So.. What now?

Voor de zoveelste keer schoot ze over het veld heen. Van de ene kant van de muur naar de andere. Toen ze weer bij de muur was leunde ze ertegenaan en staarde omhoog. Dit had geen zin. Ze hijgde een beetje van het vele rennen. Ze wist niet wat ze moest doen. Ze zat hier net 2 dagen maar ze werd hier nu al gek. Ze hield niet van vast zitten. Waarom wist ze niets van voor die stomme box. Met een soepele beweging leunde ze met haar rug tegen de muur en keek over het open veld heen naar de rest van de mensen. Misschien moest zij ook maar aan het werk, het was zielig om hun zo te laten zitten maar voor nu. Nee dank je. Eerst wou ze uitzoeken of er een verdomde uitgang in dit rattenhol zat. De kooi ging niet naar beneden zolang er iemand in zat dat was duidelijk. De muren had ze nu wel goed gezien. Ze moest alleen het kleine plekje bos nog. Anders zou iemand anders het toch wel ontdekt hebben. Ze keek naar de grote opening die naar het doolhof leidde. Waarschijnlijk was daarbuiten ergens wel een uitgang. Maar ze mocht daar niet heen. En de geluiden die eruit kwamen bevielen haar niet dus ze zou er geen nacht in vast willen zitten. Maar die runners, die hadden wel een gave baan. Ze zuchtte even en liet zich tegen de muur zakken en staarde omhoog. Waarom moest zij hier nou weer vast komen te zitten. Ze legde haar voorhoofd op haar knieen en beet op haar onderlip.

{ M A X }

Was dit het. Moest ze hier nou echt voor de rest van haar leven blijven zitten. De rest toonde daar geen problemen mee, op het feit dat er elke dag runners uit gingen na. Ze waren allemaal ongeveer haar leeftijd, maar ze waren niet tegelijk met haar aangekomen. Zij was tot nu toe de laatste. Ze vroeg zich af hoelang de rest hier al zat. Voorzichtig liet ze haar blik rond gaan. Gezien de gebouwtjes die ze al hadden gebouwd en het feit als ze een voor een waren aangekomen liet haar denken dat ze hier al zeker een behoorlijke tijd waren. Ze keek naar de muur met namen. Er stonden behoorlijk wat namen op, sommige zelfs al doorgekrast. Ze zuchtte. Ze herinnerde zich net as haar eigen naar. Sammy, wat was dat nou voor naam. Een zucht gleed over haar lippen terwijl ze zich even uit rekte. Niemand hier kende haar nog en het maakte haar niet echt uit dat ze haar niet kende. Hier in de schaduw van de muur of rennend over het veld vermaakte ze zich toch het best. Waarschijnlijk dachten ze dat gek werd, of dit hoorde erbij om een newbie te zijn maar dat maakte niet uit. Dit was het gewoon, zo vermaakte ze zich gewoon het best in dit rattenhol. Iets beters kon ze toch niet.
Haar hoofd schoot op waardoor haar haar een dansende sprongetje maken en door haar eigen domheid ze haar hoofd tegen de muur aan sloeg. Ze greep meteen naar haar achterhoofd. Ze hoorde een stem, dat was niet de bedoeling. Wie was er naar haar toe gekomen. Ze bekeek de jongen even. Ze schatte hem rond haar leeftijd alleen hij zat hier al een tijdje langer, een heel tijdje. 'Uhm... Hey" sprak ze rustig terwijl ze over haar achterhoofd vreef. Geweldig dit, echt geweldig. Een vreemde, en pijn in haar hoofd, heerlijk begin Sam.

{ Sorry laat }

Eigenlijk vond ze het helemaal niet grappig hoe klunzig ze kon zijn maar elke keer moest ze weer lachen als ze zichzelf ermee verwonde. Nou ja verwonden, zo erg was het nu niet. Ze wreef over haar achterhoofd en lachte met een beschaamde blik naar de grond. 'Yah het gaat, dat gebeurt wel vaker' grinnikte ze zacht en keek om naar hem terwijl ze weer tegen de muur aan leunde.

Rustig liet ze zich weer tegen de muur leunen. Het was niet erg slim om haar hoofd zo ineens op te laten schiet. Ach wel, het enige wat ze nu had was een beetje hoofpijn, en waarschijnlijk geen slaap vannacht precies daardoor. Maar ja wanneer had ze dat nou wel. Met deze onbekende plek, met die rare geluiden van buiten de muur en bovenal, de mensen, de onbekende, degene die ze zeker nog niet zou vertrouwen. Daarvoor had ze ze toch echt veel te weinig gezien of gesproken. Even bekeek ze hem, nieuwschierig. 'Is het zo duidelijk?' sprak ze zacht. Ze werd gek van de mensen die Greenie tegen haar riepen.

Hier terplekke besloot ze dat dit haar vaste plekje ging worden. Nu vond ze het heerlijk en ze zou hier zeker vaker komen zitten. Waarschinlijk kreeg ze binnenkort ook werk dat ze moest gaan doen maar dan zat ze hier gewoon als ze rust nam. Het was heerlijk in de schaduw, de warmte was er nog wel maar het was wel beter dnde plekken waar de ontzichtbare zon op scheen. De jongen die bij haar was komen legde uit waardoor hij wist dat ze niew was en rustig knikte ze. 'Al een stuk beter dan dat ik voor het eerst uit die verschrikkelijke box stapte' mompelde ze. Ze wou niet toegeven dat ze toen in paniek was geweest maar dat was ze wel.

Haar ogen vonden een klein spinnetje naast haar been die zich door aan het vechten was. Rustig bleef ze ernaar kijken. Bang was ze er niet voor, niet zoals sommige andere meiden. Ze glimlachte even kort voor ze weer op keek en zijn blik volgde naar de rest van de mensen. Binnenkort moest ze toch echt proberen contact met hun te zoeken, echt zin had ze daar niet in. Dus voor nu bleef ze gewoon even zitten. Ze keek terug naar hem toen ze hem haar knie voelde aanraken. 'Nee, volgens mij was degene die me uit de box geholpen heeft ook behoorlijk nieuw' sprak ze zacht haar hoofd schuddend.

Kort knikte ze even. 'Graag' Dan wist ze meteen waar alles een beetje was en kon ze het beter in de gaten houden. Ze wist niet wat dat was maar ze hield alles het liefst gewoon zo nauw mogelijk in de gaten. Wat iedereen deed, waarom ze het deden. En het belangrijkst hoe ze waren. Ze wou liever niet de verrassing iemand als vriend te hebben, met hart en ziel te vertrouwen en dan in haar rug gestoken te worden. Ze leefde hier allemaal op een vrij klein gebied dus dat zou vast wel gebeuren. Ze keek op naar de jongen en stond op met een simpel sprongetje. Een taak hmm. Het klonk goed, iets te doen hebben maar ze wist niet of dat echt iets was, het liefst was ze gewoon alleen, druk bezig het liefst dat wel. Maar dan met iets wat ze nu deed, rennen of klimmen, of haar eigen thoerieën in haar hoofd halen. Ach joh, er moest hier toch wel iets zijn dat in haar smaak voel. Misschien bouwen, misschien het vee onderhouden. Dat kwam wel goed. 'Come on then' glimlachte ze rustig.

Haar ogen gleden van het bloemetje naar zijn hand en liet het bloemetje rustig vallen en een stukje meebrengen met de wind. Ze pakte zijn hand zacht en sprong vrijwel op zichzelf overeind soepel op haar voeten landend en glimlachte. 'Ik ben Sammy, noem me maar Sam' Ze draaide zich soepel om luisterend naar zijn verhaal terwijl ze iets te snel door het gras liep. Snel keek ze om naar hem wachtend op hem terwijl haar haar met de wind mee danste. 'Een Builder hmm' ze keek rond, naar de dingen. 'Je bent al flink bezig geweest, je bent zeker goed in je werk' Rustig liep ze door.

Rustig keek Sammy hem aan en luisterde naar zijn woorden. Kort knikte ze, het zag er zeker naar uit alsof hij zijn best deed. Dat moest ook wel om dit allemaal op te bouwen, of zij waren hier al heel erg lang voor zij hier was gekomen. Dat moest sowieso wel, gezien ze hier al behoorlijk wat op orde hadden. Max legde een beetje uit wat voor soorten werk ze hier allemaal deden. Ze kende tot nu toe alleen een builder. Maar wat klonk er voor haar het interessantst. Ze keek naar de muren. Runner zou ze echt geweldig vinden. Maar dan moest ze zeker uitgekozen worden. Misschien moest ze er gewoon een paar uitproberen, dan zou ze vanzelf iets vinden dat ze leuk vond. Of misschien niet maar dan moest ze maar iets kiezen waar ze het minst problemen mee had. 'Klinkt duidelijk' antwoordde ze enkel terwijl ze om zich heen keek.