[Open] The Game is Over

Anthony veegde het stof van zich af. Bij het verlaten van zijn hangmat was hij er nogal subtiel uitgetotterd, iets wat hij uiteindelijk nog goed had aangepakt. Niemand die het gezien had. Hij wilde net richting het bos lopen, waar hij sowieso aan de klusjes kon ontsnappen, zonder dat er eender wie op z'n kap kon zitten, toen een vaag figuur hem in de lucht opviel. In de lucht? Zijn ogen schoten open toen hij een menselijk lichaam van de Treehouse zag vallen. Bijna automatisch versnelde hij zijn blik en rende hij naar het meisje toe, dat hij tot nu nog niet had herkend. Ayla? "Ayla!" riep hij direct toen hij haar herkende. Zowel om haar terug bij bewustzijn te krijgen, als om de andere hun aandacht te trekken. Wat had ze in hemelsnaam gedaan?! Hij had haar zulke dingen wel eens toegewenst, maar had niet gedacht dat het uiteindelijk toch zou gebeuren. Hij trok haar snel wat recht, zodat haar gezicht al niet meer in het zand lag. Hij was dan wel slim, maar wist niet veel van zulke medische dingen af. Hij liet zijn blik even haar lichaam gaan en zag direct dat haar ene arm in een verkeerde hoek lag. Ook haar buik was wat gezwollen. Hij zocht in zijn geheugen naar iets wat hij kon gebruiken. Sinds zijn aankomst hier was zijn geheugen nog niet zoals het moest zijn. "I need some help!" riep hij uiteindleijk maar terug, wetend dat er nog andere zouden komen.

Zijn hoofd draaide op volle toeren toen Alexx en Rebecca zich bij hem voegde. Zijn blik ging strak over Ayla's lichaam, waarna hij zich even terug trok , zodat Rebecca bij haar vriendin kon komen. Even haalde hij zijn wenkbrauw op toen ze dat lint rond het gebroken been van Ayla wikkelde. Iets zei hem dat niet zou werken. Plots sloeg er een soort klik in zijn kopje om. Zijn hoofd werd overspoeld door de nieuwe informatie. Hij wist zijn naam. Hij probeerde het enthousiasme in zijn kopje te houden. Met het komen van zijn naam kwam er ook een ander aspect boven. HIj wist precies wat te doen met een gebroken been. Vraag hem niet waarom. "Misschien helpt hars ook wel." Hij schudde zuijn hoofd bij de woorden van Rebecca. "Dat gaat niet helpen." zei hij vluchtig en liep vervolgens vluchtig weg. Het leek alsof hij hen gewoon achterliet, maar even later kwam hij terug met een stevige tak die ongeveer even lang was als Ayla's been. Hij zette zich langs de andere kant van Ayla neer en richtte zijn ogen even op Rebecca, die nog tranen in haar ogen had. "Mag ik?" vroeg hij uiteindelijk nog snel even aan haar. Hij wist dat zij haar beste vriendin was en zou daar niet graag tussen komen, maar dit was toch net iets belangrijker. Zonder verder nog op antwoord te wachten maakte hij het lint terug los en zette vervolgens de tak gelijk met haar been, waarna ze deze, met de tak, terug stevig inwikkelde.

Rebecca leek eerst even te twijfelen, maar liet het al snel toe dat hij haar vriendin's been mocht spalken. Hij keek even tevreden naar wat hij net gedaan had. Het zag er zo toch beter uit, dan dat het daarnet was. Hopelijk deed het dan ook nog z'n werk. "Je weet je naam weer is het niet?" Anthony keek even vluchtig op naar Rebecca en knikte instemmend. "'Newbie' is vanaf nu verleden tijd." mompelde hij kort en liet zijn blik terug even naar Ayla arm gaan. Haar schouder bleek uit de kom te zijn, iets wat makkelijk opgelost kon worden. Hij maakte zich nu eigenlijk vooral zorgen om haar opgezwollen buik. Daar zou hij niet veel voor kunnen doen. Dat viel af te wachten. Hopelijk vond Alexx nog wat medicijnen om dat te temperen. "Bedankt..." Hij liet zijn blik terug even naar Rebecca gaan, die zich wat naar achteren had gezet, maar liet zijn blik weer snel terug naar naar Ayla en zette zijn handen stevig om haar arm. Met zijn knie hield hij haar lichaam tegen de grond gedrukt. Na deze actie zou ze sowieso wakker worden. Het was dan wel makkelijk om te doen, maar het was niet prettig voor de persoon. "Anthony." zei hij vlak voordat hij een ferme snok gaf aan Ayla's arm. Een luide klik was te horen, die 'klik' die hem zei dat haar schouder terug op z'n plek zat.

We can't stay here forever

Ze had het geroep gehoord, maar eerst had ze er eigenlijk geen aandacht aan besteed. Waarschijnlijk weer een of andere Newbie die bang heeft van spinnen. Pas toen zich een groep mensen verzamelde onder de boomhut, wist de brunette dat er iets mis was. Zelfs de arrogante dude ging erop af, dat was al heel wat. Met een raar huppel-loop-stap-pasje ging ze op het groepje af. Toen ze Ayla in een plas bloed zag liggen sloeg ze geschokt haar hand voor haar mond. Wat was er gebeurd? Gelukkig leek het meisje nog te leven, ze mocht Ayla dan misschien niet echt, dit wou ze dan ook weer niet. Lester en die Newbie die zijn naam nog niet herinnerde waren bezig met haar te verzorgen, de rest stond er maar wat rond. Kort keek ze naar Rebel en Lex, allebei diep geschokt. Ze ging achter hen staan en legde haar handen op de schouders van de meisjes. "Laat die gasten maar even hun werk doen. Als jullie daar blijven zitten lopen jullie enkel in de weg." Ze zetten een zachte druk op haar handen en de blik in haar ogen zij al genoeg.

We can't stay here forever

Dat Rebel zich zomaar tegen haar aandrukte verbaasde haar. Haar schouder werd langzaam nat van tranen, maar rustig wreef ze over de rug van het meisje. Sussende geluiden verlieten haar mond. "Ik haat haar zo." Omdat ze net wat groter was dan Becca, kon ze haar kin net op haar hoofd leggen. "Ssht, niet zeggen. Je bent van slag, alles komt goed." Ze duwde het meisje met twee armen van haar af en keek haar recht aan. "Oké?"

››#TheFaultInOurStars xD

Anthony inspecteerde nog even de schouder voordat hij zich even oprichtte naar Rebecca, die nu nog meer naar achteren was gekropen toen Lester er bij was komen zitten. Hij richtte zijn blik strak op de jongen voor hem, elke beweging van hem in de gaten houdend. Hij had een goede reden om hem niet helemaal te vertrouwen bij eender wie. Toen hij zijn naam hoorde keek hij echter direct op. Alexx was terug met wat pijnstillers en verband. "Alexx," zei hij direct, toen hij zag dat ze wat achteruit deinsde doordat Ayla terug bij bewustzijn was gekomen. "Geef maar hier, we zullen het nodig hebben." Dat laatste sprak hij wat zachter uit, waarna hij zijn blik weer op Lester richtte. Ayla kon hier niet blijven liggen. Ze moest van de vuile grond af. Dat zand werkte hen alleen maar in het nadeel.

Even haalde hij zijn wenkbrauw op bij de reactie van Alexx. Wat had zij nu toch? Toen Lester richting The Box verdween trok hij zichzelf recht en liep naar het meisje toe, waarna hij haar hand vast pakte en het verband en de pillen uit haar greep verloste. Met dat ze haad hand vast pakte voelde hij enkel vage strepen, waardoor hij even oogcontact met haar probeerde te zoeken. Hij wachtte echter niet totdat ook zijn hem zou aankeken, maar liep vervolgens direct terug toen Lester met een plank The Box verliet. Die jongen was nog niet zo dom als hij dacht. Toen hij zich terug bij hen voegde stond hij terug bij Ayla. Hij had de spullen in zijn zak gestoken en hurkte zich naast het lichaam van Ayla neer. "Op drie," Hij knikte kort dat hij het begreep en begon te tellen. Eén, twee. Bij het derde getal pakte hij haar andere been en haar arm voorzichtig, maar toch stevig vast. "Drie." vervolgde hij al snel en tilde haar samen met hem op, waarna ze Ayla op de plank wisten te leggen.

Hij ging niet in discussie met Lester, aangezien zijn suggestie alles behalve slecht was. Hij tilde dan ook vervolgens samen met hem de plank op en liep samen met hem naar The Box. Deze zou toch niet met mensen naar beneden gaan, wat voorlopig dus de beste plek was. Als ze eenmaal goed op de box lag, zette hij zich naast haar neer en haalde de pijnstillers boven. Het was geen vloeistof dat ze hadden meegekregen, maar in plaats daarvan echte pillen. Het duurde niet lang voordat hij wist hoe hij deze aan haar moest geven. Ze was ondertussen terug bewusteloos, maar dat wilde niet zeggen dat dat haar slikreflex was uit geschakeld. Even richtte hij zijn blik op Lester, die aan de andere kant van Ayla stond, waarna hij zich terug op haar richtte. Hij opende voorzichtig haar mond en stak het pilletje er in, waarna hij snel zijn hand op haar lippen legde. Zo werd ze wel verplicht om te slikken. Het was voor haar eigen bestwil.