[Feest] Night turns into day

Registratiedatum : 12-04-15

Ze hadden gewonnen, of toch soort van. Het feest mocht doorgaan. Ze grijnsde toen Rebecca voorstelde om drank te gaan halen, vanaf nu was haar bijnaam Rebel, vond Lena. "Dames en heren.. hier is uw eigen.." Stilte "Fletcher!" Een glimlach hing om haar lippen en kei hard riep ze, "Whooo, Fletcher!" Waarna ze hen grijnzend aankeek. Oké soms was ze bazig en sarcastisch en vervelend en.. Maar soms kon ze ook tof zijn, toch?

Registratiedatum : 13-04-15

Hij kreeg een smirk op zijn gezicht toen de personen hier over drank begonnen, interessant, de helft was nog niet eens achttien en degenen die dat wel waren vroeg hij zich van af of ze ertegen konden. Voor hem geen alcohol, waarom niet was de gast een raadsel maar al die voorgevoelens vertrouwde hij wel omdat er ongetwijfeld toch wel spul was wat hij niet compleet vergeten was. Zoals het feit dat hij Coke Zero zeker wel zou lusten, zouden ze dat hier hebben? Lester stond op, zie, hij was niet lui als het om iets belangrijks ging. Hij was ook zeker niet lui als het om reflexen ging, die dude van een Max zwaaide breed met zijn arm naar Fletcher, waardoor hij bijna vol Lesters gezicht raakte. Die boog zich handig achterover en zwaaide er soepeltjes onderdoor, ondertussen in zijn handen klappende. Natuurlijk gereserveerd en ritmisch, maar klappen deed hij al, hij begon het te leren, sociaal zijn.

Registratiedatum : 12-04-15

Geheel perongeluk en ongepland raakte Max bijna de knaap die zich geluidloos en onzichtbaar als een soort lange, dunne slenderman tussen iedereen door bewoog. De knaap reageerde snel en flexibel, waarna hij doorliep en ritmisch klapte. Even verbijsterd keek Max hem na. Wat zag hij er toch bijzonder uit, met zijn gewaxte haar en zijn lange, grijze jas waar hij de hele dag in liep, ook al was het 's middags hartstikke warm. Hij vond het best amuserend dat hij hem bijna geraakt had zonder dat het zijn opzet was geweest - zo kon hij ook nergens van beschuldigd worden - maar ergens was hij blij dat hij hem niet écht geraakt had. Nu kon hij tenminste doorlopen richting de box, vast om voor zijn eigen kostje te zorgen - en het zou hem niks verbazen als hij niks voor de rest mee zou nemen. Max' ogen volgde hem even nauwlettend, al was er vrij weinig te zien; gewoon een lange jongen die liep. Niet bijzonder eigenlijk. Helena wekte hem op uit door te gaan joelen. Kijk, waren er toch nog een fan! Hij lachte breed, blij dat ze mee ging in het spel. Dit feest kon nog wel eens wat worden, en meer en meer raakte hij into the mood om te gaan dansen. Hij wenkte de amuserende Helena door even kort met zijn arm te zwaaien en naar haar te lachen. Als hij de rest nou ook zo ver kon krijgen om mee te dansen, dan zou hij hier tenminste niet heel awkward in zijn eentje staan dansen.

Registratiedatum : 12-04-15

Max wenkte, waarschijnlijk met de bedoeling te gaan dansen. Glimlachend kwam ze op hem af lopen, waarbij ze ondertussen Rebecca meetrok. Meer Laarders stonden er niet in haar directe omgeving. "Let's dance!" Joelde ze luid, waarna ze haar armen in de lucht stak en op de maat van de muziek begon te dansen. Grijnzend gooide ze haar haren los en keek ze afwachtend naar de rest. Één iemand moest toch beginnen?

››Nu zal ik maar even wachten tot Soof back is xD

Registratiedatum : 11-04-15

Ayla keek humeurig maar niet naar haar. Fijn. "Hoe komen jullie dan aan drank?" Rebecca lachte hardop. Geheim recept. Ze was geen drink girl thing, maar ze hield wel eens van een bekertje drank. Daarom had ze een geheim receptje gemaakt. Het was bijna niet te drinken zo sterk, maar wel heel lekker. Ze wilde net antwoorden toen Ayla dat al deed. Fout. 'Misschien zit er wat in een van de kratten die uit The Box komen.' Haar mond was net weer open toen Max begon te joelen en daarna Helena. Ze schraapte haar keel en keek naar Ayla en dan Anthony. "Proef anders een mijn geheim receptje." Ze knipoogde om dan snel naar haar hangmat te lopen.

Ze kwam terug met zo'n 5 volle potten sterke drank. Lekker. Ze gaf er eentje aan Anthony en zette de rest op de grond. "Zo proef maar eens mijn prachtige kookkunsten."

-Hierna xD-

THANKS KAY · Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Het leek wel alsof ze op het punt van oorlog maken stonden. Ayla was er strikt op tegen, terwijl de rest van de groep, degene die hun mond hadden opengetrokken om hun mening te geven, echter voor zijn idee streed. Fletcher bleef stilletjes op zijn plaats, stemde zijn gitaar iet wat, maar luisterde aandachtig. Hij vond het niet nodig zich te laten klinken, hij liet de andere zichzelf beschermen. Niet omdat hij lui was, maar omdat hij wilde horen of ze zijn idee echt zo goed en gezellig vonden. Dit was zo.
Zelfs de vriendin van de leidster keerde zich een soort van tegen haar en toen begon Ayla over een dikke 'nee'. Veel herrie later werd er besloten dit onder regels te houden. Niet te laat, een keer per maand maar. Hm. Daar kon hij mee leven. Fletch glimlachte richting Max. Niemand had een verbod gelegd op privéfeestjes. Goed, er werd drank gehaald en hij werd weer genoemd. De blonde jongen knikte. "Dan wil ik graag Max bij me roepen als volgende zanger." Grijnsde hij met een typische jongensglimlach. "Laat maar iets horen en ik speel mee." De drank zou hij later wel proberen.

Registratiedatum : 13-04-15

Zo rustig mogelijk maar met duidelijke angst bleef ze naar hem kijken, maar hij bleek geen verandering te hebben in stemming dus keek ze al snel weg terwijl ze luisterde hoe alles ging en na nog wat gedoe werd er eindelijk toestemming gegeven voor het feestje. Met een kleine glimlach op haar gezicht keek draaide ze zich weer naar waar iedereen stond en keek ze toe hoe Max de gitarist aankondigde. Dit deed haar zachtjes grinniken terwijl ze stil toekeek hoe eerst Helena en daarna nog een stel mensen begonnen te dansen. Echter durfde Alexx zelf niet te gaan dansen dus keek ze van een 'veilige' afstand toe. Bij het opbrengen van drank verstijfde ze echter een beetje. Ze wist niet waarom maar de gedachte van drank en dronken mensen maakte haar bang, erg bang. Toch liet ze dit niet echt merken. Met dezelfde glimlach bleef ze toekijken en alweer grinnikte ze kort toen er een aankondiging kwam, maar deze was van Fletch in de plaats van Max, en nu moest Max gaan zingen. Alexx kon het niet laten om stil te lachen, ze wist niet dat Max kon zingen, en misschien kon hij het wel niet. Alexx ws blij dat ze HOPELIJK onopgemerkt aan de zijkanten zat, ze durfde al niet te gaan dansen, laat staan zingen dat zou ze waarschijnlijk al helemaal niet kunnen en al zeker niet met haar vreselijke stem, if ze vond hem ten minste zelf vreselijk.

Registratiedatum : 12-04-15

Weer begreep Helena precies wat hij bedoelde, want ze sprong meteen in het midden van de zandcirkel en begon te dansen. "Go you!" riep Max stimulerend en was van plan zijn eigen armen ook in de lucht te gooien. Maar halverwege werd hij gestopt door een bijzonder alarmerende aanvraag. "Eh.. Fletch.." lachte hij schaapachtig, maar haalde vervolgens zijn schouders op. Wat kon het hem ook schelen. Voor wie had hij zich hier te schamen! Intuïtief begon hij met de eerste woorden.

Annoying yellow house across the street

Hij was ervan overtuigd dat hij dit nummer van vroeger kende toen de volgende zinnen automatisch kwamen. Niemand bedacht zo snel teksten. Hij liep een paar stappen richting de zijkant van de zandcirkel en pakte de twee geïmproviseerde krukken, pakte ze op en bracht ze naar het midden. Hij zette ze neer en ging zitten, de ander overlatend voor Fletcher. Hij begon opnieuw.

Annoying yellow house across the street
Turning to a mirage from disbelief
Should break that delusion
Would you mind
One thousand made-up problems are waste of time

Het klonk niet heel slecht, maar ook niet waanzinnig goed. Het was meer de plezier die hij duidelijk had dat hem de uitstraling gaf; hij deed iets waar hij niet waanzinnig goed in was, maar wat hij zonder schaamte toch deed en waar duidelijk plezier in had. Het was een rustig begin, maar toen het refrein begon begon hij ritmisch mee te bewegen, terwijl hij oogcontact zocht met Fletcher en breed lachte. Had hij ooit gejamd? Misschien. Hij wist in ieder geval dat hij er nu waanzinnig van genoot.

Maybe I'll find you where all the black is white
Maybe I'll take you where we are undefined
Maybe I'm moderate but I'm not afraid
Maybe I'll save myself where it all began
The yellow house

Registratiedatum : 11-04-15

Iedereen leek het fijn te hebben. Ze gritste een glas met Rebeccas secret drank en nam een slok. Het was straf,maar het kon er mee door. Fletcher kondigde Max aan om te zingen. Misschien viel dit alles toch nog mee. Ze luisterde maar had geen aanleg om te dansen dus bleef ze met haar drankje zitten waar ze zat.

THANKS KAY · Registratiedatum : 13-04-15

Fletcher schreef:: remember when ...

Hij gaf een dikke knipoog richting de jongen die nu moest gaan zingen. Of het hem aanstond of niet, Fletch had het toch geflikt. Hij begon wel, maar .. stopte. Fletch haalde een wenkbrauw op, maar zag al snel wat Max aan het doen was. Er werden twee krukken erbij gepakt, maar Fletch besloot te blijven staan. Dit was geen muziek die hij kende, nou ja, misschien had hij deze ooit gekend. Hij moest vrij kunnen bewegen.
Max begon weer en hij begon rustig. Inspiratie vloeide tot in de toppen van zijn vingers en hij probeerde zo goed mogelijk mee te spelen. Bij het refrein werd het wat drukker en Fletch beet op zijn lip, zijn ogen bleven gericht op de snaren die door zijn vingers werden bespeeld. Hij verloor zichzelf misschien een beetje in de muziek die hij voortbracht, maar uiteindelijk leek het vanzelf te gaan, hij volgde Max' zijn stem en het duurde maar even voordat de muziek werd geproduceerd. Uiteindelijk wist hij een paar regels mee te zingen, een grote grijns op zijn gezicht gesmeerd.

Registratiedatum : 13-04-15

Met een glimlach keek ze toe hoe Max aan het zingen was en Fletch gitaar speelde.Ze zag direct dat dit een liedje was die Fletch niet kende dus was ze verbaasd toen hij er en melodie van verschillende akkoorden bijspeelde die er nog eens bij paste. Max was ook niet slecht, hij was niet zo goed als Fletcher maar hij zong alles behalve vals. Het klonk wel leuk zo een stem die normaal was en de blijheid en enthousiasme spatte er gewoon vanaf, iets dat erg leuk was. Zonder het door te hebben begon ze het ritme van de muziek zachtjes mee te stampen. Even sloot ze haar ogen en liet ze haar hoofd naar achteren vallen tot het een houten pilaar raakte die achter haar was. Met gesloten ogen en een glimlach bleef ze naar de muziek luisteren terwijl haar voet mee deed met het ritme.

Registratiedatum : 12-04-15

We can't stay here for ever

De drank werd boven gehaald , gelukkig wist Lena dat dat spul van Rebel, sterk spul was. Ze pakte een pot op een nam een klein slokje, ze voelde het branden in haar slokdarm. Fletcher kondigde aan dat Max ging zingen en grijnzend stopte ze even met haar gedans. Lachend hield ze haar pot omhoog. "Go Max!" Ze gooide alle remmen los, toen Max begon met zijn lied. Het klonk niet verkeerd, al waren Fletcher en Alex een beter duo. Niet dat ze het zelf beter kon, nee! Het enige wat zij kon was kattengejank voort brengen. Op de maten van de muziek bewoog ze haar heupen, maakte ze draaien en naarmate de muziek versnelde ook sprongen, waarbij ze soms zelfs wild met haar losse haren schudden. Dit was leven.

Registratiedatum : 13-04-15

Hij hoorde de geluiden van het feest, ze waren ook niet echt te missen om eerlijk te zijn. Verder leek het stil te zijn. Argwanend keek de jongen naar de muren, daarachter zat spul, het was onmogelijk dat er niets was. De geluiden die je soms hoorde, de klikjes, zacht maar toch hoorbaar. Het moest toch zeker iets zijn? Niets om je druk over te maken als de deuren dicht waren, wat nu zo was, maar misschien een punt om te inspecteren als het weer licht was. Al kon hij niet hopen dat het weer licht zou worden, het mocht hier dan wel voelen als een normale plek maar het leek hem verre van om eerlijk te zijn. Hij schudde zijn hoofd en streek met zijn hand door zijn haar terwijl zijn voeten hem verder brachten. Zijn tempo lag zo hoog dat zijn jas achter hem aan wapperde, het allemaal een spooky effect gevende. Die gedachte bracht echter een glimlach op zijn gezicht, iets interessants zou wel welkom zijn hier, iets nieuws. Ze zaten hier maar, te wachten op iets nieuws. Dramatisch. Net zo dramatisch als zijn vele pogingen om de voorraad te vinden trouwens, pas na zo'n zes keer door het duister getuurd te hebben vond de jongen het, en moest toen nog de Cola te zien vinden. Dat kostte minder tijd dan gedacht, en al snel begon hij aan de terugweg, in elke hand een fles. Er hadden iets van acht gestaan, dit moest toch zeker kunnen. Plus, nu had hij een voorraadje. Het was altijd handig een vol glas te hebben bij dit soort avonden, dan kon je in antwoord gewoon drinken in plaats van het 'I don't care gezicht' aangezien dat nooit gewaardeerd leek te worden.
Toen hij terugkwam leek het alsof iedereen wat meer losgeraakt was, Lester manoeuvreerde zich handig door de massa heen, de flessen zo nu en dan boven zijn hoofd zwaaiende om te zorgen dat ze niet geraakt werden. De beste manier om door een dansende menigte te komen was door te dansen, en dat deed hij dan ook. Een rondje op de hakken, een voorwaartse beweging waarna hij een halve ronde draaide, duiken om handen te ontwijken en daar was de veilige overkant al. De jongen streek zijn jas recht, zette zijn kraag weer op aangezien die door het heen en weer draaien gevouwen was, en paradeerde naar het plekje wat hij net had gehad. Daar zette hij de flessen neer, en ging weer net als eerst op de grond zitten met zijn rug tegen de boomstam, de groep bestuderende.

Registratiedatum : 14-04-15

Anthony keek verrast op toen hij een glazen pot in zijn handen geduwd kreeg. Dus dit was die ohzo bekende drankje dat Rebecca had weten te maken? Voordat hij er van dronk bestudeerde hij eerst het goedje. Zekerheid voor alles. Pas daarna waagde hij het om er een slokje van te nemen. Het smaakte inderdaad sterk zoals de meeste beweerden, maar dat wilde niet zeggen dat hij er minder van dronk. Anthony wist van zichzelf dat hij niet snel dronken werd, dus mocht van zichzelf wel wat meer drinken als de meeste rond hem. Hij had zich even tussen de dansende mensen gewrongen, met de pot nog steeds in zijn hand. Het duurde niet lang voordat de drank gehalveerd was. Het maakte hem alleen maar wat lichter in z'n hoofd. Nu kon hij zich eindelijk eens wat meer laten gaan, de muziek negerend. Dit was alle behalve zijn type van muziek.
Toen enkele mensen hem bevolen om te dansen maakte hij zich uit de voeten. Als men hem ging commanderen was hij al snel weg. Het was niets persoonlijks, maar dat had hij liever niet. Hij deed liever dingen als men het niet aan hem vroeg.

Registratiedatum : 11-04-15

I tried to kill myself in the maze

Haar bruine ogen had ze op de menigte gericht en ze nam nog een slok van het drankje. Al snel zette ze de glas naast haar,niet dat ze er niet tegen kon. Maar ze had puur even genoeg. Ze zuchtte even en keek dan weer om zich heen. Haar ogen dwaalde automatisch af naar de grijze muren waarachter het labyrint lag. En waar ook de Grievers zaten. Die beesten wou je absoluut niet tegen komen. Ze keek even naar de lucht,de maan stond nog maar amper helemaal van boven. Dit zou nog een lange nacht worden,daar was ze zeker van. Maar de hemel raakte wel langzaam bezaaid met sterren. Waarom moesten er juist nu een paar zijn die alles in de war schopten. Ze liet haar blik weer over de menigte gaan,even bleef haar blik steken bij de gast met de jas. En al snel ging haar blik weer verder.

thank you Sarah of Kickstart!

Registratiedatum : 13-04-15

Na ongeveer een halve minuut daar te hebben gestaan met haar ogen gesloten opende Alexx ze. Met een glimlach nog steeds op haar gezicht keek ze in de richting van de dansende mensen. Even werd haar glimlach kleiner, het verdween zelfs voor een seconde. Ze wou zo graag meedansen, maar wat als anderen naar haar keken? Wat zouden de anderen van haar denken? Zou ze zichzelf helemaal voorschut zetten? Alexx was gewoon zo bang... Maar ze wou zo graag meedansen. Ineens voelde ze iets dat ze niet had verwacht te voelen, jaloezie. Ze was jaloers op alle mensen die durfde te dansen, ze was jaloers op Fletcher zijn talent, en Max zijn blijheid en het feit dat hij er niet om gaf hoe anderen over hem dachten. Even liet ze een zachte zucht haar lippen ontsnappen. Misschien moest ze er gewoon voor gaan? Misschien moest ze gewoon gaan dansen? Weifelend stond ze daar dan, met een verlangende blik naar de dansende mensen maar tegelijkertijd een bange uitdrukking op haar gezicht. Ze wist niet hoelang ze daar stond maar na een tijdje kreeg ze ineens een confidence boost en liep ze ineens in de richting van de dansende mensen en begon ze zelf te dansen. Even was ze vrij, even danse ze daar met haar streetdance moves en haar pirouettes die ertussendoor inkwamen, dit allemaal op het ritme van de muziek. Ze was eigenlijk best goed al had ze dat niet door. Pas na een klein tijdje kwamen al haar gedachten pas terug en stopte ze, waar was ze mee bezig? Onzeker keek ze op zich heen terwijl ze een paar ogen op zich voelde. Snel liep ze terug naar de plek waar ze daarstraks had gestaan en ging ze daar met een rood gezicht staan terwijl ze naar haar handen keek. Wat had ze net gedaan? Had ze nou echt net gedanst? Hoezo had ze dat durven doen? Ze had zich waarschijnlijk net voorschut gezet...

THANKS KAY · Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Lichtjes hijgend kwam hij tot een stop en veegde de weinige druppels zweet van zijn voorhoofd. Met een kinderlijk grijnsje knikte hij naar Max. "Ik neem even een korte pauze." Hij begon het redelijk warm te krijgen en zijn keel voelde als schuurpapier aan. De gitaar plaatste hij tegen de boomstronk die Max voor hem had aangeschoven en hij stapte op de plek af waar onderhand wel wat te drinken en wat dan ook stond. De glazen poten met een soort honingkleurige drank stonden hem wel aan, maar dan zou hij later zijn publiek niet echt meer kunnen vermaken, toch? Nou goed, als iedereen dronken was, dan zou niemand er iets van merken. Toch koos hij voor plain water en nam hij even wat rust in een donker hoekje, zijn blik op de grond gericht.

Registratiedatum : 12-04-15

We can't stay here forever

Lichtjes hijgend en zwetend danste ze naar de kanten, er was geen andere uitweg. De dansvloer was veranderd in een zee van dansende, en vooral zwetende, lijven. De pot met het honingkleurige drankje was nog niet op, toch voelde Lena zich alsof iemand watten in haar hersenen had gestoken. Niet dat het erg was, die roes deed goed, even alles vergeten. Bij de drankjestafel zette ze haar pot even weg, anders zou ze straks stom dronken zijn en dat wou ze ook weer niet. Hun huismuzikant, Fletcher, stond zelf ook bij de tafel. Toch pakte hij geen drank, maar gewoon water. "Goed bezig, Fletcher. Het was een leuk idee." Haar stem was een beetje vervormd door de drank, maar voor de rest kon ze nog redelijk helder denken.

Registratiedatum : 13-04-15

Voorzichtig keek ze om zich heen, bang dat iemand haar aankeek. Haar keel was droog en niet alleen maar van de zenuwen en schaamte die ze voelde. Ze had vandaag nog niet echt iets gedronken en het voelde alsof ze ene hele dag in de woestijn had gelopen, echter durfde ze nu niet naar drinken te vragen omdat ze bang was dat iemand haar alcohol zou geven en dan zou ze zo bang zijn om nee te zeggen dat ze wat zou drinken, wat niet goed is sinds de gedachten aan alcohol haar doodsbang maakte. Dus stond ze daar in de schaduw terwijl ze onzichtbaar probeerde te zijn. Op ene of ander moment stopte de muziek en toen ze in de richting van waar Max en Fletch net nog hadden gestaan keek, was al dat ze zag Max en een gitara, geen Fletch. Hij was waarschijnlijk ene pauze aan het nemen, wat best begrijpelijk is. Even liet ze haar blik over de menigte glijden, een beetje om te zien waar Fletch was, bang dat hij alcohol was gaan drinken, ze wou namelijk niet bang zijn van iemand die ze wel aardig vond, maar grotendeels omdat ze keek of er al iemand dronken was. En diep in haar hart hoopte ze van niet, waardoor ze erg opgelucht was toen ze nog niemand dronken zag. Wat ze wel zag was hoe Fletch toevallig niet zo ver van haar vandaan was gaan zitten in een donkere hoek en hoe dat Helena op hem af was gelopen. En omdat ze niets te doen had besloot Alexx er maar bij te gaan, ten minste om te zeggen hoe goed hij was. Want om zomaar muziek ter plekke te bedenken, dan moest je echt vele talent hebben. Dus liep ze zo onopmerkzaam mogelijk in de richting van de twee personen, toen ze dichter kwam zag ze echter dat Fletcher iets te drinken had en direct voelde ze iets raars vanbinnen, hopelijk was het geen alcohol, hopelijk is het geen alcohol. Bleef ze maar herhalen in haar hoofd naar mate dat ze dichter kwam. Toen ze bijna aangekomen was hoorde ze nog net Helena haar woorden en al direct had ze door dat Helena wat gedronken was, hierdoor nam ze een klein beetje meer afstand van Helena dan nodig was. "Hay, ik kwam even zeggen dat je echt goed bent, en al zeker sinds je je muziek net ter plekke bedacht, om zo iets te doen heb je echt veel talent nodig" Zei ze een beetje verlegen tegen Fletcher terwijl ze naar haar handen keek en haar best deed om de droogheid van haar keel te maskeren.

Registratiedatum : 11-04-15

Rebecca sloot haar ogen eventjes. Ze zat zalig in het gras met een biertje in haar handen en muziek rond haar heen. Toen ze haar ogen weer opende was iedereen aan het dansen. Ze glimlachte terwijl ze zich nog meer in het gras nestelde. Ayla zat niet erg ver van haar, maar ver genoeg om te zien dat ze nog steeds kwaad was. In gedachte haalde ze haar schouders op. Haar ogen zochten aanspreekbare mensen. "Anthony!", brulde ze toen ze hem zag. Ze wenkte uitnodigend naar hem en klopte toen op het plaatsje naast haar. Rebecca nam nog een slokje van haar drank. Ze kon er goed tegen, het nam alleen haar schaamte weg.

Registratiedatum : 14-04-15

Anthony maakte net aanstalten om te gaan zitten toen zijn naam weergalmde boven de muziek door. Anthony. Velen hadden vaak een hekel aan hun echte naam, maar hij was zeer tevreden over de naam die hij had. Anthony, dat kon toch nooit slecht zijn. Zijn blik ging naar Rebecca, die zijn naam net uitgesproken had. Hij kon er nog net van weerhouden om te gaan zitten op de plek waar hij zijn zinnen op had gezet en duwde zich vervolgens mentaal naar Rebecca toe. "Rebecca!" Riep hij op net dezelfde toon als zij net deed en maakte er even een vreemd hand gebaar bij. ~~Twinkel fingers.~~ Hij zette zich met een plof naast haar neer, waarbij hij wat morste met zijn biertje. Ach ja. Hij leek er niet echt veel aandacht aan te besteden. "What's up, Becca?"

Tag: Rebecca

Registratiedatum : 13-04-15

De zanger stopte, interesting. Hij was waarschijnlijk nu al moe van het spelen, ergens was dat wel begrijpelijk want de twee jongens hadden heel wat rondgehupst om iedereen een beetje aan het dansen te krijgen. Zonde om zulke probeersels niet te belonen met wat van het wat zij 'normale gedrag' zouden noemen. Die gedachte deed hem even met zijn ogen rollen en een slok nemen van zijn cola, hij was volkomen normaal, zij waren onderontwikkeld. Het probleem met onderontwikkelden was echter dat ze boos werden zodra je ze bij hun ware naam noemde, dus deed hij het maar niet. In plaats daarvan stond hij op, en liep statig als altijd, op de gitaarguy af. Hij wees naar het instrument. "Mag ik eens zien?" Score! Hij had zowaar een zin met vraagteken af weten te ronden, niet vergeten zichzelf zometeen even een schouderklopje te geven aangezien niemand anders het zou doen.

Registratiedatum : 11-04-15

Anthony brulde op net dezelfde manier naar haar. Ze grinnikte. Haar glimlach werd nog breder toen hij een raar gebaar maakte met zijn vingers. Ze deed het lachend terug. "What's up, Becca?" Ze haalde haar schouders op. "Ik was alone." Hij morste wat van haar drank. Ze tuitte haar lippen in een soort "strenge" vorm, maar haar ogen verrieden de grap. "Wat was jij daar zo alone aan het doen?"

Registratiedatum : 12-04-15

We can't stay here forever

De dude met zijn jas kwam er ook bij. Zijn opmerking klonk minder beledigend dan anders. "Waar zijn je beledigingen?" Grijnsde ze sarcastisch naar hem en met een opgetrokken wenkbrauw wachtte ze zijn antwoord af. Dat hij eens 'vriendelijk' was, was nieuw. Niet dat hij echt mega vriendelijk was, maar gewoon zonder sarcasme. Een kreet liet haar opkijken, Anthony en Rebel zaten rare gebaren naar elkaar te maken. Lichtjes hoofdschuddend en glimlachend draaide ze zich weg van het tweetal. Rare snuiters.

Registratiedatum : 14-04-15

Hij zette z'n glazen pot drank neer tussen zijn benen, wetend dat niemand deze zo zou kunnen omstoten. Dat zou echt zo'n zonde zijn. "Ik was alone." Hij hiel even zijn hoofd wat schuin bij haar woorden. "Naahw, en ik moet je dan maar gezelschap houden?" zei hij me een glimlachje en haalde even zijn mondhoek op in een grijns bij het zien van haar 'strenge' blik. "Wat was jij daar zo alone aan het doen?" Hij draaide even zijn hoofd naar de plek waar hij nu zat en liet toen zijn ogen naar het biertje tussen zijn benen gaan. "Ik was aan het vluchten van dansende mensen en heb me dan maar tegoed gedaan aan deze pot drank." antwoordde hij luchtig, alsof het de normaalste zaak van de wereld was en leunde wat naar achteren, steunend op zijn handen.

PROFIEL RPG SHEET

» Bright flames at night
» Late night snacks & Intruders

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

[Feest] Night turns into day