This is wicked!

Registratiedatum : 19-06-15

Het gebeurde in een razend snel tempo voor Chester. Hij proeste met veel pijn en moeite water uit en hij keek met verbaasde blik rond. Angst was het eerste wat meester van hem wist te maken. Hij voelde hoe de rammelende bak omhoog werd gedrukt en alle spieren leken te zeuren dat ze weer gebruikt wilde worden. Hij kwam echter met moeite wat overeind en viel daarna opzij. Zijn ogen keken naar een van de kooien waar bovenop W.C.K.D. stond gegraveerd. Een blazend dier, hij wist niet wat het was, deed hem al gillend om rollen. ‘Waar ben ik...’ een harde klap en het ijzere gevaarte kwam tot stilstaande positie. Een rode lamp veranderde na een soort zoemer naar groen en het werd angstvallig stil. Niet veel later werd er een deur geopend en schoot een baan licht naar binnen. Het duurde even voor zijn ogen gewend waren aan het felle licht en hij zocht gelijk naar zijn hoed. ‘Fijn, ook doorweekt,’ sprak hij mompelend en hij zweeg. Nu pas zag hij dat er iemand de kooi had open gemaakt. Wat wankelend stond hij op en keek rond. Het leek alsof hij gewoon buiten was. Met moeite stond hij op en keek naar de persoon die kooi had geopend. Zwijgend en afwachtend op wat er ging gebeuren.

Registratiedatum : 12-04-15

Het alarm ging af, en Max besloot er op af te gaan. De plannen voor een nieuw homestead waren zo goed als af, en hij zou snel alle keepers met een gathering bijeen roepen om de plannen door te nemen. Want hoe graag hij het ook zou willen, hij kon dit project niet in zijn eentje aan.
Max pakte de metalen hendels van het luik vast en trok de deuren met een zwaai open. De deur knalde met veel lawaai op de grond. Een jongen, en weer leken de creators de voorkeur te hebben gehad voor een volwassener iemand. Arme Eleanor, dat meisje bleef op deze manier alleen. Hij kende haar niet goed, maar hij had het met haar te doen.
"Hey," begroette Max de nieuweling.

Registratiedatum : 19-06-15

Het was Chester die met ijzige kalmte keek naar de persoon die voor hem stond. Hij keek even beduusd naar zijn omgeving. 'Hallo,' sprak hij terug. Zijn ogen gleden naar de boxen er omheen. Hij haalde even zijn schouders op en pakte toen al snel een krat en zette deze op rand. Hij klom zelf met enige behendigheid omhoog en keek naar de persoon voor hem. 'Aangenaam, mijn naam is....' even hakelde hij en dacht diep na. Even keek hij van links naar rechts en haalde zijn schouders rustig op. 'Wat doet het er ook toe,' sprak hij kalm en grinnikte. 'Eens zien, waar is de eerste de beste weg naar...' sprak hij maar besefte zich niet waar hij had gewoond. 'Psst, kerel? Weet jij toevallig of het heel normaal is om compleet je herinneringen kwijt te zijn?' sprak hij kalmpjes. 'Of heb ik gisteren teveel gezopen, want met een afwezigheid van een kater lijkt me dat tamelijk onwaarschijnlijk,' sprak hij en keek hem hoopvol aan in de hoop op antwoorden.

Registratiedatum : 12-04-15

De jongen stapte met de boxen in de kooi zelf de glade binnen. Max deed een stap naar achter om hem de ruimte te geven en hem zelf van een klein afstandje te kunnen inschatten. Hij was relaxed, bijzonder relaxed, en ergens was Max een soort opgelucht dat hij geen geruststellend praatje hoefde te houden, al vond hij het nooit erg als hij dat wel moest doen, want nog altijd kon hij zich zijn eigen aankomst herinneren.
Hij knikte. "Ja, hebben we hier allemaal," antwoordde hij. "Je naam komt wel terug," zei hij omdat hij stamelend naar z'n naam had gezocht. "Maar of je feestje gisteravond leuk was.. daar zal je nooit achter gaan komen." Waarom kreeg hij het donkerbruine vermoeden dat deze kerel en Oliver elkaar zouden vinden in een gemeenschappelijke hobby?

Registratiedatum : 19-06-15

Chester keek naar Max om hem al net zo goed ot zich te nemen. Hij zweeg even en keek hem aan. ‘Aha,’ sprak hij kalm en haalde zijn schouders op. ‘In plaats van peinzen kunnen we ook ons richten op een toekomst, niet?’ sprak Chester alsof het zo klaar als een klontje was. ‘Naja, dat feestje was meer als grap bedoeld, want ik geloof niet dat het aan drank heeft gelegen,’ sprak hij met een grinnikende toon. Nu pas besefte hij zich wat er gaande was in zijn omgeving. Een grote omgeving dat aan alle zijdes ommuurt was. Zijn ogen puilde nog net niet uit zo verbaasd dat hij keek. ‘Dus ik ben via onbekende kooi in een nog grotere kooi gekomen?’ sprak hij beduusd. ‘Wel, ze zorgen tenminste goed voor hun huisdieren,’ mompelde hij er achteraan. Hij keek toen richting Max. ‘Ik neem aan dat hier iets van een gemeenschap opgericht is? Als ik zo zie qua gebouwen en werkende personen. So....’ even leek hij na te denken. ‘Nu ik hier toch ben, kan ik net zo goed de gemeenschap ondersteunen, niet?’ sprak hij kalm en keek naar Max.

Registratiedatum : 12-04-15

De manier waarop de jongen voor hem stond, verbaasde Max een beetje. Niet negatief, maar het feit dat Max geen idee had hoe hij er op moest reageren, maakte dat het ook niet per se positief was. Hij wist nog hoe Ayla alle informatie over de glade op hem af was gaan gooien, alsof ze had gedacht dat hij daar ook maar iets van zou begrijpen. Alles was toen veel te snel gegaan, maar de jongen voor hem leek nu zelf het tempo te bepalen - en hij ging op standje race. Binnen drie zinnen leek hij geaccepteerd dat ok, blijkbaar zitten we vast, ok, er is hier een gemeenschap, ok, wat kan ik doen? "Ja. Dat is wel het idee ja," glimlachte Max, die maar gewoon zijn kalme houding aan bleef houden. "Ik kan je rondleiden," stelde hij voor. "Maar je kan ook zelf bij ieder gebouw langs en vragen naar de 'keeper' van wat mensen er aan het doen zijn." Zij zouden hem dan uitleggen waar ze mee bezig waren. "Wat je liever hebt."

.Max

Registratiedatum : 19-06-15

Chester was altijd van nature observatief geweest. Hij keek naar alle details en gebruikte dat om verbanden en koppelignen te maken die menig mens uitgelegd moest hebben. Ze opende de kooi waar hij in zat, dus hij nam aan dat meerdere zo zijn gearriveerd. Het feit dat de persoon zo verbaasd reageerde gaf hem de vermoedens dat Chester de eerste, of minstens een van de weinige die zo min mogeiljk kabaal maakte. Niets was minder waar, hij nam zoveel conclusies om zijn eigen rust te nemen en kon niet zeggen of ze daadwerkelijk klopte. Het waren meer gokken die hij gooide. Enkel bevestigde Max zijn vermoedens. De hutten en huisjes en mensen die er rondliepen om te werken duidde hem er wel op. Hij kreeg de keuze om zelf langs te gaan, of om een rondleiding te krijgen. Even leek de vrij snelle Chester van zijn stuk gebracht. Hij wreef over zijn achterhoofd. ‘Als je het niet erg vind en het te veel tijd kost zou ik graag de rondleiding krijgen,’ sprak hij kalm en glimlachte toen vriendelijk.

PROFIEL RPG SHEET

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

This is wicked!