{How Did We End Up Here?}

Registratiedatum : 27-11-15

Langzaam opende Iris haar ogen. Zo nu en dan flitste er licht voorbij, wat haar een kort moment gaf om haar omgeving te bekijken. Het was al duidelijk dat ze alleen was, en dat ze gevangen zat in een doos of kooi, of hoe je het ook wilde noemen. Ze wou roepen om hulp maar haar stem werkte niet mee waardoor er als gevolg een schor geluid uit haar keel kwam. Ze veegde een pluk haar achter haar oren. Ze merkte dat haar hart als een gek in haar borstkas bonkte en ze sloot daarom kort haar ogen zodat ze wat kon kalmeren, al hielp het niet super veel. Ze haalde diep adem en opende haar ogen. Op dat moment stopte de kooi abrupt waardoor Iris tegen de wand werd geduwd. Ergens ging er iets open en licht kwam haar te gemoed. Ze kneep haar ogen toe en deed die na een paar seconden knipperend open. Ze tuurde door het licht, opzoek naar iets dat haar kon vertellen waar ze was beland.

Registratiedatum : 16-04-15

Het was een gewoonte dat er elke maand een nieuw groentje was. Dat maakte Oliver niet echt blij om er een uit de box te halen. Maar als er verder niemand was dan voelde het wel een beetje als een plicht. En sinds hij niemand tegen de borst wilde stuitten, hij had al genoeg van al het gezeik van iedereen, voerde hij die maar gewoon uit. Met een zucht stond de jongen op, slofte naar de box en wachtte tot het geluid klonk dat de box ook daadwerkelijk was aangekomen. Met niet al te veel moeite hees hij de ijzeren panelen omhoog zodat de ruimte eronder zichtbaar werd. Nieuwe spullen en een nieuwe Greenie. Alweer een meisje. God, dit overschot begon hem aardig te irriteren. Het laatste wat hij wilde was een Hayden die jaloers om zijn nek kwam hangen en hem smeekte om weer een relatie te krijgen. Maar ze hadden het beiden verpest en Oliver dacht meer aan drank dan aan zijn ex-vriendin. 'Hoi, welkom in de Glade. Ik zou zeggen, kom de box uit dan zie je nog eens wat.' Zei hij ongeïnteresseerd terwijl hij op haar neer keek. De stomp van zijn afgehakte hand had hij in zijn leren jack gestopt zodat dat niet het eerste was wat zou opvallen.

Registratiedatum : 27-11-15

Ze werd begroet door een jongen. 'Hoi, welkom in de Glade. Ik zou zeggen, kom de box uit dan zie je nog eens wat.' Waren de woorden die volgde. "Wie ben jij?" Vroeg ze, blij dat haar stem weer mee werkte en ze duwde zich overeind met behulp van haar armen waarna ze voorzichtig en behoedzaam de kooi uit klom. Ze liet haar ogen over de omgeving gaan. Vier grote grijze muren hielden hen gevangen en overal zag ze toch wel mensen lopen. "Waar ben ik beland?" Mompelde ze, meer tegen zichzelf dan tegen de jongen. Ze richtte haar ogen kort in de richting waar ze dierengeluiden vandaan hoorde te komen. Alles hier leek vredig, maar tegelijkertijd angstaanjagend. Ze had werkelijk geen idee hoe ze zich moest voelen. Gestrand op een vreemde plek zonder dat ze iets wist van waar ze vandaan kwam. En zelfs haar naam was haar ontnomen. Ze haalde kort even diep adem. Het is nu geen tijd om in paniek te raken. Zei ze in haar hoofd, iets wat haar een beetje kalmeerde. Ze had al gemerkt dat de jongen niet geïnteresseerd was, dus hield ze wijselijk haar mond zodat ze hem niet zou irriteren met de vragen die in haar hoofd tolde.

Registratiedatum : 16-04-15

En nu kwamen de standaard vragen waar Oliver zich nog meer aan irriteerde. Maar hij hield zich in, want iedereen had recht op antwoorden. Zeker als je zonder herinneringen naar boven werd gebracht in een wild vreemde omgeving met een persoon die je eruit haalde en alles al leek te weten. Maar het was nog steeds niet Oliver's favoriete bezigheid. Hij zuchtte en keek hoe het meisje met haar bruine haren de kooi uit klom. 'Ik ben Oliver. Over een paar uur of dagen weet jij jou naam ook weer.' Klonk hij kort, maar wel wat meer gevoel. Hij schopte wat gras onder zijn voeten uit en een klein stofwolkje dwarrelde op. Het was hier behoorlijk droog. 'Zoals ik net al zei. Dit is de Glade, of de laar. Er lopen meer mensen rond die net als jij via de box naar boven zijn gekomen.' Bromde hij terwijl hij haar recht aan keek.

Registratiedatum : 27-11-15

'Ik ben Oliver. Over een paar uur of dagen weet jij jou naam ook weer.' Iris richtte haar ogen kort op de jongen die zich voorstelde als Oliver. Ze verwerkte de informatie, over een paar uur of zelfs dagen pas je naam weten? Dat leek haar echt ellendig. 'Zoals ik net al zei. Dit is de Glade, of de laar. Er lopen meer mensen rond die net als jij via de box naar boven zijn gekomen.' Zei de jongen. "Goh, bedankt voor aardig te antwoorden op mijn vragen." Zei ze met een sarcastische toon in haar stem. Super veel had ze er niet aan maar nu wist ze wel dat deze plek de Glade of de Laar noemde en dat er een meer mensen waren die ook via dat ding dat hij box had genoemd omhoog waren gekomen zonder iets te weten. "Dus Oliver..." Begon ze langzaam en keek hem daarbij kort aan. "Ik neem aan dat ik zelf maar alles moet gaan uitzoeken, en de anderen maar lastig moet gaan vallen met mijn vragen?" Zei ze koeltjes als was het sarcasme niet te missen in haar toon. Iris haalde kort een hand door haar haren en wende haar hoofd af om terug om haar heen te kijken. Ze vond dat ze het best goed opnam ondanks ze was gestrand op een vreemde plek met vreemde mensen.

PROFIEL RPG SHEET

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

{How Did We End Up Here?}