Not all scars are skindeep

Registratiedatum : 13-04-15

Stil keek ze er naar. Naar hoe er een rode druppel bloed uit rolde. Naar de vorm ervan en het woord dat het zei. Naar de emotionele pijn die ze net heeft los gelaten. Met een mes in de ene hand en haar andere hand vrij stond ze daar, doodstil zonder enige beweging. Pas toen het druppeltje bloed bij haar shorts aankwam bewoog haar hand. Doodstil ving het de druppel op waarna die van haar vinger afgleed en op de grond viel. Alweer las ze het woord 'lies' dat nu in haar heup stond samen met de rest van haar littekens. Met haar short dat vastgeknoopt was zodat het net onder haar borstkas bleef zitten keek ze naar haar buik en haar heupen. Overal littekens, sommige zelfgemaakt, sommige met er een ander verhaal achter. Hoe ze eraan was gekomen wist ze niet, of toch niet zeker. Maar de littekens die duidelijk zelfgemaakt waren, dat was iets anders. Alles was te veel geworden, de pijn de verdriet, alle emoties. Vandaag was de eerste keer dat ze het had gedaan in the glade, en het zou zeker niet de laatste keer zijn. Haar ogen gingen van de littekens naar het mes, het mes dat ze vandaag had gestolen en dat nu aan de scherpe kant rood was. Een mes dat ze bij zich zou houden en gebruiken wanneer het nodig was.

}Fletch

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

"Oh hey." Klonk het toch redelijk aarzelend uit zijn mond toen hij het figuur van Alex herkende. Meteen werd hij herinnerd aan de dag waarop Helena hem helemaal was komen ondervragen. Iets van woede werd meegedragen door deze herinnering, maar het was grotendeels schuld. Maar goed, het was vast zijn dag niet geweest. De kip had hij gelukkig wel voorzichtig teruggebracht al had het hem nog een hele tijd gekost om weg te gaan zonder dat het beest hem had gevolgd.
Met zijn gitaar op zijn rug had hij zich nu tot rust gebracht in het bos, totdat hij iemand had gezien. Hij was niet gelijk dichterbij gekomen, maar bleef even kijken. Ze stond met haar rug naar hem toegekeerd.

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Normaal zou ze direct omgedraaid zijn. Zou ze haar shirt naar beneden hebben gedaan. Maar nu, nu hoorde ze hem niet eens. Nee in de plaats bleef ze stil terwijl haar vrije hand over haar littekens ging. Eerst het deel op haar rug waar ze aan kon, dan haar linkerzijde en zo over haar buik naar haar rechterzijde. Daar stopte ze op haar geheime tattoo. Weer bleef ze stil voor een tijdje, tot haar hand weer bewoog, in de richting van haar nieuwe litteken. Toen ze daarover kwam werden haar vingers roder, maar niet zo rood als het moment waar ze haar vinger over de scherpe rand van het mes liet gaan. Ze was leeg van binnen, alsof haar lichaam alleen maar dat was, een lichaam. Geen emotie, geen gevoel, geen pijn. Geen pijn behalve dat geklop dat van haar nieuwe litteken kwam, een geklop dat pijn deed maar goed voelde, vredig voelde.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Geen antwoord. Fletch fronste en begon zich nu echt af te vragen of Helena wel gelijk had gehad. De blonde jongen trok zijn mond open, maar hij bleef hangen. Nee. Misschien had ze wat alleen tijd nodig. Onder het geknars van de stukjes hout die op de grond lagen, nam hij verderop plek op een omgevallen boomstam, waar hij met evenwichtsbehoud ging zitten en de gitaar op zijn schoot hield. Hij maakte zijn keel leeg door te kuchen.

I was just a game you liked to play
Baby it's a shame you had to change
I crushed by every word I heard you say
But I gotta know
Oh oh, oh

Speelde hij zachtjes en hield zijn blik gericht op de snaren die door hem bespeeld werden.

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Haar blik was leeg, geen emotie, geen kracht, geen levenswil. Haar vingers waren rood, rood van het bloed, haar bloed. En haar littekens waren zichtbaar, zichtbaar door haar verkort T-shirt. Alles was stil, geen geluid, geen leven. Dat is tot een melodie haar bereikte. Het was zacht en het klonk dof, alsof het door een kussen heen kwam. Maar ze hoorde het, en langzaamaan werd het luider, en duidelijker. En toen kwam er nog een stem bij, een stem die haar maar al te bekend voorkwam. Zonder enige controle draaide ze zich om naar de stem en liep ze dichterbij tot ze op een paar meter van de bron van de muziek stond. Ze was nog steeds leeg, maar niet doof. Met haar t-shirt nog steeds hoog en met het mes in haar hand stond ze daar, stervende vanbinnen en vol littekens vanbuiten.

Registratiedatum : 13-04-15

Fletcher schreef:: remember when ...

Zo bleef hij even doorgaan op dezelfde melodie. Een beetje verward keek hij naar voren, voordat hij weer verderging.

Everything I did, I did for you
But I could never win, I only lose
Even when our dreams are--

De melodie stopte en werd afgebroken door een paar valse tonen toen hij zijn blik weer omhoog geheven had. Alex had zich omgedraaid en was naar hem toegelopen. Maar .. Instinctief sprong hij overeind en poogde om het mes uit haar hand te slaan.
THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Ze was voor zich uit aan het staren, naar de bron van het geluid. De tekst drong niet tot haar door, allen de melodie en de stem. Het gaf haar emoties, iets dat ze niet wou, iets dat weg moest. Met lege ogen keek ze toe hoe hij stopte, maar ze bleef stil staan. Of ten minste tot de jongen ineens bewoog. Direct liet ze het mes vallen uit angst, nog een emotie die ze kwijt wou. Waarna ze vervolgens naar achteren sprong tot haar blote rug een boom raakte waarna ze vervolgens geschrokken tegen de boom bleef staan, weer zonder te bewegen en met geen emotie of gevoel in haar behalve angst, de rest was leeg. Ze wist niet eens van haar littekens, nee ze wist niets meer. Na een paar seconden gingen haar ogen naar het scherpe ding met bloed dat nu op de grond lag, al bleef ze de jongen in de gaten houden.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Ze liet het vallen en sprong vervolgens naar achteren. Met een diepe frons van uiterste verbazing keek hij haar even aan en liet de gitaar op de grond vallen. Vervolgens pakte hij het mes op en wierp er een snelle, al snel walgelijke, blik op. Gadver. En al snel zag hij een wond op Alex' lichaam. "Waarom?" Was het enige woord wat hij uit wist te brengen en schudde zachtjes met zijn hoofd. Nee, dit had hij echt nooit gesnapt.

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Schuw volgde ze zijn bewegingen met haar ogen. Ze was bang, waarom wist ze niet maar ze was bang. Ze zag hoe zijn handen het mes oppakte, ze zag hoe hij haar richting uit keek. En ze zag hoe zijn lippen bewogen toen hij sprak. Alleen wist ze geen antwoord op zijn vraag. Hoe breng je onder woorden hoe waardeloos je bent? Hoe stop, idioot en raar, hoe het beter zou zijn als je niet bestond? Dus al dat ze deed was haar schouders ophalen terwijl angst uit haar ogen verdween en een eindelijke diepte achterliet. Of toch totdat ineens een heleboel gevoelens op haar afkwamen, verdriet, schaamte, angst voor afwijzing, woede. Alles kwam opeens en even moest Alexx naar adem happen. Wat was er met haar aan de hand. Zonder er bewust van te zijn ging haar rechter hand naar haar tattoo, bleef die daar een paar seconden op zitten tot ze zich ineens omdraaide en met haar hoofd en ellebogen tegen de boom steunde. Wat was er aan de hand? Langaam zakte ze naar beneden, tot haar knieën de grond raakte. 'Lies' dat is wat haar nieuwe litteken zei, dat is wat ze dacht, maar waarom? Waarom al dit? Verward kneep ze haar ogen dicht op de emoties weg te krijgen. Al lukte dit niet en keerde ze zich al snel weer om met haar ogen nog steeds gesloten. Haar gezicht vertrok van de ene emotie naar de andere terwijl haar hoofd naar achteren viel en de stronk raakte.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Voor de zoveelste keer kreeg hij geen antwoord en de jongen had geen idee wat hij moest doen. Als eerste gooide hij het mes weg, zo ver als hij kon gooien, zodat dat vreselijke ding wegbleef en hij kwam dichterbij. Langzaam knielde hij, zodat hij Alex op ooghoogte kon aankijken. "Alex ..?" Zijn stem was verminderd tot een fluistering en paniek was duidelijk in zijn blik te zien. "Zullen we wat voor die wond halen en naar het biggetje gaan?" Stelde hij maar dwaas voor. Was het een diepe wond? Moesten ze nu snel zijn?

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Ze hoorde hel dichterbij komen, ze voelde hem voor haar knielen, ze voelde zijn blik. Toch bleven haar ogen dicht, het was allemaal te veel. Te veel emoties, te veel gevoelens. Pas toen hij begon te spreken en ze zijn toon hoorde opende ze haar ogen. Niet dat het veel verschil maakte, haar ogen waren leeg. Maar tegelijkertijd waren ze vol met emoties. Heartbreak, happienes, sasness, alles was te veel. Ze reageerde dan ook niet op zijn woorden, in de plaats bleef ze zonder echt te focussen voor zich uit staren, in de ogen van Fletch. Pas na even keek ze weg waarna ze een hand door haar haren haalde, al deed ze daarnaast niets.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Erm oké. Fletch beet op zijn lip en bezweek toen Alex er voor koos om hem aan te kijken en weer niet te antwoord. "Wacht hier." Zei hij en kwam overeind. Als teken dat hij echt terugkwam, liet hij zijn gitaar dan ook hier.
Het was een kleine sprint en rennen was een van zijn minst favoriete dingen, maar het vinden van een handdoek was niet moeilijk. Het nat maken van deze handdoek misschien wel. Uit pure haast gebruikte hij maar een fles drinkwater en hij rende weer terug naar de plek waar hij Alex alleen had gelaten. Nou hij was waarschijnlijk maar een .. paar minuutjes weg geweest? "Hier, kan je het schoonmaken."
De vragen die over zijn tong wilden stromen hield hij voor nu even tegen.

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Zonder enige beweging bleef ze hem weer aankijken. En haar ogen volgden hem dan ook wanneer hij weg ging en uiteindelijk verdween. Ze wist niet hoe lang weg was, ze had het amper door. Behalve dan dat gevoel in haar buik dat ze geen naam kon geven, een gevoel van verloren zijn maar tegelijkertijd ook anders. Na een tijdje kwam hij terug in haar gezichtsveld, maar nog steeds deed ze niet. Pas toen hij een natte handdoek naar haar uitreikte en ze er even naar had gekeken nam ze het aan. Zonder enig woord of emotie drukte ze de handdoek tegen haar litteken aan. Ze kon de vragen van hem af voelen komen, maar hij zei niets. Terwijl haar ogen op de natte handdoek die op 'lies' gedrukt was likte ze even haar droge lippen. "Ik was vandaag van plan geweest om tegen de jongen die ik leuk vind te zeggen dat ik verliefd op hem ben." klonk haar droge stem ineens, haar stem kraakte maar ze deed er niets aan. Alexx wist dat dit niet veel uitlegde, maar toch was ze weer stil geworden terwijl ze uit haar ooghoeken even naar Fletch keek. Zo veel emoties, zo veel emoties dat het voelde alsof ze nog steeds leeg was.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Het duurde even voordat ze de handdoek aannam, maar goed, die nare wond werd nu wel bedekt. "Ik was vandaag van plan geweest om tegen de jongen die ik leuk vind te zeggen dat ik verliefd op hem ben." Het leek wel alsof ze voor het eerst in een hele lange tijd weer sprak. Maar de toon was alles behalve leuk of vrolijkmakend. "Ah." Er was een piepje in zijn stem verschenen, alsof hij nog in de puberteit zat en zijn stem om de haverklap omsloeg. "Niet gelukt?"

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Weer bleef ze stil terwijl haar blik op de handdoek gericht was. Even nam ze het van haar litteken af, nu zonder het bloed was het woord nog duidelijker te zien, maar het stond niet uit tussen de rest, het zag er alleen maar verser uit. Haar blik ging even naar de handdoek die nu voor een deel rood gekleurd was. Ze had niet heel erg zitten bloeden maar het bloed had zich goed verspreid over de handdoek waardoor het er vele erger uitzag dan het was. Niet dat het haar wat kon schelen. Ze hoorde de piep in zijn stem maar reageerde er niet op, in de plaats veegde ze haar vinger af aan de handdoek en begon ze zonder erbij stil te staan langzaam langs alle andere littekens te gaan. Ze had zo veel vragen, zoals waarom ze deze had gemaakt, waarom was ze er aan begonnen. Pas toen Fletch klaar was keek ze even naar hem op, al wende ze al vrij snel haar blik weer af. "Het ging wel, tot ik dichterbij kwam, ik kreeg al deze euhm." Hier stopte ze even, op zoek naar het juiste woord. Na een paar seconden vond ze er 1 die niet al te specifiek of negatief klonk. "Gedachten, ik kreeg allemaal gedachten over hoe dat hij zo knap en aardig is en hoe sociaal en vol plezier en hoe dat ik het tegenovergestelde ben, ik ben niet mooi of leuk en ik ben stil en verlegen." Ze had moeite met deze woorden, met de emoties. In de plaats van daarnet was haar stem nu vol met emoties, veel te veel emoties. Weer hapte ze even naar adem, de emoties namen al haar zuurstof weg, namen alles weg. Terwijl ging haar hoofd die nu niet meer zo leeg was over alle dingen waar ze slecht in was, over wat voor persoon ze was en over hoe dat ze niet waard was.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Hij keek liever niet naar de wond die ze aan het verzorgen was. Als er ook maar een ding was wat hij echt naar vond, dan was het bloed. "Het ging wel, tot ik dichterbij kwam, ik kreeg al deze euhm." Ze moest nadenken over wat ze ging zeggen en dat moment deed hem terugdenken aan het mes dat ze in haar handen had gehad. Hij had geen geschreeuw gehoord en er was niemand anders in de buurt geweest. Snel duwde hij dit idee weer uit zijn hoofd toen Alex weer sprak. "Gedachten, ik kreeg allemaal gedachten over hoe dat hij zo knap en aardig is en hoe sociaal en vol plezier en hoe dat ik het tegenovergestelde ben, ik ben niet mooi of leuk en ik ben stil en verlegen." Oh. Fletch fronste. "Waarom denk je dat?" Zijn mondhoeken krulden wat omhoog. "Je moet niet zo onzeker zijn." Ging hij verder en probeerde een van haar handen vast te pakken. Ook al betekende dat dat ze in de beurt kwam van de roodgetinte handdoek. "Je moet niet zo negatief over jezelf denken. Ik heb echt tal van positieve dingen in jou gezien en ook al zou ik de helft van die dingen in jouw hoofd moeten planten, dan had ik er zelfs nog meer dan genoeg."

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Haar blik ging naar de jongen toen hij sprak. Hoezo waarom denkt ze dat? Het was niets om over te denken, het was gewoon zo. Even liet ze haar hoofd wat zakken waardoor ze door haar wimpers naar de jongen keek terwijl hij verder sprak. Ze was niet onzeker, het was gewoon zo. Ze was het niet waard, ze was hem niet waard. Ze durfde amper iemand aan te raken, en al zeker als het jongens was, en met meisjes was ze nog erger. Even schrok ze op toen ze zijn hand op de hare voelde, ze had haar arm bijna weggetrokken, bijna maar net niet. Zie je, dit was het dus! Ze durfde amper iemand aan te raken, hoe kon ze dan al die goede kwaliteiten hebben waar Fletch nu over aan het spreken was? Toch kreeg ze een zacht rode tint op haar wangen bij de aanraking, maar niet meer. Niet zo erg als normaal. "Hoezo positieve dingen? Ik ben stil, een angsthaas lelijk..." Vroeg ze zachtjes terwijl ze haar ogen even sloot. Haar stem was aan het breken en er waren steeds meer emoties in aan het komen. Waarom al die emoties? Als ze geen emoties had zou het zo veel makkelijker zijn. Slapen, eten, werken en dan weer slapen. Maar nee, natuurlijk moest ze zo veel emoties hebben.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Hij voelde een soort schok door haar arm gaan, maar hield zijn hand op die van haar. Ze had hem niet weggetrokken, dat was dan toch een positief teken? "Hoezo positieve dingen? Ik ben stil, een angsthaas lelijk..." Fletch lachte hier even door, niet uitlachend bedoeld. "Je bedoelt, geen schreeuwlelijk, op je hoede en niet de hele tijd bezig met je uiterlijk?" Grijnsde hij. Woorden anders verwoorden was het punt.

THANKS KAY

[/quote]

Registratiedatum : 13-04-15

Het verbaasde haar hoe Fletch begon te lachen, nog een emotie die erbij kwam. Waarom moesten die emoties er zijn? Even slikte ze, in de hoop om die brok in haar keel te verwijderen. Een poging die mislukt was. Toen haar bruine ogen weer open gingen zag ze een grijns op de jongen zijn lippen. Normaal zou ze mee lachen, mee vrolijk doen maar nu niet. Nee, ze was het niet waard. Met haar vrije hand deed ze de knoop los in haar t-shirt waardoor die vrij naar beneden viel en haar littekens bedekte. Ze schaamde zich ervoor, wat haar eerst niets had uitgemaakt maakte haar nu boos op zichzelf. Hoe had ze hem dit kunnen laten zien? Hij was nu dan wel aardig, maar straks... straks zou hij haar gewoon achter laten. Niemand was te vertrouwen, niemand. Met ene kleine zucht liet ze haar hoofd weer naar achter vallen tot 'ie de stronk van de boom raakte waar ze tegen zat. "Ik bedoel, wie zou mij nou willen? Met al mijn littekens en mijn stom karakter." En het feit dat ze niemand mocht vertrouwen, kon vertrouwen... Behalve Fletch dan, misschien..? Ze wist het gewoon niet meer.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Hij vond het wel prettiger dat die wonden bedekt waren en natuurlijk had hij gezien dat het meerdere waren geweest. Shit hé. "Ik bedoel, wie zou mij nou willen? Met al mijn littekens en mijn stom karakter." Fletch zuchtte en wreef met zijn vrije hand over zijn voorhoofd. "Alex, praat alsjeblieft niet zo." Begon hij. "Het is niet goed voor je, geestelijk en lichamelijk. Ik vind jou echt een fantastisch iemand, maar je moet echt niet zo over jezelf denken. Dit jezelf aandoen." Hij begon er over, maar hij wilde niets omzeilen nu. "Dat verdien je niet. Oké?"

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Bij zijn woorden werd de brok in haar keel en kreeg ze zelfs een paar tranen in haar ogen die ze snel weg knipperde. Ze zou niet zwak doen, ook al was ze dat ze zou het niet tonen. Alweer haalde ze een hand door haar haren terwijl ze de bloos die omhoog kwam probeerde weg te werken. Gelukkig was ze nog te veel ik de war om veel roder te worden. Even knikte ze toen hij klaar was, al was het niet een gemeende knik. "Dat is erg lief enzo, maar er moet een reden zijn dat ik me zo voel als ik me nu voel, een reden voor mijn littekens.... En dan is er nog die ruzie met Helena en hoe ik een paar dagen geleden flipte, het word gewoon te veel." Tegen dat ze klaar was stierf haar stem af. Alweer sloot ze haar oen, dit keer om de tranen te vechten die op het punt stonden om vrij te komen. Waarom moest alles zo moeilijk zijn?

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Ze knikte na zijn woorden en ook al was het maar een knikje, voor Alex was het misschien een overtuigde knik. "Dat is erg lief enzo, maar er moet een reden zijn dat ik me zo voel als ik me nu voel, een reden voor mijn littekens.... En dan is er nog die ruzie met Helena en hoe ik een paar dagen geleden flipte, het word gewoon te veel." Het leuk wel ietsje beter te gaan en alhoewel Fletch heel graag wilde vragen wat die ruzie inhield, besloot hij dat achter zich te laten. "Probeer je anders af te zonderen als je je weer eens boos voelt? Niet op deze manier, maar naar een vrolijke plek. Je biggetje bijvoorbeeld!" Ja ..! Dat was een goede! "Vind iets leuks te doen, wat je afleidt van vervelende dingen en uiteindelijk zal je ook niet meer zo snel vluchten naar .. tja, vervelende dingen. Maar alles moet beginnen met een positieve houding. Dus .. jij moet me iets vertellen wat je leuk aan jezelf vindt, anders mag je .. hier nooit meer weg! En daar zal ik persoonlijk voor zorgen tot je iets bedenkt."

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Stil luisterde ze naar zijn woorden met haar ogen gesloten. Het was leuk dat hij haar probeerde op te vrolijken, dat hij er genoeg om gaf om haar te 'beschermen' van haag gedachtes. Maar was het wel echt? Was het niet gewoon toneel spelen om haar vervolgens in de steek te laten, of 1 van haar geheimen door te vertellen? Net zoals Helena had gedaan, dat kon toch...? Maar Fletch leek zo makkelijk te vertrouwen, maar tegelijkertijd leek Helena ook te vertrouwen eerst, al duurde dat langer dan bij Fletch. Toen de blonde jongen klaar was met spreken opende ze haar bruine ogen pas. "En wat als ik niet weg wil?" Vroeg ze speels al was het een stuk minder dan normaal. En zodra ze het had gezegd zakte haar humeur weer. "Euhm... Euhm, ik weet niet echt iets."

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

"En wat als ik niet weg wil?" Nou daar verscheen toch wel weer een glans van de oude Alex! "Dan moet je hier juist weg!" Ja, daar had hij heus wel een goed dingetje op verzonnen hoor. "Euhm... Euhm, ik weet niet echt iets." Hij schudde zijn hoofd, gespeeld afkeurend. "Nuh-uh, verkeerde antwoord. Je probeert het niet eens."
Hij kwam overeind en begon een beetje te ijsberen. "Kijk, ik doe het wel voor." Oh hier kwam de zelfvoldane grijns hoor! "Ik vind mezelf echt over de top mooi." Na dit gezegd te hebben barstte hij al in lachen uit. "Oké nee vergeet dat." Glimlachte hij. "Maar .. ik vind het goed van mezelf dat ik .. hm, ah! Dat ik mensen blij kan maken met mijn muziek! Nou, dat was toch niet zo moeilijk?"

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Well, that was a good comeback. Normaal zou ze hebben gelachen bij zijn antwoord op haar niets kunnen vinden. Ze wist dat hij de afkeuring niet helemaal meende, toch deed het pijn al toonde ze dit niet. Haar ogen volgden zijn beweging, hoe elke spier zich spande wanneer hij opstond en begon te ijsberen. Zodra haar bruine ogen zijn grijns hadden gespot wist ze dat er iets ging komen dat typisch Fletch zou zijn. Een grap, iets idioots, iets onverwachts, er waren zo veel dingen die typisch Fletch waren dat je nooit wist wat het ging zijn. En blijkbaar was het dit keer een mix tussen een grap en hoof zelfbeeld. Niet dat Alexx het niet met hem eens was. Want dat was ze helemaal, hij had gelijk over zichzelf. Toch kon Alexx ondanks al de emoties die te veel worden de kleine, heel erg kleine lach die haar mond verlaatte niet onderdrukken. "Natuurlijk was het niet zo moeilijk voor je, jij bent aardig, sociaal en vol plezier Zei ze zonder door te hebben dat ze dezelfde woorden een paar minuten geleden had gebruikt om haar crush te beschrijven. Even liet ze een nadenkend geluid horen, op zoek naar een positief ding aan haar.

PROFIEL RPG SHEET

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

Not all scars are skindeep