Afterglow

Registratiedatum : 12-04-15

// Max

Helena begon hem onmiddellijk te helpen, en beval hem op zijn ademhaling te letten. Zijn gezicht werd even in haar handen genomen, wat fijn warm voelde, maar hij duwde zijn hoofd weer terug naar zijn knieën toen hij merkte dat hij er duizeliger van werd. Uiteindelijk werd hij door Helena's beweging naar de grond begeleid. Hij volgde braaf, al voelde hij zich niet echt in de positie om haar tegen te spreken. "Benen tegen de boom?" Moest hij ze nu recht naar boven steken? Hier stribbelde hij wel even tegen. Hij was braaf gaan liggen, maar hij trok zijn knieën op voor hetzelfde effect. Hij voelde zich al snel wat beter, maar hij vond het wel fijn zo; hij was ongelofelijk moe door het werken van de afgelopen weken, en een beetje zo liggen.. dat was wel fijn. Met zijn ogen dicht ging hij met zijn hand boven zijn hoofd, de grond aftastend waar Helena was, tot hij een been voelde. Hij duwde die richting zijn hoofd, die hij optilde en op haar bovenbeen legde. Een zacht kussentje, ook iets wat hij zich niet kon herinneren, maar waarvan hij wel wist dat mensen daar op sliepen.

robb stark

Registratiedatum : 12-04-15

Max snapte de bedoeling niet helemaal, maar hij trok zijn knieën op en dat was toch bijna hetzelfde. Opgelucht keek ze hem aan toen hij weer wat kleur kreeg, reanimeren kon ze niet en daar had ze ook echt geen zin in. Een warme hand trok aan haar been, waarna Max's hoofd erop kwam te liggen. Even wist ze niet wat ze moest doen, maar toen leunde de maar ontspannen naar achteren. "Gaat het al wat beter?" Haar hart was opgehouden met zijn marathon en de rust kwam terug in haar lichaam. Spieren die eerst aangespannen waren, begonnen langzaam te ontspannen. Zonder dat er zelf erg in had, ging ze rechter zitten en vlochten haar vingers zich door de haren van de jongen. Het had iets rustgevend om in zijn haren te prullen, met haren spelen deed ze altijd al graag.

Registratiedatum : 12-04-15

// Max

Door de spieren in Helena's benen voelde Max dat ze naar achter was gaan leunen. Ze leek ontspannen, dus hij voelde geen enkele drang om haar been te laten gaan. "Nee," mompelde hij toen ze vroeg of het al wat beter ging. Oke, dat was een beetje gelogen. Hij lag gewoon zo lekker, en hij wilde niet dat Helena voor zou stellen om die boom in stukjes te hakken en in delen naar de Glade te tillen - want dat was zijn oorspronkelijke idee geweest. Haar vingers gingen door zijn haar en hij bleef stil liggen. Hij was zich ervan bewust dat het niet heel schoon was, en schaamde zich er lichtelijk voor. Maar Helena trok niet haar hand weg, dus hij zette het opzij en genoot ervan. Helena was cool. Hij kon zich niet voorstellen hoe dingen ooit niet gemakkelijk met elkaar zouden zijn. Ze deed ongegeneerd mee aan de dingen die hij organiseerde, had zich opgegeven als Runner en hielp daarnaast ook nog mee met andere dingen in de Glade - zoals ze nu had gedaan. Hij mocht haar, en hij twijfelde er niet over dat zij hem ook mocht.

Registratiedatum : 12-04-15

Het maakte haar onrustig dat hij zich blijkbaar nog niet beter voelde. Wat als hij echt ziek was? Als hij hulp nodig had? Maar ze wou niet verplaatsen, het voelde zo gezellig hier. Haar vingers bleven zich door zijn haren bewegen. Rustgevend was het. Hopelijk zou hij niet voorstellen, als hij zich beter voelde, om de boom in stukken te hakken en te doen wat ze eigenlijk van plan waren. Een kleine zucht verliet haar mond, dit was een klein stukje vrede in de rumoerige Laar, dat zou ze koesteren. "Weet je, Max." Begon ze, "Ik zie jou meer als de leider dan Ayla." Het kwam gewoon in haar op en op een of andere manier klonk het logisch.

Registratiedatum : 12-04-15

// Max

Hij glimlachte kort toen Helena die woorden zei. Hij reageerde eerst niet echt, want hij wist niet goed hoe. Wilde hij een leidersrol? Niet echt. Maar wilde hij dat de Glade een beetje goed en efficiënt geregeld was? Ja. Als dat betekende dat hij daarin een belangrijke rol moest spelen, dan vond hij dat hij dat moest doen. "Ik doe m'n best om iedereen hier te laten leven," zei hij uiteindelijk. Hij rolde op zijn zij, en leunde nu met zijn wang op Helena's been. "En als ik het hier een beetje meer verdraaglijk kan maken, dan doe ik dat graag."

Registratiedatum : 12-04-15

Hey little fighter things will get brighter

Even was alleen het gefluit van de vogels te horen, die zich verstopte in de hoge takken van de bomen. Ze voelde Max rollen op haar been en keek hem rustig aan. "Ik denk dat ik wel voor iedereen spreek als ik zeg dat je het super doet." Grinnikte ze, zelfs Ayla zou haar gelijk geven, sinds die in een betere bui leek te zijn. "We hebben trouwens iets ontdekt in het labyrint." Ze dacht er nu pas aan, terwijl ze het misschien al veel eerder had moeten zeggen. Kort richtte ze haar blauwe ogen op de bijna altijd blauwe hemel zonder zon. Waarna ze afdwaalde naar de muren van het labyrint en terug naar de jongen voor haar. "We zagen een raar, keverachtig ding op de wanden kruipen," Ze gruwelde bij de gedachten alleen al dat ze in de gaten werden gehouden, "Er stond Wicked op de rug geschreven en even later vonden we een metalen plaat, met de zelfde naam én World In Catastrophe Killzone Departement erop." De woorden waren door haar hoofd blijven spoken, al wist ze niet wat het betekende. En de woorden van Oliver ook, Wicked is good, had de jongen gezegd.

▲▼✖

Registratiedatum : 12-04-15

// Max

Weer glimlachte Max lichtjes. Hij deed het werk niet voor complimenten van de anderen, maar het was toch fijn om te merken dat het toch een beetje erkend werd. Maar zijn ontspannen houding verdween toen ze over een ontdekking in the Maze ging praten. Zijn ogen gingen nu voor het eerst open. Hij keek Helena van onderaf aan. "Vertel," klonk hij aandachtig. Zijn nadenkrimpel, die steeds vaker verscheen, werd zichtbaar, en hij richtte zijn blik op de boom voor hem toen ze de kever noemde. WCKD. Wicked. Hij beet nadenkend op zijn wang, waarbij zijn mond een beetje puilde. "Thanks. Goed dat je het deelt. Blijf me op de hoogte houden. Ben je ver in het doolhof gekomen? Kon je de weg weer goed terug vinden?" Hij keek haar nu weer aan. Hij moest zich eraan blijven herinneren dat zij en Oliver zich vrijwillig hadden opgegeven om Runner te worden, maar hij kon de verantwoordelijkheidsgevoelens die hij had niet opzij zetten, hoe rationeel hij er ook over na probeerde te denken.

Registratiedatum : 12-04-15

Hey little fighter things will get brighter

Zijn manier van nadenken, deed haar aan zichzelf denken. Kauwend op haar wang kwam ze er meestal wel uit. "Het doolhof is veel groter dan we verwacht hadden, maar de weg vinden gaat. Ook hebben we gevonden dat elke nacht alles verschuift, dus om het in kaart te brengen gaat wat moeilijker worden." Even keek ze nadenkend naar de boom voor zich en beet ze onbewust in haar wang. "Tenzij er een patroon inzit, maar dat moeten we nog uitzoeken." Het zou haar en Oliver wel lukken, maar als het labyrint werkelijk zo groot was als ze dachten, hadden ze misschien binnenkort wel wat hulp nodig. "En trouwens, ik red me wel in het labyrint hoor." De lichte bezorgdheid in zijn stem was haar wel opgevallen, "Anders heb ik Oliver natuurlijk nog altijd om me te beschermen." Grinnikte ze. Waarna ze haar haar snel uit haar gezicht veegde.

▲▼✖

Registratiedatum : 12-04-15

// Max

"Wat moeilijker worden?" herhaalde hij haar verbaasd. Een doolhof dat iedere nacht verandert - dat klonk onmogelijk om in kaart te brengen. Hij sloot hoofdschuddend zijn ogen weer, weigerend dat dit ook weer denkruimte in zou nemen. Hier waren de Runners voor aangesteld, zodat hij het van zich af kon laten glijden, en het niet meer als zijn verantwoordelijkheid zou zien. "Ja ja, jij en Oliver redden zich daar vast wel. Maar laat me nou maar toch een beetje bezorgd zijn," grinnikte hij, en gaf haar, nog steeds met zijn ogen dicht, een duw tegen haar vrije been.

Registratiedatum : 12-04-15

Hey little fighter things will get brighter

Ze grijnsde, "Awh, is Max bezorgd?" Plaagde ze hem, waarna ze een lichte duw tegen haar been kreeg. Haar polsen begonnen pijn te doen van het continue ondersteunen van haar armen, dus besloot ze om maar gewoon ze gaan liggen. Haar vrije been trok ze een beetje op, maar het been waar Max's hoofd op rustte liet ze liggen. Haar handen vouwde zich achter haar hoofd. "Denk je dat het een betekenis heeft? Dit alles?" Vroeg ze na een kort, maar niet echt gênante, stilte.

▲▼✖

Registratiedatum : 12-04-15

// Max

Hij keek haar even met kleine oogjes aan, en rolde vervolgens met haar mee toen ze ging liggen, zodat hij haar aan kon kijken. Hij reageerde niet op wat ze zei, want tja, wat kon hij zeggen? Dus viel er even een stilte, waarin hij zijn arm onder haar been schoof om het 'kussen' wat hoger te maken. Hij haalde zijn schouders op toen ze vroeg of alles hier een betekenis had. "Ik weet niet wat ik moet zeggen," antwoordde hij eerlijk. "Ik hoop het, eigenlijk. Dan is dit niet voor niks." Hij krabde even aan zijn hoofd, nadenkend over een ander onderwerp. "Hoorde ik laatst nou een ruzie tussen jou en Fletcher?" De Glade was niet groot, en ondanks dat mensen elkaar redelijk wat privacy gaven, bleven maar weinig dingen geheim. Niet dat dit een leuker onderwerp was om het over te hebben, maar nadenken over iets waar hij toch geen antwoord op zou krijgen, maakte hem gek.

Registratiedatum : 12-04-15

Hey little fighter things will get brighter

Ze voelde een arm onder haar been en automatisch hief ze deze op. Ze probeerde haar schouders op te halen, al ging het redelijk moeilijk als ze op de grond lag. Toen hij over de ruzie met Fletcher begon verstrakte ze even, de roddeltantes in de Glade konden ook nooit stil zijn. "Nja, komt wel weer goed denk ik." Zei ze een tikkeltje onzeker. Fletcher en Max waren zowat haar beste vrienden, als ze ruzie met één van hen had, voelde ze zich automatisch slechter. "Maar het was misschien ook wel een beetje mijn schuld," Gaf ze toe, "Toch vind ik dat hij niet zo kinderachtig moest reageren."

▲▼✖

Registratiedatum : 12-04-15

// Max

'Het komt wel weer goed denk ik.' Daar had hij alle vertrouwen in. Waarschijnlijk liep Fletcher alweer fluitend rond en zou hij de volgende keer weer gezellig tegen Helena doen, alsof er niks gebeurd was. "Hij is soms best een watje, ja." Hij wist nog het gesprek met Fletcher dat hij zelf had gehad, ondanks dat hij behoorlijk dronken was geworden tegen het eind van de avond. "Maar waar ging het over?" Naïeve vraag, want hij had een donkerbruin vermoeden waar het allemaal over was gegaan.

Registratiedatum : 12-04-15

Hey little fighter things will get brighter

De vraag die ze zo graag had ontweken kwam toch en ze besloot er maar een eerlijk antwoord op te geven, maar niet voor een lange zucht haar mond verliet. "Dus," begon ze, "Ik ging voor Alex polsen. Ging blijkbaar wat te ver. Fletcher werd kwaad. Ik werd kwaad. Alex werd kwaad." Vatte ze het kort samen, heel kort. De details liet ze achterwegen, net zoals dat Fletcher over haar en Max gevraagd had.

▲▼✖

Registratiedatum : 12-04-15

// Max

Jup, het was precies gegaan over wat hij had gedacht. "Drama," was het enige dat hij zei. Hij wist precies hoe erg Fletcher daar omheen kon draaien. Maar ach, maakte het hem echt wat uit hoe Fletcher over Alex dacht? Nee. Als hij maar gewoon zijn toffe zelf bleef en een toffe gast bleef. "Ik denk dat Alex moet leren dat ze dit soort dingen zelf aanpakt." Zou een goede les voor haar zijn.

Registratiedatum : 12-04-15

Hey little fighter things will get brighter

Ze was blij dat Max het snapte en haalde lichtjes opgelucht adem. "Misschien, maar ze is zo onzeker." Zei ze twijfelend, dit keer kreeg haar lip het te verduren. Nadenkend beet ze erop en richtte haar blauwe ogen zich op de hemel -zonder zon. "Toch raar hé, dat je de zon nooit ziet, maar wel voelt." Doelend op het zweet dat zich overal op haar lichaam verspreidde. Het liefst was ze direct onder de douche gesprongen, maar ze wou het moment niet verpesten. Dus bleef ze stinkend liggen, gelukkig zaten haar haren in een staart waardoor het minder opviel dat ze behoorlijk vuil waren.

▲▼✖

Registratiedatum : 12-04-15

// Max

"Daar moet ze overheen komen." Het klonk best bot, hoe het misschien ook wel bedoeld was. Hij realiseerde zich dat het vast overkwam alsof hij Alex niet mocht. Maar dat was niet geval. Hij vond haar een lief, onschuldig meisje, maar ze was ongelofelijk gecompliceerd en op die manier vroeg ze veel aandacht en energie. Het zou voor de rust in de Glade, maar vooral ook voor zichzelf, beter zijn als ze wat zekerder werd - en als ze die woedeaanvallen af zou leren, dat zou ook best prettig zijn.
Max keek al die tijd nog naar Helena, al keek hij vooral tegen haar kin aan. Toch zag hij dat ze op haar lip beet. "Wat?" vroeg hij, en tilde daarbij even zijn hoofd op om haar volledige gezicht te kunnen zien. Het had geleken alsof ze iets verbeten had, alsof ze iets niet had gezegd.

Registratiedatum : 12-04-15

Hey little fighter things will get brighter

Het antwoord van Max leek bot, maar ze snapte wat hij bedoelde. Toen hij zijn hoofd ophief, keek ze hme recht aan. Ook zij duwde zich op met haar ellebogen, zodat ze hem beter kon zien. "Ik weet niet," Begon ze aarzelend, "Soms heb ik het gevoel alsof we worden bekeken. Alsof dit allemaal één grote grap is." Ze liet haar ogen van hem afglijden en keek weer naar de lucht, waarbij ze weer helemaal plat ging liggen.

▲▼✖

Registratiedatum : 12-04-15

// Max

Helena keek hem terug aan. Max knikte bij haar antwoord. "Dat rare gevoel bekruipt mij ook steeds," antwoordde hij laag, maar besloot er verder niet op in te gaan. Hij wilde er niet over nadenken. "Maar chick, jij gaat iedere dat dat doolhof in om daar achter te komen. In die tijd hou ik de mensen hier levend en probeer zo nu en dan nog wat leuks ervan te maken. We redden het hier wel. En tot nu toe is het hier niet heel slecht." Oke, het was hier behoorlijk slecht, maar op momenten dat hij zijn hoofd kon legen, realiseerde hij zich dat hij zich wel goed vermaakte. "Het komt wel goed. Geen zorgen." Hij ging rechtop zitten en spreidde zijn benen voor zich uit. "Zullen we de rest van de dag vrij nemen, nog een pot van die Rebecca-Liberty pakken en hier terug komen en er een leuke avond van maken?" Zonder de awkwardheden die zo'n algemeen feest toch met zich meebracht.

Registratiedatum : 12-04-15

Hey little fighter things will get brighter

Hoofdschuddend glimlachte ze toen Max recht ging zitten. "Buiten dat er dringend wat betere douches moeten komen, kunnen we hier nog wel overleven." Ze gaf hem een plagerige duw, nu hij toch recht zat. "Dat klinkt als muziek in m'n oren." Grijnsde ze, waarna ze haar armen even uitstrekte, haar hoofd los rolde en recht stond. Enkele bladeren kraakte onder haar voeten, toen ze een hand uitstak naar Max om hem recht te helpen.

▲▼✖

Registratiedatum : 12-04-15

// Max

"Ja ja, weet ik. Ik ben er druk mee bezig," bromde hij. Hij kon er niet goed tegen als mensen begonnen over hoe primitief alles hier nog was. Hij ergerde zich er zelf dagelijks aan. Niks was hier nog zoals hij het wilde hebben, zelfs dat stomme hekje bij de dieren wilde hij nog verbeteren. "Maar ik ben de enige builder nu. Ik ga m'n ogen open houden voor mensen die dat ook zouden kunnen." Net zoals dat Anthony zijn ogen open hield voor Med-Jackers.
Helena stond op en weer stak ze haar hand uit om hem helpen te op te staan. Hij nam het gretig aan en trok zichzelf op. "Let's go then." Hij begon richting de meeting cabin te lopen, die op dit moment nog fungeerde als een opslaghok voor dit soort dingen.

Registratiedatum : 12-04-15

Hey little fighter things will get brighter

"Rustig aan, tijger. Het was maar een grapje." Glimlachte ze hem toe, waarbij ze haar handen met de palm naar voren, omhoog stak. Vol goede moed liepen ze naar de Meeting Cabine, of de opslagplaats voor nu. Ze vond het vervelend dat Max de enigste Builder was en had hem graag geholpen, als ze niet voor een uitgang moest zoeken in het labyrint. Want ze moest eerlijk zijn, haar vrijheid zou ze nu niet meer zo gemakkelijk opgeven. Ze duwde zachtjes tegen de deur en die ging krakend open. Haar ogen moesten even wennen aan de duisternis en snel knipperde ze met haar ogen. De poten Liberty waren opgestapeld in een hoek en grijnzend liep ze erop af.

▲▼✖

Registratiedatum : 12-04-15

// Max

Tijger? Daar kon hij wel aan wennen. Al voelde hij zich meer een bok, maar tijger was wel sexier. "Mooi, er is genoeg," zei hij toen hij de voorraad zag, al had hij enkele nachten geleden met Fletcher nog gemerkt dat één pot met z'n tweeën meer dan voldoende was. "Laten we er twee meenemen." Just in case. Hij pakte er zelf een, en speelde de gentleman door de ander, die Helena had gepakt, van haar over te nemen. Hij pakte een fakkel die nog over was gebleven van het feest van enkele dagen geleden, en hield die onder zijn arm.
Toen ze weer buiten stonden, was het al gaan schemeren. Mooi. De nachten bevielen hem meer dan de bloedhete dagen, en 's nachts was het een stuk rustiger - al was er nog wel eens een krijsende Griever die even aandacht wilde van achter de muren. Max liep weer terug naar waar ze nog geen tien minuten geleden ook gezeten hadden, liet zich op de grond vallen en begon de fakkel in de grond te draaien.

Registratiedatum : 12-04-15

Hey little fighter things will get brighter

De koude pot Liberty voelde goed aan in haar warme hand, maar toen Max hem over pakte trok ze haar wenkbrauw op en deze ging nog wat hoger toen ze zag hoe hij zijn handen vol had. Maar tijd om te protesteren had ze niet, want Max liep al naar buiten. De schemering zorgde voor een aangename verkoeling en gaf de Glade een rozige gloed. Eenmaal terug bij 'hun' plekje, stak de jongen de fakkel in de grond en draaide hem rond. Een Griever-gil liet haar nekharen overeind komen, aan die beesten zou ze nooit wennen. In Max's haast was hij vergeten om enkele lucifers mee te nemen, maar gelukkig had Helena hier weer eens aan gedacht. Behendig viste ze hen uit haar zak en stak de fakkel in een vloeiende beweging aan. De lichtbron wierp een gloed op hun gezichten en glimlachend keek ze naar Max. "Mag ik?" Ze reikte naar de pot Liberty, drank sloeg ze nooit af.

▲▼✖

Registratiedatum : 12-04-15

// Max

Max strekte zijn arm om de pot aan Helena te geven, waarna hij zijn gezicht op liet warmen door de hitte van de fakkel. Hij opende de andere pot die hij nog naast zich had liggen en nam daar een slok van. Misschien deed hij dit de laatste tijd iets te vaak, het drinken, maar hij kon het rechtvaardigen door de stress die het organiseren van deze plaats met zich meebracht. En bovendien, hij deed het altijd alleen 's nachts, nooit overdag, als hij zijn verantwoordelijkheden aan het uitvoeren was. Hij nam nog een slok, zuchtte na het doorslikken en keek wazig voor zich uit. Hij vond het fijn dat het gewoon stil kon zijn met Helena zonder dat het ongemakkelijk was. Sterker nog, het was zo gemakkelijk dat hij zich niet eens realiseerde dat hij het fijn vond; hij dacht er simpelweg niet over na dat het ook niet gemakkelijk kon zijn.

x beetje inspiratieloos, sorry xd

PROFIEL RPG SHEET