Animals are so funny

Registratiedatum : 11-04-15

Sometimes, we forget who we really are.

Ze kende de hele Glade maar het was toch wel een enig tijdje geleden dat ze nog eens bij the Meadow was geweest. Ze aaide het kalfje over de'r hoofd,wat was het toch een schattig beestje.Maar vroeg of laat zou dit kalfje hun eten worden. Ergens vond ze het best wel spijtig,maar als iedereen hier een lieveling zou hebben zouden zij geen eten meer hebben. Een glimlach lach om haar lippen terwijl ze de kalf bleef vertroetelen. 'Je bent toch een mooi beestje.', mompelde ze tegen het dier. Na nog even liet ze het kalfje met rust en ging eens bij de kippen kijken. Ze nam er een en ging,met de kip in haar armen zitten waarna ze de kip op haar schoot zette. Ze aaide het dier rustig over haar veren en mompelde er zacht af en toe wat tegen. De kip bleef braaf zitten. Ze was blij dat ze de job als Med-Jacker had gekregen,ook al was Anthony dan haar baas,maar Evan was haar collega dus het viel toch wel mee. Nu was er niet echt veel te doen dus verdeelde ze haar tijd door hier en daar wat te helpen. Of ze zocht een rustig plekje,ging daar zitten en deed dan een dutje. Maar vanaf vandaag zou ze misschien naar hier kunnen komen om hier ook eventueel te helpen. Terwijl ze de kip bleef aaien over haar veren sloot ze haar bruine ogen. Dit was nu eens ontspannen.

+Sammy

Sometimes, we forget who we really are.

☾

Registratiedatum : 19-06-15

Misschien was het toch tijd om contact te gaan zoeken met de rest van de mensen hier. Al hoewel de dagen dat ze vrijwel ongezien hier in de glade was gebleven beviel de rust haar wel. Niemand kende haar nu echt, het was slechts een paar dagen terug dat ze uit die box was gekomen. Voor hun leek het doodnormaal, nou ja gezien het aantal mensen hier was dat het waarschijnlijk ook. Een zucht rolde over haar lippen terwijl ze het witte bloemetje tussen haar vingers liet rollen. De grote zachte bladeren draaide wijd in de beweging die ze creëerde. Een kleine glimlach gleed over haar lippen terwijl ze zacht over de bladeren strookte. Even bleef ze zo zitten, op haar nu vaste plek tegen de muur lenend en genoot van de schaduw terwijl ze gedachteloos naar het bloemetje staarde. Na een tijdje keek ze op en gooide het bloemetje met een boog weg en sprong soepel op haar voeten.
Hoewel ze nog niet naar de mensen hier zou gaan, zou ze wel even naar de gebouwen kijken die ze tot nu toe gemaakt hadden. Ze zou het nu wel rustig aan doen. In plaats van heen en weer geren dat ze normaal deed. Ze beet even op haar onderlip en liep ze geruisloos als ze kon door het veld. Ze keek naar het vee en liep er rustig heen. Voor ze bij de hekken was liep ze bijna tegen een ander meisje aan. Ze keek meteen omlaag naar haar en de kip. Wacht kip? Vragend keek ze even naar het meisje. 'Je houdt van kippen zie ik?' glimlachte ze zacht.

Registratiedatum : 11-04-15

Sometimes, we forget who we really are.

Ze opende haar bruine ogen toen ze meende wat de horen. De kip lag en had haar ogen toe. Een glimlach stond om de lippen van de brunette. 'Ja,je bent lief.', mompelde ze tegen de kip. 'Je houdt van kippen zie ik?' Langzaam draaide ze haar hoofd naar waar de stem vandaan kwam. Een meisje die ze nog nooit had gezien stond niet veel verder van haar. 'Zij is de liefste van de hoop.', antwoordde ze lachend. 'Ik ben Ayla,en wat is jou naam greenie?',vroeg ze met een grijns waarna ze de kip aaide die haar ogen had geopend en behoedzaam even in het rond keek,maar snel weer ontspande toen het merkte dat er geen gevaar dreigde. Ze glimlachte vriendelijk naar het meisje voor haar.

Sometimes, we forget who we really are.

☾

Registratiedatum : 19-06-15

Kort keek ze omhoog en leunde met haar schouder tegen de boom waarvan de schaduw op haar neer viel. Langzaam glimlachte ze even. Ze hield echt niet van die brandende zon. Haar bruine ogen bekeken het andere meisje even, ze leek opzich wel aardig. Ze lachtte kort op haar antwoord. 'Ik denk dat ze bij mij alleen maar weg zouden rennen' lachtte ze en ging zitten met haar rug tegen te boom. Even keek ze weg, weer dat woord Greenie. Yup, daar zou ze voorlopig nog wel even aan vast zitten, ookal vond ze dat zelf echt helemaal niets. 'Noem me maar Sam' sprak ze toch vriendelijk terug en glimlachte licht. Kort keek ze naar de kip. Nee, die zouden alleen maar hard krijsend wegrennen als ze zou proberen er een op te pakken

Registratiedatum : 11-04-15

Sometimes, we forget who we really are.

'Ik denk dat ze bij mij alleen maar weg zouden rennen' lachte het meisje waarna ze tegen een boom ging zitten. 'Noem me maar Sam' sprak het meisje vriendelijk. 'Aangemaan kennis te maken.', zei Ayla lachend. Ze stond langzaam op en zette de kip bij Sam op schoot. 'We zullen zien of ze wegrent of niet.', zei ze lachend waarna ze naar groep kippen die ergens stonden naar toe liep. Ze wist een kip te vangen en liep ermee terug naar Sam. Ze ging terug op haar plek zitten en hield de kip vast. 'Heb je het kalfje al gezien?', terwijl ze dat vroeg keek ze Sam aan.

Sometimes, we forget who we really are.

☾

Registratiedatum : 19-06-15

'Zelfde' glimlachte ze terug. Ze keek op toen Ayla opstond en met de kip in haar richting liep. Vragend keek ze haar aan niet helemaal begrijpend tot de kip bij haar op schoot gezet werd. Meteen greep ze naar het ding ernaar starend en beet op haar lip. Langzaam keek ze weer op naar Ayla die weer naar de rest van de kippen liep. Okey, lekker dit. Ze had geen idee wat die beesten leuk vonden of niet. Automatisch liet ze haar greep een beetje verzwakken en begon het beestje te aaien. Ze was te druk bezig met haar eigen kip om toe te kijken hoe zij er een ving. Ze keek op toen de ander haar een vraag stelde. Het kalfje. misschien even snel, al hoewel ze kon het zich niet herinneren. 'Uhm.. nee, ik denk het niet, hebben we een kalfje?' vroeg ze voorzichtig.

PROFIEL RPG SHEET

» This is not funny [&Evan]
» Animals
» Lost Animals

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

Animals are so funny