Goedemiddag

Registratiedatum : 12-04-15

Siënna pakte zijn hand vast. Haar vrije hand ging over zijn wang, zijn kaak. Max leunde er tegenaan en draaide zijn hoofd om zijn lippen tegen haar duim te duwen.
"Het is niet voor altijd," probeerde hij haar gerust te stellen, en grotendeels zichzelf ook. Het duurde maar zolang ze nodig zou hebben om niet meer gepijnigd te worden op dit soort momenten. Natuurlijk hoopte hij dat dat niet lang zou duren, zodat ze elkaar snel weer hier bovenin de boomhut konden ontmoeten en van de warmte van de kunstmatige zon konden genieten. Maar ergens vond hij het ook naar om te weten dat haar gevoelens voor hem dan weg waren. Want als dat weg was, wat zou er dan nog overblijven?
Haar lippen landden op zijn mondhoek. Zijn lippen reageerden niet, maar hij sloot zijn ogen kort. Toen hij ze weer openden, keek Siënna weer naar hem, en haar armen verstevigden om hem heen. Hij ademde trillerig in, de blik in haar ogen ziend en de wanhoop in haar armen te voelen. Hij legde zijn hand in haar nek en trok haar hoofd naar zijn borst, zijn andere hand door haar krullen strelend. Hij drukte een kus op haar kruin, en hield zijn gezicht stevig tegen haar hoofd aan.
"Laten we dit niet rekken," zei hij, al wist hij precies dat dat ook was wat hij aan het doen was. Maar het had de kracht van hen beiden nodig om dit te laten stoppen, want geen van hen was sterk genoeg om het alleen te doen.
"Luister.." Nooit leek bij hem normaal een zin te volgen als hij dat woord zei. Altijd moest hij daarna nog bedenken wat en hoe hij het precies wilde zeggen. "We lopen zo naar beneden. Jij gaat naar de keukens om Hayden te helpen schoonmaken. Ik ga naar homestead om te douchen. Ik ben kapot van vandaag, dus ik ga meteen naar bed. Tegen de tijd dat jij naar jouw hangmat gaat, slaap ik." Het was een plan, en hij hoopte dat ze op die manier beter wisten wat er in ieder geval de rest van deze avond zou gebeuren.

Registratiedatum : 24-05-15

Beamend knikte Siënna op zijn woorden. Hij had gelijk. Zijn plan was goed, het maakte het makkelijk. Ze hoopte slechts dat ze niet voor altijd op deze manier met elkaar om hoefden te gaan. Maar dat zou vast niet. Gemengde gevoelens gingen door haar heen maar ze voelde zich al rustiger. Alsof ze langzaam begon te accepteren dat dit het was. Positief probeerde ze zichzelf toe te spreken. Ze moest niet zo kinderachtig doen, het was maar een jongen. Hallo. Maar toch bleef ze een vreemd soort affectie naar Max voelen. En ze wist niet of ze dit eerder had gehad maar het voelde zo ontzettend nieuw. Een waterig glimlachje sierde haar lippen.

"Okay," ze zuchtte en stapte een stukje van hem af. "Nou, ik spreek je wel weer he." Sisi wiebelde wat ongemakkelijk heen en weer. "Oke sorry ik kan het niet laten." Verontschuldigde ze zichzelf alvorens. Sisi boog zich voor over en raakte voor een split seconde zijn lippen aan met die van haar. Het was vlinderzacht. En hoe kort het ook duurde het was stillend. Max zijn lippen waren zacht op sommige stukjes een beetje ruw omdat ze gehavend waren. Zonder zijn reactie af te wachten draaide ze zich meteen om. Haar krullen dansten op haar rug. Ze wisselde geen woord meer. Toen ze het trappetje af klom zocht ze zijn blik met een kleine, verlegen glimlach. Of ze hem gevonden zou hebben wist ze niet, aangezien ze te snel was gedaald.

- UIT

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

Goedemiddag