Piggy hunt

Registratiedatum : 13-04-15

Haar wangen werden nog roder toen ze zijn woorden hoorden en even keek ze hem met een blij maar verlegen glimlach aan terwijl haar ogen een extra twinkel kreeg van blijdschap. Wel keek ze al snel weer weg, voor een deel omdat ze zo verlegen was en zich een beetje schaamde voor haar rood gezicht en ook deels omdat Fletch misschien pijn zou kunnen zien als ze te lang naar hem keek. Toch stotterde ze nog even een bedankje. Dat was de eerste keer dat ze echt een compliment had gekregen, nou ja behalve haar zingen die ze niet geloofde, en het was raar voor haar, maar een leuk soort raar. Een raar dat je diep van binnen blij maakte en je het gevoel gaf dat je er niet alleen voor stond, ook al was dat gevoel er niet lang, het was een rustgevend gevoel, een gevoel dat ze wel vaker wou voelen.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Hij vond het wel een beetje schattig, hoe haar gezicht steeds een roder tintje kreeg, maar Fletch hield zich van den domme, alsof hij dat niet zag. Bij haar bedankje knikte hij en met vrolijke blauwe ogen keek hij voor zich uit. Een kreet van blijdschap verliet zijn keel toen hij de boerderij zag en het biggetje draaide wat geschrokken met zijn oortjes. "Je had gelijk, Alex!" Uitte hij en nam een klein drafje naar de plek waar de geur van dieren hem al snel begroette. Yuk. Het varkentje voelde de aanwezigheid van familie en vrienden en begon wat steviger in zijn armen te woelen.

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Nog steeds rood liep ze samen verder met Fletch terwijl ze een beetje rondkeek, om de weg wat beter te kennen en om Fletch zijn blik te ontwijken terwijl haar gezicht zo rood werd. Hierdoor schrok ze dan ook best wel hard toen hij ineens erg luid werd. Het was even schrikken maar al snel kon ze niet anders dan lachen om de jongen zijn enthousiasme. Echter toen hij versnelde zakte haar humeur een beetje sinds ze een beetje werd achtergelaten omdat ze niet zo snel was. Natuurlijk liet ze dit niet zien en bleef ze gewoon stappen, alsof ze geen pijn had.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

"Rustig, rustig." Murmelde toen het beest uit zijn armen wilde glippen. Gelukkig had hij wel genoeg kracht in zijn armen om het biggetje nog tegen zich aan te drukken. Hij haastte zich nu wel tot het hek en liet het biggetje vrij, dat meteen naar een varken liep en zijn snuit tegen de hangende buik aandrukte. Zou dat zijn moeder zijn? Fletch draaide zich om en zag tot zijn onzichtbare facepalm dat hij haar een beetje achter had gelaten. Oepsie.
Uiteindelijk viel zijn blik op het gat, waar het biggetje zich hiervoor doorheen had gewurmd. "Denk je dat we dat moeten maken of zullen we het melden?" Hij wilde Alex hier eigenlijk niet langer laten dan nodig was.

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Uiteindelijk, na toch wel wat moeite, kwam ze aan bij de boerderij en stond ze naast Fletch die ondertussen naar iets aan het kijken was. Alexx moest een paar stappen opzij zetten op te zien waar hij naar aan het kijken was maar al snel zag ze het probleem. Er was een gat in het hel en als er niet iets aan gedaan zou worden zou het biggetje alweer kunnen ontsnappen. "Ik denk dat we het wel even kunnen maken, of ten minste goed genoeg zodat er niet meer dieren ontsnappen en daarna melden dat er een gat in het hek was?" Ze begon zelfverzekerd maar op het einde van haar zin was het meer een vraag dan een vaststelling.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

"Ik denk dat we het wel even kunnen maken, of ten minste goed genoeg zodat er niet meer dieren ontsnappen en daarna melden dat er een gat in het hek was?" True. Fletch knikte. "Let jij dan even op de dieren, dan zoek ik wel even wat leftover hout." Het was misschien een hele soepele manier om Alex een beetje van het werk af te houden, maar hey, als er dieren zouden ontsnappen waren ze nog minder van huis af, right?
Op antwoord wachten deed hij niet echt, want hij dwaalde al een beetje af van de boerderij, maar vond al snel een paar struiken, waar hij een paar takken vanaf trok en vervolgens een beetje bast van een paar eenzame boompjes. Toen hij terugkeerde, meer bos dan man, boog hij zich over het gat en plaatste de takken van de struiken voor het gat en maakte de groene dingen losjes vast met de soepele bast. "Dat moet het voor nu maar even doen."

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Blijkbaar was haar idee goed want Fletch stemde in, het enige probleem was dat hij haar daar gewoon liet staan zonder dat ze kon protesteren voordat hij weg ging. Even sloeg Alexx haar armen over elkaar heen en liet ze een geërgerde zucht horen, normaal zou ze nu al achter hem aan zijn gegaan, maar met de pijn die haar been haar gaf besloot ze dat hij voor 1 keer mocht winnen. Dus daar stond ze dan, wachtend op Fletch. Het duurde een tijdje tot hij terug was en om eerlijk te zijn dacht ze eerst een wandelende boom te zien dan een persoon met veel takken. Echter wist ze wel dat het Fletch was en wachtte ze geduldig af tot hij weer bij het hek was. Zodra hij aangekomen was wou ze helpen maar kreeg ze de kans niet dus ging ze maar zitten om haar been even te ontlasten van haar gewicht want als ze eerlijk was deed haar been best veel pijn. Toen Fletch klaar was keek ze even naar wat hij had gedaan en met een knikje liet ze zien dat ze het met hem eens was. Dit zou wel goed zijn voorlopig. Dus stond ze maag op, terwijl ze meer steunde op het hek dat ze leuk vond. Op een gegeven moment zakte ze zelfs bijna door haar been en liet ze een lichte sis horen van de pijn, misschien moest ze het dan toch maar ontsmetten en rusten, al wou ze did niet graag toegeven, pijn makte je zwak, toch?

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Toen hij trots opkeek van zijn meesterwerk zag hij toch wel een minder vrolijke blik in haar ogen, maar Fletch voelde geen schuldgevoel. Zeker niet toen ze bijna door haar been heenzakte. Zijn bezorgdheid had het dus altijd bij het rechte eind gehad. "Alex dit kan niet verder zo." De grijns was van zijn gezicht geveegd en hij keek haar uiterst serieus aan. Iets wat hij liever ver achter zich liet. "Ik draag je desnoods naar iemand die je kan helpen, als je niet toegeeft dat je last heb van je been of wat dan ook." Ja, ja. Dat biggetje wat niet veel gemist, een mens misschien wel, maar hij deed het echt. Hij zou het doen ook als ze zo koppig bleef!

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Ze zag zijn blik en al direct wist ze dat het gedaan was, ze kon niet meer doen alsof ze geen pijn had, en al zeker nadat haar been het bijna begeven had. Even werd haar gezicht terug een beetje rood bij zijn volgende woorden maar dit duwde ze snel weg waarna ze verslagen en met tegenzin knikte om te zeggen dat ze haar been ging laten helpen. Met een diepe zucht begon ze met moeite stappen tot ze ineens stopte, dit keer wist zij de weg niet. Dus zodra ze zich dit besefte liep ze zo snel mogelijk terug naar het hek om er tegen te leunen met bijna al haar gewicht, wat bijna niets was, terwijl ze rondkeek. "Ik weet niet waar ik naartoe moet en naar wie." Bekende ze stilletjes terwijl ze op haar goede been stond en rondkeek.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Ja daar verscheen dat tintje weer en was dat misschien een tweede reden waarom ze zijn hulp niet wilde? Goed, goed. Ze begon te lopen, maar stopte al snel. Fletch dacht eerst dat het door de pijn kwam, maar ze kon het kleine eindje wel weer terug lopen. "Ik weet niet waar ik naartoe moet en naar wie." Ah ja. D'r was niet echt een dokter, toch? "Laten we naar de sleeping section gaan, daar is altijd wel iemand en wie weet heeft die wel kennis." Glimlachte hij en hield zijn arm voor haar uit. "Dat hek is er niet voor altijd en je been wordt minder belast als je op mij leunt."

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Ze was nog steeds aan het rondkijken toen Fletch ineens sprak waarbij ze hem aankeek. Hij had gelijk, misschien was daar wel iemand, maar nu moest ze er nog geraken en hoe zou ze dat doen? Haar vraag werd al snel beantwoord wanneer Fletch ineens zichzelf aanbood om op te leunen wanneer ze liep. Hierbij werd ze alweer rood, of dan toch nog roder dan ze al was. Alexx was het niet gewend om anderen nodig te hebben, plus het feit dat ze soms nogal moeite had met fysiek contact. Maar aan de andere hand was dit Fletch, hij was wel te vertrouwen, toch? Even keek ze weifelend naar zijn uitgestoken arm, waarna ze het uiteindelijk toch aannam. Er zou niets gebeuren, toch? Toch kon Alexx er niets aan doen dat ze nog roder werd wanneer ze dit deed. Even glimlachte ze dankbaar naar Fletch voordat ze een beetje tegen hem op begon te leunen, al probeerde ze dit zo min mogelijk te doen omdat mensen niet te vertrouwen zijn, toch? Alexx werd steeds onzekerder over dat feit, misschien waren mensen te vertrouwen? Nou, ze wist het niet, wat ze wel wist was dat ze zo min mogelijk op Fletch steunde voor verschillende reden, 1 daarvan zijnde dat ze niet nog rooder wou worden, ze schaamde zich al genoeg voor het feit dat ze zo snel bloosde.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Nou het verbaasde hem misschien wel een klein beetje toen hij opeens een arm kreeg van haar en dat hij toch zo nu en dan wel iets tegen zich aan voelde drukken. "Ey!" Grijnsde hij en begon met een wat trager pasje dan zijn vorige drafje te lopen. Toch was het geen overtuigend gewicht wat hij zo nu en dan voelde. Maar goed, hij wilde haar ook weer niet pushen. "Heb je liever een biggetje of een kalfje?" Zijn blik was strak vor zich gericht en hij had het onderwerp sort of uit de lucht geplukt. Voor afleiding zorgen kon zo zijn tweede verborgen talent zijn.

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Ze haatte het dat ze zijn hulp nodig had, ze voelde zich zwak. Wie kan er nog niet alleen stappen, nou ja zolang ze twee bennen hebben die werken. Toch steunde ze af en toe wat tegen hem aan omdat het moest anders zou ze zo door haar been zakken. De vraag die ze kreeg was best wel random waardoor Alexx niet anders kon dan zachtjes lachen wanneer ze het hoorde. "Ik denk biggetjes, ik ben een beetje bang van koeien." Bekende ze nadat ze een paar keer over de vraag had nagedacht. Ze wist niet waarom ze zo open was bij Fletch, misschien omdat ondanks het feit dat ze er al even was geweest voordat hij aankwam, hij de eerste was die eigenlijk aardig tegen haar was geweest? Nou ja, het voelde goed om gewoon over iets randoms te hebben, het was erg anders dan normaal.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

"Ik denk biggetjes, ik ben een beetje bang van koeien." Dan was het maar goed dat er geen kalfje was ontsnapt, want die had dan waarschijnlijk in het doolhof rondgedwaald. Maar wie weet vielen grievers alleen maar mensen aan en zou de koe tot een mooie labyrint koe uitgroeien. "Hmm oké dan .." Hij knikte. "Wat denk jij wat je was voor dit hele gebeuren?"

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Bij zijn volgende vraag verstijfde Alexx ineens, er kwam geen stap meer uit haar en de glimlach op haar gezicht verdween. Wat was ze geweest, dat wist ze niet maar wat was er gebeurd, nou met al haar littekens had ze zo een vermoeden. Even slikte Alexx om de tranen die ze voelde aankomen tot een stop te zetten, nee ze zou niet huilen en al zeker niet bij Fletcher. Vervolgens ademde Alexx even bibberig in en uit en begon ze weer te stappen waar bij ze direct haar antwoord gaf. "Mishandeld." Dat was al dat ze zei terwijl ze doorliep, de lach in haar stem was verdwenen en ze had haar bruine ogen strak naar voren gericht. Alexx voelde een sterke drang om over haar polsen te wrijven, iets dat ze altijd deed wanneer ze verdrietig of in shock was. Het herinnerde haar aan wat ze vroeger waarschijnlijk had gedaan, iets dat ze nog steeds wou doen maar waarvan ze tot nu toe de drang had kunnen weerstaan. Dit deed ze echter niet sinds ze met 1 arm een beetje op Fletcher steunde.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

"Woah!" Opeens was ze gestopt met lopen en werd hij mee naar achteren gehaakt. Meteen beet hij wat schuldbewust op zijn lip toen hij de uitdrukking van Alex van blij naar .. verdrietig? zag veranderen. Ze kwam weer naar voren stappen, maar ze had al iets gezegd. Huh? Fletch keek haar even verward aan en bood zichzelf weer als steunbalk aan, maar precies dezelfde verwarde fronsende uitdrukking bleef op zijn gelaat staan. "Oh uh .. sorry ik .. uh, wist niet uh.." Hij kwam niet echt meer uit zijn woorden, iets wat niet vaak voorkwam en hij richtte zijn blik weer voor zich uit. Oké dat onderwerp moest hij nooit meer aansnijden, maar .. wat nu? Hij kon het niet zo 1, 2, 3 uit zijn hoofd schudden. Shit.
"Weet je?" Haar aankijken deed hij nog even niet, bang dat hij straks dagen met een of ander schuldgevoel zou rondlopen. "Misschien mag je van Ayla dat biggetje wel verzorgen?"

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Ze kon zijn twijfel horen, het was natuurlijk ook niet moeilijk sinds hij niet eens een volle zin kon uitspreken. Direct voelde Alexx zich schuldig, hij kon er niets aan doen, waarom had ze zich dan zo gedragen? "Je hoeft geen sorry te zeggen, het is niet jou schuld je wist het niet...daarnaast zijn het maar littekens." Haar stem en eigenlijk over het algemeen hele lichaamshouding was wat zachter geworden terwijl ze zo nonchalant mogelijk haar schouders even ophaalde, alsof het niets was ook al deed het haar heel veel pijn. "Ik ben niet echt haar favoriete persoon nadat ik volgens haar the maze bijna ben ingegaan dus ik denk niet dat dat zal mogen."

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Hm, ze haalde haar schouders op, maar dat bracht haar vorige actie bijna in totale tegenstelling. Misschien had ze zich er super snel overheen gezet, maar waarschijnlijk was dat niet het geval. "Ik ben niet echt haar favoriete persoon nadat ik volgens haar the maze bijna ben ingegaan dus ik denk niet dat dat zal mogen." Woooow, wat hoorde hij nu? "Je bent daar in geweest?" Fronste hij en draaide zijn hoofd iets zodat hij de, nu nog, open ingang van het doolhof kon zien. "Maar als ik het nou, als de charmante gozer die ik ben, vraag voor mezelf of wie dan ook, mag het misschien?"

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

"Ik ben er bijna in geweest, ik stond ervoor en volgens haar wou ik erin gaan." Verbeterde ze hem terwijl ze zijn ogen volgde. Maar ze had er wel graag in willen gaan, voegde ze er nog even bij in haar hoofd. Alexx was nog steeds niet over de pijn, maar het toch wel grappige en soms ene beetje kinderachtige gedoe van Fletcher had haar wel wat opgevrolijkt. Niet dat hij bepaald grappig aan het doen was maar toch, zijn houding van al de keren dat ze hem had tegengekomen vrolijkte haar op. "Ja, met jou charmes zou het zeker lukken." Grapte ze een beetje verlegen terwijl ze haar ogen even op hem liet vallen. Spijtig genoeg was ze door al dit gedoe even haar been vergeten en nog erger de weg waarop ze liepen waardoor ze al snel struikelde. Ze raakte nog lang de grond niet toen ze haar rechterbeen op de grond zetten, dit deed echter wel de pijn van haar been door haar hele lichaam doorstromen, al deed ze haar best om ene kreun en tegelijkertijd de pijn te onderdrukken door naar Fletcher te glimlachen. "We zijn er bijna."

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

"Bijna is niet helemaal en dat weet Ayla vast ook wel." Ach, die stresste al als je een seconde lang je taak niet vervulde. Wat een bs toch. "Ja, met jou charmes zou het zeker lukken." Trots glimlachte hij. "Heel goed dat je dat inziet."
Maar goed, Alex verstapte zich, maar begon al snel weer iets te zeggen, iets wat helemaal niet op de pijn sloeg, die ze misschien wel helemaal niet voelde. Hm. Fletch vertrouwde het niet helemaal. "Weet je echt zeker dat je niet nog wat hulp nodig hebt? Straks kan je een paar dagen niet lopen als je je been zo belast!" Met wie moest hij dan praten?!

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

"Als ik jou was zou ik oppassen, straks heb je nog elk meisje in the galde achter je aan als je niet oplet met die charmes." Grapte ze verder, alsof ze net niet bijna gevallen was. De pijn was erg en Fletch had gelijk, straks zou ze voor ene paar dagen niets mogen doen, maar het zal wel oke zijn, zo erg was ze ook weer niet verwond. "En het gaat wel hoor, zo erg is het niet." Hield ze zich sterk, ze waren er bijna en dan zal ze wel rusten, en om eerlijk te zijn kon ze amper wachten tot ze stil zat.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

"Als ik jou was zou ik oppassen, straks heb je nog elk meisje in the galde achter je aan als je niet oplet met die charmes." Breed glimlachend haalde hij zijn schouders op. "Is dat niet nu al zo dan?" Knipoogde hij naar haar. "Grapje, grapje." Hij wuifde het weg.
"Als jij zegt dat het gaat, dan gaat het." Vervolgde hij zichzelf met een schouderophaal.

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Bij zijn opmerking bloosde ze maar toch ging ze verder. "Ja helemaal, zag je die duik van eerder niet? Ik ben voor je gevallen." Lachte ze verder terwijl ze de bloos die alweer was teruggekomen weg probeerde te drukken. Dat zal ze echt eens moeten leren, haar leven zou een stuk makkelijker zijn als ze niet zo snel bloosde. Alexx was blij dat hij haar geloofde, ze waren er toch bijna al zal ze dit moment wel missen wanneer het over is, dit was 1 van de enige keren dat ze gewoon mee grapte en het was leuk, raar maar leuk.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

"Ja helemaal, zag je die duik van eerder niet? Ik ben voor je gevallen." Pfft, nou die kon er ook wat va zeg! "Waar blijft de hoopvolle vraag om mijn liefde dan? Of at least een kusje?" Hij keerde haar plagend een wang toe, maar kon zichzelf niet goed op een plek houden door zijn gelach.
Gelukkig waren ze al bijna. Zelf voelde hij wel al iets van vermoeidheid over zich heen komen en het liefst wilde hij even in het gras liggen en doelloos naar boven staren.

THANKS KAY

Registratiedatum : 13-04-15

Ze moest nog harder lachen toen hij haar de wang toekeerde. Normaal zou Alexx nu helemaal rood zijn geworden en stil but she was on a roll. Dus in de plaats van stil te zijn sprak ze hem lachend toe. "Ow, had dan gezegd dat je er 1 wou." Zei ze plagerig en speels waarna ze op de tippen van haar tenen ging staan en hem een lichte kus op de wang gaf. Hiervan werd ze zeker rood en haar ogen waren wat groter geworden over het feit dat ze dat nou echt had gedaan, maar het duidelijkst bleef haar lach die ze nu zonder schaamte gewoon liet horen.

}yep that just happened xD

PROFIEL RPG SHEET

» The foxes hunt the hounds

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

Piggy hunt