This is not a paradise

Ze droeg een bordeaux kleurige jurk die net tot haar kuiten kwam. Haar blonde haren vielen netjes over haar schouders. Aan haar voeten droeg ze lage zwarte all stars,die zaten het beste en waren handig om mee te wandelen. Ze liep richting deadheads,het leek haar voor nu de beste en rustigste plek hier in de glade. Er was zo veel gebeurd,als ze alle nieuws nog kon volgen. Er was iemand gestoken en er kwamen steeds meer greenies erbij. Ergens,in het midden van deadheads liet ze zich tegen een boom aan zakken. Ze had zich nog niet echt een job aangenomen,Track-Hoes leek op de eerste zicht iets voor haar maar de laatste tijd was ze hard gaan twijfelen. Ze wou niet elke dag lang op haar hurken door zitten en plantjes uitgraven,dat was saai werk en niet eens iets actiefs. Nee,ze wou liever een job waar je toch wat spieren kon kweken,maar toch bezig kon blijven. Zoals Builder,maar ze had geen zin dat iedereen haar raar zou aankijken,of dat ze achter haar rug moest horen dat Builder niks voor een meisje was. Een zachte zucht rolde over haar lippen. Met een harde klap liet ze haar hoofd tegen de stam van de boom botsen,gewoon expres. Ze voelde een lichte dreun,maar er was niet echt veel pijn. Tegen een stootje,of zelfs een klap kon ze wel tegen. Ze was geen mietje die zou gaan huilen als ze haar teen zou stoten. Iedereen hier op de Glade had iemand,een beste vriend of vriendin,iemand waar ze hun hart bij kon luchten of gewoon gezellig mee kon dollen. Maar zij had zich enkel weggehouden van iedereen,zich verscholen in treehouse of deadheads. Ze had na de eerste dag iedereen en alles ontlopen. Zelfs Max,die haar had verwelkomd toen ze hier was belandt.

Ze vond het best fijn dat hij haar stevig vast hield. "Ja, nou, eh.. Best oke," Zei hij grinnikend op haar vraag. "Beetje hectisch hier in de glade, maar dit soort ochtenden zijn altijd wel fijn." Ze grinnikte,dat was wel waar. Max gebaarde naar haar om te volgen en dat deed ze ook. Ze ging over hem zitten en legde haar handen op haar schoot. "Wat heb jij uit lopen vreten de laatste tijd? Ik heb je zo lang niet gezien." Vroeg hij. 'Conditie op peil houden,opzoek naar wat meer avontuur maar dat viel snel af,rondzwerven in deadheads en nachtjes door doen en dergelijke.', Antwoordde en glimlachte. 'En,hoe gaat het als Builder? Heb jij hier nu zowat de leiding?',ze keek hem nieuwsgierig aan. Ze sloeg haar ene been over haar andere,het was puur een gewoonte.

"Aan je conditie werken?" herhaalde hij verbaasd. Ze knikte. 'Jep,voor als het ooit nodig is.',antwoordde ze. "Nachtjes door, in je eentje?" Weer knikte Charlotte. 'Te veel energie.',zij ze grijnzend. "Builder zijn bevalt me wel," zuchtte hij tevreden. "Het zou handig zijn als er wat meer van waren, zodat ze me konden helpen. Maar upstairs homestead is goed gelukt, en dat was het moeilijkste tot nu toe. Dus ik ben tevreden." Ze knikte,homestead zag er echt goed uit,er zat vast super veel moeite in. "Ik denk dat ik nu wel veel regel, ja, maar ik wil zo snel mogelijk keepers voor alle taken zodat die branches zichzelf kunnen regelen." Zei hij. "Ik ben niet van plan om het zo voor altijd te houden." Ze knikte. 'Je zou een goede leider geweest zijn,ik bedoel je bent relax en kalm in moeilijke situaties of juist in situaties waar iedereen in paniek zou schieten.', Zei ze en glimlachte. 'Maar je moet doen wat je het leukst vind.', Vervolgde ze. Ze kamde met haar vingers even door haar blonde haren.

"Dank je," Zei hij glimlachend,waardoor Charlotte automatisch terug glimlachte. "Maar ik wil niet de verantwoordelijkheid hebben als er iets misgaat, in ieder geval niet in m'n eentje. En inbreng van anderen is altijd handig." Ze knikte. Omdat ze niks wist te zeggen viel er een stilte. Ze verdronk wat in gedachten. Automatisch beet ze op haar lip,puur een gewoonte. Charlotte was veel stiller en teruggetrokken dan op de 1ste dag. Op dag 1 was ze erg open geweest en had ze het lot geaccepteerd. Maar nu leek het of al het goede uit haar gezogen was. Maar deels zorgde ze er zelf wel voor door iedereen steeds te ontlopen.

"Ik vraag het me heel vaak af," antwoordde hij-. "Ik heb m'n hoofd gebroken in het proberen om iets te herinneren, maar het zit er gewoon niet meer in." Ja,daar had zij ook last van. Alsof alles uit je hoofd was gezogen. "Dus ik heb het zo veel mogelijk losgelaten en geaccepteerd dat ik misschien wel nooit te weten kom wat voor een leven ik hiervoor had." Ze knikte even. 'Maar zo kunnen we niet blijven leven? Ik bedoel,er zitten hier zelfs een paar die 15 zijn,wij zouden allemaal naar school moeten gaan,studeren of juist een opleiding moeten volgen!', Haar stem schoot een paar tonen omhoog. 'Wij horen niet te werken om te overleven, nu oké jawel maar niet zo. Wij horen gewoon plezier te hebben en met vrienden kattenkwaad gaan uithalen,feesten tot in de vroege ochtend en noem maar op!', Vervolgde ze. Ze was opgestaan en haar handen steunden op de picknick tafel. Snel ging ze weer zitten,nee dit was geen plek om te leven.

"Opleidingen zijn niet helemaal waar ik aan dacht. Mijn zorgen liggen meer bij iedereen te eten geven en hier uit komen. Levend, als het even kan." Zei hij terwijl hij aan de tafel prutste. 'Blijf dan maar dromen,naar mijn weten is dit gewoon de hel.',mompelde ze,haar stem iets te scherp. "Ik weet dat we hier niet zo kunnen blijven leven, en daarom proberen we manieren te bedenken om eruit te komen. Maar nu de griever overdag rond blijkt te lopen, liggen de runners even stil, totdat we een tegengif gevonden hebben." Ze draaide even met haar ogen. 'Als het aan mij lag,en als iedereen Runner kon worden zou ik Runner zijn geweest en dat verdomde labyrint zijn ingegaan,dag en nacht er door. Gewoon rennen op leven en dood en wie weet is er een uitgang,en dan ben ik weg. Maar dat zou te makkelijk zijn. Als ik kon zou ik gewoon afbollen,maar dat lijkt me te mooi om waar te zijn.', haar stem had die ene uitdagende klank gekregen met die kille ondertoon terwijl haar ogen die uitdagende blik hadden gekregen. De blik die ze had gehad toen ze voor het eerst hier belande. 'Dit kun je beter de Hel noemen dan de Glade,elke greenie die hier komt zou weten dat we hier ofwel zullen sterven,en anders gebeurd dat in het labyrint.', de grijze muren hadden al haar positieve gedachten opgeslokt. Ze was niet echt depressief,gewoon boos? Vooral gefrustreerd omdat ze enkel kon toezien hoe meer mensen er kwamen en elke dag moest ze de dag weer doorkomen met de gedachten dat ze hier opgesloten zaten. Ze merkte nu pas dat ze was gaan staan,dus ging ze rustig weer zitten. 'Even over wat anders,ik zie Track-Hoes niet echt zitten,is er een mogelijkheid van job te veranderen?', Begon ze langzaam een ander onderwerp.

"Hmm, ik denk dat we moeten voorkomen dat iedereen ineens van job verandert, maar nu de track-hoes nog geen keeper hebben, kan het denk ik wel," antwoordde hij. Ah,dat was handig. "Waar zat je aan te denken?" Vroeg hij. 'Bricknicks of Builders,dat is wat actiever en het is steeds wat anders. Bovendien het is elke keer weer iets anders dat je moet doen,en elke keer weer een uitdaging.',gaf ze als antwoord. Of Runner,maar daar had vast niemand over te beslissen,dat hing er van af wie vast het geluk had om gekozen te worden. Ze richtte haar ogen op Max en wachtte af wat hij zou zeggen.

Max knikte terwijl ze aan het praten was. "Als je builder wil worden, kan ik makkelijk 'ja' zeggen, omdat ik de keeper ben. Wat betreft bricknicks, daar is nog geen keeper voor. Dus overweeg wat je het liefst hebt, en dan kan je me altijd op de hoogte brengen van je beslissing." Lot dacht even na. Als je als Bricknicks niks te doen had liep je van de grootste tijd wat te niksen. 'Ik ga voor Builder,dan kan je altijd nog een stoel bouwen of een ladder of wat dan ook en als je als Bricknicks niks te doen hebt lijkt het in mijn ogen dat je dan dagen lang maar wat rondhangt tot er iets gerepareerd moet worden.',antwoordde ze bedenkelijk. Ze tuitte haar lippen en keek naar een punt voor zich. Ze knikte. 'Builder,mijn besluit staat vast.',antwoordde ze en glimlachte terwijl ze naar Max keek. Nu hing het enkel van hem af of hij haar wou aannemen of niet.

"Ja, klopt. Bricknicks zijn ook nog niet heel erg nodig nu dat de builders de taken nog aankunnen." Hoorde ze Max zeggen. Nadat ze geantwoord had wat ze besloot had ze hem aangekeken. "Welkom tot het team dan!" Zei hij verwelkomend,gevolgd door een schouderklopje. Een brede grijns stond op haar gezicht. 'Oké,nu over wat anders Maxie', begon ze grijnzend en keek hem aan. 'Hoe is het in de liefde met je? Ik zou er voor durven wedden dat er vast meisjes achter je aan lopen.', vervolgde ze. Ze keek hem nieuwsgierig aan.

"Sinds kort zijn Helena en ik samen," Antwoordde hij. Ze keek hem verbaasd aan. 'Wat geweldig!',riep ze blij. 'Dan word het tijd dat ik haar eens ga leren kennen.', vervolgde ze lachend. "En jij?" vroeg hij geïnteresseerd. 'Ik wacht nog steeds op mijn dream boy. Al weet ik wel hoe hij eruit moet zien. Gespierd,niet al te groot,even oud als mij,groene ogen of blauwe,blonde haren al mag zo van dat koper bruin achtige haren ook,euhm beetje mysterieus maar als het op liefde aankomt een trouwe iemand die je beschermt en badboy achtig mag ook wel.',beschreef ze grijnzend haar ideale droom jongen. 'Maar buiten jow ken ik nog niemand behalve van ziens en ik moet zeggen er zit echt niemand tussen die aan mijn eisen voldoet.',voegde ze er lachend aan toe,maar het was de waarheid. Ze had nog niemand gevonden die haar hart op hol liet slaan,dus haar zoektocht ging verder.

"Het wordt sowieso tijd dat je hier meer mensen leert kennen." Ze grinnikte. 'Als ik eerlijk mag zijn,ik ben nooit zo'n type geweest die aan haar uiterlijk dacht enzo,zo'n girly gedoe is niks voor mij. Ik hou van avontuur,fun,beetje de slechterik uithangen en noem maar op. Dus,mij zul je niet rap met iemand anders zien,het komt er op neer dat ik erg slecht ben veel vrienden te behouden.', zei ze en beet met een klein lachje op haar lip. Nee al van dag 1 had ze nog nooit met de andere meisjes hier gesproken,ze zou zich sneller bij jongens op haar gemak voelen,maar dat is niet altijd wederzijds dus was haar vriendenlijst erg kort. Maar ze had er geen problemen mee,integendeel ze kon er prima mee leven. "En ik zou ook niet op zóék gaan, als ik jou was. Ik bedoel.. het is toch de glade. Relaties lijken mij niet de eerste prioriteit." lachend draaide ze met haar ogen. 'Met twee is beter dan alleen.',gaf ze als antwoord. 'Maar vertel eens wat meer over Helena.', zei ze toen na een korte stilte en keek hem nieuwsgierig aan.