Cities to dust

Registratiedatum : 24-09-15

Zweet druppelde langs zijn voorhoofd naar beneden, gleed langs zijn nek en verdween in de kraag van zijn shirt terwijl hij met houten planken sleurde. Hij had zichzelf aangeboden om te helpen met de Homestead op te bouwen en dat was dan ook precies wat hij deed. Hij was misschien beter in het naar boven klauteren en het repareren van daken, maar soms moest je ook eens dingen doen waar je minder goed in was: in dit geval was dat het sleuren met balken en planken. Rémy was al niet zo heel groot waardoor de planken voor hem nog groter leken dan het voor de meeste andere jongens was. Hierdoor was het voor hem ook een stuk moeilijk om die dingen van punt A naar punt B te verplaatsen, al lukte het wel als hij een beetje moeite deed. Daarbij was dit ook een goede manier om zijn energie kwijt te raken, energie waarvan hij wist dat hij die te veel had. Het was dus misschien een goed iets dat hij zichzelf bezig kon houden met zo’n taken aangezien het was eens gebeurde dat hij mensen leek te irriteren met zijn constante gepraat en het feit dat hij geen tien seconden kon blijven stil staan.

Met een klap liet hij de drie planken op de grond vallen naast het bouwsel waar ze nodig waren en glimlachte even naar de jongen die druk bezig was met het aan elkaar timmeren van die dingen. Waarschijnlijk was het een builder of een van de mensen die nog geen job hadden. Rémy kende nog lang niet iedereen die zich in de Glade bevond, maar dat was ook niet zo raar. Hij was hier misschien een paar weken en er waren veel te veel mensen aanwezig om op een paar weken te leren kennen. Daarbij was hij best druk geweest met zijn eigen verantwoordelijkheden waardoor hij niet erg veel tijd had om met mensen te kletsen. ’s Avonds was hij altijd doodop en viel hij meestal in slaap nog voordat hij goed en wel in zijn hangmat lag. Hij moest het nog gewoon worden, de hele dag door werken met korte pauze’s. Eigenlijk wist hij niet eens of hij vroeger nu gewerkt had of niet aangezien hij zich niets van zijn verleden herinnerde, maar dat zou wel niet zo geweest zijn. Hij was misschien zestien jaar oud en voor zover hij wist hoorde een zestienjarige niet echt te werken.

Een stekende pijn ging door zijn vingers heen nadat hij er per ongeluk met een hamer op geslagen had. Ok, dat was het. Genoeg voor vandaag, anders zou hij zichzelf nog in de ziekenboeg slaan. Het was wel duidelijk dat hij zich niet meer kon concentreren en er best gewoon mee stopte. Voorzichtig borg hij het materiaal dat hij had gebruikt op om zich daarna een weg naar het midden van de Glade baande. Hij vond het geweldig om in staat te zijn om alles vanuit een punt te kunnen bekijken. Wat hem betrof schoot de opbouw van de Homestead wel op en zou het waarschijnlijk niet lang duren voordat ze daar weer zouden kunnen gaan slapen. Zijn donkerkleurige ogen gleden even naar een punt achter zich waardoor hij de persoon die ineens op zijn pad verscheen niet zag en tegen haar opliep. Met een kort gilletje sloeg hij tegen de grond om daar even te blijven liggen voordat hij recht ging zitten en met zijn hand over zijn achterhoofd gleed. Het duurde even voordat hij het meisje opmerkte en een iets of wat bezorgde uitdrukking gleed over zijn gezicht. ”Alles ok? Ik heb je toch geen pijn gedaan? Ik had moeten uitkijken waar ik liep, het spijt me.” Zoals altijd kwamen er weer veel te veel woorden tegelijk uit, iets dat Rém gewoon niet kon helpen.

//Voor Autumn

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

Cities to dust