Under the stars

Registratiedatum : 12-04-15

'Cause this is torturous electricity

Hier lagen ze dan, lichtjes bezweet en alleen maar gescheiden van de buiten wereld door een dun deken. Helena lag met haar hoofd op de borstkas van Max en luisterde naar zijn hartslag. Het was perfect, of hoe perfect het dan ook maar kon zijn in de Laar. De kaarsen op de takken waren uit gegaan, maar de vuurkorf -en hun hete lichamen- verschafte genoeg warmte. Ze wist niet goed wat ze wou zeggen, want ergens had ze schrik dat ze het moment ging verstoren. Ze had geen flauw idee wat voor tijd het was, aangezien er geen maan stond -zoals er overdag ook geen zon stond. Het was grappig dat ze zo iets intiem hadden gedaan op een plek met alles behalve privacy, maar goed dat het dan toch al donker was. Zachtjes legde ze haar hand vlak voor haar neus op Max' andere schouder en kneep ze er zachtjes in.

robb stark

Registratiedatum : 12-04-15

~ Dat was dus le timeskip Razz

Hij hield zijn ogen gesloten, zijn hoofd opzij en leunde met zijn neus tegen haar voorhoofd. Zijn ademhaling werd langzaam weer gelijkmatig, en zijn hartslag kwam langzaam tot een normaal tempo. Zijn arm hing om haar heen, zijn hand op haar zij net onder haar borst rustend. Hij hield de deken stevig om hen heen. Want ondanks dat hij het magisch heerlijk vond dat Helena naakt tegen zijn naakte lichaam lag, wilde hij dat dat bedekt bleef voor de rest van de glade.

Hij draaide zich op zijn zij, zodat hij met zijn andere hand ook bij haar lichaam kon. Hij streelde haar buik en daarna haar billen, kuste haar voorhoofd en drukten hun buiken tegen elkaar. "Wil je zo bij me slapen?" fluisterde uit, nog met zijn lippen tegen haar voorhoofd. Hij kon zich niet voorstellen dat ze straks in verschillende hangmatten zouden slapen. Hij kon zich niet eens voorstellen dat er ooit ook maar één nacht zou zijn dat hij niet met haar samen zou willen slapen. Hij was zo verliefd op haar, op alles van haar. Hij wist niet hoe hij zo bij haar kon liggen zonder haar in stukjes te scheuren, zo veel maakte ze in hem los. De hand bij haar billen schoven omhoog naar haar onderrug, waar hij zijn nagels in haar zette.

Registratiedatum : 12-04-15

'Cause this is torturous electricity

Het was gewoon niet meer gezond wat Max met haar deed. Rillingen van genot schoten over haar rug en over de plekken waar hij haar aanraakte. "Dan zal ik morgenvroeg ook maar een dagje vrij moeten nemen?" Zei ze ontzettend subtiel en met een samenzwerende glimlach. Het was grappig dat ze eerst nog nooit had na gedacht over de gevoelens die nu alles overheerste. Ze was helemaal gek op de jongen langs haar. Vlinders, nee vleermuizen, fladderde rond in haar buik als ze alleen maar naar hem keek. Voortaan zou ze wel altijd zo in slaap willen vallen. "Ik hou van je, weet je dat." Fluisterde ze zachtjes, helemaal zeker van haar gevoelens en waarbij ze een kusje op zijn neus drukte. Als het aan haar lag, bleven ze voor eeuwig zo liggen. Intiem en totaal open naar elkaar. Ze kronkelde zich tegen hem aan, ook al was de afstand tussen hen in al zo klein mogelijk.

robb stark

[

Registratiedatum : 12-04-15

"Hmm," reageerde Max. "Iedere keer dat je vrij wil nemen van dat labyrint ingaan doe je me een plezier." Hij had nooit gepland dat te zeggen, maar hoe kon hij nu nog verborgen houden dat hij er eigenlijk waanzinnig van baalde dat ze een runner was? Hij wilde haar altijd alle vrijheid geven te doen wat ze wilde, maar hij kon niks beginnen tegen het misselijkmakende, afkeurende gevoel van dat labyrint ingaan. Hij kon zich geen enkele omstandigheid voorstellen dat hem daar naar binnen zou krijgen, en zijn maag kneep samen elke keer dat hij zich realiseerde dat zij daar dagelijks naar binnen ging.

Bij haar woorden duwde hij haar kin omhoog en zoende hij haar. Vurig, haar mond openend en zijn tong gleed naar binnen. Zijn beiden armen sloegen om haar nek heen en hij verstopte haar hoofd bij hem. Hij was gek op haar, stapelgek, en hij geloofde niet dat hij bij haar weg zou gaan. Ze voelde als de ene veilige, stabiele factor hier in de glade. Maar zijn hoofd was nu te veel gericht op dat hij dat dagelijks kwijt kon raken omdat ze een runner was, en nu lukte het gewoon niet om het tegen haar terug te zeggen.

Registratiedatum : 12-04-15

'Cause this is torturous electricity

Ze beet op haar lip. Ze wist hoe Max dacht over het labyrint en voelde zich elke dag schuldig dat ze erin ging, maar dat kleine beetje vrijheid wou ze niet opofferen. Ergens stak het dat hij niks terug zij, terwijl zij haar gevoelens zo open op de tafel had gelegd. Al maakte zijn kus een groot stuk goed, het bleef zachtjes op de achtergrond malen. "Je raakt me heus niet kwijt in de Maze. Die Griever moet meer in zijn mars hebben dan een klein steekje om dé Helena om te brengen." Grinnikte ze zachtjes, terwijl ze haar voorhoofd nog tegen de zijne liet aan rusten. Waarna in ze in zijn ogen staarde. "Ik meen het," Ging ze verder op een serieuzere toon, "Zo snel raak je niet van me af." Die Griever had meer nodig om haar bang te maken dan enkele moorden en wat brullen, want zij vocht voor vrijheid en -al wou ze dat niet echt toegeven- ook voor de Laar en speciaal voor Max en Sisi dan, dus zo snel zou ze het niet opgeven. No way.

robb stark

Registratiedatum : 12-04-15

Eigenlijk wilde hij het er niet over hebben. Hij wist dat ze hierover fundamenteel verschillend dachten, en dat ze elkaar niet zouden kunnen overtuigen elkaars mening. Het was stom dat hij die opmerking had gemaakt, het moment waarop nog stommer. "Ik denk niet dat Oliver daar anders over dacht, en hij is gestoken." Hij had het niet moeten zeggen, dat wist hij. Maar dacht Helena nou echt dat als zij maar hard genoeg 'nee' riep, dat de Griever haar dan gewoon niet zou steken? En misschien was gestoken worden nog wel een optimistische kijk. Hij had gezien hoe Alylore eruit was gekomen, en dat beest kon haar ook makkelijk in stukjes rijgen. En dan? Haar lichaam daar dood achterlaten? Zodat ze haar nooit meer zouden vinden? Hij keek haar terug aan en zag in haar ogen hoe zeker ze hier over was. Het frustreerde hem. "Je denkt toch niet echt dat je een griever aankan?"

Registratiedatum : 12-04-15

'Cause this is torturous electricity

Ze luisterde naar zijn woorden en voelde zich al direct schuldig over haar woorden. Ze had beter gezwegen, al was dat natuurlijk ook weer niet echt haar geweest. Ze kneep haar ogen dicht tegen hem aan, zodat hij de tranen die er in stonden niet zou zien. Oliver, vroeger was hij één van haar beste vrienden geweest en nu? Nu was het gewoon weg gênant, allemaal dankzij die domme, stomme Griever. "Ik hou me wel gedeisd." Fluisterde ze zachtjes. Misschien had hij daar wel gelijk over. Dat ze een Griever nooit zou aankunnen en als ze het rationeel bedacht was ze zeker, maar een beetje zelfvertrouwen kon nooit kwaad, toch.

robb stark

Registratiedatum : 12-04-15

Terwijl hij haar aankeek, sloot zij haar ogen. Hij kon zichzelf wel voor z'n kop slaan, maar hij kon er zo slecht tegen als ze zo veel te zelfverzekerd het labyrint inging alsof haar nooit wat zou overkomen, dat hij zich niet in had kunnen houden. Hij had dat nog gekund toen hij om haar gaf, maar niet erkende dat hij stapelgek op haar was. Maar nu dat ze hier zo naast hem lag, draaide hij door bij het idee dat er wat met haar zou gebeuren. "Ik hou me wel gedeisd." Hij snapte niet helemaal wat ze bedoelde. Bedoelde ze nu? Of daar in het labyrint? "Ik snap je niet helemaal," antwoordde hij. Hij kneep haar weer vast tussen zijn armen, om haar te laten weten dat hij het hier nog steeds heel fijn met haar vond.

Registratiedatum : 12-04-15

'Cause this is torturous electricity

Ze sloeg haar blauwe kijkers terug op, zonder bijna enig spoor van de tranen. "Als ik de Griever tegen kom, zal ik zeggen dat ik van jou niet met hem mag vechten en moet weg rennen." Plagend stak ze haar tong uit en porde ze hem zachtjes. Terwijl een glimlach om haar lippen speelde en haar ogen liefdevol stonden. Ergens was het wel schattig dat hij zo bezorgt om haar was en ze was er bijna 100 % zeker van dat als de rollen waren omgedraaid, dat zij de gene zou zijn die ontzettend bang was om hem kwijt te geraken. Als ze zelfs hier al schrik had dat hij met die gevaarlijke bijl van hem te ver uit zou schieten.

robb stark

Registratiedatum : 12-04-15

Nu was hij degene die zijn ogen dichtsloeg, zodat Helena niet hoefde te zien dat hij er niet om kon lachen dat ze zo sprak over iets waar serieus haar dood kon worden. "Laten we het er nu niet over hebben. Dit moet een leuke avond zijn," zei hij uiteindelijk maar, want iets anders had hij er niet op te zeggen. Zoals hij net al dacht: hier dachten ze gewoon heel anders over, en ze konden elkaar niet overtuigen. "Zullen we zo het vuur uitdoven en terug naar homestead gaan?" stelde hij voor.

Registratiedatum : 12-04-15

'Cause this is torturous electricity

Oké, misschien was ze iets te ver gegaan. Dus respecteerde ze Max' verzoek ook met een knikje. Het leek erop alsof ze zelfs geen moeite meer moesten doen om de vuurkorf te doven, aangezien deze al was beginnen smeulen. "Als je me twee minuten geeft om m'n kleren terug bijeen te scharrelen." Ze kuste hem zachtjes op de mond en schoof onder het deken vandaan. De warmte die verdween liet kippenvel van de kou op haar lichaam verschijnen. Zich er helemaal van bewust dat Max nu wel een behoorlijk uitzicht op haar derrière had, kroop er een lichte blos over haar wangen. Vooral als ze zich voorover zou moeten bukken zou het erg zijn, dus daarom zakte ze maar ontzettend discreet door haar knieën om haar spullen te pakken. In de schemering vond ze al snel haar felroze, ananasbroekje, maar haar zwarte bh was natuurlijk weer nergens te bekennen. Lichtjes vloekend trok ze haar onderbroek al terug aan begon ze op tast te zoeken naar de verdwenen bh, waarbij ze natuurlijk weer tegen iets scherps moest stoten en haar vinger moest snijden. Goed bezig, Helena.

robb stark

Registratiedatum : 12-04-15

Het oranje licht van het smeulende vuur liet Helena's lichaam mooi oplichten, en de schaduwen bewogen sierlijk over haar rondingen. Ze deed haar slip aan en begon verwoed op de grond te zoeken naar haar bh. "Laat maar," zei hij nadat ze hem niet leek te vinden. Hij stond op, pakte zijn eigen boxer die hij naast het kleedje had gelegd en deed die aan. Hij stond op, pakte de deken en liep naar Helena toe. Hij stak zijn hand uit om haar te helpen opstaan en legde de deken over haar schouders. "Die zoeken we morgen wel. Net als je kleren. We gaan nu toch naar bed."

Registratiedatum : 12-04-15

'Cause this is torturous electricity

Ze keek op, maar toen ze zag dat Max het deken van zich af geschud had, wende ze haar hoofd af om hem wat privacy te geven. Dankbaar nam ze zijn hand en het deken aan toen hij langs haar was komen staan en het aanbood. Met haar beide handen hield ze het deken discreet over haar schouders en bedekte ze haar lichaam lichtjes, je wist maar nooit wie er plots zo laat nog rondliep. "Let's go." Ze ging langs Max lopen en kon niet voorkomen dat een geeuw haar mond verliet. "Hoe zijn jij en Sisi eigenlijk ooit op het idee gekomen om een hond te vragen?" Begon ze random, waarbij ze lichtjes moest grinniken. Ze wist hoe blij Sisi ermee was en dat ze er niet over kon ophouden. Hondje dit, hondje dat.

robb stark

Registratiedatum : 12-04-15

Hij checkte nog eens of het vuur zo achter kon blijven, maar het kleine beetje smeulend hout zou nu geen schade meer kunnen aanrichten. Hij liet zijn hand in Helena's glijden en wikkelde zijn vingers tussen de hare. Hij begon terug in de richting van homestead te lopen. "Ik weet niet, eigenlijk," lachte hij. "Ik ontmoette haar toen ze hier net was aangekomen. Ze was toen nog wat onzekerder, en toen besloten we om één of andere reden dat een hond hier wel leuk zou zijn." Ongelofelijk dat het gewerkt had. De rondrennende pup in de glade was zo'n positief iets. Hij snapte ook niet zo goed waarom de creators hadden toegestaan dat er hier een hond zou lopen. Misschien om het extra pijnlijk te maken als er ooit een hongersnood uit zou breken. Hij schudde in gedachte zijn hoofd. Nee, daar mocht hij niet aan denken. Dat zou wel heel cruel zijn.

Registratiedatum : 12-04-15

'Cause this is torturous electricity

Zijn warme hand voelde goed en vrolijk zwierde ze met hun verstrengelde handen. Bij zijn uitleg moest ze lachen, Sisi en onzeker kon niet echt in één zin passen. "Sisi? Onzeker! Dat moet een grapje zijn." Ze stootte hem plagend aan. "Al vind ik het wel een ontzettend goed idee van jullie twee." Gaf ze glimlachend toe. De meeste Laarders bloeide open in het bijzijn van de speelse puppy. "Je moet me eens meenemen om hem te ontmoeten. Ik heb alleen nog maar even gezien bij de Box toen." Sisi had er de hele dag mee rond gelopen, maar echt kennismaken was nog niet gelukt met de über cute puppy. Zelfs zijn naam wist ze nog niet, alleen dat het begon met een V. Langzamerhand begonnen haar kaken pijn te doen van het glimlachen en opende ze haar mond kort waarna ze enkele spastische bewegingen maakte om de kramp eruit te krijgen.

robb stark

Registratiedatum : 12-04-15

Er verschenen kuiltjes in zijn wangen toen hij glimlachend omlaag keek. "Ze was net aangekomen in de glade en kende nog niet echt iemand. Ik denk dat we op zo'n moment allemaal onzeker zijn." Hij kon zich niet voorstellen dat er nog veel overeenkomsten waren met de Max nu, en de Max tijdens de eerste paar dagen dat hij hier was aangekomen. "Ja, die kleine pup rent wel lekker rond hier. We moeten er alleen voor zorgen dat hij niet het labyrint inrent."

Intussen kwamen ze steeds dichter bij homestead. Hij drukte even een kus op Helena's wang, trok toen z'n hand los en liep voor haar uit. Hij wilde voor de zekerheid kijken of er niemand nog wakker was, zodat niemand zou zien hoe Helena zich in een deken had gerold om haar lichaam te bedekken.

Registratiedatum : 12-04-15

'Cause this is torturous electricity

Sisi was duidelijk ook speciaal voor Max, dat zag ze aan de manier waarop hij lachte. Ergens in haar buik voelde ze een steek. Direct had ze door wat er gaande was. Waahoo, was ze jaloers op Sisi? Op haar beste vriendin? Sisi was een aantrekkelijk en gezellig persoon, ze snapte totaal waarom Max haar erg mocht, maar ze moest toch niet jaloers zijn, daar had ze geen reden voor. Afwezig nam ze dus zijn kus ook in ontvangst, terwijl ze bleef staan terwijl hij naar binnen liep. Het was schattig dat hij zo zijn best voor haar deed en die gedachte liet een glimlach op haar gezicht verschijnen. Ze wachtte nog even op een reactie, waarbij er kippenvel op haar armen begonnen te vormen door de koude, maar toen deze niet kwam, veronderstelde ze dat het allemaal wel veilig was. Op haar tippen sloop ze naar binnen, waarna ze even in de deuropening bleef staan om zich te kunnen oriënteren. Waar was die hangmat van Max nu ook al weer? Of gingen ze in de hare liggen, die een beetje verder van de rest afhing. Onhandig probeerde ze zoveel mogelijk huid te verbergen, het zou nogal gênant zijn moest iemand buiten Max haar borsten kunnen zien.

robb stark

Registratiedatum : 12-04-15

Er kwam geen licht uit homestead, wat betekende dat alle kleine fakkels die ze binnen konden gebruiken gedoofd waren. Alleen het raar gekleurde licht van de niet zichtbare maan zorgde voor wat schemering, maar dat was maar net genoeg om kleine schaduwen onder Max' jukbeenderen te laten vallen. Helena kwam naast hem staan en glipte tussen zijn lichaam en de rand van de deur door. Hij liep achter haar aan, de deur achter haar dichtdoend. Hij ging achter haar staan en pakte haar beide bovenarmen vast, en drukte zacht een kus in haar koude nek. Hij pakte haar hand vast en begon haar mee te nemen naar zijn hangmat, waar nog steeds zijn deken opgepropt in lag. Hij liet haar weer los om die recht te leggen, en liet zichzelf erin zakken. Zittend met zijn benen over de rand, stak hij zijn armen naar haar uit. Nu ze binnen waren, was ook de zwakke schemering verdwenen, waardoor zijn ogen nauwelijks te onderscheiden waren van de rest van zijn gezicht. Maar die ogen keken ongeduldig naar de silhouet voor hem, wachtend tot ze bij hem op schoot zou komen zitten.

Registratiedatum : 12-04-15

[q

'Cause this is torturous electricity

Genietend liet ze haar hoofd kantelen toen ze Max' warme lippen op haar koude huid voelde. Helaas werden deze veel te snel weggehaald en teleurgesteld volgde ze hem mak, waarschijnlijk ook omdat ze anders nog tegen zowat alles zou op botsen. Zijn hangmat was het dus geworden en glimlachend keek ze hem aan toen hij zijn handen naar haar uitstak. Zachtjes en ontzettend voorzichtig klom ze op zijn schoot, met haar buik tegen de zijne. Door deze beweging schommelde de hangmat kort, waardoor ze haar benen even om zijn rug klemde en haar gezicht tegen zijn schouder drukte. Vanaf hier vallen zou pijnlijk zijn, zeker achterover. Met haar vinger volgde ze zijn ruggengraat en haar hoofd legde ze op zijn schouder. Het deken lag nog maar half om haar ontbloot bovenlijf, maar het was hier toch zo donker dat niemand er iets van zou merken, hoopte ze. Subtiel drukte ze een kusje op zijn nek, wetend dat ze niet te ver mochten gaan in homestead, waar zowat heel de Laar sliep. Dat, en het feit dat ze geen aparte kamers hadden, vervloekte ze soms echt, vooral op momenten als dit. Momenten waarop ze moeite moest doen op zichzelf in bedwang te houden.

robb stark

Registratiedatum : 12-04-15

Als een beertje had Helena zich om hem vastgeklampt, met haar benen om zijn midden en haar armen om hem heengeslagen. Haar huid voelde koud tegen hem aan. Haar hoofd had ze in zijn nek gelegd. Hij streelde even met zijn neus in haar nek, en keek toen over haar heen om de deken te pakken en weer over haar schouders te leggen. Zijn handen bleven bij haar schouders hangen en zakten langzaam al strelend naar beneden, tot hij met zijn duimen over haar borsten ging en daar bleef. Hij liet zich langzaam draaien en met zijn rug op z'n hangmat landen, en met zijn benen dwong hij Helena achter hem aan, zodat ze bovenop hem lag. Zijn ogen tuurden naar waar hij wist dat haar hoofd was, nog steeds in zijn nek, maar sloot ze omdat er in het donker nauwelijks wat te zien viel. "Wil je slapen?" fluisterde hij, met zijn vingers nu haar zijen strelend.

Registratiedatum : 12-04-15

'Cause this is torturous electricity

Ze krulde haar rug van genot toen zijn vinger erover ging en bleef hem vasthouden toen hij op zijn rug ging liggen in de hangmat. Ze schoof haar benen onder zijn rug uit en krulde deze opnieuw rond zijn been dat het dichtstbij lag. Met haar vinger krulde ze een plukje van zijn donkere haren om haar vinger en haar blauwe kijkers probeerde een blik op te vangen van zijn gezicht, al lukte dat niet echt door de duisternis. "Je zou eens moeten weten wat ik allemaal wil." Fluisterde ze, waarna er een licht rode kleur over haar wangen kroop die hij gelukkig niet kon zien in de duisternis. "Al denk ik dat geen van alle opties zijn in Homestead." Had ze dat nu echt gezegd? Badgirl Helena kwam duidelijk naar boven, al moest ze toegeven dat ze dat niet al te erg vond. Het was dan ook alleen maar de waarheid die ze tegen hem zei, aangezien er vannacht verlangens door haar heen gingen die ze nog nooit gevoeld had. Haar vingers lieten zijn donkere haar, dat opnieuw langer werd, met rust en gingen verder naar zijn schouders en sleutelbeen, waar ze zachtjes over gingen. Met haar voet schoof ze langzaam langs zijn kuit omhoog, subtiel, heel subtiel.

robb stark

Registratiedatum : 12-04-15

Zachtjes begon hij te lachen bij haar opmerking. Het was zo waanzinnig schattig als ze de leiding probeerde te nemen. Soms lukte het haar om hem te overmeesteren, maar hij wist ook dat als ze daar te ver in ging, hij altijd groter en sterker was. Haar been schoof omhoog, en daarop inspelend gleden zijn handen af naar haar billen. Hij kuste haar nek. "Dare me," zei hij tussen het uitademen van zijn lach door, en hij beet haar onder haar oor.

Registratiedatum : 12-04-15

'Cause this is torturous electricity

Ze grijnsde bij het geluid van zijn lach en huiverde lichtjes door de bijt in haar oor. Moment verpesten met een geweldige Helena-actie, of moment niet verpesten met een geweldige Helena-actie. Decisions, decisions. Na een kort moment van bezinning had ze haar keuze gemaakt. Lachen werd toch niet geapprecieerd in het midden van de nacht. Zachtjes verschoof ze haar handen van zijn sleutelbeen naar zijn zij, waarbij ze zachtjes over zijn spieren wreef. Helaas kon ze deze niet bewonderen door het donker, maar gelukkig had ze op zo'n gebied soms een fotografisch geheugen. Haar vingers dwaalde af naar de zijkant en zonder enige aarzeling begon ze hem te kietelen. Om zijn lach te smoren zou ze hem wel moeten kussen zeker? Anders zouden al die arme Laarders wakker worden. "Ik daag je uit om niet te lachen." Grijnsde ze, waarna ze een kusje op zijn mondhoek plantte, maar haar vingers bleven kietelen. Overal waren ze, op zijn buik, onder zijn oksels, op zijn zij.

robb stark

Registratiedatum : 12-04-15

Toegegeven: hij had niet verwacht dat ze hem zou gaan kietelen. Maar de uitdaging die ze eraan vastplakte was niet helemaal waar hij op had gedoeld. Hij moest met zijn tanden op zijn lippen bijten om niet te gaan lachen, maar aan zijn ademhaling was te horen dat hij hier niet tegen kon. "Stop, stop," fluisterde hij paniekerig, maar lachend. Hij probeerde haar handen te vangen, maar zo in het donker was dat een stuk lastiger dan normaal. En dus greep hij haar maar bij haar schouders en trok haar naast hem, zodat ze niet meer zo gevaarlijk bovenop hem zat. Maar op deze manier kon ze alsnog verder, en hij had zo'n vermoeden dat ze niet zomaar zou stoppen. "Ik daag jou uit," fluisterde hij met moeite door, terwijl hij zijn hand over haar lichaam liet glijden. Het was niet zo zacht maar doelgericht als normaal, het was een stuk happeriger en soms schoot hij wat uit door het kietelen. Maar uiteindelijk kwam hij bij haar slipje aan en hij liet zijn hand tussen haar benen glijden. "Om nu door te gaan." Hij had het aan haar gemerkt - zelfs zonder dat hij haar ogen kon zien, had hij geweten wat ze wilde. Hij had het aan haar ademhaling en aanrakingen gemerkt. Ze mocht doorgaan, dit was alleen maar een onderdeel van het spel, maar hij zou net zo hard terugspelen.

Registratiedatum : 12-04-15

'Cause this is torturous electricity

De overwinning was nu dichtbij, ze voelde het. Zelfs al smeekte hij haar nog zo en had hij haar langs zich getrokken, ze zou doorgaan tot het bittere end. Of dat was toch haar bedoeling, maar door de plotse wending -die ze, als ze moest toegeven, niet zo heel erg vond- werden haar plannen in de war geschopt. Ze was niet van plan om te stoppen, maar hij maakte het haar wel een stuk moeilijker. Wat hij duidelijk kon horen aan haar versnelde ademhaling en het kietelen dat moeizamer ging. "Hoe durf je." Lachte ze lichtjes schor. "Zo kan ik nooit winnen." Ze gaf hem nog een laatste kietel, wat ze toch langer had volgehouden dan verwacht, en liet haar armen verslagen vallen. Al opende ze haar benen wel lichtjes, uit reflex. "Dat ik stop betekent niet dat jij ook moet stoppen." Fluisterde ze zachtjes, zich niet meer zo bewust van het feit dat de gehele Laar rond haar sliep. Door de duisternis kon hij haar blauwe ogen niet onderscheidde en haar glimlach al helemaal niet, maar het klonk door in haar stem, die lichtjes schor was van verlangen. Haar eigen hand dwaalde geheel onschuldig en ontzettend toevallig af naar zijn boxer, waar ze even op de rand bleven wachten voor toestemming.

robb stark

PROFIEL RPG SHEET

» Counting the stars
» Beneath the stars
» Drunk dancing stars

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

Under the stars