No worries

Registratiedatum : 17-04-15

Met haar benen over de rand van het boomhuis en haar armen op de veiligheidsbalk, keek Madeline neer op de Glade. Het leven ging weer z'n gangetje en drama's speelden zich weer af. Toch had ze helemaal geen last van zulke dingen. Madeline maakte zich niet bepaald druk over alles wat er in de Laar gebeurde. Ze trok zich van niets aan en genoot vooral van haar leventje hier. Zij was één van de eerste geweest die hier aan was gekomen en had in het begin zelfs niet door dat ze gevangen zaten. Ondertussen was ze daarvan al op de hoogte, maar toch bestat ze nog steeds geen aandacht aan dat. Ze legde haar hoofd op haar armen en liet haar blik even naar de muur gaan die voor haar lag. De grote poort stond nog steeds open, maar zou elk moment kunnen sluiten.

Registratiedatum : 06-08-15

Aiden zuchtte en veegde het zweet van zijn voorhoofd. Zijn spieren protesteerden hevig, maar toch besteedde de jongen daar geen aandacht aan. Zijn kille lichtgrijze ogen bleven op de blokken hout hangen die hij tot nu toe al had gehakt. Hij begon echt verveeld te geraken van dit klusje en het feit dat er overal splintertjes in zijn huid bleven hangen vond hij ook niet echt aangenaam, maar wat moest hij anders doen? Lijken verzorgen vond hij te veel drama, slachten vond hij smerig, Med-Jacker was niks voor hem, koken was ook echt niks voor hem en hij zag zichzelf nu ook weer niet bepaald doelloos door een doolhof rennen om opzoek te gaan naar iets dat overduidelijk niet bestond. Alle drama van de afgelopen dagen liet hij gewoon langs zich heen gaan. Als het niet zijn probleem was, ging hij zich er ook niet mee bemoeien. Als het wél zijn probleem werd, trad hij op en bracht hij graag een dagje door in de Slammer als dat nodig was. Tot nu toe was dat nog niet gebeurd, maar wel bijna toen hij één van de Gladers een klap voor zijn neus had gegeven nadat deze hem één uur lang getreiterd en uitgedaagd had. Hij zuchtte geërgerd, gooide zijn bijl neer en rechtte zijn rug. Hij had wel weer genoeg gedaan voor vandaag en besloot om naar de Treehouse te gaan. Hij klom het ding handig op als een aap en liet zich vervolgens zakken op de bovenste verdieping waar al iemand was. Aiden fronste toen hij haar houding zag. Een duwtje in haar rug en ze zou er zo vanaf flikkeren. Niet dat hij dat ging doen, hoor. Zo sadistisch was hij nu ook weer niet. In plaats daarvan liep hij naar haar toe, maar ging niet zitten. Hij leunde met zijn armen over de veiligheidsbalk in een gebogen positie. ‘En toch snap ik niet waarom iedereen zo panisch blijft doen over die Maze,’ zei hij terwijl hij naar het grote gevaarte keek dat zich voor zijn neus bevond.

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

No worries