››OPEN‹‹ Let's do this!

Registratiedatum : 12-04-15

Zenuwachtig stond ze te trippelen, het zou hun allereerste keer in het labyrint zijn. Haar kleren jeukte aan haar lichaam, haar normaal zo losse katoenen broek was ingeruild voor een strakkere saai grijze broek. Haar voeten waren gehuld in soepel leren botjes en voor haar borst kast hing een bruine plaat. Deze kleren had ze in het berghok gevonden en eigenlijk vond ze ze wel passen. Vanachter op haar rug had ze een gevaarlijk uitziend mes hangen, een fles water en een appel. Ze hoopte dat ze het mes niet zou moeten gebruiken. Rollend met haar schouders pakte ze haar voet langs achteren vast, op één of andere manier wist ze dat ze zo moest stretchen voor ze ging lopen. Ze keek naar haar mede-runner. "Klaar?"

››Open voor iedereen!

Registratiedatum : 16-04-15

Oliver had zich net zoals Helena gekleed alleen was hij in het zwart. Ook hij had een mes uitgekozen en een fles water en een appel, al betwijfelde hij of ze daar de hele dag op konden leven in het maze. Hij kon alleen maar grijnzen. Hij ging het labyrint gewoon in, met toestemming. Mensen hadden vertrouwen in hem dat hij samen met Helena een uitgang kon vinden. Het idee dat ze de muren mochten gaan verkennen maakte hem onrustig en hij kon alleen maar heen en weer lopen. Wat zou hen in het maze te wachten staan, zou het dodelijk zijn? Hij beet op zijn lip en haalde een hand door zijn haar, dat zoals gewoonlijk in een kuif zat. "Klaar?" Vroeg Helena aan hem en Oliver knikte, nog steeds met de grijns op zijn gezicht. 'Helemaal.' Tactiek zouden ze wel in het labyrint zelf bespreken voor nu was het belangrijk dat ze gingen.

Registratiedatum : 19-04-15

Het was nog geen twee dagen geleden geweest toen Helena tegen hem had gezegd dat ze runner wilde worden. Nu stond ze voor hem, zich voorbereidend op de Maze. Trystane zag het enthousiasme van zowel haar als Oliver op hun gezichten en een kleine glimlach sierde zijn lippen. "Veel succes samen. Doe wel voorzichtig, ik heb geen zin om namen door te moeten krassen." Het laatste mompelde hij er kort achteraan waarna hij zijn ogen nog even op Helena richtte. Hij gaf haar een bemoedigend knikje en stapte op haar af. Trys legde een van zijn brede handen op haar schouder en grijnsde. "Is het je toch gelukt hé." Hij verplaatste zijn hand en woelde grinnikend door haar haar. "Het ga je goed kleine, neem geen grievers mee svp!" Hij stapte weer een eindje bij haar vandaan en vouwden zijn armen afwachtend over elkaar.

Registratiedatum : 12-04-15

Het was best spannend. Dit was de ochtend dat de twee pasbenoemde Runners voor het eerst the Maze in zouden gaan. Oliver en Helena, twee van de beste keuzes. Hij wist van allebei zeker dat hun overlevingsinstinct op scherp stond, en dat ze er alles aan zouden doen om zo veel mogelijk van het doolhof te ontdekken. Alles zou goed komen. Tenminste, dat zei zijn ratio. Zijn denken wist prima dat dit twee van de sterkste mensen van the Glade waren. Maar zijn gevoel? Die had hem uren wakker gehouden, want hij maakte zich toch een beetje zorgen. Wat als wat daarbinnen zat echt levensgevaarlijk was? Wat als ze niet op tijd terug zouden komen voordat de deuren van de muren sloten? Hij lag ongemakkelijk met zijn vingers in zijn hangmat te spelen, tot hij de deuren open hoorde gaan. Hij keek achterom, en zag dat Oliver en Helena al klaar stonden om te vertrekken. Trystane kwam erbij staan, en Max liep achter hem aan. Een weemoedige glimlach verscheen op zijn vermoeid uitziende gezicht. Hij had duidelijk slecht geslapen. "Succes," zei hij. Hij klopte Oliver even op zijn schouder. Het voelde toch alsof hij degene was die ze the Maze in stuurde zodra hij hun namen had opgelezen. Bij Helena twijfelde hij even, maar gaf haar toen een knuffel. "O wee als jullie daar iets aantreffen en zo dom zijn om door te gaan in plaats van terug te komen."

Registratiedatum : 12-04-15

Oliver leek al even opgewonden en dat snapte ze volledig. Trystane kwam op hen afgelopen en woelde door haar haar, zogezegd in paniek probeerde ze elk sprietje weer goed te leggen. Toen hij haar kleine noemde ging haar mond quasi-geschokt open,"Pardon! Ik ben bijna even groot!" Grijnsde ze hem toe. Max kwam op hen af en wenste hen succes, maar het verbaasde haar toen hij haar een knuffel gaf. Maar dat belete haar niet op hem al even fel terug te knuffelen. "Ik kom terug." Fluisterde ze zijn oor, de angste om niet terug te kunnen sloeg haar plots om het hart. Voor ze er zelf erg in had, had ze al een kus op zijn wangen gedrukt, waarna ze zich terug trok.

~ gsmpost

Registratiedatum : 18-04-15

Haar amberbruine ogen staarde naar de grond terwijl ze naar de poort toeliep waar een klein groepje zich had verzameld. Ze hield haar lippen op elkaar terwijl ze naar Oliver keek zonder enige emotie te tonen in haar gehele lichaam. Door haar oh zo geweldige sociale vaardigheden had ze eigenlijk geen mensen die haar mochten laatst staan vrienden met haar wilde zijn. Als Oliver iets overkwam had ze helemaal niemand. Ze bleef wat achter de jongens staan die de nieuwe runners uitzwaaide zoals ze het noemde. Dus dat was Helena, ze voelde een steek van jaloezie in haar zij. Helena was knap, wat nou als... Nee zo mocht ze niet over Oliver denken, Oliver was een geweldige jongen. Ze keek hoe de zwartharige jongen het meisje een knuffel gaf nadat de getinte jongen haar haar door de war schopte met zijn handen.
Ze keek kort naar de lucht waarna ze naar Goldy Locks liep en haar armen om zijn nekgooide waardoor ze op haar tenen moest staan. 'Hee, Goldy vanavond in het bos waar we gister ook waren?' Vroeg ze zachtjes terwijl ze hem aan keek en glimlachte. Ze drukte kort haar lippen op de zijne en liet zich weer zakken op haar volledige voeten. 'Nou rense dan maar.'

Registratiedatum : 12-04-15

~ Ho wacht, heb ik een romance gemist? D:

"Oh ja, beter doe je dat. Want anders voel ik me gedwongen om vannacht achter jullie aan te gaan om jullie te zoeken." Belachelijk dat hij zich zo verantwoordelijk voelde. Iedereen wilde hier toch weg? En iedereen wist dat ze daarvoor mensen nodig hadden die dat doolhof in gingen. En hadden zij twee zich niet vrijwillig opgegeven? Juist. Hij kon hier niks aan doen. Maar toch had hij het idee dat hij verantwoordelijk was voor de veiligheid van iedereen hier. Meer voor Helena dan voor Oliver, moest hij toegeven. Helena was een meisje en.. nee, niet dat zij zwakker waren, helemaal niet zelfs. Helena was een stoer wijf. Maar toch.. Misschien instinct om je als jongen iets meer verantwoordelijk te voelen voor een meisje? Hij glimlachte toen hij een kus op zijn wang voelde, en legde even kort zijn hand achterop haar hoofd en woelde met zijn vingertoppen door haar haar. Hij keek opzij toen hij Chick de Red en Oliver samen zag staan. Whoh, dat had zich snel ontwikkeld! "Nou, ladies, let's go!" riep hij. De muren stonden nu al een paar tientallen minuten open, en ze hadden geen tijd te verliezen.

Registratiedatum : 12-04-15

Ze voelde de vingers van Max op haar achterhoofd en ook hij woelde met zijn vingers door haar haren. Hayden, een meisje dat ze nog niet zo goed kende, kwam ook op het stel afgelopen. In plaats van Oliver een knuffel of whatever te geven, gaf de roodharige hem prompt een kus op de lippen. Wat had zij gemist? Daar zou ze Oliver in het labyrint wel over ondervragen! Ze liep op Oliver af, prikte hem in zijn zij en zei: "Dat is genoeg casanova, we moeten voor dat de poorten sluiten terug zijn en we hebben nog een heel stuk te doen." Ze trok de jongen niet mee, maar gaf hem wel een blik. Waarna ze nog een laatste keer naar de rest zwaaide en toen haar eerste stappen in het labyrint zette. Vanbinnen gilde ze het uit van geluk.

Registratiedatum : 16-04-15

Mensen kwamen naar hen toe om hen succes te wensen. Een getinte jongen richtte zich vooral op Helena maar wenste hem wel succes. Oliver knikte dankbaar. Max gaf hem nog een klop op zijn schouder en wenste hem ook succes. 'Komt goed.' Zei Oliver met een grijns. En toen kwam degene waar hij het meest op had gehoopt dat ze zou komen. Hayden. Ze moest op haar tenen gaan staan om hem te omhelzen en Oliver sloeg ook zijn armen om haar heen. 'Hee, Goldy vanavond in het bos waar we gister ook waren?' Vroeg ze zachtjes terwijl ze hem aan keek en glimlachte. Oliver zei niets en knikte. Vervolgens voelde hij haar lippen op de zijne en hij beantwoorde de kus. 'Nou rense dan maar.' Oliver knikte. 'Ik overleef het wel hoor.' Zei hij terwijl hij door haar haren woelde. Een prik in zijn zij eiste zijn aandacht. "Dat is genoeg casanova, we moeten voor dat de poorten sluiten terug zijn en we hebben nog een heel stuk te doen." Oliver voelde dat hij rood werd en liep snel achter haar aan. Hij draaide zich nog even om om een knipoog naar Hayden te geven en naar de rest te zwaaien. Samen met Helena stapte hij het labyrint in en de grijns kon niet meer van zijn gezicht af. 'Links of rechts?' Zei hij haast blij toen ze de eerste splitsing naderden.

PROFIEL RPG SHEET

» first... lets eat
» [OPEN] What am I doing here?
» [OPEN] Something to do?
» That's my name [&open]
» I don't like this, at all! [open]

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

››OPEN‹‹ Let's do this!