I found myself reminded, To keep you far away from me

Het was de tweede keer al deze week dat Oliver vroeg wakker was geworden zonder een al te heftige kater. Of hij begon minder te drinken zonder dat hij het door had, of zijn brein begon zichzelf te vertellen dat hij moest stoppen met zuipen en moest inzien dat het niet de oplossing was. Maar Oliver was op dat soort vlakken nu eenmaal niet al te snugger dus besteedde hij er geen aandacht aan. Het was voor hem gewoon in zijn hangmat liggen met zijn leren jack over zich heen, bedenkend wat hij met de dag zou moeten gaan doen. De lijst was af en verstuurd, er was niemand om mee te praten, want wie wilde nou met hem praten, en zowel Hayden als Evangeline wilde hij niet onder ogen zien. Zeker niet na het laatste gesprek tussen Evangeline. En Hayden had hij geprobeerd te vermoorden dus haar al in de ogen kijken kon zijn dood betekenen.
De hangmat lag absoluut niet lekker. Met een kreun stond hij op, rekte zich uit en haalde een hand door zijn blonde haren. Zijn blik ging naar beneden toen hij een tik hoorde van glas. Er lagen twee lege flessen op de grond en Oliver besefte ook nog eens dat hij gewoon met zijn schoenen de hangmat in was gegaan en niet eens de moeite had gedaan om überhaupt zich nog om te kleden voor de nacht. Maar twee lege flessen en dan zo'n lichte kater? Er zou vast eentje van de vorige nacht zijn, of hij raakte te gewend aan de alcohol. Oliver bukte zich om de flessen op te pakken en slofte vervolgens naar buiten, niet echt verwachtend dat er andere mensen wakker waren want het was nog erg vroeg.
Zijn ogen gingen over de Glade en viel uiteindelijk op de fireplace. Hoe lang geleden was het wel niet geweest dat er iets van vuur was gestookt? Hij kwam er eigenlijk nooit dus misschien was het wel een bezoekje waard in deze vroege ochtend. Met een erg sloom tempo was hij uiteindelijk eraan gekomen, om op een boomstam te gaan zitten en naar de twee lege flessen te staren. Evangeline had ze een keer kapot gesmeten en gezegd dat het goed voelde. Oliver was toen te dronken geweest om de fles ook maar twee meter verderop te krijgen. Maar nu was hij nuchter. Hij hief zijn hand op en mikte op de boomstam tegenover hem, gooide en zag hoe de hals van de fles het begaf. Niet dat het echt opluchtte. Blijkbaar lag het echt aan wat voor persoon je was.

[&Hayden]

Altijd als hij dacht dat hij tijd voor zich alleen had, kwam er altijd iets tussen. Hij had zat tijd voor zich alleen, al gebruikte hij het niet nuttig. Alleen voor drank. Het gegiebel kon Oliver al van veraf aan horen komen. En hij hoefde maar vanuit zijn ooghoeken te kijken wie het was. Want hoewel hij haar lach niet vaak hoorde, hij kon hem makkelijk thuis brengen. Hayden. En voor een keer waren de rollen omgedraaid. Deze keer was hij niet degene die zich had vol gezopen, Hayden was het. En dat verbaasde hem want hij had Hayden nooit echt dronken gezien. Had ze het zo zwaar met hun break-up dat ze ook aan de drank was geslagen? Oliver kon het zich niet voorstellen. Daarbij, de drank was bijna op en hij had Hayden geen enkele keer daar naar binnen zien gaan. Oliver draaide zijn hoofd en volgde elke beweging van haar, terwijl ze zijn kant op ging. Niet veel later struikelde ze ook nog eens en viel ze face-first in het zand. Leuk dit. Hij met een kater, zij nog volledig dronken. Daarbij had hij absoluut geen zin in haar gezelschap. Een grijns kwam nog niet eens op zijn mond toen hij haar hoorde praten. 'Dat is te merken ja.' Zei hij neutraal terwijl hij weer voor zich uit staarde en met de tweede fles in zijn hand speelde. Een goede ochtend kon je het voor hem niet noemen.

Oliver had moeite om geen verwijtende opmerking naar Haydens hoofd te gooien. Maar hij kon niets over haar dronkenschap zeggen, want hoe vaak was hij wel niet dronken geweest? Zat genoeg en elke avond kwam er wel meer bij. Dus draaide hij alleen met zijn ogen en keek weg van de roodharige. Alleen werd dat nog al moeilijk want voor hij het eigenlijk in de gaten had was Hayden op zijn schoot geploft en sloeg ze haar armen om hem heen. En ze maakte hem uit voor Kai. Ah gezellig, mevrouw had al een nieuw vriendje gevonden. Oliver knarsetanden en keek haar chagrijnig aan. De hoofdpijn hielp niet echt in deze situatie, Hayden eigenlijk ook niet. Niet al te hard, maar zeker ook niet al te lief maakte hij Haydens armen los van zijn nek en duwde hij haar van zijn schoot af. 'Ik ben Kai niet.' Beet hij haar toe terwijl hij haar sikkeneurig aan staarde. 'Je bed is letterlijk vijftien meter verderop, je kan zelf lopen.' Nee, hij had hier absoluut geen zin in en het irriteerde hem mateloos dat Hayden zo luchtig deed. Het maakte hem niet uit of dat door haar dronken stemming kwam of niet, hij wilde haar weg hebben.

Zelfs toen ze erachter kwam dat hij het bleek te zijn, leek Hayden niet echt van haar plaats te zijn. In tegendeel, ze bleef door giebelen wat Oliver alleen nog maar meer irriteerde. Kon dat mens niet eens gewoon luisteren en niet haar zin doordrammen? Oh wacht, nee dat kon ze niet. Want ze was een keeper dus ze kon doen en laten wat ze wilde, zoals mensen vermoorden. Aldus Hayden. Oliver zat er nog steeds over na te denken om het tegen Max te vertellen, maar dan was hij de volgende die dood in de goot lag. Hij trok zijn voeten weg toen ze er aan begonnen friemelen en pakte de veter af die ze had weten uit te trekken. Bezitterig ook nog, geweldig. Oliver volgde haar bewegingen en kon er niets aan doen dat de handen van haar op zijn knieën vrij aangenaam aanvoelden. Het was dan ook dat toen ze hem op zijn mond zoende hij ook voor even terug zoende. Maar al snel verbrak hij het contact, stond hij snel op en gaf Hayden een duw naar achteren. 'Hayden fuck off.' Gromde hij waarschuwend, totaal geen spijt hebbend van wat hij had gedaan. De tweede fles kon hij nog makkelijk tegen haar hoofd kapot slaan, maar dan zou hij dat voor de tweede keer proberen. En in de herhaling vallen was niet echt origineel.

Oh god, mevrouw had een bloedneus. Natuurlijk kreeg ze een bloedneus. Hoe kleiner je was, hoe fragieler. Tenminste daar ging Oliver vanuit en hij bleef bij zijn standpunt. Daarbij gunde hij het Hayden ook van harte, al had hij gehoopt een wat ergere verwonding. Zoals een gebroken been, dan kon ze zich tenminste niet meer door de Glade verplaatsen en elk mogelijke man aanpappen en sex mee hebben. Misschien moest Oliver toegeven dat hij een tikkeltje jaloers kon zijn. Op haar vraag haalde hij alleen ongeïnteresseerd zijn schouders op en keek hij haar nukkig aan. In de dronken staat waar zij zich in verkeerde kon ze niet echt aardige antwoorden van hem verwachten. Haar zachtere vraag was hetzelfde antwoord van hem. Ongeïnteresseerd haalde hij opnieuw zijn schouders op en keek hij van haar weg. De veter had hij vast in zijn hand en een koortje bungelde een beetje heen en weer. Net als zijn relatie. Oh wacht, die hadden ze al niet meer. Oliver trok een wenkbrauw op bij haar paniekerige stem. Ja, ging ze maar dood. 'Nee.' Antwoordde hij bars. 'Helaas niet.' Dat was meer sarcastisch bedoeld om Hayden niet meteen kwaad te maken. Maar ach, wat was het nut ervan. Oliver zag hun tweeën toch nooit meer bij elkaar komen.

Wat ze had misdaan? Alles. Gewoonweg alles. Oliver was iemand die gewoon alle schuld op iemand anders schoof, en die persoon was Hayden. Maar Hayden deed precies hetzelfde dus de helft van de Glade kende Haydens verhaal en de andere, nou ja meer een kwart, of tien procent, kende Olivers verhaal. En niet dat iemand Oliver wilde geloven want hij liep toch alleen maar dronken rond of te stoken. Nee, de voorbeeldige Hayden met haar positie als keeper werd misschien niet al te graag gezien in de Glade, men geloofde haar wel. 'Hayden ik heb een kater en ik wil het er niet over hebben!' Beet hij haar kwaad toe na haar eerste vraag. Haar opmerking over de fles en de moordpoging deed hem niets. Dat was een vage nacht geweest waar hij nu vage herinneringen van had. Waarschijnlijk toch iets te veel gedronken. Toen ze zijn vuile shirt begon te gebruiken om het bloed op te vangen was hij het zat. Het snikken deed hem niets, dat er bloed op zijn shirt kwam wel. Hij pakte haar hoofd vast en maakte haar voorzichtig los van zijn shirt en deed het vervolgens omhoog. 'Duim en wijsvinger op je neusbrug en naar boven kijken. Dan stopt het bloeden.' Bromde hij. Kijk, hij was behulpzaam. Hij wilde haar niet dood. Mocht hij nu gaan?

Oliver kon alleen maar draaien met zijn ogen en als hij het kon en nog twee handen had, dan had hij zijn armen over elkaar geslagen en zijn wenkbrauw opgetrokken. De tirade van Hayden bleef maar doorgaan en Oliver had moeite om niet gewoon zijn hand op haar mond te leggen zodat ze ophield met praten. Maar dan riskeerde hij om die ook te verliezen en het liefst liep hij niet rond met twee stompjes waar zijn handen aan zaten. Hij wilde het niet zien of horen dat Hayden opnieuw de waarheid sprak. Het was simpelweg te vroeg en daarbij had hij een kater dus praten zat er voor hem niet echt in. Maar de dronken Hayden kon er niet genoeg van krijgen. Want het ene na het andere woord kwam uit haar mond, waar Oliver zich alleen maar meer aan begon te ergeren. Hij zuchtte nogmaals en wachtte tot ze uitgeraasd was. 'Dan weet je meteen hoe ik me voel.' Was zijn simpele, arrogante antwoord. 'Maar nu ga ik weer de arrogante kant in dus ik houd m'n bek wel.' Hij schudde wat vuil van zijn broek en wachtte op de volgende tirade van Hayden. 'Hayden, kun je een ding voor me doen?' Zei hij uiteindelijk na een korte stilte voor hij zijn mond weer open deed. 'Kun je dit gewoon loslaten en stoppen met stalken?' Een simpele vraag met een simpel antwoord. Maar Hayden zou het wel weer verdraaien en een heel verhaal beginnen. Ja, dan liep hij gewoon weg.

Natuurlijk moest Hayden zich dronken gedragen, ze was ook dronken, maar daar kon Oliver totaal niet tegen. Hij had vlagen herinneringen van hoe hij zich bij Evangeline niet echt had beheerst, maar dat gaf Hayden niet de redenen om ook zo te doen. Eigenlijk wel, want iedereen was dronken op zijn eigen manier, maar Oliver was nu iemand die het niet kon hebben dat iemand hem na deed. Al was dronken zijn niet echt na doen. Hij maakte zich los van haar handen om zijn nek terwijl ze vaag begon te dansen en keek haar met een chagrijnige blik aan. Kon ze zelfs door die dronken roes de boodschap niet begrijpen? Wat was er nu zo moeilijk om hem met rust te laten? 'Dat zei jij. Hayden.' Haar naam sprak hij met geklemde kaken op elkaar. Hij sloeg zijn armen over elkaar en bekeek Hayden van top tot teen terwijl ze bleef dansen. 'Weet je wat jij moet? Je hangmat opzoeken.' Misschien zorgde dat ervoor dat ze van hem wegging. Hij moest nog die glasscherven op ruimen, bedacht hij zich.

Zijn irritatie begon met de minuut op te lopen. En het had bijna zijn hoogtepunt bereikt en Oliver was in staat om haar gewoon in het zand te duwen en opzoek te gaan naar een plek waar hij niet gestoord werd door een dronken Hayden. Oliver onderdrukte een geërgerde zucht en keek Hayden met een dodelijke blik aan. Hij beet op zijn tong om geen vervelende woorden naar haar te roepen en had uiteindelijk genoeg van Haydens vage bewegingen. Hij maakte zich los van haar greep en keek uiteindelijk hoe ze probeerde te draaien, viel, probeerde op te staan en weer viel. Oliver moest toegeven, dat was tamelijk grappig. Hij grijnsde en lachte. Niet dat hiermee zijn geïrriteerde humeur voorbij was. Al helemaal niet toen ze zich aan zijn been vastgreep. Oliver keek naar beneden en schudde een beetje met zijn been zodat ze het los liet. 'Je gaat slapen Hayden. Ik breng je wel.' Gaf hij uiteindelijk in met een geërgerde zucht terwijl hij zich bukte en zijn armen onder haar oksels stopte zodat hij haar zo overeind kon trekken. En nu maar hopen dat ze kon meewerken want dan kon hij weer zijn ding gaan doen.

Godzijdank was Hayden het eens met zijn beslissing. Maar ze bleef zo verschrikkelijk blij. En Oliver met zijn kater had een verschrikkelijk ochtendhumeur en kon er niet tegen. 'Naar je hangmat.' Zei hij kortaf op haar vraag. Zijnijn arm waar zij hand mistte schoof hij onder haar knie en tilde haar zo op. Zijn andere arm ondersteunde haar rug. Met snelle passen en niet echt zachtaardig liep hij richting de hangmatten en keek even rond voordat hij haar hangmat in de gaten kreeg. 'Ja, nou, geweldig.' Mompelde hij op haar liefdesverklaring en besteedde er verder geen aandacht aan. Hij liep naar haar hangmat toe en legde haar, deze keer wat aardiger, erin. Nu maar hopen dat ze er niet uit zo flikkeren. 'There. En nu je kater uitslapen.' Commandeerde hij terwijl Oliver zich omdraaide en op het punt stond om weg te lopen.

Hoe verder hij bij haar weg zou zijn, hoe beter. Nu ze eindelijk in haar hangmat lag hoopte Oliver op rust, dat Hayden gewoon ging slapen en dat hij zijn ding weer kon doen. Niet dat hij iets te doen had, maar hij wilde gewoon uit haar buurt zijn. Hayden had zoals altijd andere plannen. Net toen hij een stap weg wilde zetten, greep ze hem weer vast. Met een ruk draaide hij zich om. 'Wat.' Beet hij haar toe en hij keek haar alles behalve vriendelijk aan. Kon ze zelfs in deze dronken roes nog zijn boodschap niet begrijpen? Zelfs hij had zijn grenzen gekend. Oh nee, want hij had Evangeline proberen te zoenen. Nee, schrap dat stukje maar. Oliver beet op de binnenkant van zijn wang, sloeg zijn armen over elkaar en leunde tegen de achterste paal aan waar Haydens hangmat aan was bevestigd.

Een veeleisende trien was het. En ze wist niet van ophouden. Oliver balde zijn hand tot een vuist en wachtte op wat Hayden deze keer had te zeggen. Hij zou het doen en vervolgens zou hij weggaan. Blij dat deze ontmoeting eindelijk voorbij zou zijn. Misschien kroop hij zelf nog zijn hangmat in, er was niets te doen in de Glade nu iedereen sliep en misschien zou een uurtje slaap zijn kater wel helpen. Oliver gromde iets onverstaanbaars en keek weg toen Hayden zich ontdeed van haar bovenkleding. Het was een reflex, niet omdat ze geen relatie meer hadden, meer als iets wat hij altijd al had gehad. Gelukkig bloosde hij deze keer niet. In een paar snelle en ruwe bewegingen maakte hij haar schoenen los, die met een plof op de grond vielen. Zo, kon hij nu gaan? Nee, mevrouw wilde dat hij bleef. Dus ging Oliver weer terug naar zijn oude positie, leunend tegen de paal en naar haar starend.

Hij draaide met zijn ogen toen ze de opmerking maakte over haar voeten. Nee, als er iets beet dan waren het haar woorden wel. En als hij iets haatte dan waren het die woorden wel, nee correctie, haar mond. Die mond die de hele Glade kon ompraten en ondertussen ook hele andere dingen kon doen met jan en alleman. Hij werd er ziek van. Oliver staarde naar Hayden terwijl ze in slaap viel en bleef een tijdje staan om zeker te weten dat ze hem niet voor de gek hield, want dat zou ze maar al te graag doen. Uiteindelijk na een paar minuten maakte hij zich los van de paal, draaide zich om en slofte weg. 'Trut.' Mompelde hij chagrijnig en hij balde even zijn vuist. Nu bedenken wat hij ging doen.