen. Best frustrerend om eerlijk te zijn, ze konden maar gewoon een briefje ophangen in de lift met het doel van de missie, of wat het ook mocht zijn dat ze hier deden. Lester stopte zijn handen weer in zijn zakken, en leunde tegen de rand van de toren aan. Er woei hier een briesje, wat zijn haar deed meedrijven.

Registratiedatum : 13-04-15

Ze was verbaast toen de jongen tegen haar sprak, dat had ze helemaal niet verwacht. En wat moest ze nou zeggen? Ze wist het zelf niet, ze wou weten wat erachter was maar hoe kon je dat nou te weten komen zonder erin te gaan? En dan was er nog de vraag, wou ze wel antwoorden en woorden gebruiken bij iemand die ze niet kende? Alweer zuchtte ze, nog steeds even stil. Even liet ze haar blik naar de jongen gaan die nu tegen de rand van de toren leunde. "Ik weet het niet, we mogen er niet eens in de buurt komen." Antwoordde ze terwijl ze weer wegkeek, haar blik weer gericht op de muur. Er klonk wat irritatie in haar zachte maar duidelijke stem. Ze wou er zo graag in gaan en kijken wat daar lag, ze wou antwoorden en om eerlijk te zijn wist ze niet hoe lang ze dit zou volhouden. Hoe lang zou ze volhouden om de geheimen los te laten en wanneer zou ze breken en gewoon the maze ingaan? "Al dat ik weet is dat er een labyrint achter zit." Daar stopte ze weer met spreken, ze had al zo veel gesproken en het zat haar niet goed.

Registratiedatum : 13-04-15

Twee keer een zucht, was dat codetaal hier ofzo? Hij rolde met de ogen, serieus, wat hadden ze hier toch met het vermijden van onmiddellijke, duidelijke antwoorden? Maar goed dat hij gekomen was, ze hadden hier duidelijk iemand nodig die wél een beetje normaal kon denken, want deze gasten hier leken dat niet te kunnen. Of wacht, toch misschien een beetje, want na het gezucht en gekreun kwam er een compleet nutteloos antwoord. De dude rolde nog eens met zijn ogen, zich niet bekommerende om zijn haar wat langs zijn gezicht aan het waaien was. Het tweede antwoord was echter veel beter, en even knikte hij haast goedkeurend. In zijn defense, het kon ook als tevreden opgevat worden. Either way maakte het het allemaal nog veel interessanter daarbuiten, en dus keek hij nog eens naar het meisje, een verveelde blik in zijn ogen. "Ooit geweest?"

Registratiedatum : 13-04-15

Ze voelde zijn ogen op haar, toch deed ze niets behalve baar de muur kijken. Het was raar om een soort van gesprek te voeren, en al zeker sinds zij meer sprak dan de jongen van wie ze de naam nog niet kende. Daardoor bleef ze even stil toen hij had gesproken. Maar uiteindelijk antwoordde ze wel. "Nee, toen ik er alleen maar voor stond kreeg ik al twee schreeuwende mensen op me af. Mar ik wil er wel in, ik bedoel hoe gaan we ene weg uit deze plek vinden als we niet op onderzoek gaan in het labyrint?" Even keek ze weg van de muur op zoek naar Ayla, ze wou namelijk niet dat ze dat gehoord had, ze had namelijk geen zin in een schreeuw 'party'.

Registratiedatum : 13-04-15

Het antwoord liet, wederom, lang op zich wachten, wat hem verveeld naar de nagels op zijn hand deed kijken. De andere liet hij losjes in de zak hangen want die had hij niet nodig, logica beste mensen. Uiteindelijk werd hem dan eindelijk een antwoord gegund -really, het leek of mensen er gewoon over na moesten denken hoe ze een woord moesten uitspellen hier- en keek hij haar met zijn blauwe ogen aan, hoofd nog steeds naar de nagels gericht wat ervoor zorgde dat het er schamper uitzag. "Dat ding heeft meerdere ingangen," Merkte hij op, "Waarom probeer je het niet gewoon ergens anders," Oke, hij moest toegeven, dat had hij iets minder op een 'sigh waarom moet ik toch alles uitleggen' manier kunnen zeggen, maar het was best frustrerend om het enige intellect te zijn.

Registratiedatum : 13-04-15

Toen ze Ayla niet zag keek ze weer naar voren. Rustig luisterde ze naar de jongen. Ergens had hij wel een beetje gelijk, ze kon als ze een beetje haar best deed wel the maze in, maar was dat wel slim? Ze was dan wel nieuwsgierig maar het slechte gevoel was er nog altijd en daarnaast als ze de weg kwijt raakte zou ze daar sterven en anders krijgt ze een heel erge straf als ze terug zou komen. Was het risico het wel waard? Op eerlijk te zijn wist Alexx dat niet. "Ik weet niet, ik heb niet echt zin in nog een schreeuwparty." Antwoordde ze met duidelijke sarcasme op het einde van haar zin.

Registratiedatum : 13-04-15

Lord, hij bereidde zich er een beetje op voor, maar hoe kon iemand zich ooit voorbereiden op de waanzinnige langzaamheid hier? De jongeman zuchtte eens, terwijl hij zich maar eens begon te bedenken dat hij na het hele gebeuren met Henk niet meer aan zijn naam had gedacht, right, kon hij dan niet gewoon een naam verzinnen? Hij betwijfelde het, de info zat ongetwijfeld ergens in zijn hoofd, nu nog uitvinden waar. Helaas, voor hij aan zijn zoektocht kon beginnen werd zijn eerdere opmerking vereerd met een antwoord. Lester rolde met zijn ogen, great, eerst reageerden deze gasten dus niet, en als ze het wel deden op het verkeerde moment. Het pluspunt was dat de ander sarcasme gebruikte, vandaar dat hij lichtjes glimlachte. "Right," Knikte hij, zijn toon judging, want kom op, daardoor liet ze zich al tegenhouden. Hoe moest haar eerste nacht hier dan wel niet verlopen zijn?

Registratiedatum : 13-04-15

Ze hoorde toon van zijn woord wel, niet dat ze erop reageerde. Nee, in de plaats keek ze voor nog geen seconde naar de jongen voordat ze weer voor zich keek. Het verbaasde haar dat de jongen zijn mondhoeken ene beetje omhoog waren gegaan. Ze snapte niet waarom, maar oke. Wat zou er in the maze allemaal zijn? Monsters? Of juist niets? Toen ze weer haar blik van de muur af nam zag ze hoe zowat iedereen aan et werken was, eigenlijk moest ze zelf ook werken. Nog heel even bleef ze stil zitten voordat ze zich met een zucht opstond, tijd om te werken. "Time to join the party." Zei ze verwijzend naar het werken. Er was weer wat sarcasme in haar stem terwijl ze zich even afklopte om wat stof van zich af te krijgen. "bye" Zei ze nog net voordat ze rustig de treden af ging op weg naar iets op te doen, wat ze eerlijk gezegd helemaal niet erg vond.

}Alexx is het topic uit ^-^

Registratiedatum : 13-04-15

Oh, en dat was dat? Hij keek verbaasd en beledigd toe hoe het meisje plots gewoon vertrok. Zomaar, en hij was nog niet eens bijzonder onaardig geweest ofzo, oke, misschien wat beter dan zij maar daar kon hij ook niets aan doen. Het was lastig de beste te zijn. No way dat hij zou gaan helpen dus, iemand moest toch zeker opletten ofzo? Bovendien was hij ouder dan de meesten hier, dus voelde hij zich niet echt verplicht naar hen te luisteren. Dan maar weer nadenken over zijn naam, waarschijnlijk iets über gaafs wat zijn epicness ~~kuch ego kuch~~ in een enkel woord weergaf.

PROFIEL RPG SHEET

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

I don't know if i can resist the pull...