Overthinking

Registratiedatum : 19-04-15

Zijn benen bungelden over de rand van de boomhut terwijl zijn armen over een houten stang geklemd waren. Hij keek voorzichtig naar beneden en tuurden over de hele Glade. Er zaten weer eens teveel gedachtes in het hoofd van Trystane en dat irriteerde hem. Hij had zoveel vragen, honderden misschien wel duizenden. En zodra hij er een had, kreeg die nog zo'n miljoen deelvragen die er mee te maken konden hebben. Daarom zat hij nu, doelloos, voor zich uit te staren. Hopend dat de wind zijn gedachtes met zich mee zou dragen en hij eens rust kon vinden.
De jongen plukte eens aan de gouden ring die om zijn vinger zat. Er had een datum in gestaan, vermoedelijk zijn geboortedatum omdat zijn naam er ook in zat. Hoewel hij zich deze al snel had kunnen herinneren was zijn verjaardag iets wat weinig wisten.
Hij schrok op uit zijn gedachten door voetstappen die de boomhut betraden. Voorzichtig keek hij achterom en zag de gedaante van een meisje. Het meisje dat hij op het overleg had herkend als Helena, maar ze had nog nooit met hem gesproken. "Hey," mompelde hij met een klein glimlachje.

[First post Helena]

Registratiedatum : 12-04-15

Ze was moe, uitgeput en slechtgehumeurd. De zon brandde genadeloos en het zweet liep over haar rug. Haar lange bruine haren had ze in een paardenstaart gedaan, met een zelfgemaakt elastiekje, maar het hielp niet veel tegen de hitte. Ze hoopte dat in de Boomhut, waar het hoger was, wat koeler was. Haar handen waren klam van het zweet, maar toch lukte het haar om zonder te vallen boven te geraken. Eenmaal boven dacht ze dat ze alleen was, tot een jongen haar aandacht trok. Het was een Newbie en ze was niet zeker van zijn. Hij begroete haar met een glimlach. "Hallo." Glimlachte ze terug. Dat ze slecht gezind was, betekende nog niet dat ze onbeschoft ging doen. "Is het goed als ik erbij kom zitten?" Zonder het antwoord af te wachten liep ze naar voren en ging in een schaduwrijk stukje zitten. Haar benen bungelde over de rand naar beneden en ze sloot haar ogen kort, genietend van de koude.

Registratiedatum : 19-04-15

De getinte jongen lachte even en keek haar aan. "Nou, volgensmij zit je al. En nog lekker ook." Trystane krabte even aan zijn arm en legde hem toen naast zich neer op het hout. "Mijn naam is Trystane, trouwens. Trystane Martell. Ik bespaar je de moeite van het handschudden want die klamme handjes van mij wil je niet aanraken." Schaapachtig keek hij haar aan maar zijn lach sprak boekdelen. Het meisje had wallen onder haar ogen en zag er een beetje gehavend uit. Ondanks dat was ze wel een mooie verschijning. Het was eerder een statement dan een uitdaging, vrouwenjacht was wel het laatste waar hij aan dacht. Genietend sloot hij zijn ogen bij een briesje dat weer langs hem streek. Heerlijk waren die minuscule momenten van afkoeling.

Registratiedatum : 12-04-15

"Mijn naam is Trystane, trouwens. Trystane Martell. Ik bespaar je de moeite van het handschudden want die klamme handjes van mij wil je niet aanraken." Ze glimlachte, "Wel Trystane, de mijne zijn niet veel beter." Een briesje streek langs haar een, zalig. "Soms mag dat weer voor mij toch wel wat minder warm zijn." Zei ze, met haar ogen gesloten en haar hoofd naar achter geleund. Ze dacht na over zijn naam, het was uitzonderlijk dat iemand zijn achternaam nog wist. Dus besloot ze dat maar gewoon te vragen. "Hoe komt het eigenlijk dat je je achternaam nog weet?" Ze was nog geen centimeter verschoven, maar had wel één been opgetrokken. Waardoor ze daar met haar ene arm op kon steunen.

Registratiedatum : 19-04-15

Trystane luisterde naar haar woorden en keek weer opzij. Het meisje had inmiddels één been opgetrokken en zag er al minder oververhit uit. "Daar ben ik het mee eens, deze hitte is wel heel extreem." Zei hij, er zat weinig emotie in zijn stem maar dat kwam puur door het onderwerp. Toen kwam de vraag die hij kon verwachten, maar dat vond hij niet erg. Hij was trots dat hij zijn hele naam wist en sprak het daarom ook graag uit. Hij wrikte de ring van zijn vinger en gaf het aan het meisje naast hem. "Er staat Martell, een datum waarvan ik gok dat het mijn geboortedatum is." Hij liet de binnenkant zien met de ingegraveerde letters en cijfers. "En kijk," hij draaide de ring om en liet de bovenkant zien die glansde in het zonlicht. "Unbowed, unbent, ubroken. Geen flauw idee wat het inhoud, maar wel mooi toch?"

Registratiedatum : 12-04-15

Toen hij haar een gouden ring overhandigde, ging ze geïnteresseerd rechtop zitten. Voorzichtig bekeek ze het en bij alles wat hij zei knikte ze. "Het is prachtig." Zei ze, ook al kwam het er meer uit als een zuchtje. Eerbiedig gaf ze de ring terug en leunde ze weer wat naar achteren. "Dus, wat is je indruk van dit alles?" Ze zwaaide met haar armen, om de Glade aan te duiden. Sommige mensen noemde het de Glade, andere de Laar, maar ze gebruikte ze allebei graag. Afwisseling was alles behalve slecht, het was zelfs goed.

››Stel je voor dat ze de ring had laten vallen xD

Registratiedatum : 19-04-15

"Thanks," mompelde Trystane terug en pakte de ring weer aan waarna hij hem even soepel door zijn vingers liet glijden. Na een poosje schoof hij het gouden rondje weer over de ringvinger aan zijn rechterhand en liet zijn aandacht er vanaf gaan. "Pfoe, mijn indruk." Trys keek naar haar gebaren en glimlachte even ze had wel overtuigingskracht. Hij legde zijn handen achter zijn hoofd en zakte naar achter om te liggen. "Het liefst was ik hier niet, natuurlijk. Maar het is wel best." Zijn ogen staarden naar de blauwe lucht en de wolkjes die voorbij dreven. "Er zitten duizenden vragen in mijn hoofd, het is vrij shitty dat die waarschijnlijk nooit beantwoord zullen worden. Ook al zouden we een uitweg vinden." Hij keek opzij en trok een oog dicht tegen het felle licht zodat zijn andere op haar kon focussen. "En jij?"

OOC: nou daar zal hij niet zo blij mee zijn.. mwuahah

Registratiedatum : 12-04-15

Toen hij achterover ging liggen, besloot Lena dat ze niet asociaal zou doen en ging ze er gewoon bij liggen. Natuurlijk op een gepaste afstand en dat betekende iets minder dan een armlengte van de jongen liggen. "Duizende vragen, hmm." Mompelde ze nadenkend, zouden het dezelfde vragen zijn als die van haar? "Zeg er eens een paar?" Ze draaide haar hoofd even, maar gelukkig voor haar lag de zon achter haar, waardoor ze gewoon kon kijken. "Mijn indruk?" Zei ze een tikkeltje verbaasd. "Wel, het is fijn dat er steeds meer mensen komen. Natuurlijk wens ik niemand hier naar toe, maar dan voelt het minder alleen aan." Zei ze verontschuldigend, ze wenste zelfs haar ergste vijand deze plek nog niet toe. "En voor de rest," Ze was even stil, "Heb ik ook wel vragen en wil ik zo graag dat verdomde labyrint inrennen." Vertrouwde ze hem toe.

Registratiedatum : 19-04-15

Het was gemakkelijker nu het meisje naast hem lag, ze was inmiddels weer op dezelfde hoogte dus hij kon zijn hoofd makkelijker opzij draaien. "Nou een paar dan.." Hij stak plagend zijn tong uit en liet een zachte hum horen omdat hij aan het nadenken was. "Waarom zijn we hier, wie heeft ons dit aangedaan, waarom mochten we onze herinneringen niet houden.. Zulk soort vragen bijvoorbeeld." Hij nam een rust moment en keek naar de takken van de bomen die af en toe heen en weer ritselden. "Hoe groot is de Maze, hoelang moeten we nog blijven, is er een uitweg.. Moet ik al stoppen?" Was hij verder gegaan met de opsomming. "Het is inderdaad fijn dat er meer mensen komen, dat zorgt wel voor een stukje gezelligheid." Trystane keek recht haar ogen in toen ze haar laatste woorden uitsprak, een lachje verscheen op zijn gezicht en lichtte zijn ogen op. "Aha, dus jij zal wel een runner willen worden?"

Registratiedatum : 12-04-15

Bij zijn laatste woorden knikte ze uitbundig, het liefst van alles rende ze er nu gewoon direct in. "Zal ik mijn menig geven?" Ze wachtte niet op een antwoord maar ging zonder aarzelen verder. "Ik denk, dat er hier wel ergens een uitgang is en dat het labyrint niet oneindig groot kan zijn. Dat we zolang blijven als we zelf willen en dat we allemaal oftewel gevangen zijn, die iets verschrikkelijks hebben gedaan en daarom hier zitten, oftewel is dit gewoon een ziek spel. Misschien zijn we nu wel te zien op de tv." Wat een tv was wist ze niet direct, en een beeld kon ze er ook niet bij vormen, maar ze wist wel dat men er dingen op kon zien. Die op dat moment ergens anders plaats vonden, dingen waar ze zelf niet bij waren.

Registratiedatum : 19-04-15

"Runner is ook wel iets wat mij aan spreekt, als de tijd rijp is uiteraard." Stemde hij in bij haar uitbundige geknik. Trystane luisterde aandachtig naar de volgende woorden die ze uitsprak. Het was best een logische theorie en het zou allemaal ook goed kunnen. "Oneindig is niks, behalve het heelal. Dus daar heb je gelijk in." Begon hij, "als jij gaat zoeken heb ik er wel vertrouwen in dat je de uitgang vind." Een bemoedigende glimlach werd haar kant op geworpen. "Bedoel je dat er andere mensen naar ons kijken? Denk je dat echt.. Heel interessant zijn we niet toch." Grinnikte hij.

Registratiedatum : 12-04-15

Het vertrouwen dat hij in haar had, ook al kende hij haar nog maar net, deed haar stralen. "Bedankt," Ze staarde naar de altijd blauwe hemel, "Voor het vertrouwen." Stamelde ze erachter aan. Toen hij begon over de mensen die misschien meekeken antwoordde ze simpel weg, "Er zijn twee mogelijkheden, nee eigenlijk drie," Verbeterde ze zich snel, "Of we zijn interessant genoeg, of die mensen zijn ziek, of ik heb het helemaal verkeerd." Ze gooide er nog een glimlachje achteraan, maar bleef naar de lucht kijken. De zon zagen ze nooit, terwijl het vaak toch bloedheet was in de Laar.

Registratiedatum : 19-04-15

Trys glimlachte naar de lucht toen ze hem bedankte. "Geen probleem. Ik heb de gave om mensen in te schatten, dus ik weet gelijk dat je geschikt bent." Grapte hij, maar vervolgde zijn woorden snel. "Nee, maar zonder dollen. Ik denk dat je het wel kan, Helena." Ze had haar naam niet genoemd maar Trystane had het geluk dat hij wist wie ze was. Hij zou zijn naam niet waardig zijn als hij er geen flauw grapje achteraan zou gooien. "Ook al ben je natuurlijk een meisje," een grijns sierde zijn lippen en hij rolde op zijn zij om haar aan te kijken. Dit was echter lichtelijk verkeerd ingeschat waardoor er nu nog maar een minuscule ruimte tussen hen in zat. Ongemakkelijk schuifelde Trystane - uiteraard nog op zijn zij - wat van haar vandaan. "Uh.. Sorry."

OOC; haha awkward ;p

Registratiedatum : 12-04-15

Ze glimlachte lichtjes, als bedankje voor zijn vertrouwen. Maar toen hij zijn grapje zei, maakte ze een beledigend geluidje. Ze wou net recht gaan zitten en hem de les lezen, over dat meisjes het even goed kunnen. Toen hij plots omrolde en zo de ruimte tussen hen verkleinde; Geschrokken deinsde ze wat achteruit, voor hoe ver dat mogelijk was als je lag en hij had duidelijk hetzelfde idee. Maar zijn verontschuldigingen wuifde ze weg, de gênante sfeer kon ze wel te baas. "No problem, bro." Zei ze met een veel te zware stem, expres natuurlijk.

››Lol xD

Registratiedatum : 19-04-15

Trystane liet een lach uit zijn keel horen en keek haar aan. "Haha, ben je nou een man?" Grijnsde hij. "Ik kan recht door die vermomming heen kijken. Kleine meisjes mogen de Maze niet in." Hij stak zijn tong uit en leunde op een hand terwijl hij haar aankeek. Inmiddels was hij lekker afgekoeld en keek hij haar met een heldere blik aan. "En als je het probeert zet ik je in het strafhok." Trystane knipperde een aantal keer lieflijk met zijn ogen en probeerde haar reactie te peilen.

Registratiedatum : 12-04-15

Ze grijnsde bij zijn woorden en zijn 'liefelijk' gebaar maakte haar aan het lachen. Een gemeen, maar leuk, plan vormde zich in haar hoofd. "Maar daarvoor zal je me eerst moeten pakken!" Gilde ze luid. Waarna ze opsprong, naar beneden stormde en bijna over haar voeten struikelde. Net op tijd kon ze haar evenwicht terug vinden, ze zou eerst even wachten. Maar vanaf het moment dat hij zijn hoofd zou laten zien zou ze weg zijn.

Registratiedatum : 19-04-15

Zijn wenkbrauwen fronste zich toen ze de woorden gilde en een brede grijns vormde daar bij. "Oh, en jij denkt dat ik dat niet kan?" Enthousiast sprong hij op nadat het meisje voor hem dat ook had gedaan. Zo snel als ze kon was ze naar beneden gerend, en Trystane kon een aantal punten herkennen waar ze had kunnen vallen. Het was een grappig gezicht en hij begon dan ook hardop te lachen. Zelf sprong hij ook de trap af, en stak zijn armen naar voren. "Reken maar dat ik je te pakken krijg!" Waren zijn woorden voor hij op haar af stormde.

PROFIEL RPG SHEET