Justice served

Tobbend en kauwend op de binnenkant van zijn wang leunde de jongen tegen de stam van een boom aan. Zijn hart ging nerveus op en neer, zijn ogen keken af en toe in de richting van haar, Sammy, met haar verdomd mooie rode haar. Hoe had hij het zo ver kunnen schoppen om dronken met haar te worden na zo vaak de drank te hebben afgezworen. En dat was nog niet eens het ergste, hun dronkenschap had geleid tot seks en dat had geleid naar een boze Hayden die vervolgens Sammy had geprobeerd te vermoorden. Wat een geweldige vriendin had hij. En hij was gewoon verschrikkelijk stom geweest en hij haatte zichzelf er om. Hij was weer de arrogante klootzak geweest die aan zichzelf had gedacht en niet aan zijn omgeving. En nu was hij goed gestraft, of moest zijn straf nog komen? Hij vreesde Hayden niet, maar enige angst had de jongen wel. En nu was hij aan het nadenken hoe hij op Sammy moest afstappen en op de meest normale manier erover moest gaan praten. Waarom het niet gewoon doen? Nog voordat hij zichzelf goed en wel kon tegenhouden, waren zijn benen al in de richting van haar aan het lopen. Hij haatte het hier, hij haatte iedereen en hij haatte zichzelf. En het liefst wilde hij dat hij alles kon terug draaien tot het moment dat hij hier was gekomen en alles overnieuw kon doen. Zijn grijzige ogen vestigden zich op de roodharige toen hij stil stond. 'Hoi.' Klonk het simpel en ongemakkelijk uit zijn mond. Goed begin Oliver, dit gaat hem worden.

[SAMMY]

Eindelijk kon ze weer een beetje bewegen. De laatste dagen waren haar spieren compleet verstijfd maar met een beetje training, onder andere met Anthony kon ze nu op zijn minst naar buiten lopen. Rustig sloeg ze de laken weg en stapte van haar plek af terwijl ze uit her gebouw liep. Hoewel ze geirriteerd werd door het nogsteeds licht stijve gevoel en het moeilijke lopen glimlachte ze toch op het moment dat het zonlicht de huid op haar gezicht raakte. Dat had ze toch wel gemist, op haar plekje in de zon, tegen de muur of midden in het veld liggen, met het zachte briesje Maar voor nu ging het niet verder dan de wand van de vergaderingsruimte waar ze tegenaan ging zitten. Langzaam liet ze zich zakken in het gras en leunde tegen de muur waarna ze haar ogen genietend sloot. Het was heerlijk zo. Het zonnetje en de wind gaven haar een vrij gevoel, alsof ze geen problemen had, niet zometeen weer in de tijdelijk ziekenplek in slaap zou vallen. Morgen, dan zou ze weer bij de rest slapen. Dat had Anthony teminste gezegd Niets kon dit perfecte moment verstoren. Maar op een of andere maner leek de wereld zich tegen haar te werken als ze dat dacht en precies het gene waar ze geen zin in had op haar af te sturen. Want het duurde niet lang of ze hoorde een stem. Een waar ze geen zin in had misschien zou Hayden haar nu wel afmaken omdat ze met hem praatte. Langzaam opende ze haar lichte bruine ogen en keek hem recht aan. 'Hey Oliver' mompelde ze terwijl ze haar blik weer naar beneden liet gaan. 'Wat kom je doen?'

Beiden waren ongemakkelijk, dat was wel te zien en te merken aan de stemming die tussen hen heerste. Oliver aarzelde even maar gleed toen via de muur naar beneden om naast Sammy te zitten. Hij trok zijn knieën op en liet zijn armen er op rusten terwijl zijn ogen even naar de roodharige gleden. Ze zag er vrij goed uit, al had hij geen idee hoe ze eruit zag toen ze dood aan het gaan was, hij was simpelweg niet komen kijken. Hij wilde zijn schouders ophalen bij haar vraag maar bedacht zich even. 'Ik weet het niet goed.' Zei hij uit alle eerlijkheid terwijl hij een hand door zijn haar haalde. 'Ik denk een soort van mijn excuses aanbieden.' Vervolgde hij maar toen hield hij zijn mond. Hij was bang de verkeerde woorden te zeggen, om verkeerde dingen te doen. Het was eigenlijk een heel slecht idee geweest om naar Sammy toe te komen maar het moest gedaan worden. Oliver meed haar blik en durfde ook nog nauwelijks naar haar te kijken, bang om iets te zien wat hij niet wilde. Een kwade vriendin was al genoeg. Maar Sammy was niet eens een vriendin van hem, ze was iemand die hij niet kende en waar het verschrikkelijk mis mee was gegaan. Hij wilde haar niet eens als een vriendin bestempelen, meer als een fout.