Gathering I

Registratiedatum : 13-04-15

Oke, om eerlijk te zijn had hij niet echt opgelet, en het was dan ook volkomen vreemd voor hem dat Creep hem plots helemaal flipte. Lester vernauwde zijn ogen even lichtjes, nog steeds tegen de deurpost leundende achterin de zaal en zijn handen in de zakken. Wat er werd gezegd hoorde hij nu wel, mensen die levensmoe waren en het labyrint in wilden. Zou wel schelen, als er daar een paar stierven waren het minder onderontwikkelden hier. Henk bood zich bijvoorbeeld aan, en Shirl. Lester rolde echter schamper met zijn ogen, hem niet gezien. Zijn leven in de handen van anderen leggen deed hij niet graag, maar zijn eigen leven in de waagschaal stellen anderen te redden nog minder graag. Keuze snel gemaakt. Er waren echter wel een paar punten die hem rechtop deden staan, en die hem belangrijk genoeg leken uit te spreken. Zijn stem klonk warm vergeleken met de ijzige blik in zijn ogen toen hij sprak. "Allemaal mooi en aardig," Startte hij droogjes, "Maar daar zit meer werk achter, want als een van die gasten geraakt wordt door zo'n 'Griever' zullen wij toch zeker iemand aangewezen moeten hebben die als doctor functioneert," En dat was nog maar het begin.

Registratiedatum : 17-04-15

Madeline had zich subtiel achteraan ergens neergezet. Ze wist dat de ouderen liever geen jongere, en daarmee bedoelde ze zichzelf, tijdens het overleg in The Cabin wilden. Eigenlijk interesseerde het haar ook eigenlijk niet, maar zo kon ze tenminste eens zien wie er de afgelopen tijd bij was gekomen. Ze had zich altijd zelf bezig gehouden met alles en nog wat, waarmee ze de anderen vaak leek te ontwijken. Ze kon zich goed bezighouden zonder dat iemand zich bemoeide, al stond ze altijd klaar om te helpen. Ze zat hier nu net iets langer als een maand en hoorde daarbij bij één van de tien eerste mensen hier in The Glade. Nooit had ze vragen gesteld bij waar ze was. Voor haar was dat ook niet belangrijk. Ze had alles wat haar hartje begeerde en miste niets uit haar vorig leven, mede dankzij ze zich toch niets meer herinnerde. Omdat ze juist zo zorgeloos was noemden de andere haar vaak Madd. Ze konden gewoon niet geloven dat ze zich nooit iets aantrok of zelfs maar een vraag stelde over waar ze eigenlijk was. Ze wiebelde zachtjes met haar benen en liet haar blik één voor één over alle mensen gaan, zich niets aantrekkend van wat Ayla te zeggen had. Op dit moment waren alle nieuwe gezichten belangrijker.

Registratiedatum : 12-04-15

Ayla stak haar hand op, als teken dat hij moest stoppen met praten. Maar.. hij was al klaar met spreken? Hij had zijn woorden zorgvuldig gekozen. Was dit weer een teken van haar self-claimed superiority? Hij hield zijn gedachten voor zich, en keek rustig naar wat ze te vertellen had. "Ayla, sorry, maar je hebt simpelweg het recht niet om informatie voor ons achter te houden. En doe je dat wel, dan gaan we zelf op onderzoek uit." Echt veel feiten had ze niet gegeven. Was ze überhaupt wel achter feitelijke waarheden gekomen in de tijd dat ze hier was? Behalve dat de klimop niet tot boven de muren reikte? Gelukkig stelde ze zelf al voor dat er Runners kwamen - best goede naam. Helena en Dawn stelde zichzelf kandidaat. "En het spijt me dat ik dit zeg Ayla.." Hij klonk streng. Mensen trokken soms hun mond open als ze het niet eens waren met een specifieke uitspraak van haar, maar hij vond dat het nog eens duidelijk gezegd moest worden. "Je moet echt even een toontje lager zingen. Je claimt jezelf als leider, maar je bent hier niet meer de enige in de Glade. Je hebt dat te accepteren. Je houding is ronduit bazig, en ik weet dat dat meerdere mensen hier tegen de borst stuit." Nu dat ze toch met bijna alle Gladers een vergadering hadden, vond hij dat dit gezegd moest worden. "En zo vind ik dus ook dat niet jij degene moet zijn die de Runners kiest, want dit is geen dictatuur - of dit nou je plan was of niet." Zijn ogen zochten die van haar, zeker van zijn woorden. Ze waren hard, dat wist hij, en hij had zo het vermoeden dat Ayla niet kampioen kritiek-verwerker was. Ze zou waarschijnlijk niet om kunnen gaan met dit soort kritiek. Maar dat risico nam hij dan maar. "Lester, daar heb je een goed punt. Er moeten meer taken komen. Anthony, was jij niet degene die Ayla zo goed wist te helpen na.. haar val?" Hij wilde het pijnlijke woord 'zelfmoordpoging' vermijden. "Je lijkt in ieder geval een goede intuïtie qua medische kennis te hebben. Zou jij de taak als verpleger op je willen nemen? Dan kan je de fancy rang als Med-Jacker." Dat klonk best vet. Med-Jacker.

Registratiedatum : 12-04-15

We can't stay here forever

Toen Max zijn mond weer open trok was ze blij. Eindelijk nog eens iemand die tegen Ayla in durft gaan, zij deed dat soms ook. Maar als je het teveel ging doen had je problemen, dat wist ze uit ervaring. Toch deed ze mee met deze daad van 'rebellie'. Ze stond recht en ging bij Max staan. "Ik ben het volledig met hem eens." Ze liet haar blauwe ogen over de rest gaan, vragend maar vastberaden. Dadelijk zouden er nog wel meer mensen opstaan? Toch? Haar ogen bleven bij Fletcher hangen, hij zou zijn beste vriend toch wel steunen, daar durfde ze op te wedden. Iemand had gewoon de eerste stap moeten zetten en dat deed zij nu.

TAG: Niemand

By Kíli

Registratiedatum : 15-04-15

Zodra het gesprek begonnen was, was het moeilijk om er nog een woord tussen te krijgen dus richtte hij zich eerst op wat de anderen te zeggen hadden. Een paar mensen stelden zich kandidaat om het labyrint in te gaan en Ayla begon weer bazig te doen. Iemand anders zei dat ze ook een dokter nodig hadden en toen kwam nog een andere gast die hij niet kende aan het woord. Erik was zelf niet bij Ayla’s ‘val’ geweest en had pas achteraf gehoord wat er gebeurd was. Waarom was Ayla eigenlijk altijd de baas. Veel hadden ze niet aan een leider die zichzelf toch binnen de kortste tijd zou vermoorden. ’Ja, we moeten gewoon stemmen wie de runners worden. Ik stel me kandidaat. Nog mensen’ Zei hij.

Registratiedatum : 16-04-15

Alexandra viel hem bij, even haalde hij opgelucht adem. Hij was dus niet de enige die vond dat ze recht hadden op informatie. Echter werd hij meteen volledig afgesnauwd door Ayla. 'Greenie'. Was dat niet het woord voor mensen die hun naam nog niet wisten? Oliver balde even zijn vuisten. Hij wist dat hij beter niet tegen deze duivel in kon gaan maar hij wilde laten zien dat iemand die jonger was dan hem niet kon kleineren. 'Greenie is verleden tijd, darling. De naam is Oliver.' Beet hij haar toe. Ook al was de jongen niet het type ervoor, hij wilde duidelijk laten weten dat er niet over hem heen gelopen kon worden. Runners, mensen die door The Maze zouden rennen opzoek naar een uitgang. Het klonk aanlokkelijk in zijn oren. Hij zou antwoorden kunnen vinden. Als Ayla niet zo vervelend was zou hij het totaal met haar eens zijn geweest. Maar waarom deed ze alsof ze de leider was?
Er kwam iemand anders tussendoor die zich afvroeg of ze niet iemand nodig hadden die de mensen kon verzorgen als ze gewond raakte in het labyrint. Daar had hij een goed punt. Vervolgens kwam er iemand anders, die duidelijk genoeg had van Ayla's praatjes. Hij vroeg of Anthony niet de rang wilde vervullen. Oliver had er zijn vraagtekens bij. Was het niet handiger om meerdere mensen te hebben? Straks werden er meerdere mensen ziek, dat kon één iemand niet aan. Er stond een meisje op die mededeelde dat ze het met hem eens was. Iemand anders stelde voor dat ze moesten stemmen over de runners. Daar was hij het wel mee eens. Hij voelde hij dat het juist was als hij gewoon opstond. Dus deed hij het ook. 'Ik stel me ook kandidaat. En is het niet handiger om meerdere mensen een medische rang te geven? Als er meerdere mensen gewond raken kan diegene het niet in zijn eentje aan.' Opperde hij en hij stak zijn handen in zijn zakken. Kalm blijven Oliver, het kwam allemaal wel goed.

Registratiedatum : 14-04-15

"Maar daar zit meer werk achter, want als een van die gasten geraakt wordt door zo'n 'Griever' zullen wij toch zeker iemand aangewezen moeten hebben die als doctor functioneert," Anthony richtte zijn blik even op Lester toen ook hij zijn zegje deed. Zijn blik ging echter al snel naar Max die Ayla's leiderschap in twijfel stelde. "Ik denk dat 2runners te weinig zijn. Als er zeg maar één gewond is, kan die andere persoon moeilijk in z'n eentje zijn companion helpen en terug brengen naar The Glade." Niemand wist precies wat we zouden vinden in het Maze. Alles was nog een mysterie. Het was ook niet voor niets een doolhof. "Lester, daar heb je een goed punt. Er moeten meer taken komen. Anthony, was jij niet degene die Ayla zo goed wist te helpen na.. haar val?" Hij richtte zich op bij de woorden van Max en haalde even zijn wenkbrauw op. "Ik was niet de enige die haar toen geholpen had." meldde hij nog even snel en leunde weer wat naar achteren. 'Ik stel me ook kandidaat. En is het niet handiger om meerdere mensen een medische rang te geven? Als er meerdere mensen gewond raken kan diegene het niet in zijn eentje aan.' Even richtte hij zijn blik strak op de nieuwe Greenie. Dacht dat hij zoiets niet aan zou kunnen, moest hij daarvoor aangewezen worden? Hij richtte zijn blik al snel terug op Ayla, die nog niet de tijd had gehad op te reageren op Max's woorden.

Registratiedatum : 11-04-15

I tried to kill myself in the maze

Haar hoofd begon te tollen waarna er een bonkende pijn ontstond. Zwaar leunde ze tegen haar stok. De woorden die anderen zei leken niet tot haar door te dringen. Tot het woord 'val' ter sprake kwam. 'Zeg het dan dat het zelfmoord was.',haar stem klonk zacht,en kalm. Ze moest haar best doen alles te kunnen verwerken,en haar hersenen en geest draaide nu op volle toeren. '2 is misschien te weinig,maar we kunnen beter wachten tot we zeker zijn,misschien 3',antwoordde ze afwezig terwijl ze alle nieuwe dingen probeerde te verwerken en probeerde te begrijpen. Ze voelde zich verward,ook al voelde ze zich kalm. Maar had ze zichzelf nu eigenlijk wel in de hand. Langzaam begon alles bij haar door te dringen,de woorden van Max,de bijval van Helena,de Greenie die zich als kandidaat voorstelde en Anthony die zich afvroeg of 2 Runners niet te weinig was. Haar hoofd deed nog steeds zeer maar ze negeerde het,ze deed geen enkele moeite iemand aan te kijken. 'Het handigst is dat iedereen die belangstellingen hebben voor Runner te worden gaan staan,en dan kunnen we gaan stemmen?',stelde ze rustig voor. Haar ogen stonden kalm,maar ze keek niemand aan toen ze het zei.

thank you Sarah of Kickstart!

Registratiedatum : 12-04-15

We can't stay here forever

Ze moest lachen toen een Newbie, genaamd Oliver, tegen Ayla in ging. En eindelijk, eindelijk, kreeg Ayla door dat niet heel de wereld rond haar draaide. Ze begonnen te praten over Med-jackers, iets waar ze nog nooit van gehoord had. Al dacht ze niet dat ze daar de vereiste kwaliteiten voor had, aangezien ze niks van medicijnen of iets in die trant afwist. . 'Het handigst is dat iedereen die belangstellingen hebben voor Runner te worden gaan staan,en dan kunnen we gaan stemmen?' Lena knikte bij de woorden van Ayla, uiteindelijk kon ze dan toch ook logische dingen zeggen zonder kwaad te worden. Hoewel Lena al recht stond schuifelde ze toch maar iets opzij en nonchalant zei ze, "Zoals je weet stel ik me kandidaat." Zei ze met een lichte schouderophaal. Al hoopte ze diep vanbinnen dat ze de toestemming kreeg, maar enkel in haar ogen was een puntje hoop te zien. De rest van haar lichaam straalde rust uit, terwijl ze het vanbinnen uitschreeuwde van de frustratie en de wanhoop. Ze moest dat labyrint in, om een uitgang te zoeken, om even alles te vergeten en bovenal om het valse gevoel van vrijheid te hebben.

››Lol, Lena stelt zich dus kandidaat xD

TAG: Niemand

By Kíli

Registratiedatum : 13-04-15

Charlotte had zich rustig achteraan op een stoel gezet toen het tijd was voor een overleg. Uiteindelijk was Ayla naar binnen gehinkt. Liep ze altijd al mank? Dat kon ze wel eens aan Max vragen. Ze luisterde naar wat Ayla te zeggen had en toen wat de andere Gladers deden. Uiteindelijk vloog Ayla tegen iedereen uit,en toen leek ze weer geheel kalm. Maar toen wekte iets haar aandacht. Runners. Ze luisterden wat er oer gezegd werd. Even kwam er twijfel,elke dag in beweging zijn en eindelijk het labyrint te kunnen betreden? Dat leek haar wat. Doordat ze zelf aan het denken was merkte ze nu pas dat Helena was opgestaan. Uiteindelijk stond ook haar besluit vast en stond ze ook op. 'Ik stel me ook als kandidaat',zei ze,haar stem klonk automatisch uitdagend. Misschien konden ze nu dan eindelijk een uitweg vinden? Ze hoopte hard dat ze gekozen zou worden,maar daar dacht ze niet te lang over. Ze had zich al als kandidaat voor gesteld,en de rest wees zich wel vanzelf uit.

Registratiedatum : 13-04-15

Ondertussen was Alexx alweer gaan zitten terwijl ze naar Ayla en de anderen hun woorden luisterden. Iemand die the maze in zou gaan was een goed idee, een idee waar Alexx al een tijdje meer rondliep maar nooit de moed had om het voor te stellen. Dus gelukkig begon iemand anders erover. En gelukkig ging Ayla ermee akkoord, het enige spijtige is dat ze er maar 2 wou, 2 runners iets dat volgens Alexx te weinig was. Gelukkig werd over ook dit ding al snel iets gezegd waardoor de hoeveelheid omhoog ging. Benieuwd keek Alexx om zich heen wie er allemaal Runners wouden worden, en het waren er best veel. Maar ook Alexx wou er 1 worden en ondanks het feit dat ze twijfelde dat ze gekozen zou worden zou ze deze kans niet voorbij laten gaan. Daarom stond ze alweer op, voor de tweede keer in een best korte tijd en sprak ze ook luidop. "Ik stel me ook kandidaat." Haar stem was voor eens niet verlegen of bang, het was vastberaden en luid, ook al schreeuwde ze helemaal niet, ze wou gewoon gehoord worden. Ze wou zo graag the maze in, het riep haar. Al de geheimen en de mysteries riepen haar en ondanks het feit dat Alexx het nu ene beetje kon weerstaan keek ze nog steeds elke dag naar the maze, benieuwd wat daar was.

Registratiedatum : 11-04-15

REBEL »

notes » Daarna open tag » Alexandra words » »

merci

◄

Ze luisterde nog steeds aandachtig naar de gesprekken. Interessant, Ayla die uitvloog, normal stuff. Ze stond een beetje gebukt op om dan naast Anthony te gaan zitten. "Med-Jacker.", grinnikte ze met een opgetrokken wenkbrauw. 'Het handigst is dat iedereen die belangstellingen hebben voor Runner te worden gaan staan,en dan kunnen we gaan stemmen?' No way dat ze opstond. Dat nog liever dan, tja... wat dan... dan in die Maze te gaan. Ze keek naar Helena en naar Dawn, naar Charlotte, Erik, ... haar ogen draaiden op hol. Uiteindelijk keek ze naar Ayla en dan naar een soort balk achter haar die voor niets diende. Misschien moesten ze die gebruiken als stemgedoe -kotje?-.

Registratiedatum : 13-04-15

Hij had Max niet nodig om te weten dat hij gelijk had, maar als de ander het zo graag wilde herhalen, prima. Lester zou hem niet tegenhouden. Bovendien voelde hij zich niet aangesproken op het moment veel te gaan praten aangezien het jochie een heuse rebellie aan het vormen was. Het had er toch eens van moeten komen, en hier was het dan. De jongeman vouwde zijn armen over elkaar en leunde weer tegen de deurpost, een mentale notitie makende dat die gast, die ook Creep geholpen had, zo slecht nog niet was. Velen zouden meteen ja geschreeuwd hebben alleen al om de eer, het feit dat de gast wiens naam hij niet onthouden had -oeps- toch nog zei dat hij niet de enige was geweest was een kleine glimlach waard.
Zich kandidaat stellen deed hij niet, maar hij stond nog wel. Lester fronste en zocht snel een stoel, ergens in de zaal. Right, niet dichtbij genoeg. Hij zette zijn handen op de leuning van een stoel en lenig wipte hij zijn benen er zijlings overheen, op deze manier voor de stoel belandende, waarna hij ging zitten. Toevallig naast dat persoon die hij net nog oke gevonden had, hij moest echt even de naam ontdekken.

Registratiedatum : 14-04-15

Anthony leek even wat voor zich uit te staren toen er een helse discussie uitbrak tussen de ene en de andere kant, waarna er enkele mensen recht stonden om zich kandidaat als Runner. Het verbaasde hem dat er zoveel mensen waren die interesse voor die onbekende wereld. Hij had ook wel de neiging om recht te gaan staan, maar Rebecca hield hem daar in tegen. "Med-Jacker." Hij grijnsde even. "Doctor Ant tot uw dienst." zei hij plagerig met een kleine buiging en richtte zijn blik vervolgens weer even over het schouwspel gaan. Hij draaide zich echter al snel om toen er iemand naast hem neerplofte. De gast die bekend stond als arrogant, maar toch met de nodige kennis. Hij knikte even kort naar hem maar zei, voorlopig, nog niets meer. Een kleine grijns verscheen op zijn gezicht toen er nog iemand bij Max ging staan. Wel, twee tegen één was nu niet bepaald eerlijk.

Even met tags werken>>

Tag: Rebecca en Lester

Registratiedatum : 12-04-15

Een kleine glimlach verscheen op Max' gelaat toen Anthony niet met alle eer wilde strijken. "Je leek in ieder geval iemand die intuïtief wist wat hij moest doen. Zou je er misschien een nachtje over willen slapen? En dat je dan je definitieve antwoord geeft." Want de arrogante knaap had een goed punt gehad: ze hadden iemand nodig die voor eventuele gewonden kon zorgen. Al was het maar met de schaarse middelen die ze hier hadden. 'Doctor Ant tot uw dienst.' Max lachte, maar wist niet zeker of dat betekende dat hij inging op het voorstel.
Helena bood zich aan als Runner, net als Alex en Charlotte; meiden genoeg. Erik was de enige jongen die zich opgaf. "Fletcher, Oliver." Max keek de twee even aan. "Hoe denken jullie erover?"

~ Ik hoop dat ik alles uit de vorige posts goed onthouden heb.

Registratiedatum : 13-04-15

remember when ...

Hij was even uitgezone'd, want ja, een raam bood hem de weg om naar buiten te kijken en als er nou net een leuk en lief vlindertje voorbij fladderde, kon zo'n gast wel eens afgeleid raken. Toen Ayla's stem zijn trage gedachtestroom opeens doorbrak, schrok hij wakker. Ze was boos, iets wat ze haar al vaker had gezien en een triomfante glimlach verscheen op zijn gezicht. Dus het was allemaal maar schijn geweest? Had hij al gedacht.
Nogmaals luisterde hij in stilte naar de woorden die gewisseld werden, maar de moeite om een echte mening te vormen deed hij niet. Niet dat hij er te lui voor was, maar .. meh, waarom onnodige vijanden maken als het ook als een outsider zonder vijanden kon.
Zo ging het dus even door, het gekibbel ging nog zachtjes door, maar het rumoer verdween al snel toen mensen zich aanboden om zich in het doolhof te werpen. Vrijwillig? Fletch lachte geamuseerd in zichzelf en leunde weer wat naar achteren op zijn stoel en keek naar de mensen die zich verzamelden als slachtoffers. Helena zelfs? Wow. Opeens werd er zijn kant opgekeken, maar Fletch schudde met een glimlach zijn hoofd. "Sorry, Max, ik gooi mijn leven liever niet op het spel." Lachte hij rustig. "Wie moet er anders voorde feestjes zorgen?"

THANKS KAY

Registratiedatum : 16-04-15

Er werd gevraagd wie zich kandidaat stelde om de maze in te gaan. Alexx, Helena en Charlotte boden zich aan, net als Erik. Max vroeg of Fletcher of Oliver wilde. Fletcher sloeg het af.
Kane keek om zich heen. Hij was benieuwd naar het labyrint. Hij wilde weten of er een uitweg was.
Dus hij stond ook op. "Ik stel me ook kandidaat." zei hij. Kane sloeg zijn armen over elkaar en keek de rest aan. Hoeveel Runners zouden ze eruit pakken? De Maze was groot, als ze het zo zagen. Er waren al vier deuren. Hoever zou het doorlopen?

Registratiedatum : 19-04-15

Trystane had zich het gehele overleg stil gehouden. Ondanks zijn oppervlakkige aanwezigheid luisterde hij aandachtig naar elk woord dat werd gezegd. Het kandidaat stellen voor de rang Runner was iets wat hem voornamelijk aansprak. Trys twijfelde of hij zich op moest geven, de rest van de bewoners van de Glade waren erg gretig en dat merkte hij ook gelijk op. Daarom hield hij zich nog even stil. Voorzichtig vouwde hij zijn handen in elkaar en begon de voor- en nadelen tegen elkaar af te wegen. Was hij echt al bereid zijn leven te geven? Misschien wel, de maze had hem altijd al getrokken. Het voelde alsof het iets was waar hij voor moest vechten, het liefst een uitweg. Voor er hier massaproductie plaats zou vinden. Met een kleine zucht haalde hij zijn hand door zijn krullen en liet zijn bruine kijkers op de personen om hem heen vallen. Trystane was in zijn hoofd tot de conclusie gekomen dat het misschien niet zijn beste plan was, maar zonder er bij na te denken liet hij de woorden over zijn lippen rollen. "Ik stel me ook als kandidaat." Shit.

Registratiedatum : 12-04-15

Verschillende jongens stelden zich beschikbaar. Ongelofelijk, vond Max. Dat ze zomaar hun leven wilden riskeren in de Maze achter de muren. Hij wist niet goed wat zijn positie hier in was, maar op dit moment voelde hij zich er beter bij om in de Glade te blijven. "Ik stel voor dat we allemaal twee namen op het briefje schrijven; de twee die jij graag als Runner zou zien. Degene met de meeste stemmen, worden Runners." Hij wierp een blik op Ayla. "Ayla, leid jij dat?" Zo kon ze toch nog haar eer halen door de stemming te leiden. Max draaide zich om en opende een primitieve kast, die eigenlijk alleen bestond uit een paar simpele planken waar wat spullen op lagen - zo ook een pot met Liberty, de nieuw-omgedoopte drank van Rebecca. Hij pakte er een vel papier en een stuk houtskool dat was bewaard van het feest. Hij scheurde het papier in kleinere delen, tot hij genoeg stukjes had om aan iedereen te geven. Hij gaf het stapeltje door, maar hield één velletje voor zichzelf. Hij knikte even naar degene aan wie hij het papier gaf.

~ Voor de duidelijkheid: het wordt niet écht democratisch bepaald. Op dit moment hebben wij de eerste twee Runners bepaald. Wellicht wordt het in de toekomst wel echt democratisch, als de Keepers van de rangen een positie in het committee hebben. Tegen die tijd komt daar een uitleg over Smile

Registratiedatum : 12-04-15

We can't stay here forever

Het idee van Max sprak haar wel aan, dan was het eerlijk. Ze volgde hem met haar ogen toen hij enkele briefjes ging halen en liep op hem af om er eentje op te halen. Ze glimlachte toen ze het stapeltje aanpakte en gaf het door aan de volgende. Ze liep achteruit terug naar haar plaats en botste bijna tegen iemand op. Maar toen ze veilig haar plek had bereikt ging ze zitten, waarna ze haar benen over elkaar sloeg. Ze leunde met haar elleboog op haar knie, terwijl ze met haar pen tegen haar kin tikte. Als er dan toch iemand anders was die een uitgang voor hen zou kunnen vinden, die creatief genoeg was en die het ook durfde. Snel schreef ze twee namen op en gaf ze het papiertje terug.

TAG: Niemand

By Kíli

Registratiedatum : 19-04-15

Zijn donkerbruine ogen volgden de voetstappen van het meisje genaamd Helena. Hij had haar naam wel vaker langs horen komen maar had haar nooit persoonlijk gesproken. Aangezien niemand hem nog goed kende verwachtte hij dat het op een democratische manier niet voor hem zou werken. Ook al brandde het gevoel om de Maze in te gaan vanbinnen, veilig was het niet. Stilletjes liep hij naar Max en krabbelde snel twee namen op het blaadje. Trystane legde zijn hand even kort op de schouder van de jongen en schonk hem een kleine glimlach voor hij zich omdraaide en weer ging zitten. Zijn handen lagen op zijn benen en zijn adem was rustig. De uitkomst kon hem vrij weinig schelen, als er maar werk kwam in het feit dat ze hier ooit weg moesten komen.

Registratiedatum : 12-04-15

Langzaam maar zeker schreef iedereen twee namen op. Sommige leken te twijfelen, anderen waren zeker van hun zaak. Toen iedereen zijn namen had opgeschreven, liep Ayla een rondje om de papiertjes op te halen. Max probeerde de namen te zien. Er waren veel mensen die zich hadden opgegeven. Toch verwonderlijk, gezien de angstaanjagende geluiden die 's nachts uit the Maze kwamen. Uiteindelijk werden de briefjes over de tafel uitgespreid, en werden de eersten opengevouwen. Max keek over Ayla's schouder mee. Sommige namen waren voor hem verrassend; dachten ze nou echt dat die persoon een goede Runner zou worden niet keihard in z'n broek zou schijten? Maar hij was tevreden toen hij zag welke namen er het vaakst waren genoemd. Hij telde het nog eens na, en was er toen zeker van. Hij keek rond, en de uitslag was al duidelijk door op wie zijn blik even bleef hangen. "Helena en Oliver!" Hij grijnsde breed. Wat hem betreft was dit en ideale keuze. Hij wist niet zeker of hij de twee moest feliciteren, want ze zouden een gevaarlijke taak op zich krijgen. Wel was hij er trots op dat Helena zo veel stemmen had gekregen. Feminisme, yay!

~ Sorry dat ik je even bespeel Amy ^^' Ik hoop dat je het goed vindt.

Registratiedatum : 13-04-15

Het ging allemaal een beetje langs hem heen, maar dat maakte niet uit want het ging voor nu niet over hem. Dat was natuurlijk lastig want als je zo'n epic persoon was als hij konden anderen niet vaak over iets anders praten, toch hadden ze iets gevonden en om eerlijk te zijn beviel dit hem ook wel. Niet iets om aan te wennen maar beter dan een rechtstreeks gesprek, dat was zo saai om te hebben met velen in de kamer. Er werd bijvoorbeeld nu iets geroepen, leek op twee namen maar ze kennen deed Lester niet, of misschien wel maar in ieder geval niet bij die naam. Een van de twee leek echter te slaan op Henk, dus schoten zijn ijzige ogen daar even heen, om vervolgens het hele gesprek terug af te spelen om te ontdekken waarom haar naam genoemd werd. Oh ja, zij en die ander waren degenen die volgens de anderen dood mochten.

PROFIEL RPG SHEET

» Gathering II
» Gathering III
» Gathering IV
» Gathering V
» Keepers' gathering

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

Gathering I