W-what?

Registratiedatum : 04-06-15

In het bos leek de greenie zich wat te ontspannen. Het meisje ging met haar hand door haar haar. Ze had vrij kort haar en Eleanor zag een klein vlechtje zitten. Zelf droeg ze haar haar vrijwel altijd in de twee staartjes die ze bij haar aankomst in had gehad. Ze zaten zelfs vast met dezelfde haarelastiekjes. Niet dat het anders kon, ze had geen andere. Ze hoopte dat ze lang mee zouden gaan en niet zouden breken of uitlubberen. Ze was aan de dingen gehecht geraakt, hoe klein en onbenullig ze ook waren. Ze had intussen sowieso al gemerkt dat ze zich snel hechtte aan voorwerpen, plaatsen, personen en gewoontes. 'Het bos is inderdaad mooi. Is dat daar alweer een muur?' vroeg de greenie, waardoor Eleanor wakker werd uit haar overpeinzingen. Ze keek op. Ja, een muur. "Laten we die kant op gaan", zei ze. Ze had nu geen zin in muren. Ze stuurde de greenie naar rechts. Zo kwamen ze wat dieper in de Deadheads. Het bladerdak was hier dichter, waardoor het iets schemeriger werd. Duister was het echter nergens in het bos, het bleef overal wel zijn zonnige groenheid bewaren. Ze hield abrupt halt. "Kijk, een koolmeesje", fluisterde ze, wijzend naar het klein vogeltje dat was neergestreken op een tak van een struik. Ze had ontdekt dat ze de namen van alle vogels in het bos kende, al kon ze zich natuurlijk niet herinneren ze ooit eerder gezien te hebben. Zwarte, kuif- en pimpelmezen, winterkoninkjes, glanskoppen, ze herkende ze meteen. 's Avonds kwam ze altijd tot rust door het gezang van de merels. Ze meende ook een keer een nachtegaal gehoord te hebben, maar daar was ze niet zeker van. Soms vroeg ze zich wel af of ze al die vogels uit het echt kende of dat ze ze enkel had gezien en gehoord op plaatjes en opnamen. Het deed haar nadenken over in wat voor wereld ze geleefd had in die ongeveer vijftien jaren voor de Laar.

Registratiedatum : 30-06-15

Ze sleepte haar mee naar de andere kant. Een muurbezoekje zag ze dus niet direct zitten. Rosaline stond er ook niet bepaald voor te springen om geconfronteerd te worden met die grenzen. De zon tekende de bladerpatronen op de grond. 'Kijk, een koolmeesje', het gefluister deed haar haar hoofd tillen. Het kleine diertje zat op een tak. Ze volgde de wijzende vinger om er zeker van te zijn dat ze juist keek. Het zwarte hoofdje draaide zich zoekend om. Ze wou dat ze ook kon vliegen, dan was ze zo over de muren heen. Heel stilletjes zette ze een stapje naar voren. Het beestje had er geen erg in. De lichtgroene buik kon ze nu beter zien. Ze kon de kleine veertjes onderscheiden. Rosaline keek achterom naar Eleanor. Als ze haar hoofd terugdraaide kon ze nog net zien hoe het koolmeesje naar de hemel wegfladderde. 'Sorry, ik denk dat ik hem heb weggejaagd.' gaf ze toe. Rosaline werd een beetje rood. Het was helemaal niet haar bedoeling geweest! 'Kunnen zij wel buiten de muren?' vroeg ze even later.

Registratiedatum : 04-06-15

Het kleine meisje zette heel langzaam en paar stappen naar voren om het koolmeesje van dichterbij te kunnen zien. Ze keek even om naar Eleanor, maar de plotselinge beweging liet de vogel schrikken en hij vloog weg. 'Sorry, ik denk dat ik hem heb weggejaagd', zei de greenie beschaamd. "Maakt niet uit", zei Eleanor met een brede glimlach. Het was niet alsof het de enige vogel in de Laar was geweest die ze weggejaagd had. Het was maar ene koolmeesje. Die bleven sowieso nooit lang op één plek zitten. 'Kunnen zij wel buiten de muren?' vroeg de greenie. Eleanor tikte even nadenkend tegen haar kin. "Ik... denk het wel", antwoordde Eleanor bedachtzaam. "Al heb ik er nog nooit een met eigen ogen over de muur zien vliegen. Maar ik neem aan dat het kan." Ze was even stil en glimlachte toen. "En toch kiezen ze ervoor om hun tijd in ons bos door te brengen in plaats van in de buitenwereld. Dat is wel een goed teken, niet?"

Registratiedatum : 30-06-15

'Maakt niet uit.' zei ze. Rosaline beantwoorde haar glimlach. 'Ik... denk het wel', antwoordde ze hardop denkend. Ze vermoedde van wel. 'En toch kiezen ze ervoor om hun tijd in ons bos door te brengen in plaats van in de buitenwereld. Dat is wel een goed teken, niet?' ze deed echt heel hard haar best om positief te blijven. Rosaline liet zich meeslepen in de positieve woorden van het meisje. Maar vogels konden zo weer bij hun familie zijn. Vogels hadden niet echt een 'huis'. 'Buitenwereld.' herhaalde ze Eleanors woord. 'Misschien is er niet echt een buitenwereld.' zei ze zo achteloos mogelijk terwijl ze wat verder stapte. Haar voetstappen kwamen zachtjes neer op het mos. Wou ze zelf dat er een buitenwereld was? Het meisje dacht dat ze het alleen wou als er een mogelijkheid was om er uit te komen, maar aangezien ze dat betwijfelde wist ze het helemaal niet meer.

Registratiedatum : 04-06-15

'Buitenwereld', herhaalde de greenie. 'Misschien is er niet echt een buitenwereld.' Eleanor keek haar even aan. Het jongere meisje had het achteloos gezegd, maar of ze zich er ook zo achteloos bij voelde was nog maar de vraag. Eleanor was even stil terwijl ze over haar opmerking nadacht. Er moest wel iets van een buitenwereld zijn. Ze moesten toch ergens vandaan gekomen zijn? Ze waren niet vanuit het niets gematerialiseerd in die lift. Eleanor wist genoeg van biologie om te weten dat dat niet was hoe mensen gemaakt werden. En genoeg van natuurkunde om te weten dat het sowieso niet mogelijk was om iets uit niets te maken. Alleen al het feit dat ze dat wist, dat ze dat ergens geleerd had, gaf al aan dat ze al eerder bestaan moest hebben. Bovendien had ze tastbaar bewijs dat ze vóór de Box al geleefd had: haar naam in haar schetsboekje, geschreven in haar handschrift. Scheurrandjes waar de eerste paar bladzijden uitgescheurd waren, een aanwijzing dat zij of iemand anders al eerder in dat boekje getekend of geschreven had. Alles moest toch ergens vandaan komen.
Maar tegelijkertijd had de greenie een punt. Wat hadden ze aan een buitenwereld als ze er toch niet konden komen? "Misschien niet, nee", antwoordde ze. Misschien was het juist wel beter om te doen alsof er geen buitenwereld bestond, alsof dit stukje ommuurd gras het universum was en daar gewoon tevreden mee zijn.

Registratiedatum : 30-06-15

'Misschien niet, nee,' zei Eleanor toen Rosaline net had besloten dat het een stom idee was. Ze glimlachte, wat was ze aardig. Rosaline keek nog eens goed om zich heen. Het was best mooi, ze hoorden de geiten al niet meer. 'Wat doe jij als job?' vroeg ze, misschien kon ze daar gaan werken, als ze dat goed vond tenminste. Ja, Eleanor wou vast niet een klein meisje dat de hele tijd achter haar aan drentelde. Maar toch, ze kon haar woorden niet meer terugnemen. Ze liet haar hand langs een boom gaan. De schors voelde ruw aan onder haar handpalm, heel echt. Het was dus niet een illusie ofzo. Dat zou pas erg zijn, dat ze net als ze was 'aangepast' weer wakker zou worden. In een misschien slechten, misschien goede wereld. Ze was het een beetje zat om zo te denken aan wat je niet kon weten.

-Ik dacht dat ik al gepost had, maar ik had het nog niet verstuurd blijkbaar, sorry.^^'' -

Registratiedatum : 04-06-15

'Wat doe jij als job?' vroeg Rosaline opeens. "Oh, niks bijzonders", zei Eleanor zonder enige aarzeling. "Ik help gewoon met wat dingetjes ik probeer het bos een beetje netjes te houden. Serieus, je wilt niet weten hoe vaak ik hier al geen lege flessen op heb moeten ruimen." Ze glimlachte en was verbaasd dat de leugen er zo snel en natuurlijk uit kwam. Ze had altijd gedacht dat liegen moeilijk was, maar het was in dit geval een stuk makkelijker dan de waarheid vertellen. Een licht schuldgevoel bekroop haar. Maar het wis niet helemaal gelogen, toch? zei ze tegen zichzelf. Ze deed echt haar best het bos een beetje op orde te houden en dat van de lege flessen was ook waar. Aangeschoten/dronken laarders hadden meestal niet echt zin om hun eigen leeggedronken libertyflessen op te ruimen. Ze hadden wel wat 'beters' te doen. Wat dat beters was, daar dacht Eleanor liever niet aan.

Registratiedatum : 30-06-15

'Ik help gewoon met wat dingetjes ik probeer het bos een beetje netjes te houden. Serieus, je wilt niet weten hoe vaak ik hier al geen lege flessen op heb moeten ruimen.' zei ze achteloos. Rosaline glimlachte, dat was zó typisch iets voor haar! Typisch om anderen te helpen. In de gardens werken leek haar ook wel wat, maar was dat dan niet bijna hetzelfde wat Eleanor deed? 'Hé, wat goed!' zei ze enthousiast. Lege flessen...'Dus, er wordt hier gedronken? Alcohol enzo?' zei het meisje heel wat minder enthousiast. Ze zag voor haar al een hoop dronken mensen ik-weet-niet-wat aan het doen. Rosaline dacht niet dat ze het goedje ooit al gedronken had, maar goed, hoe zou ze dat weten? Het leek haar een eng idee om de controle te verliezen, het leek haar ook eng om midden in een groep mensen te staan die de controle verloren. Maar zo'n vaart zou het niet lopen toch?

Registratiedatum : 04-06-15

'Hé, wat goed!' zei het meisje enthousiast. Eleanor voelde zich schuldig dat ze loog, maar de vrolijkehid van het meisje sterkte haar ook in haar overtuiging dat het de goede beslissing was. Ze was bang dat die blije glimlach gauw zou verdwijnen als ze wist wat voor baantje Eleanor echt had. 'Dus, er wordt hier gedronken? Alcohol enzo?' vroeg de greenie. Eleanor knikte en glimlachte. "Lang niet door iedereen, hoor, maar, ja, er worden ook wel eens mensen dronken. Maar dat zijn er maar een paar." Ahum, Oliver, ahum. Al was dat misschien niet helemaal eerlijk tegenover hem. Sommige anderen konden er ook wat van... "Het is niet alsof de halve Laar iedere avond dronken rondloopt", zei ze geruststellend.

Registratiedatum : 30-06-15

Eleanor stelde haar een beetje gerust door het aantal in haar hoofd te minimaliseren. 'Het is niet alsof de halve Laar iedere avond dronken rondloopt,' zei ze nog. Rosaline frutselde aan de rand van haar T-shirt. Misschien had ze een beetje over gereageerd. 'Ohja,' antwoordde ze. Het kleine meisje liet haar blik naar de bomen en de stuiken gaan. Ze zag de blauwe lucht door de takken heen en ze voelde zich plots zo moe. Misschien was ze ook al langer wakker dan ze wist, niet? Het was allemaal zo verwarrend en toch zo simpel te gelijk, het niet-weten. Het was best geruststellend dat ze niet alleen was. Wat moet het erg geweest zijn voor de eerste, dacht ze nog voor ze gaapte. Ze deed haar hand voor haar mond en knipperde een paar keer.

PROFIEL RPG SHEET

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

W-what?