We're all lone wolves >Max<

Registratiedatum : 11-04-15

De avond begon al bijna te vallen, haar eerste dag in 'The glade' (Die ze liever 'de gevangenis' noemde, een veel toepasselijkere naam als je het haar vroeg) stond op het punt om te eindigen. Ze snoof, terwijl ze met haar rug tegen een van de vele bomen aan leunde. Ze had wat antwoorden gekregen, maar het was haar absoluut niet genoeg. Ze wilde álles weten wat hier aan de hand, niet het slappe verhaal dat er iets achter die muren zat dat gevaarlijk was. Ze kon simpelweg niet begrijpen hoe de anderen dachten; hoe konden ze zomaar in een gevangenis zitten, terwijl ze niets meer wisten? Dawn knarste met haar tanden en balde haar vuisten. Ze zuchtte, was moest ze toch doen?

- eerste post Max

Registratiedatum : 12-04-15

Er hing geen wolkje aan de helder blauwe lucht en het was waanzinnig warm. Dat terwijl er nergens echt een zon te bekennen was, maar alles wel geel gekleurd was door de zonnestralen ervan. Het was Max nooit eerder echt opgevallen, maar toen hij deze merkwaardige plaats wat beter was gaan bekijken, waren hem dit soort details opgevallen. Iets aan deze plaats leek kunstmatig; niet natuurlijk, zoals het moest aanvoelen. Hij kon zich herinneren hoe de zon er uit moest zien, en hoe het voelde als de warmte op je huid brandde. Maar hij kon zich geen moment herinneren waarbij hij dat ook echt beleefd had. Het was vreemd; alsof je de wereld kende, maar niet kon herinneren wanneer je haar had leren kennen. Zelfs de bomen in het bos leken hem merkwaardig, maar hij kon zijn vinger niet drukken op wát precies dan zo vreemd was. Hij stond ervoor, en liet zijn vinger over de koele bast glijden. Tot hem een persoon opviel. Een meisje, één die hij niet kende. Was ze net gearriveerd? Hij had de zoemer niet af horen gaan. "Hey," begroette hij haar.

Registratiedatum : 11-04-15

Ze stond nu al een tijdje tegen die boom aangeleund, ietwat gekalmeerd door de frisse lucht die hier waaide. De bladeren ritselden zachtjes boven haar en haar ogen waren gericht op de hemel die langzaam donkerder begon te worden. Ze vroeg zich af hoelang ze hier nog vast zouden zitten. Nog steeds hoopte ze dat dit een of vage droom was, maar ze wist ook wel dat dat een kinderachtig iets was. Toch bleef ze zich vastklampen aan dat kleine beetje hoop, momenteel was het het enige waar ze een beetje steun in vond.
Ze hoorde voetstappen en draaide zich wat abrupt om. Een jonge was een aantal meters van haar vandaan blijven staan en liet zijn vinger over de boom glijden. Dawn volgde zijn bewegingen wat achterdochtig met haar ogen, zich afvragend wat hij hier deed. Op dat moment merkte hij haar op. "Hey"werd ze begroet. Ze keek hem even aan voordat ze antwoordde. "Hey"herhaalde ze wat hij zei. Dawn keek hem schuin aan. "Wat brengt jou hier in het bos?"vroeg ze met gefronste wenkbrauwen. Het hele vriendelijke voorstel gedoe was niet echt iets voor haar.

Registratiedatum : 12-04-15

Het meisje had een wat achterdochtige blik in haar ogen. Ze begroette hem terug. 'Wat brengt jou hier in het bos?' Even wachtte hij met antwoorden - in die tijd zette hij nog een paar stappen, tot hij uiteindelijk rustig tot stilstand kwam. "Ik weet niet," antwoordde hij, en hij keek even opzij, alsof er in de verte wat te zien was. "Het is hier wel lekker rustig. En een beetje beschaduwd." Sinds de middag dat hij hier aan was gekomen, was hij flink veel bruiner geworden. Op zijn armen was de afdruk van zijn donkerblauwe shirt te zien. Hij was geen bleekscheet meer, maar meer een knapperige marshmallow die een goed vuurtje had gezien. "Ik ben Max," zei hij, maar hij liet zijn gebruikelijk begroetende handdruk achterwege. Hij had zo het gevoel dat ze dat niet zo had kunnen waarderen.

Registratiedatum : 11-04-15

De jongen stapte nog wat dichterbij en Dawn volgde iedere beweging die hij maakte, wachtend op wat hij zou zeggen op haar vraag. "Ik weet niet,"antwoordde hij. Dawn keek hem schuin aan, dat was nog eens een antwoord zeg! Al moest ze toegeven dat ze zelf ook niet echt een reden had om hier te zijn. "Het is hier wel lekker rustig. En een beetje beschaduwd." Nu glimlachte ze flauwtjes en richtte haar blik op de lucht. Dat begreep ze wel, de rust hier was heerlijk. Al die vreemden gezichten om haar heen.. Hier had je ze een stuk minder, naja, behalve de jongen dan. Maar dat was er maar één, die in haar ogen nog niet irritant was. "Ik ben Max," stelde hij zich voor. Dawn knikte, Max, oké. "Dawn."Zei ze misschien wat kortaf, het viel misschien op dat het niet haar echte naam was. Maar het was niet echt iets wat de vreemdeling aan ging.
Dawn richtte haar blik nu weer op de jongen. "Ben je al langer in de Glade?"Het was een vraag die ze meerdere mensen stelde, maar ze wilde het verhaal van alle kanten horen.

Registratiedatum : 12-04-15

Het meisje was even stil, maar stelde zich uiteindelijk ook voor. Dawn, mooie naam. Hij knikte met een glimlach, maar wendde zijn blik daarna weer af. Het viel hem op dat veel van de jongens hier wel zelfverzekerd waren; of in ieder geval, dat ze hun mond open durfden te trekken. De meiden leken dat wat minder te hebben. Ze leken wat onzekerder, schuwer en minder open. Er waren uitzonderingen, zoals Helena. Zij was wel tof. Ze had ook gewoon lekker meegedaan met het feesten. "Ik zit hier nu.." Hij moest even nadenken. Ongelofelijk hoe snel je hier tijdsbesef verloor. "Een week. Ja, precies een week." Het leek zo veel langer. Hij had intussen zijn draai hier gevonden en had een werkroutine die hij zichzelf had opgelegd. "En jij?" Raar om dat zo te bespreken met iemand.

Registratiedatum : 11-04-15

De jongen knikte en glimlachte, maar wendde daarna zijn blik af. Dawn glimlachte terug, al dan niet al te hartelijk. Ze was niet altijd even vriendelijk, al bedoelde ze het niet altijd verkeerd. Het vertrouwen van mensen deed ze gewoon niet snel, het zelfde als dat ze misschien haar mening een beetje te.. eh.. ruw onder woorden bracht.
"Ik zit hier nu.." De jongen moest even na denken voordat hij het antwoord wist. "Een week. Ja, precies een week." Ze knikte en vroeg zich af hoe hij zich moest voelen. Voelde hij zich al thuis in deze gevangenis? Dawn betwijfelde of zij zich ooit hier zou kunnen vestigen, ze waren nog altijd opgesloten. "En jij?"Ze grinnikte wat vreugdeloos. "Ik ben hier misschien... Een paar uur?"Ze schudde haar hoofd. "En god, ik haat het nu al."

PROFIEL RPG SHEET

» Wolves

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

We're all lone wolves >Max<