first... lets eat

Registratiedatum : 10-11-15

De komst uit de box was zwaar. Zoveel indrukken werden op hem achtergelaten. Wetend dat hij gevangen zat met zo goed als geen uitleg was zwaar om te verwerken.
Niemand leek op de nieuweling te letten. Dus wat was er te doen?
Zwerven naar dat verlaten stukje bos. Naar het grote gebouw? Of...
Zijn gedachten werden verstoord door een geur van vlees. Vlees dat gebakken werd. Hoe hij dit wist, maar niet wie zijn ouders waren was hem een raadsel.
Wat hij allesinds wist was dat zijn maag smeekte om voedsel. Hoe lang was het geleden sinds zijn laatste maaltijd? Het was één van de vele vragen die moesten wachten tot zijn honger gestild was. Op het tempo van een kampioen snelwandellen stond hij voor de deur van de keuken en deed deze langzaam open.
Binnenin zag hij een aantal mensen, jongeren zoals hijzelf bezig met allerhande klusjes. De jongen vlakbij hem een kereltje van hooguit 13 jaar was aardappelen aan het schellen. Een ander meisje van 15 leek bezig met één of andere groente. Hier had hij niets aan . Hij zou nooit iets van het eten kunnen stelen zonder betrapt te worden. Hij besloot dus om de meest logische oplossing te nemen die hij maar kon bedenken in de makeshift keuken.
"Hey, ik ben de nieuwe officiele voedseltester. Ik kwam jullie nieuw vlees testen of hij eetbaar is voor de rest van de bewoners." Hij zei dit met volle overtuiging terwijl hij binnenwalste. Trots over dit ingenieuze idee. Dit kon niet misgaan.

Registratiedatum : 18-04-15

Ze was bezig met wat groente te wassen met een hand. Ze weigerde toe te geven dat ze weinig kon met haar gebroken arm. Al ging hij in de juiste richting met helen, ze voelde dat alles steeds minder pijn begon te doen. Nog steeds pijn maar minder! Ze keek op van een jongen die ze niet kende, wat moet deze kneus nu weer in haar keuken? Ze schudde haar hoofd op zijn woorden. Die greenies werden steeds vervelender. 'Zeg Greenie, wat denk je zelf?' Vroeg ze spottend terwijl ze met haar wel gegroeide 1,60m voor de jongen ging staan en haar armen in haar zij zette. 'Aangenaam, Hayden. Keeper van de Cooks. Oh en ik beslis zelf wel wie er aan het eten komt voor het klaar is.' Zei ze met een grijns op haar lippen. 'Helaas voor je werkt het eten krijgen niet zo!' Zei ze terwijl ze haar hand op zijn onderrug legde en hem naar de groente duwde die ze net aan het wassen was. 'Als je een snack wil zul je er voor moeten werken.' Zei ze grinnikend.

Registratiedatum : 10-11-15

Hij was enorm verbaasd dat dit meisje hem doorhad.
De andere mensen rondom haar grinnikten en begonnen erna verder te werken.
"Greenie... keeper.... werken." Zei hij verbaasd toen hij voor de groenten werd gezet.
Wie dacht dit meisje wel dat ze was. Ze was duidelijk jonger en twee koppen kleiner als hem en speelde zomaar de baas.
"Ik heb geen idee wat al die woorden betekenen, maar ik heb honger." Hij blaasde een kaak in irritatie op. Denken noch werken kon toch niet op een lege maag.
"Wat denk je hiervan meisje, ik doe wat jij wilt in de keuken, maar eerst wil ik iets eten." Hij liet zijn blik gaan over het heerlijk vlees dat aan het bakken was en keek met minder plezier naar de groenten dat voor hem klaar lagen.

Registratiedatum : 18-04-15

Ze zuchtte en zette haar vingers op haar neusbrug. 'Oh god jij bent de greenie, of wel nieuw. Ik ben de keeper, of ook wel de baas. De gene waar je naar moet luisteren.' Zei ze geïrriteerd terwijl ze hem naar de groente duwde. 'Pardon? Noem mij nog een keer meisje en je zal het bekopen met een vuist in je maag. Dat ik klein ben betekent niet dat je eisen kan gaan stellen. Eerst werken voor je eten. Eten is schaars hier en iedereen dient bij te dragen in het voortbestaan van de Glade. Je weet wel deze plek.' Ze rolde met haar ogen en schudde haar hoofd. 'Je hebt mazzel er is vlees vandaag. Greenie minder kwijlen over het vlees en was de groente.' Zei ze nog steeds geïrriteerd.

Registratiedatum : 10-11-15

De jongen schrok zich te pletter. Dit meisje had meer pit in haar als hij had verwacht.
Het zal het rode haar wel zijn. Dat zijn meestal de furies.
Mompelend begon hij met het wassen van de groenten. Het water was koud, niet heel aangenaam. Hij kon er niet van uitgaan dat ze hier een centrale verwarming hadden.
Al snel gingen er dingen door zijn hoofd als.
Dat meisje is jonger als mij, waarom laat ik me commanderen. Snel legde hij er zich bij neer. Deze Glade was duidelijk ingebouwd met een soort rangensysteem en hij koos één van de besten om uit te dagen. Zuchtend ging hij verder met werken.
Hij keek haar aan tussen het wassen door. "Hoe weet jij jou naam? Krijgen we hier allemaal een nickname? Ik weet namelijk bijna niet." Gaf hij verslagen toe. Het leek hier allesinds een vredig bestaan. Het kon altijd erger. Dat waren de gedachten die door zijn hoofd gingen. Hoe had hij het toch bij het verkeerde eind.

Registratiedatum : 18-04-15

Met een brede grijns keek ze naar zijn geschrokken blik. Mooi als hij maar wist waar zijn plek was! Ze haatte het als mensen haar onderschatten. Ze was klein en tenger maar haar persoonlijkheid was altijd duidelijk aanwezig. Ze glimlachte en haalde haar schouders op terwijl ze toekeek hoe hij de groente waste. 'Ik ben Hayden maar ik ben hier al een stugge tijd. Nog steeds weet ik niets meer dan mijn naam. Je naam komt na een korte tijd bij je terug. Tot die tijd is je naam Greenie.' Zei ze met een glimlach terwijl ze de groente afpakte en hem een volgende pak gaf met groente. 'Maar ik gun je wel om te eten maar het is heel schaars en iedereen moet mee helpen met het onderhouden van de Glade.' Ze pakte een appel en stopte die in zijn zak. 'Als je nog even helpt met die andere twee pannen kunnen we even een pauze nemen.' Ze ze met een glimlach. 'Wie heeft jou uit de Box gehaald?' vroeg ze nieuwsgierig want ze hade hem geen fuck verteld ofzo.

Registratiedatum : 10-11-15

Hij knipperde drie keer snel met zijn ogen. Dat meisje verandert van humeur met de seconde!
De volgende groente kwam zijn kant op en hij begon deze ook te wassen. Hij had nu al een hekel aan dit werk. Het was gewoonweg saai. Hij had iets nodig om te doen waar hij zijn grootte en redelijk volwassen spiermassa bij kon gebruiken. Hier viel hij bijna van in slaap buiten... Zijn maag gromde juist als Hayden een appel in zijn zak stak.
"Bedankt." Stammelde hij uit. Geen zin om haar boos te maken en met zoveel mogelijk respect in zijn stem vervolgde hij. "Ik ben uit de box gehaald door een klein meisje. Ik dacht dat ze Autum heette. Ze was zeer verlegen en ik was er snel weg." Hij liet de rest van de woorden inzinken. Niets meer als je naam? Dat was gekkenwerk. Hoe verwachten ze dat we hier uit geraken als we zo weinig weten. De jongen voelde zich machteloos. Had hij maar zijn naam. Hopelijk was het een sterke machtige naam en niet zoiets als Jan of Bob.
Hij pakte uit eigen initiatief een nieuwe groente vast en begon deze ook te wassen.
"Wat is er hier eigenlijk te doen? En hoe plannen jullie uit deze gevangenis te komen? Ik zie nergens bewakers. Ooit al geprobeerd die muren te beklimmen er hangt klimop op." Zei hij hopend maar tegelijk wetend dat wat hij ook zou opbrengen van ideeeen, deze al geprobeerd zijn.

Registratiedatum : 18-04-15

Ze glimlachte toen hij verder ging met het wassen. Ze gaf wat opdrachten om de groente verder te verwerken in het rijst en vlees prutje. Ze pakte de laatste kom met groente toen deze gewassen waren. Ze schoot in de lach van zijn ontsnappingspogingen. 'Kijk greenie, ik ben hier al een lange tijd. Heel lang, deze keuken is laatst nog afgebrand en opnieuw gebouwd. Ik weet dat je ideeën heel leuk zijn maar alles is al geprobeerd. Het labyrint sluit in de avond zijn deuren en niemand overleeft een nacht daar, de muren schuiven en de grievers hebben vrij spel.' Zei ze zachtjes terwijl ze het laatste in het prutje stopte en zelf ook een appel pakte. Ze hees zichzelf op het keukenblad en nam een hap uit de appel en keek hem aan. 'Oh Autum ja haar haar ziet er nu tenminste normaler uit. het was rozig iets toen ze in de box zat.' Meldde ze non-chalant.

PROFIEL RPG SHEET

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

first... lets eat