De eerste nacht in de Glade

Registratiedatum : 12-04-15

De eerste paar uur in de Glade waren heftig geweest, al had Max het in complete kalmte doorstaan. Hij had geen idee wat voor een persoon hij was geweest voordat hij hier terecht was gekomen, maar het voelde alsof hij door de enorme verwarring in een shock terecht was gekomen; alsof hij normaal energiek en zelfverzekerd was, maar nu als een bang muisje rondliep, alsof hij zich onderdanig moest gedragen aan alles en iedereen dat hier was.
Zijn hangmat had hij netjes opgehangen en hij vouwde het uit om er even in te gaan zitten. Hij liet zich zakken, en legde zijn hoofd even in zijn opengevouwde handen. Zo bleef hij even zitten, tot er iemand op hem afgelopen kwam en hij opkeek.

Registratiedatum : 11-04-15

De zon begon langzaam aan de afdaling om plaats te maken voor de maan. Ayla die de rest van de dag ergens had rond gebracht,diep in gedachten over haar plan liep langzaam naar de Sleep Quarters. Haar blik gleed over de lege hangmatten maar bleef steken bij de hangmat van diegene die Max,als ze het goed had noemde. Langzaam liep ze op hem af en ging in de lege hangmat zitten. 'Heey',mompelde ze. 'Max,was het niet?',vervolgde ze. Haar stem wat zachter. Ze keek een beetje afwezig naar de jongen. Haar hangmat hing aan de andere kant,op een meter of twee verder en daar ging ze dan ook naar toe om er vervolgens op te gaan liggen.

Registratiedatum : 12-04-15

Ayla kwam voorbij lopen, en kort knikte hij naar haar. Hij voelde na deze middag nog niet veel meer op zijn gemak in haar bijzijn; ze was zo ongelofelijk intimiderend. Waarschijnlijk had zij al veel meer meegemaakt, met veel dingen moeten dealen en wellicht had ze een schild om zich heen opgebouwd om niet zwak over te komen. Dat was vast nodig, want deze plaats was beangstigend. "Ja, Max." Ze liep door en ging een eindje verder in haar eigen hangmat liggen. Hij schommelde even heen en weer in de hangmat. Het was even stil, en ergens vond hij het ongemakkelijk, maar hij had geen idee wat hij kon zeggen.

Registratiedatum : 11-04-15

"Ja, Max." antwoordde hij. Dan had ze het toch goed kunnen onthouden. Er was een stilte gevallen waardoor ze nog dieper in gedachten verzonk. 'Heb je je naam al op de muur gezet?',vroeg ze wat afwezig. Ze dacht even na,haar naam stond er ook op,in het midden als ze het goed had. Zouden ze haar naam ook doorstrepen als ze zou sterven? Zouden ze haar gaan zoeken als ze haar plan zou uitvoeren? Geen idee,en wie had haar nodig? Niet echt iemand toch? Vragen tolden als een tornado door haar hoofd. Ze zuchtte even. Als ze tegen Rebecca zou zeggen wat ze van plan was zou ze absoluut tegen gehouden worden,maar verder vertrouwde ze niemand.

Registratiedatum : 12-04-15

Hij keek weer op toen ze begon te praten. Normaal gesproken zou hij met een opgetrokken wenkbrauw en een niet-begrijpend gezicht naar haar hebben gestaard, maar hij was na die paar uur al bijna gewend geraakt aan dat hij er niks van begreep. Dus schudde hij maar gewoon nee. "Zorgen voor morgen." Het was al redelijk laat. De zon ging verraderlijk snel onder en binnen enkele minuten was het gaan schemeren. Om hem heen hoorde hij geluiden van mensen die fakkels aan begonnen te steken om hier en daar wat licht te hebben.
Max leunde naar achter, tot hij uiteindelijk dwars met zijn rug op de hangmat lag. Hij staarde omhoog, naar een geïmproviseerd dak wat bescherming moest bieden tegen de kou, en wellicht wat regen? "Je zit hier zeker al een tijdje?" vroeg hij haar. Hij had het gewoon aangenomen, omdat zij zo veel relaxter met de situatie om leek te gaan dan hij.

Registratiedatum : 11-04-15

"Zorgen voor morgen." Hoorde ze Max zeggen. "Je zit hier zeker al een tijdje?" vroeg hij na een tijdje. 'Te lang naar mijn zin,en langer dan iedereen bij elkaar.',antwoordde ze. Ze draaide haar hoofd opzij zodat ze Max kon zien. 'Ik was de aller eerste hier.',begon ze zacht. 'Het was donker toen ik pas uit The Box kwam.',vervolgde ze. Ze draaide haar hoofd weg zodat ze naar boven keek. Ze zag weer voor zich hoe ze er voor het eerst hier was. Ze was op een donkere plaats beland en wist niks,zelfs haar naam niet. Ze was naar de grote grijze muren toe gegaan en had ze bekeken. Toen het weer licht was geworden en de twee muren open ging was ze naar binnen gegaan,geschrokken wat ze zag. Maar lang bleef ze niet en ze was terug gevangen door de vier grote muren. Ze had daar een lange tijd staan schreeuwen,en schelden tegen niemand in het bijzonder. En na 4 weken hier te zitten,na een maand was ze het labyrint ingegaan om een einde aan alles te maken,maar het was mislukt. Haar blik stond hard maar van binnen voelde ze de woede weer omhoog komen,alle frustraties en de angst die haar had gemaakt zoals ze nu was.

Registratiedatum : 12-04-15

Max speelde even met een draadje dat aan zijn broek hing, en luisterde naar Ayla's antwoord. Hij wist alleen niet goed hoe hij moest reageren. Hier als eerste zijn.. Nu leken er dagelijks nieuwe mensen via de box te arriveren, maar het had hem afschuwelijk geleken als hij hier ook maar één volle dag in zijn eentje had moeten verblijven. "Dat spijt me voor je," reageerde hij uiteindelijk, zuchtend en oprecht meelevend. Intussen leek de zon te zijn verdwenen achter de hoge muren die om the Glade heen stond. Al snel was het flink kouder, en even kort rilde Max. Hij trok wat stof van de hangmat over zich heen. "Is Helena de tweede?" vroeg hij uiteindelijk. Nu hij wat begon te kalmeren kon hij redelijker vragen stellen.

Registratiedatum : 11-04-15

"Dat spijt me voor je," zei hij. 'Iemand moest de eerste zijn.',antwoordde ze grimmig. En lang had ze het niet volgehouden. "Is Helena de tweede?"Ze schudde haar hoofd. 'Nee,Rebecca was de tweede,je zal haar heus wel leren kennen.',antwoordde ze. Ze vouwde haar armen onder haar hoofd. Doordat de zon nu achter de muren was verdwenen koelde het hier redelijk hard af,maar daar was Ayla al aan gewend. Voor een aantal seconden sloot ze even haar ogen,niet voor lang maar voor even maar en opende ze dan weer. Maar ze zweeg enkel. Als Max wou weten hoe ze het volgehouden had in die lange maand zou ze eerlijk antwoorden,maar anders hield ze haar mond dicht.

Registratiedatum : 12-04-15

Max knikte toen ze Rebecca noemde, maar echt zichtbaar was het niet, want hij lag intussen diep weggezakt in zijn hangmat. "Daar ben ik zeker van." Haar echt ontlopen kon niet, want muren. "Gelukkig zijn er nu dan wel wat mensen. Heb je tenminste wat te kletsen." Het leek hem afschuwelijk om een hele tijd alleen te zijn - alleen met je gedachten. "Hoe lang geleden was dat eigenlijk?" vroeg hij benieuwd. Hij had geen idee of deze plaats al een week, maand of zelfs jaar bestond. Misschien wilde hij het antwoord niet weten, want het idee dat deze plaats al een jaar bestond en Ayla er nog steeds in zat, was niet geruststellend.

Registratiedatum : 11-04-15

"Daar ben ik zeker van." Zei Max,ja het was hier echt onmogelijk om iedereen te ontlopen. "Gelukkig zijn er nu dan wel wat mensen. Heb je tenminste wat te kletsen." Zo dacht ze er eigenlijk niet over maar knikte. "Hoe lang geleden was dat eigenlijk?"ze dacht even na. 'Meer dan 2 maanden denk ik',antwoordde ze. Een hele maand was ze alleen,toen was Rebecca erbij gekomen en nu ongeveer 2 maanden later kwamen er meer en meer,niet meer om de maand maar gewoon vaker,zo vaak dat het haar ergerde. Maar wat kon ze er aan doen? Niks,dus ze had zich er bij neer gelegd.

Registratiedatum : 12-04-15

Max keek even naar zijn nagels, waarvan de randen intussen viezig waren geworden door het werken in de grond. Opvallend, hoe makkelijk gemakken als een douche vergeten werden op het moment dat je in zo'n situatie terecht kwam. Maar toch keek hij al uit naar de eerste regenbui die hij mee zou maken, zodat hij zich af kon spoelen. Ayla reageerde dat ze hier zo'n twee maanden zat. Hij wist niet goed hoe hij moest reageren. Als je zag hoe snel hij zich had aangepast aan de situatie, dan had zij dat vast na twee maanden ook wel gedaan. Misschien niet aan zo veel nieuwe gezichten, als ze de eerste tijd zo lang alleen had gezeten. "Heftig hoor," reageerde hij uiteindelijk zuchtend. Hij zwaaide nu zijn benen ook op de hangmat en gebruikte de zwaai om nu recht op de hangmat te gaan liggen. Hij wist niet goed wat hij moest zeggen. Hij vond haar nog steeds intimiderend, en niet per se iemand die hij heel graag wilde leren kennen. De andere jongens en meiden die hij had leren kennen, hadden hem een stuk toegankelijker geleken.

Registratiedatum : 11-04-15

"Heftig hoor," antwoordde Max. 'Alleen zijn viel mee,maar de rest wil je niet weten.',antwoordde ze. Tenzij hij het per sé wou weten,maar ach dat was zijn keuze. Ze sloot haar ogen weer,maar ze viel echter niet in slaap,integendeel ze bleef nog heel wakker en na een korte tijd opende ze toch weer haar bruine ogen. Ze zuchtte even. Ze hield het hier echt niet vol. Ze draaide zich even op haar zij maar dat was van korte duur dus lag ze al snel weer op de rug. Net voor ze iets wou zeggen sloot ze toch haar mond weer,nee zo sociaal was ze nu ook weer niet.

Registratiedatum : 12-04-15

Waarom verbaasde het hem niet dat Ayla alleen zijn niet zo lastig had gevonden? Ze leek iemand die het het fijnst vond als ze kon doen wat ze zelf wilde, op de manier die ze zelf wilde. Het was ook niet waar hij op had gedoeld; hij doelde op dat ze hier als eerste was aangekomen zonder zich iets te kunnen herinneren. Het was die eerste schok waar hij op doelde, dat je zonder ook maar iets te weten op een grasveld omringd door muren terecht kwam. "Hmm, oke," reageerde hij in gedachten verzonken toen Ayla zei dat hij de rest niet wilde weten. Dat verzoek respecteerde hij.

PROFIEL RPG SHEET

» The Glade Babe
» The Glade Hunk
» The Glade's Most Hated
» The Glade's Most Loved

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

De eerste nacht in de Glade