Not all scars are skindeep

Registratiedatum : 13-04-15

Stil luisterde ze naar zijn woorden met haar blik nog steeds op haar handen gericht. Tot nu toe ging het beter dan ze had verwacht. Ze had verwacht dat hij boos zou zijn geworden of haar had uitgelachen ondanks het feit dat hij helemaal niet zo was. Maar tot nu toe had hij nog niet echt anders tegen haar gedaan, gewoon aardige Fletch, de jongen waar ze voor gevallen was. Na zijn woorden keek ze op en knikte ze even. Haar ogen fikste zich weer op de blonde jongen toen ze weer begon te spreken. "Ik wil mezelf accepteren en er zijn momenten waar ik op het punt sta. Momenten met jou wanneer ik mezelf kan zijn en gewoon plezier maken. Maar ik weet niet hoe, want zodra dat voorbij is voel ik me weer alleen en ben ik weer stil en verlegen en verdrietig. Ik weet niet hoe ik mezelf de hele tijd kan zijn, hoe ik mezelf moet accepteren. Bekende ze met haar stem nog steeds zacht. Even ging 1 van haar handen naar de plek van het nieuwe litteken en viel haar blik op die hand. Hoe kon ze zichzelf accepteren als ze zo een dingen deed?

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

"Ik wil mezelf accepteren en er zijn momenten waar ik op het punt sta. Momenten met jou wanneer ik mezelf kan zijn en gewoon plezier maken. Maar ik weet niet hoe, want zodra dat voorbij is voel ik me weer alleen en ben ik weer stil en verlegen en verdrietig. Ik weet niet hoe ik mezelf de hele tijd kan zijn, hoe ik mezelf moet accepteren." Ah, een uitleg waar hij iets aan had. "Nou, dat klinkt wel goed." Zei hij kalm en stak een arm naar haar uit. "Kom maar overeind, straks krijg je een splinter in je kont." Ach, dat kon gebeuren toch? "Maar stap één is om dit nooit meer te doen oké?" Hij was nu doodserieus. "Ik snap het dan wel niet, maar ik weet wel dat het fout zou kunnen gaan en dan ben je de pineut. En dat wil niemand hier, ja?"

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Toen hij weer begon te spreken werden haar ogen naar hem getrokken, zoals bijna altijd. En net zoals altijd moest ze weer blozen wanneer hij haar een arm uitstak. Toch nam ze deze aan, alleen maar omdat hij het wist betekende niet dat ze anders tegen hem moest doen. Toch was dat rare gevoel in haar buik nu duidelijker en kon ze het niet goed negeren. Ze gaf hem een kleine glimlach bij zijn opmerking over op de grond zitten, al verdween dit al snel toen hij weer begon over haar probleem. Zuchtend haalde ze een hand door haar haren toen hij klaar was met spreken. "Ik weet dat het niet goed is, maar ik weet ook dat ik littekens heb van net voordat ik hier kwam en de drang was gewoon te sterk vandaag." mompelde ze zachtjes terwijl haar blik even naar haar zwarte schoenen ging. "En ik ben bang dat het niet zomaar over gaat zijn nu."

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

"Ik weet dat het niet goed is, maar ik weet ook dat ik littekens heb van net voordat ik hier kwam en de drang was gewoon te sterk vandaag." Begon ze nadat ze overeind was gekomen. "En ik ben bang dat het niet zomaar over gaat zijn nu." Fletch knikte begrijpend. "Maar zelfs de meest zwaar verslaafde coke gebruiker kan stoppen, dus ik geloof er zeker in dat jij het ook kan." Ja, echt waar. "Je moet nu gewoon leren die emoties op een andere manier te behandelen. Het biggetje lijkt me wel een goede manier. Dan ben je niet alleen en dat beestje heeft ook aandacht nodig."

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Stil luisterde ze naar zijn woorden. Ze was aan het wachten voor een afwijzing, of voor een toon die bestond uit afschuw. Echter kwam dit niet, nee ze kreeg wijze raad in de plaats. Stil knikte ze toen hij klaar was, niet zeker wat ze daarnaast moest doen. Maar ze vond dit niet genoeg, dit was Fletch, hij verdiende meer. En ja hij wist van haar gevoelens, betekende niet dat ze ineens stil moest worden rond hem. Hij had nog niets gezegd over haar bekentenis en dit was gewoon Fletch, gewone Fletch die haar probeerde te helpen. Dus ze moest wat zeggen. "Ik euhm... Ik zal mijn best doen om te stoppen." Zei ze dan maar.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

"Ik euhm... Ik zal mijn best doen om te stoppen." Door dit antwoord straalde hij en gaf hij Alex een trots schouderklopje. "Zo mag ik het horen!" Glimlachte hij. "Maar ik moet nu echt terug, Max klaagt waarschijnlijk achter mijn rug om dat ik nooit iets doe." Grinnikte hij.

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Bij zijn woorden moest ze lachen, ja dat zag ze Max nog wel doen. En al zeker sinds het Fletch was waar ze het over hadden. Zowat iedereen wist over the Bromance tussen die twee dus Max zal zeker niet terughoudend zijn met zijn plagen en klagen. Toch was er een vraag die op haar tong brandde, één die ze Fletch zo draag wou vragen. Een vraag waar ze te bang voor was om het te vragen. Wat vond hij van haar? Hoe zag hij haar? Fletch wist over haar gevoelens maar zij wist niets over de zijne. Toch vroeg ze die niet, als hij het wou zeggen zou hij dat wel doen...toch? Daarnaast moest hij het misschien nog verwerken. "Ja, ik zou ook terug moeten gaan en iets nuttigs doen, pff ik wil Helena echt niet tegenkomen maar ja. Er moet worden gewerkt."

PROFIEL RPG SHEET

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

Not all scars are skindeep