This place stinks>Anthony

Al even zat hij een twintig-tal meters voor de opening in The Maze, starend naar de opening in de lange grijze muur. Hij had al verschillende manieren geprobeerd om op zijn naam te komen, maar geen van allemaal hadden gewerkt. Ook nu leek het niet te werken. Het enige wat hij wist, was dat er iets met een 'A' in voorkwam. Zo frustrerend om te zien dat mensen die later als hem hier aankwamen eerder hun namen wisten. Hoe was dat zelfs mogelijk? Anthony draaide zijn hoofd zijdelings om toen hij voetstappen achter zich opving. Het was het nieuwe meisje van enkele uren terug. Zelf noemde hij de nieuwe mensen geen newbies of greenies, wetend dat hij zelf ook niet leuk vond en nog steeds vind. Blijkbaar werd je nog steeds Greenie genoemd als je je naam nog niet wist. "Hi." mompelde hij kort, ongeïnteresseerd en richtte zijn blik terug op de opening in The Maze.

Het meisje begroette hem al snel, al was de afwezige toon in haar stem wel duidelijk te horen. Pas toen ze die volgende vraag stelde draaide hij zich naar haar om. "Wat zit daar toch achter? Waarom gaat niemand er in?" Even haalde hij zijn wenkbrauw op. Ze was echt wel bij de verkeerde persoon om zoiets te vragen. Anthony zou nog liever dat Maze in lopen om er achter te komen wat daar eigenlijk was. Men zei wel dat het een doolhof was, maar hoe wist men dat als ze er nog nooit in waren gegaan? "Daar wil ik graag antwoord op geven, moest ik het zelf weten." mompelde hij op een neutrale toon. In zijn hoofd vormde zich een klein plannetje. Wat als hij nu eens enkele meters die poort door zou lopen? Niemand die dat zou merken. Toch?

"Ook nieuw?" Hij knikte kort op wat ze zei. "Sinds drie dagen." mompelde hij kort en leunde wat naar achteren. Hij tikte iets wat zenuwachtig met zijn vinger op de grond. "Waarom wordt ons niets verteld? Misschien moeten we het gewoon zelf uit gaan zoeken." Zijn aandacht ging nu helemaal naar het meisje. Zelf uitzoeken? wel, dat klonk interessant. Hij volgde haar blik naar de opening in de muur. "Wat had je dan precies in gedachten?" vroeg hij nu met een kleine grijns, al wist hij al wat het door haar hoofd heen ging. Even liet hij zijn blik over het grasveld gaan, kijkend of er niemand in de buurt was.

. "Ik dacht er aan om zelf eens daar naar binnen te gaan" Hij volgde haar blik naar de opening in The Maze en knikte kort op wat ze zei. "Wat kan er nu gebeuren, het is maar een stomme opening." "Een klein kijkje kan nooit kwaad." hij trok zichzelf recht en keek haar bijna afwachtend aan. "Ik ben klaar als jij het ook bent." grijnsde hij, als teken gevend dat hij met haar mee zou gaan. Met twee was beter dan alleen. Right?

"Een klein kijkje kan nooit kwaad."Er lag nu aangename verrasing in haar ogen. Eindelijk iemand die het met haar eens was! Eindelijk eens iemand die het wél durfde. De jongen stond op en Dawn volgde zijn voorbeeld, er was niemand op het veld. Wat het allemaal wel heel makkelijk voor de twee maakten. "Ik ben klaar als jij het ook bent." De grijns op zijn gezicht werd weerspiegeld op de hare. Ze keek nogmaals of er niemand was en stapte toen op de opening af. Een enkele paar meters ervoor bleef ze staan. Ze keek schuin naar de jongen. "Aan jou de eer."Er lag een twinkeling in haar ogen, het voelde goed om dit te doen.

Hij liep direct achter haar aan naar de opening in de Glade. Het naamloze meisje hield al snel halt enkele meters voor de opening. Anthony had zijn blik op de hoge open poort gericht, waarna hij zich terug tot Dawn richtte. Waar wachtte ze op? "Aan jou de eer." Ofourse, boys first. Logica. Hij liet zijn blik nog even vluchtig over het open grasveld gaan, waarna hij enkele stappen naar voor zette. Hij stond nu ter hoogte van de opening zelf en zette vervolgens een enkele voet verder. De lucht was hier al vele killer. De zon kwam hier ook maar amper. Even draaide hij zich om naar het meisje. "Waar wacht je op? Straks staat de rest hier." lachte hij, zijn twijfel weg schuivend.

Nadat Dawn gepost heeft, is dit topic open